Η Ουάσιγκτον καταξιώνεται σε μια σχεδόν ομοφωνία, και ο μοναδικός ανταγωνισμός μεταξύ «αριστεράς και δεξιάς» είναι να δούμε ποιος μπορεί να ανατρέψει την απειλητική ρωσική αρκούδα. Σε αυτή τη φρενήρη ατμόσφαιρα, ειδήμονες από «αριστερά και δεξιά» - και ακόμη και από ειδησεογραφικά πρακτορεία - αναφέρονται στις περιοχές όπου έπεσαν τα συντρίμμια ως «τόπο του εγκλήματος», ως σκηνή της «δολοφονίας».
Και δείχνουν με το δάχτυλο, όχι μόνο στους αντάρτες, αλλά και απευθείας τον Πούτιν - με αεροπορική κάλυψη από το Πεντάγωνο, καθώς αυτό η New York Times το καθιστά πολύ σαφές:
«Ο Υποναύαρχος John Kirby, ο κορυφαίος εκπρόσωπος του Πενταγώνου, δήλωσε ότι θα ήταν δύσκολο για τους αυτονομιστές να ενεργοποιήσουν το SA-11 χωρίς τη βοήθεια της Ρωσίας». «Δεν είναι αξιόπιστο να σκεφτεί κανείς ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από αυτονομιστές χωρίς τουλάχιστον κάποια ρωσική υποστήριξη και τεχνική βοήθεια», είπε.
Ο Ναύαρχος Kirby εγείρει την πιθανότητα ότι ο ρωσικός στρατός είχε μεταφέρει το σύστημα στην Ουκρανία. «Είτε αυτό ήταν ένα σύστημα που οδηγήθηκε κατά μήκος των συνόρων από τους Ρώσους και στη συνέχεια απομακρύνθηκε, δεν ξέρουμε», είπε.
Αυτό που ο Kirby παρέλειψε να αναφέρει είναι ότι η ρωσική εμπειρία δεν απαιτείται, δεδομένου ότι ολόκληρες μεραρχίες στον ουκρανικό στρατό που έχουν σταλεί για να συντρίψουν τους αντάρτες έχουν επιλέξει να αποστατήσουν από το να δολοφονούν τους συμπατριώτες τους. Υπάρχει αφθονία ανταρτών με κατάρτιση στη λειτουργία των SA-11 ή SA-20, αλλά αυτό το σχόλιο για την άμεση υποστήριξη της Ρωσίας - «ακόμα και ότι εκείνη έριξε τον πύραυλο» - μας λέει όλα όσα χρειάζονται για αυτό το τελευταίο κεφάλαιο στο τρέχον αδιέξοδο ΗΠΑ - Ρωσίας. Θέλουν να πλήξουν την Ρωσία, αλλά αυτό είναι μια υπόθεση που δεν θα ευσταθήσει στο δικαστήριο.
Αυτό συμβαίνει γιατί τα «αποδεικτικά στοιχεία» για ρωσική συνενοχή είναι σαθρά. Η SBU, (η ουκρανική υπηρεσία πληροφοριών) που προηγουμένως ασχολιόταν με την κτηνώδη εξόντωση των εκάστοτε αντιπάλων της, ανεξάρτητα από το ποιο καθεστώς ήταν στην εξουσία έχει καταλήξει σε μια σειρά από «παρακολουθήσεις» που παίζονται ασταμάτητα στην αμερικανική καλωδιακή τηλεόραση και αναπαράγονται από όλους τους παπαγάλους σε όλο τον κόσμο: Αυτά δείχνουν υποτίθεται ότι όχι μόνο οι αντάρτες φέρουν ευθύνη για την κατάρριψη, αλλά υπάρχει και άμεση ρωσική βοήθεια. Το παίξιμο των ταινιών της SBU συνήθως προηγείται ακολουθούμενο από το στερεότυπο ότι « δεν θα μπορούσε να επαληθευτεί από ανεξάρτητη πηγή».
Παρουσιάζουν μια δήθεν συνομιλία μεταξύ ενός διοικητή των ανταρτών με το πρωτοπαλίκαρό του στο έδαφος.
Ανίκανη ή απρόθυμη να αντιμετωπίσει άμεσα τους ανταγωνιστές της - τη Ρωσία και το Ιράν - η Ουάσιγκτον έχει υιοθετήσει την τακτική της εποχής του ψυχρού πολέμου (καθώς και την ρητορική), χρησιμοποιώντας υποκατάστατα που μάχονται στους δικούς της πολέμους. Δεν τολμούν να δώσουν το δικό τους αγώνα. Στη Λιβύη , και τώρα στη Συρία , οι ΗΠΑ χρησιμοποίησαν δήθεν ήμερους τζιχαντιστές για να ανατρέψουν τους κοσμικούς Άραβες ηγέτες που δεν ακολουθούσαν πρόθυμα τις διαταγές της Ουάσιγκτον.
Αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές στην Ουκρανία, όπου η Ουάσινγκτον γαντζώθηκε σε μια ετερόκλητη συμμορία υπερεθνικιστών , ανοιχτά φασιστών, και Ουκρανών ολιγαρχών.
Ωστόσο, το βίαιο πραξικόπημα που ανέτρεψε τον πρόεδρο Βίκτορ Γιανούκοβιτς ήταν μόνο η αρχή. Η κυβέρνηση Ομπάμα δέχτηκε ισχυρές πιέσεις από τους ρεπουμπλικάνους, αλλά ακόμα και από δημοκρατικούς βουλευτές να παραδώσει κάποια σοβαρά όπλα στο Κίεβο - όπως και στους αντάρτες της Συρίας - και το περιστατικό με το MH17 μπορεί κάλλιστα να της παράσχει την πολιτική ώθηση για να το πράξει, τουλάχιστον στην παρούσα φάση.
Αυτό θα ήταν ακριβώς το αντίθετο από μια ορθολογική πολιτική, γιατί αν οι αντάρτες έριξαν πράγματι το αεροπλάνο και αν τα μέσα που χρησιμοποίησαν τα πήραν από τους Ρώσους, τότε αυτό δείχνει την απόλυτη ηλιθιότητα του να εξοπλίζει κανείς την Ουκρανία με εξελιγμένα όπλα. Αφθονία αμερικανικής κατασκευής εξοπλισμού που εμφανίζεται στο ιρακινό πεδίο μάχης βρίσκεται στα χέρια του ISIS και παρόλο που λένε ότι λεηλατήθηκε από στρατιωτικές εγκαταστάσεις του Ιράκ, δεν αμφιβάλει κανείς πως όλα αυτά προέρχονταν από τη συγκεκριμένη πηγή.
Στη μέση όλων των φιλοπόλεμων, ο Πρόεδρος Ομπάμα φαίνεται ως αποφασισμένος μετριοπαθής, ειδικά όταν συγκρίνεται με τους Ρεπουμπλικάνους του Μακέιν, οι οποίοι υποστηρίζουν πως πρέπει να υπάρξει άμεση αποστολή όπλων και «Αμερικανών συμβούλων» στην Ουκρανία (προφανώς κάποιος πρέπει να εκπαιδεύσει τους Ουκρανούς να τα χρησιμοποιούν). Εν τω μεταξύ, ο Ομπάμα - όπως Franklin Roosevelt στην πορεία μέχρι την είσοδο των ΗΠΑ στον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο - αφήνει τους άλλους να ζητούν περισσότερη δράση, ενώ σε σχετικά ορθολογικές δημόσιες δηλώσεις του διαψεύδει τις προκλητικές ενέργειες του.
Το κρίσιμο πλαίσιο αυτής της φοβερής τραγωδίας είναι η πολύχρονη προσπάθεια αλλαγής καθεστώτος στην Ουκρανία με τις ευλογίες των ΗΠΑ, που κατάφερε τελικά να ανατρέψει μια δημοκρατικά εκλεγμένη φιλο-ρωσική κυβέρνηση - δια της βίας - και να εγκαταστήσει μια κυβέρνηση πιο δεκτική στη Δυτική υπαγόρευση.
Αυτό επιτεύχθηκε λόγω της απροκάλυπτης στήριξης στους φιλοναζιστές της πλατείας Μαϊντάν, των οποίων η «κυβέρνηση» - η οποία δεν αναγνωρίζεται από το ήμισυ της χώρας - έχει πλέον εμπλακεί σε μια βίαιη στρατιωτική εκστρατεία που έχει δολοφονήσει αμάχους σε μια σειρά από θηριωδίες που επιμελώς έχουν αγνοηθεί από τα δυτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Η Αμερική ξεκίνησε τον άγριο εμφύλιο πόλεμο που μαίνεται τώρα την Ουκρανία, καθιστώντας αδύνατη τη διαβίωση για το λαό.
Η Αμερική ξεδίπλωσε την αλυσίδα των γεγονότων που οδήγησαν στην προσάρτηση της Κριμαίας - της οποίας ο λαός χαιρέτισε την ευκαιρία να αποχωρήσει από το χάος πτώχευσης και διαφθοράς του Κιέβου - και η Αμερική είναι η μόνη υπεύθυνη για την επακόλουθη σύγκρουση στις ανατολικές επαρχίες.
Ο γερουσιαστής Paul Rand (R-Kentucky) είχε δίκιο όταν προειδοποίησε :
«Κάποιοι από την πλευρά μας είναι τόσο κολλημένοι στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου που θέλουν να τσιμπολογούν τη Ρωσία όλη την ώρα και δε νομίζω ότι είναι μια καλή ιδέα αυτό.»
Όπως αποδείχθηκε, το να πειράζουν τον Πούτιν ήταν και είναι μια κακή ιδέα - αυτό που είχε μοιραίες συνέπειες όχι μόνο για το λαό της Ουκρανίας, αλλά πλέον και για τα 298 θύματα της κατάρριψης του MH17 των οποίων τα μέρη του σώματος βρίσκονται διάσπαρτα στις ανατολικές επαρχίες.
Η αναίσχυντη εκμετάλλευση αυτής της τραγωδίας από πολεμοκάπηλους όπως ο εγκληματίας πολέμου McCain και το κυνήγι των νεοσυντηρητικών και των «προοδευτικών» για Ρώσικο αίμα είναι ένα από τα πιο αηδιαστικά γεγονότα των τελευταίων χρόνων. Αποκαλύπτει την αδυναμία και απόλυτη απροθυμία της διογκωμένης πολιτικής τάξης της Αμερικής να δει την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ και τις συνέπειές της με οποιοδήποτε βαθμό αντικειμενικότητας. Αυτή η τύφλωση, όταν μεταφραστεί σε πολιτική, είναι επικίνδυνη: είναι σαν να δίνεις σε κάποιον με 10% όραση να οδηγήσει ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο - ή σα να παραδίνεις ένα αντιαεροπορικό πυραυλικό σύστημα σε κάποιο χαζό Ουκρανό.
Η έρευνα για το ποιος και τι προκάλεσε τη συντριβή επικεντρώνεται προς το παρόν στο «τόπο του εγκλήματος», σε περιοχές που ελέγχονται από τις δυνάμεις των ανταρτών στα ανατολικά. Ωστόσο, οι πραγματικές αποδείξεις δεν είναι διάσπαρτες πάνω σε αυτά τα χωράφια ηλιοτροπίων, αλλά στην τελευταία επικοινωνία του MH17 με τους Ουκρανούς ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας που είναι εγκατεστημένοι στο Κίεβο. Αναφορές ότι αυτές οι επικοινωνίες έχουν κατασχεθεί από τις Ουκρανικές αρχές δεν είναι ενθαρρυντικές: ούτε τα tweets τα οποία προέρχονται από κάποιον ισπανικής υπηκοότητας που ισχυρίζεται ότι είναι ελεγκτής εναέριας κυκλοφορίας που εργάζεται στο Κίεβο και λέει ότι ο ουκρανικός στρατός κατέρριψε το αεροπλάνο - ίσως περνώντας το για ένα ρωσικό μαχητικό jet. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να συνέβει αυτό, λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες εκνευρισμού που επικρατoύν στο ουκρανικό πεδίο μάχης.
Ωστόσο, κανένα από αυτά τα σενάρια αποτυπώνουν το πραγματικό μάθημα από αυτό το τρομερό περιστατικό - το οποίο είναι ότι οι απερίσκεπτοι πόλεμοι διαμεσολάβησης των ιμπεριαλιστικών υπερδυνάμεων στρώνουν το χαλί για μια μεγάλη σύγκρουση και μια λανθασμένη κίνηση θα μπορούσε να καταλήξει στην έναρξη του Γ 'Παγκοσμίου Πολέμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου