Κίνημα Μένουμε Ευρώπη

Η κρίση στην Ελλάδα περιλαμβάνει φασίστες, εφοπλιστές και Δυτικούς προστάτες
Το έχουμε δει το έργο. 
Έχουμε δει το κίνημα των πλατειών και πού οδήγησε. Οδήγησε στην άνοδο του φασισμού στην Ελλάδα, αλλά και αλλού. Ο ΑΝΤ1 βαφτίζει τους 100, 6.000. «Μένουμε Ευρώπη» λοιπόν και ομοβροντία η προπαγάνδα από τα κανάλια. Την τελευταία βδομάδα, οι διαδηλώσεις στο Σύνταγμα προβάλλονται σαν ακομμάτιστες από τα ελληνικά ΜΜΕ και τα Δυτικά μέσα ενημέρωσης, σύμφωνα με ένα καλά προετοιμασμένο σενάριο. Διαδηλωτές υπέρ της ΕΕ «αγωνίζονται» ειρηνικά.

Οι 6000 που μένουν Ευρώπη

Οι διαδηλωτές υποστηρίζουν το δικαίωμα να παραμείνουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αλλά και ο Πρόεδρος Παυλόπουλος ο εκλεγμένος από την «Πρώτη φορά Αριστερά» δήλωσε ότι «ανήκουμε εις την δύσιν» που μας χαρίζει την ελευθερία και την ευημερία. Να τον χαίρονται.

Είναι μια ιστορία που έχουμε ακούσει αμέτρητες φορές με την μία ή την άλλη μορφή, συμπεριλαμβανομένης της Ουκρανικής Πορτοκαλί Επανάστασης που προκλήθηκε πριν από μια δεκαετία, η οποία είχε την υποστήριξη της Δύσης. Αλλά η σχέση της με την πραγματικότητα είναι ελάχιστη.

Η συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν πρόσφερε ποτέ στην χώρα μας ευημερία και κατά πάσα πιθανότητα δε θα το κάνει ποτέ. Όπως συνέβη και στην Αίγυπτο τον περασμένο χρόνο.

Πολλοί από τους διαδηλωτές που είναι στους δρόμους δεν είναι και τόσο αντάρτες της δημοκρατίας όπως θα πίστευε κανείς.

Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν αποκαλύπτουν το γεγονός ότι οι εθνικιστές και οι ακροδεξιοί φασίστες είναι ο πυρήνας των διαδηλώσεων και δεν θα αργήσουν τις προβοκάτσιες σε κυβερνητικά κτίρια ή στο οργανωμένο μαζικό λαϊκό κίνημα.

Ένα από τα τρία κύρια κόμματα της αντιπολίτευσης που ηγείται της εκστρατείας είναι το δεξιό, με μπροστάρη την ακροδεξιά ομάδα Σαμαρά (Γεωργιάδης, Βορίδης, Φαήλος).

Προηγήθηκε η συγκέντρωση-παρωδία ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Στο ίδιο μοτίβο με μαϊντανό την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Προηγήθηκε επίσης η μαστουροσυγκέντρωση του Συντάγματος στις 9 Μάη, τη μέρα της αντιφασιστικής νίκης. Δε λείπουν και οι παρδαλές παρελάσεις, λες και το πρόβλημά μας είναι εκεί.

Έτσι, την εβδομάδα που γιορταζόταν η απελευθέρωση του Άουσβιτς από τον Κόκκινο Στρατό εορτάστηκε η Ημέρα Μνήμης της Ινδικής Κάνναβης. Οι υποστηρικτές όσων βοήθησαν να πραγματοποιηθεί η γενοκτονία χαιρετούσαν τους δυτικούς πολιτικούς και την πολιτική τους στην Ουκρανία. Ο πρωθυπουργός Τσίπρας αντί να πάει στη Μόσχα στη γιορτή κατά του φασισμού που προσκλήθηκε έλαμψε δια της απουσίας του. Δεν παρέλειψε όμως να πάει και να χαιρετήσει τον φασίστα Ποροσένκο.

Αλλά το θράσος των πλουτοκρατών έχει ξεπεράσει πλέον τις διαμαρτυρίες από τις πιο ριζοσπαστικές ομάδες όπως η λεγόμενη «Χρυσή Αυγή» που υποστηρίζει μια «εθνική επανάσταση» και απειλεί έναν «παρατεταμένο ανταρτοπόλεμο».

Δεν πολυενδιαφέρονται στην ΕΕ για τη χώρα μας. Η ΕΕ πιέζει για να υπογραφεί μια συμφωνία-μνημόνιο, τρίτο στη σειρά, με αντάλλαγμα δάνεια και σκληρή λιτότητα, ως μέρος μιας εκστρατείας με επικεφαλής τη Γερμανία, με απώτερο σκοπό να ανοίξει στην χώρα μας ακόμα περισσότερο ο δρόμος για τις Δυτικές εταιρείες.

Μένουμε Ευρώπη λοιπόν.
Ο Α. Σαμαράς εγκατέλειψε την επιλογή του κατά του μνημονίου ένα και μετά από αυτό κωλοτούμπαρε στα Ζάππεια που πρόσφερε υποσχέσεις. Ένα έργο ίδιο και απαράλλαχτο με την ΔΕΘ των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Αλλά οι Έλληνες είναι βαθιά διχασμένοι για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και σε σχέση με τις διαδηλώσεις. Η διαίρεση αυτή σε μεγάλο βαθμό κινείται κατά μήκος ενός άξονα που χωρίζει τους πλούσιους από τους φτωχούς, δηλαδή τη φτωχή Ελλάδα των αστέγων, των ανέργων, των κοινωνικών συσσιτίων του ΣΥΡΙΖΑ και της Χ.Α. και τη πλούσια Ελλάδα των Β. Προαστίων, της Άνδρου, της Μυκόνου, των θαλαμηγών.

Η βιομηχανία στη χώρα εξαρτάται από τη ΕΕνωσιακή αγορά.

Είναι αυτή η ταξική διαίρεση στην καρδιά της χώρας, η οποία συσκοτίζεται από τα κανάλια της τηλεόρασης και του τύπου που ανήκουν στους καπιταλιστές, βιομηχάνους και εφοπλιστές. Μένουμε Ευρώπη, λοιπόν, και ας μην έχουμε βρακί στον κώλο. 
Από το 2012, η Δύση (ΕΕ, ΗΠΑ) έχει επιδιώξει να εκμεταλλευτεί την ηττοπάθεια και την αδράνεια του μαζικού λαϊκού κινήματος για να αποκρούσει την σοσιαλιστική επιρροή, μεταξύ άλλων και με μια συντονισμένη προσπάθεια να κρατήσει την χώρα στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Οι ηγέτες της «Ευρωπαϊκής Επανάστασης» ενθαρρύνουν το στήσιμο Αμερικανικών βάσεων στο Αιγαίο απειλώντας τους γειτονικούς λαούς. Επιπλέον, διατηρούν ελληνικά στρατεύματα στο Αφγανιστάν. Όλα αυτά ως χειρονομία καλής θέλησης. 

Μένουμε Ευρώπη.
Σε χρόνια που ο λαός μας υποφέρει από την ανεργία και την οικονομική κρίση, πανάκριβες φρεγάτες φυλάνε τα καράβια των εφοπλιστών στον Περσικό που καίνε ντίζελ αφορολόγητο, 25 λεπτά/λίτρο, την στιγμή που οι αγρότες το καίνε με φόρο 140 λεπτά/λίτρο.

Το ΝΑΤΟ επεκτείνεται προς τα ανατολικά, Ουκρανία - Γεωργία - Βαλτική, αβαντάροντας τον πόλεμο με φρεγάτες και ναυτικά γυμνάσια στην Μαύρη Θάλασσα.

Αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η προσπάθεια της ΕΕ να αποσπάσει την Ουκρανία, να τη σύρει σε στενή σχέση με τη δυτική στρατιωτική στρατηγική παίζει παιχνίδια πολέμου, ανατρέποντας τις γεωστρατηγικές ισορροπίες.

Το γεγονός αυτό εξηγεί γιατί οι πολιτικοί, όπως ο John Kerry και ο William Hague καταδίκαζαν έντονα τη βία της ουκρανικής αστυνομίας, η οποία είχε αφήσει πολλά περιθώρια στις διαδηλώσεις, ενώ δεν αντιδρούν έτσι τώρα που οι φασίστες με πραξικόπημα πήραν την εξουσία και δολοφονούν τον ουκρανικό λαό, όπως και δεν αντιδρούν και για το θάνατο χιλιάδων διαδηλωτών στην Αίγυπτο από το πραξικόπημα του περασμένου χρόνου ή για τις διαδηλώσεις της Τουρκίας.

Μένουμε Ευρώπη.
Ο Τσίπρας δεν μπορεί να εκληφθεί σαν προοδευτικός. Μια τέτοια προκατάληψη έχει εξαφανιστεί προ πολλού. Χαίρει της πλήρης στήριξης των καπιταλιστών-δισεκατομμυριούχων που λυμαίνονται τους πόρους της χώρας μας και με τις ιδιωτικοποιήσεις των κρατικών επιχειρήσεων δεν αφήνει καμία αμφιβολία για τις προθέσεις του. Ούτε οι διαδηλωτές του Λαφαζάνη πείθουν πλέον. Αυτοί που τις ακολουθούν είναι λίγοι και ιδιοτελείς.

Μένουμε Ευρώπη.

Πράγματι, μια ερμηνεία των προβλημάτων του Σαμαρά ήταν ότι οι καπιταλιστές είχαν αντιληφθεί ότι η ομάδα γνωστή ως «δεξιά οικογένεια» δεν τραβούσε πλέον και έτσι κατέβασε το έργο Σαμαράς για να παίξει το έργο Τσίπρας που παίζει μια χαρά επικοινωνιακά προς το παρόν...

Είναι η οργή για τη διαφθορά και τη γκροτέσκο ανισότητα, για την οικονομική στασιμότητα και τη φτώχεια, αλλά και είναι και η οργή που προκλήθηκε από την πολιτική απατεωνιά και αστάθεια που οδήγησε πολλούς απλούς πολίτες κυρίως μικροαστούς κρατικοδίαιτους συνδικαλιστές να συμμετάσχουν στις διαδηλώσεις.

Το κίνημα των πλατειών ήταν γέννημα-θρέμα του μεγάλου κεφαλαίου που πέτυχε το σκοπό του: την εκτόνωση της λαϊκής οργής για τα αντιλαϊκά μέτρα. Το κίνημα «Μένουμε Ευρώπη» που εκκολάπτεται είναι μία απ' τα ίδια, όπως και η παραλλαγή του, «Υποστηρίζουμε το ΣΥΡΙΖΑ στις διαπραγματεύσεις για το τρίτο μνημόνιο».

Στην Ελλάδα οι εργάτες έγιναν εξαιρετικά φτωχοί αλλά και τα μικρομεσαία στρώματα που ευημερούσαν προλεταριοποιήθηκαν βίαια από τις μαζικές ιδιωτικοποιήσεις των νεοφιλελεύθερων θεραπειών-σοκ των ΔΝΤ-ΟΟΣΑ-ΕΕ τα τελευταία έξι χρόνια. Περισσότερο από το μισό λαϊκό εισόδημα χάθηκε σε πέντε-έξι χρόνια και δεν έχει ακόμη σταματήσει η κατρακύλα.

Όμως μένουμε Ευρώπη. Το 'χουμε δει το έργο. Ένα κίνημα εξπρές, κομμένο και ραμμένο στη συγκυρία των τελευταίων 5 μηνών που συνοψίζεται στη φράση: «Αύριο η συμφωνία».

Αν αυτό το τέχνασμα θα ηρεμήσει τους πεινασμένους, τους ανέργους, τους ανασφάλιστους μένει να το δούμε. Όμως, ο κίνδυνος της ταξικής σύγκρουσης είναι σοβαρός και οι αστοί πολιτικοί ηγέτες (Τσίπρας, Καμμένος, Σαμαράς) πασχίζουν να αποτρέψουν την πιθανότητα του ταξικού πολέμου.

Εκτός από τα κινήματα-κουκλοθέατρο υπάρχουν και άλλα βήματα που θα μπορούσαν να τους βοηθήσουν να ξεπεράσουν την κρίση: η δημιουργία μιας ευρείας κυβέρνησης συνασπισμού, ή ένα δημοψήφισμα για τις σχέσεις με την ΕΕ.

Μένουμε Ευρώπη.

Συνεχίζεται η επικίνδυνη, επιζήμια και προκλητική εξωτερική παρεμβολή.