29 του Αυγούστου, 2015 21:28
Μια ομάδα κατοίκων της πολιτείας της Καλιφόρνια κατέθεσε αγωγή σε ομοσπονδιακό δικαστήριο του Λος Άντζελες, ζητώντας τη δίωξη των εταιριών της «Nestle», επειδή δεν ενημερώνει τον καταναλωτή σχετικά με τη χρήση καταναγκαστικής εργασίας στην παραγωγή τροφών για ζώα συντροφιάς. Αυτό, σύμφωνα με το Bloomberg.
Σύμφωνα με τους ενάγοντες, το ευρύ κοινό δε θα αγόραζε προϊόντα «Nestle», εάν γνώριζε σχετικά με τη χρήση της καταναγκαστικής εργασίας στην αλυσίδα παραγωγής. Ισχυρίζονται ότι υπάρχει μια πρακτική, κατά την οποία οι καπετάνιοι των αλιευτικών σκαφών στην Ταϊλάνδη αγοράζουν ομάδες από άνδρες και αγόρια από τις φτωχότερες γειτονικές χώρες και στη συνέχεια τους βάζουν να εργάζονται έως και 20 ώρες την ημέρα. Αν ο καπετάνιος είναι δυσαρεστημένος με την εργασία των δούλων, τους κτυπά μέχρι και τον θάνατό τους.
Αυτή δεν είναι η πρώτη προσφυγή στο δικαστήριο κατά της αγοράς προϊόντων, που για να παραχθούν χρησιμοποιείται καταναγκαστική εργασία. Πριν από μία εβδομάδα, μια παρόμοια δίκη πραγματοποιήθηκε ενάντια στη χονδρική - λιανική αλυσίδα Costco Wholesale Corp, η οποία πωλεί γαρίδες από την Ταϊλάνδη.
Οι ισχυρισμοί ακολούθησαν τη δημοσίευση της έκθεσης του Στέιτ Ντιπάρτμεντ του Ιουλίου του τρέχοντος έτους για το εμπόριο σκλάβων σε 188 χώρες όπως στο εμπόριο αλιείας στην Ταϊλάνδη.
Η «Nestle», φυσικά, αρνείται όλες τις κατηγορίες εκμετάλλευσης των σκλάβων. Πράγματι, επισήμως υποστηρίζουν ότι αξιοποιεί μια ενδιάμεση εταιρεία. Αγοράζει μόνο πρώτες ύλες από τους προμηθευτές και δεν ευθύνεται για τους μηχανισμούς της οργάνωσης της εργασίας των αλιέων. Ωστόσο, στην πραγματικότητα, το σύνολο των πολυεθνικών σήμερα στην προώθηση, στην υποστήριξη και στην παραγωγή προϊόντων είναι οι κύριοι υπαίτιοι του μοντέλου της στυγνής εκμετάλλευσης της εργασίας στις καθυστερημένες χώρες, οι οποίες έχουν γίνει χώρες παραγωγής πρώτων υλών και κατασκευής προϊόντων με συνθήκες δουλείας παρέχοντας «χρυσά δισεκατομμύρια» στις πολυεθνικές. Για παράδειγμα, το Μπανγκλαντές, το οποίοι συντρίβεται τακτικά στην παραγωγή ανήκει στις φτωχότερες χώρες του κόσμου. Οι εργαζόμενοι της χώρας αυτής για 35 δολάρια το μήνα παράγουν τα ρούχα διάσημων εμπορικών σημάτων, που στη συνέχεια πωλούνται σε ακριβές μπουτίκ στην Ευρώπη.
Στη Σομαλία, σύμφωνα με τον ΟΗΕ, για τη τετραετία (2010 - 2013) πέθαναν από την πείνα 340.000 άνθρωποι. Ταυτόχρονα, η οικονομία της Σομαλίας ειδικεύεται στον τομέα της γεωργίας, κυρίως στην κτηνοτροφία, η οποία παρέχει το 50% των εσόδων από τις εξαγωγές. Για τις χώρες του Κόλπου της Σομαλίας είναι προμηθευτής των φθηνών ζώντων ζώων και κρεάτων, και ακόμα, αν μπορώ να το πω έτσι, ανταγωνίζεται στην περιοχή με το αυστραλιανό ζωικό κεφάλαιο και κρέας.
Η σύγχρονη Ταϊλάνδη είναι ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα του δουλεμπορίου. Σύμφωνα με το Ίδρυμα Raks της Ταϊλάνδης, 200 χιλιάδες παράνομοι μετανάστες, κυρίως από τη Βιρμανία, το Λάος και την Καμπότζη, χρησιμοποιούνται ως εργάτες στην Ταϊλάνδη. Τους μεταφέρουν κατά ομάδες σε σκάφη-φυλακές, χωρίς έλεος. Πολλές φορές πωλούνται σαν σκλάβοι. Αυτοί που δεν είναι σε θέση να εργαστούν, καθώς και εκείνοι που προβάλλουν την παραμικρή ανυπακοή απλά τους φυτεύουν μια σφαίρα στο μέτωπο. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, το 59% των μεταναστών που κατάφεραν να επιβιώσουν σε αυτά τα γκέτο στην Ταϊλάνδη έχουν δει τις δολοφονίες ενός από τους συντρόφους τους.
Σύμφωνα με την έκθεση του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών (FAO), η Ταϊλάνδη είναι ο τρίτος μεγαλύτερος εξαγωγέας στον κόσμο ψαριών (σε νομισματικούς όρους, έφτασε τα 9 δισεκατομμύρια $ το 2013), και για την τεράστια αλιευτική βιομηχανία της θα πρέπει να βρεθούν περισσότεροι εργάτες-σκλάβοι.
Με την ανεργία στο 0,5% (από το Δεκέμβριο του 2013), η Ταϊλάνδη ψάχνει εργατικό δυναμικό από τους φτωχούς γείτονες που θα της εξασφαλίσουν τη συνεχή ανάπτυξη του κλάδου της αλιείας. Οι μετανάστες αποτελούν ήδη το 10% των εργαζομένων στον τομέα της αλιείας, και οι περισσότεροι από αυτούς - είναι από το καθεστώς της Βιρμανίας.
Το μικρό ή καθόλου κόστος εργασίας επηρεάζει την τιμή των ψαριών και θαλασσινών των αλιέων της Ταϊλάνδης, τα οποία είναι σημαντικά φθηνότερα από ό, τι των Ευρωπαίων ανταγωνιστών τους.
Σύμφωνα με τους ενάγοντες, το ευρύ κοινό δε θα αγόραζε προϊόντα «Nestle», εάν γνώριζε σχετικά με τη χρήση της καταναγκαστικής εργασίας στην αλυσίδα παραγωγής. Ισχυρίζονται ότι υπάρχει μια πρακτική, κατά την οποία οι καπετάνιοι των αλιευτικών σκαφών στην Ταϊλάνδη αγοράζουν ομάδες από άνδρες και αγόρια από τις φτωχότερες γειτονικές χώρες και στη συνέχεια τους βάζουν να εργάζονται έως και 20 ώρες την ημέρα. Αν ο καπετάνιος είναι δυσαρεστημένος με την εργασία των δούλων, τους κτυπά μέχρι και τον θάνατό τους.
Αυτή δεν είναι η πρώτη προσφυγή στο δικαστήριο κατά της αγοράς προϊόντων, που για να παραχθούν χρησιμοποιείται καταναγκαστική εργασία. Πριν από μία εβδομάδα, μια παρόμοια δίκη πραγματοποιήθηκε ενάντια στη χονδρική - λιανική αλυσίδα Costco Wholesale Corp, η οποία πωλεί γαρίδες από την Ταϊλάνδη.
Οι ισχυρισμοί ακολούθησαν τη δημοσίευση της έκθεσης του Στέιτ Ντιπάρτμεντ του Ιουλίου του τρέχοντος έτους για το εμπόριο σκλάβων σε 188 χώρες όπως στο εμπόριο αλιείας στην Ταϊλάνδη.
Η «Nestle», φυσικά, αρνείται όλες τις κατηγορίες εκμετάλλευσης των σκλάβων. Πράγματι, επισήμως υποστηρίζουν ότι αξιοποιεί μια ενδιάμεση εταιρεία. Αγοράζει μόνο πρώτες ύλες από τους προμηθευτές και δεν ευθύνεται για τους μηχανισμούς της οργάνωσης της εργασίας των αλιέων. Ωστόσο, στην πραγματικότητα, το σύνολο των πολυεθνικών σήμερα στην προώθηση, στην υποστήριξη και στην παραγωγή προϊόντων είναι οι κύριοι υπαίτιοι του μοντέλου της στυγνής εκμετάλλευσης της εργασίας στις καθυστερημένες χώρες, οι οποίες έχουν γίνει χώρες παραγωγής πρώτων υλών και κατασκευής προϊόντων με συνθήκες δουλείας παρέχοντας «χρυσά δισεκατομμύρια» στις πολυεθνικές. Για παράδειγμα, το Μπανγκλαντές, το οποίοι συντρίβεται τακτικά στην παραγωγή ανήκει στις φτωχότερες χώρες του κόσμου. Οι εργαζόμενοι της χώρας αυτής για 35 δολάρια το μήνα παράγουν τα ρούχα διάσημων εμπορικών σημάτων, που στη συνέχεια πωλούνται σε ακριβές μπουτίκ στην Ευρώπη.
Στη Σομαλία, σύμφωνα με τον ΟΗΕ, για τη τετραετία (2010 - 2013) πέθαναν από την πείνα 340.000 άνθρωποι. Ταυτόχρονα, η οικονομία της Σομαλίας ειδικεύεται στον τομέα της γεωργίας, κυρίως στην κτηνοτροφία, η οποία παρέχει το 50% των εσόδων από τις εξαγωγές. Για τις χώρες του Κόλπου της Σομαλίας είναι προμηθευτής των φθηνών ζώντων ζώων και κρεάτων, και ακόμα, αν μπορώ να το πω έτσι, ανταγωνίζεται στην περιοχή με το αυστραλιανό ζωικό κεφάλαιο και κρέας.
Η σύγχρονη Ταϊλάνδη είναι ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα του δουλεμπορίου. Σύμφωνα με το Ίδρυμα Raks της Ταϊλάνδης, 200 χιλιάδες παράνομοι μετανάστες, κυρίως από τη Βιρμανία, το Λάος και την Καμπότζη, χρησιμοποιούνται ως εργάτες στην Ταϊλάνδη. Τους μεταφέρουν κατά ομάδες σε σκάφη-φυλακές, χωρίς έλεος. Πολλές φορές πωλούνται σαν σκλάβοι. Αυτοί που δεν είναι σε θέση να εργαστούν, καθώς και εκείνοι που προβάλλουν την παραμικρή ανυπακοή απλά τους φυτεύουν μια σφαίρα στο μέτωπο. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, το 59% των μεταναστών που κατάφεραν να επιβιώσουν σε αυτά τα γκέτο στην Ταϊλάνδη έχουν δει τις δολοφονίες ενός από τους συντρόφους τους.
Σύμφωνα με την έκθεση του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών (FAO), η Ταϊλάνδη είναι ο τρίτος μεγαλύτερος εξαγωγέας στον κόσμο ψαριών (σε νομισματικούς όρους, έφτασε τα 9 δισεκατομμύρια $ το 2013), και για την τεράστια αλιευτική βιομηχανία της θα πρέπει να βρεθούν περισσότεροι εργάτες-σκλάβοι.
Με την ανεργία στο 0,5% (από το Δεκέμβριο του 2013), η Ταϊλάνδη ψάχνει εργατικό δυναμικό από τους φτωχούς γείτονες που θα της εξασφαλίσουν τη συνεχή ανάπτυξη του κλάδου της αλιείας. Οι μετανάστες αποτελούν ήδη το 10% των εργαζομένων στον τομέα της αλιείας, και οι περισσότεροι από αυτούς - είναι από το καθεστώς της Βιρμανίας.
Το μικρό ή καθόλου κόστος εργασίας επηρεάζει την τιμή των ψαριών και θαλασσινών των αλιέων της Ταϊλάνδης, τα οποία είναι σημαντικά φθηνότερα από ό, τι των Ευρωπαίων ανταγωνιστών τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου