Υπάρχει σοσιαλισμός στη Βόρεια Κορέα;

Το συγκεκριμένο θέμα είναι αρκετά σημαντικό και χρήζει προσοχής, μεγαλύτερης από μια ανάρτηση σ’ ένα προσωπικό blog. Δε φιλοδοξώ να δώσω μια πλήρη εικόνα, ή να κάνω επιστημονική ανάλυση, ούτε είμαι σε θέση να το κάνω αυτό για μία χώρα από την οποία, οι ειδήσεις που φτάνουν σε εμάς προέρχονται από τη Νότια Κορέα και είναι κυρίως προπαγάνδα.

Νομίζω όμως, ότι τα πράγματα δεν είναι όπως μας τα παρουσιάζουν, γι’ αυτό και έψαξα, κυρίως στο internet, αλλά και από επίσημες πηγές της Β. Κορέας, να κατανοήσω το σύστημα που επικρατεί εκεί. Η Κορέα έχει ένα λαό, θα έπρεπε να είναι ενιαία και τα σύνορά της καθορίστηκαν αυθαίρετα στον 38ο παράλληλο, λόγω της ιμπεριαλιστικής επέμβασης των ΗΠΑ στα 1950-1953.

Η Ν. Κορέα έχει ένα ανελεύθερο καθεστώς, είναι άμεσα εξαρτώμενη από τις ΗΠΑ, οι οποίες διατηρούν εκατοντάδες χιλιάδες στρατό και όπλα μαζικής καταστροφής στα σύνορά της. Η Βόρεια Κορέα αντιστέκεται στην επιθετικότητα της Νότιας και των ιμπεριαλιστών συμμάχων της. Τα επιτεύγματα του συστήματος εκεί, για όποιον δεν έχει παρωπίδες, είναι φανερά αν ανατρέξει κανείς στις κατάλληλες πηγές. Οι όποιες στερήσεις έχουν είναι το τίμημα που πληρώνουν για την ελευθερία και την ανεξαρτησία τους.  

Με την ανάρτηση αυτή επιχειρώ να ανοίξω το θέμα του συστήματος που επικρατεί στη Βόρεια Κορέα, να δώσω απαντήσεις και να θέσω ερωτήματα.

Μεταξύ των ανθρώπων που θεωρούν τους εαυτούς τους «αριστερούς», βρίσκονται και πολλοί που εκρήγνυται τακτικά σε μια διαμάχη για τη Βόρεια Κορέα. Είναι ο σοσιαλισμός βιώσιμος; Ποια είναι η φύση του πολιτικού συστήματος της Κορέας; Έχουν μια μοναρχία; Σοσιαλισμό; Είναι ένα παραμορφωμένο εργατικό κράτος; Ανατολικός δεσποτισμός;

Φωτογραφία της Πιονγκγιάνγκ. Στο βάθος φαίνεται το
υπό κατασκευή ψηλότερο κτήριο της Βόρειας Κορέας,
ένα ξενοδοχείο 105 ορόφων.

Αν αναζητήσετε την ουσία, η απάντηση στο κύριο ερώτημα την οποία προσπαθώ να δώσω με αυτή την ανάρτηση μπορεί να διατυπωθεί και ως εξής:

«Ποια είναι η φύση της κυβέρνησης της Βόρειας Κορέας;»

ή μάλλον, «Ποιο κοινωνικό - οικονομικό σύστημα είναι δυνατόν να φέρει;»

Μετά από τη διάλυση της ΕΣΣΔ δεν υπάρχει σχεδόν καμία δημοσιευμένη μελέτη σχετικά με το θέμα του σοσιαλισμού στη Βόρεια Κορέα. Συχνά, όλες οι προσπάθειες ήταν για τη μείωση του κύρους ή την ανάλυση σε απολογητική ή ανόητη μορφή, λασπολόγησαν ό, τι συνδέεται με το βόρειο τμήμα της χερσονήσου της Κορέας. Οι άνθρωποι προσπαθούν να δώσουν τις υποκειμενικές απόψεις τους σαν την απόλυτη αλήθεια. Ο καθένας έχει το δικό του λόγο, έχοντας για παράδειγμα, μια νοσταλγία ή ένα μίσος για την ΕΣΣΔ, οι φιλελεύθερες ή σοσιαλιστικές απόψεις, όλα αυτά όμως σε μια προσπάθεια να περάσει μια «έξυπνη» δημοσίευση, με κίνητρο τα χρήματα ή κάτι άλλο. Οι απόψεις διίστανται: κάποιοι λένε, ας πω, ότι η Βόρεια Κορέα είναι η Σοβιετική Ένωση του Στάλιν ή της περιόδου Μπρέζνιεφ. Θα προσπαθήσω να δώσω μια αντικειμενική ανάλυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας, χωρίς κραυγές περί «ολοκληρωτισμού» ή «επίγειου παράδεισου».

Στενότεροι σύμμαχοί μου σε αυτή την περίπτωση θα είναι πληροφορίες ή ανακοινώσεις των πρεσβειών της ΛΔ Κορέας, ο διαλεκτικός υλισμός, η μαρξιστική πολιτική οικονομία, ο επιστημονικός σοσιαλισμός και φυσικά, η κοινή λογική. Αξιολογώντας το υλικό, οργάνωσα επιχειρήματα και θα προσπαθήσω να δώσω στο σεβαστό αναγνώστη μια απάντηση στο ερώτημα: «Είναι σοσιαλιστικό κράτος η Βόρεια Κορέα;»

Το ζήτημα δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται με την πρώτη ματιά: πάνω από μια ντουζίνα οπαδοί με μεγαλόστομες ομιλίες «σπάζουν» τα δόντια του σοσιαλισμού. Το βασικό μειονέκτημα όλων των διαθέσιμων ερευνών είναι ότι οι συγγραφείς αναλύουν την κατάσταση από τη σκοπιά του «ό, τι βλέπω, αυτό είναι που τραγουδάω»

Οι άνθρωποι απλά δεν έχουν όπλο την τυπική λογική, λειτουργούν με μη υλιστικές θέσεις, και αναπόφευκτα οδηγούνται σε μια ολίσθηση στο τέλμα του ιδεαλισμού.

Δυστυχώς, αξιόπιστες πληροφορίες σχετικά με τη Βόρεια Κορέα είναι πολύ λίγες. Υπάρχει μια μυριάδα φημών, «οι ευχάριστες ιστορίες», «τα 99 σκυλιά» και «οι αρκούδες», που απλώνονται στον Τύπο.

Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τα μέσα ενημέρωσης της Βόρειας Κορέας και της Νότιας Κορέας, για την κατανόηση της προκατάληψης που υπάρχει για την Κορέα, λαμβάνοντας επίσης υπόψη την υποκειμενικότητα της αξιολόγησης. Το πρόβλημα είναι το εξής: Η Βόρεια Κορέα έχει απομονωθεί από το εξωτερικό της χώρας, έτσι ώστε καμιά πηγή δεν μπορεί να θεωρηθεί έγκυρη κατά 100%. Πρέπει να αναλύσουμε ανεξάρτητα διαφορετικές πηγές πληροφοριών, και να τις συγκρίνουμε, να αποσαφηνίσουμε οριστικά μύθους και αμφισβητήσιμες ιστορίες.

Το Στάδιο «Rungrado Πρώτη Μάη» της Πιονγκγιάνγκ.
 (το μεγαλύτερο στάδιο στον κόσμο, 150.000 θέσεις)

Ως μια εισαγωγή θα πω, πως η βιασύνη μας να αξιολογήσουμε την κατάσταση δεν πρέπει να μας οδηγήσει στο βλαβερό σφάλμα να πραγματοποιήσουμε μια ποσοτική σύγκριση των επιδόσεων μεταξύ των δύο χωρών στις αντίθετες πλευρές του 38ου παραλλήλου με εκτεταμένα συμπεράσματα.

Μια αγαπημένη τεχνική της αστικής προπαγάνδας είναι η σύγκριση της Βόρειας και της Νότιας Κορέας, λέγοντας ότι ο «Βορράς» είναι ο κάτοχος μιας υπανάπτυκτης στάσιμης οικονομίας, μια ολοκληρωτική κόλαση, και ο «Νότος» έχει μια σύγχρονη, υψηλής τεχνολογίας, οικονομία, και γενικά είναι παράδειγμα μιας κυρίαρχης δημοκρατίας (με τον τρόπο αυτό, ο συγκεκριμένος όρος χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά στη Νότια Κορέα).

Είναι αλήθεια όμως αυτό;

Ας δούμε τη διαφορά στο στόχο και πώς είναι οι εν λόγω χώρες, ποιες είναι οι αιτίες της εσφαλμένης ποσοτικής σύγκρισης των διαφόρων δεικτών.

Πρώτο, πρόκειται για μια ριζική διαφορά στο εξωτερικό περιβάλλον. Να θυμάστε ότι για την Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας υπάρχει το εμπάργκο από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους της. Οι κυρώσεις διαρκούν πάνω από μισό αιώνα και συνεχώς σφίγγουν. Αυτό σημαίνει ότι η Βόρεια Κορέα δεν μπορεί να ασκεί «νομίμως» και ελεύθερα εμπόριο με οποιαδήποτε χώρα και όποιο κράτος, θα συνάψει εμπορικές σχέσεις, καθώς θα κινδυνεύει από τις κυρώσεις των ΗΠΑ -  ΝΑΤΟ. Έτσι, οι βασικοί εταίροι της Βόρειας Κορέας είναι η Κίνα, η Κούβα, το Βιετνάμ, το Ιράν, η Συρία και η Ρωσία.

Δεύτερο. Δεν πρέπει να ξεχάσουμε την αβεβαιότητα της κατάστασης: οι σύμμαχοι μπορούν να αλλάξουν γρήγορα τη στάση τους και να συμπλεύσουν με τις κυρώσεις, όπως για παράδειγμα, συνέβη το Μάρτιο του 2016, όταν η Ρωσία και η Κίνα υποστήριξαν το ψήφισμα 2270 του ΟΗΕ.

Τρίτο. Η ΛΔ της Κορέας βρίσκεται με πολλές χώρες στην ίδια θέση που βρισκόταν η RSFSR (Ρωσική Σοβιετική Ομοσπονδιακή Σοσιαλιστική Δημοκρατία) μέχρι την ολοκλήρωση της συνθήκης Ραπάλλο (1922), σε παρόμοια θέση με εκείνη του «πολεμικού κομμουνισμού», για να είμαι ακριβής.

Τέταρτο, η διαφορά του στρατιωτικού δυναμικού της, αλλά και των εν δυνάμει συμμάχων Εμείς τακτικά ακούμε: Η Βόρεια Κορέα, λένε, είναι σε μια στρατιωτικοποιημένη κατάσταση, είναι ο επιτιθέμενος, η γενική απειλή για την ειρήνη και τη δημοκρατία.

Ας ρίξουμε μια ματιά σε αυτή τη δήλωση.

Η Βόρεια Κορέα δεν είναι μέλος σε οποιοδήποτε στρατιωτικό μπλοκ (όχι ότι ήταν στο παρελθόν).

Προσπαθεί με κάθε τρόπο να δείξει την ουδετερότητά της και την επιθυμία της ειρηνικής ανάπτυξης, προσπαθεί να εξομαλύνει τις σχέσεις της με τη Νότια και με τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Οι δαπάνες για το στρατιωτικό - βιομηχανικό σύμπλεγμα στη Λαοκρατική Δημοκρατία της Κορέας και της Δημοκρατίας της Κορέας διαφέρουν περίπου 36 φορές (!).

Και αν νομίζετε ότι το κόστος του «Βορρά» είναι περισσότερο, τότε θα κάνετε πολύ μεγάλο λάθος: ο στρατιωτικός προϋπολογισμός της Δημοκρατίας της Κορέας δεν είναι ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο από 36 δισεκατομμύρια US $, και ο στρατιωτικός προϋπολογισμός του «επιθετικού Βορρά» επίσημα είναι περίπου 1 δισ US $. Δυτικά ΜΜΕ αναφέρονται σε άτυπα δεδομένα όπου το κόστος στον στρατιωτικό χώρο της Βόρειας Κορέας ανέρχεται σε 11,5 δισεκατομμύρια δολάρια, το οποίο είναι απίθανο.

Ωστόσο, μετά την εγκατάσταση των πυρηνικών και θερμοπυρηνικών όπλων, και την επιτυχή εκτόξευση του δορυφόρου, πολλά χρήματα από την άμυνα έχουν κατευθυνθεί στην ελαφρά βιομηχανία.

Έτσι, κατά τη στιγμή στην Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας στρατιωτικός προϋπολογισμός είναι πιθανά 1-1,5 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως, και σε κάθε περίπτωση πολύ μικρότερος από το κόστος του «Νότου». Τα παπαγαλάκια μιλάνε για στρατοκρατούμενο βορά.

Το παγοδρόμιο της Πιονγκγιάνγκ,
στις όχθες του ποταμού Rothong

Πέμπτο. Εδώ θα ήταν καλό να σημειωθεί ότι η Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας έχει πληθυσμό σχεδόν το ήμισυ του πληθυσμού του νότιου γείτονα, που αποδεικνύει για μια ακόμη φορά την αδυναμία σύγκρισης των επιδόσεων των δύο κρατών, σε απόλυτους όρους.

Έκτο, τα διαφορετικά μοντέλα οικονομικής ανάπτυξης.

Η Βόρεια Κορέα χρησιμοποιεί το προγραμματισμένο μοντέλο της γεωργίας, η Νότια την «ελεύθερη» αγορά. Αυτό συνεπάγεται την αδυναμία σύγκρισης του ΑΕΠ ή του κατά κεφαλήν οποιουδήποτε από τα δύο κράτη. Γιατί; Πολύ απλό: στον καπιταλισμό στο ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ΑΕΠ) περιλαμβάνεται και η διαφήμιση, οι τράπεζες και τα ρέστα που δεν ισχύουν για την πραγματική παραγωγή αγαθών, σε μια σχεδιασμένη οικονομία όπου οι εν λόγω δαπάνες είναι είτε ανύπαρκτες ή περιορίζονται στο ελάχιστο. Στη σύγκριση του κριτηρίου του ΑΕΠ φαίνεται φυσιολογικό και φυσικό ότι έχοντας η Βόρεια Κορέα ΑΕΠ κάτω από το ΑΕΠ της Ν. Κορέας, στη συνέχεια, το βιοτικό επίπεδο το οποίο είναι ανάλογο με το ΑΕΠ, αντίστοιχα, είναι χαμηλότερο στο «Βορρά». Μια τέτοια άποψη, φυσικά, δεν είναι αλήθεια. Και όχι μόνο επειδή το βιοτικό επίπεδο δεν καθορίζεται από το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν, αλλά και λόγω του μοντέλου ανάπτυξης. Το κατά κεφαλήν διαιρείται δια του όλοι και το (όλοι) είναι διαφορετικό στο βορρά απ’ το νότο. Εδώ μπορεί επίσης να σημειωθεί η γενική γραμμή της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Κορέας για την πλήρη αυτονόμηση, την ανεξαρτησία από τον έξω κόσμο, σε αντίθεση με την κυριαρχία των ξένων κεφαλαίων στη Δημοκρατία της Κορέας.

Η ιαπωνική κατοχή προκάλεσε ένα ανεξίτηλο αποτύπωμα: το φόβο για το έθνος (δηλαδή, το φόβο της εξόντωσης των Κορεατών από τους Ιάπωνες) που είναι αισθητός μέχρι σήμερα. Οι κομμουνιστές στη Βόρεια Κορέα, θεωρούν τους εαυτούς τους πατριώτες και διεθνιστές, την ίδια στιγμή. Ο Κιμ Τζονγκ Ιλ εξέφρασε τις κατευθυντήριες γραμμές του κορεάτικου πατριωτισμού στο έργο του «Περί την ορθή κατανόηση του πατριωτισμού»: «Η αγάπη για την πατρίδα, ο σεβασμός για τα χαρακτηριστικά και τα συμφέροντά της, η επιδίωξη της ευημερίας και της ανάπτυξης της - αυτές είναι οι κοινές σκέψεις, τα συναισθήματα, και η ψυχολογία των μελών της πατρίδας»

Επιπροσθέτως, γράφει για την ανάγκη να γίνει διάκριση μεταξύ του αστικού εθνικισμού ως μέσο για να ξεγελάσει την εργατική τάξη, που χρησιμοποιείται για την προστασία των συμφερόντων της αστικής τάξης, και τον πατριωτισμό ως αγάπη για την πατρίδα τους.

Και το λογικό συμπέρασμα βρίσκεται στα λόγια: «Επιπλέον, ο πατριωτισμός δεν είναι αντίθετος προς το διεθνισμό. Η αμοιβαία συνδρομή, στήριξη και αλληλεγγύη μεταξύ των χωρών, εθνών - είναι διεθνισμός. Κάθε κράτος έχει τα όριά του, κάθε έθνος έχει τα δικά του ξεχωριστά χαρακτηριστικά. Η Επανάσταση και η κατασκευή μιας νέας κοινωνίας διεξάγεται στο πλαίσιο του κράτους και του έθνους. Υπό αυτές τις συνθήκες, προτείνει το διεθνισμό όσον αφορά τις σχέσεις μεταξύ των χωρών, εθνών. Ο διεθνισμός διαζευγμένος από το έθνος και τον πατριωτισμό - στην πραγματικότητα είναι ανοησία.»

Το ξενοδοχείο Koryo της Πιονγκγιάνγκ,
 ένας ουρανοξύστης 143 μέτρων.

Αυτή είναι η γνώμη του Κιμ Τζονγκ Ιλ, και ως εκ τούτου η επίσημη θέση της κυβέρνησης της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Κορέας. Σε αυτά τα αποσπάσματα φαίνεται ξεκάθαρα η επιθυμία «να σωθεί το έθνος». Έχει πει: «...δεν μπορούμε να εγκαταλείψουμε την ταυτότητα του έθνους» «Είμαστε διεθνιστές, αλλά είναι πανταχού παρούσα είναι η Τζούτσε(*)»

Η ιδέα Τζούτσε* αναγνωρίζει τα ιστορικά πλεονεκτήματα του μαρξισμού - λενινισμού, αλλά δεν την βλέπω ως την τέλεια επαναστατική θεωρία της εργατικής τάξης για την Κορέα. Με αυτή την άποψη του, ο Κιμ Ιλ Σονγκ ήρθε στα λόγια του Λένιν: «Όλα τα έθνη θα φτάσουν στο σοσιαλισμό, αυτό είναι αναπόφευκτο, αλλά δεν θα φτάσουν όλα εντελώς με τον ίδιο τρόπο, το καθένα θα εισάγει μια ιδιομορφία στη μια ή την άλλη μορφή δημοκρατίας, στη μια ή την άλλη ποικιλομορφία της δικτατορίας του προλεταριάτου, στον ένα ή τον άλλο ρυθμό των σοσιαλιστικών μετασχηματισμών των διάφορων πλευρών της κοινωνικής ζωής»

Ο Λένιν δε θεώρησε τον κλασικό μαρξισμό ως μια ολοκληρωμένη θεωρία, αλλά ως μια θεωρία εξελίξιμη. Στην κορεατική χερσόνησο, ο μαρξισμός έχει μετατραπεί στην ιδέα Τζούτσε*. Όσον αφορά την οικοδόμηση του κομμουνισμού, ο Κιμ Ιλ Σονγκ βλέπει αυτή τη διαδικασία ως αδιάκοπη επανάσταση σε τρεις τομείς: τον ιδεολογικό, τεχνολογικό και τον πολιτιστικό.

Το Κέντρο Εξωσχολικής Ψυχαγωγίας παιδιών
της Πιονγκγιάνγκ.
(κάτι σαν τα δικά μας... ΚΔΑΠ - καμία σχέση)

Η Επανάσταση θα πρέπει να τους εξετάσει αυτούς συνδυαστικά. Αποτελούν τους παρακάτω:

Στο πεδίο της ιδεολογίας - εκπαίδευσης: το πνεύμα της κομμουνιστικής ηθικής, η κατανόηση της ιδεολογίας που λειτουργεί προς όφελος της επανάστασης - είναι χρήσιμα για ολόκληρη την κοινωνία. Καθένα ξεχωριστά και όλα μαζί συμβάλλουν στην ενσωμάτωση του πνεύματος του κολεκτιβισμού στην εκπαίδευση.

Στο τεχνολογικό πεδίο - δημιουργία παραγωγικών δυνάμεων, εγγενών στο σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Στον τομέα του πολιτισμού - τη δημιουργία μιας σοσιαλιστικής κουλτούρας που έχει άμεση σχέση με την ιδεολογική επανάσταση και οι δύο από αυτούς τους τομείς μπορούν, στην πραγματικότητα, να συνδυαστούν σε μια επανάσταση στο εποικοδόμημα. Αμέσως υπάρχει ένας αγώνας με τις αντιδραστικές και επιβλαβείς παραδοσιακές πρακτικές - θεωρίες. Συχνά τα έργα τέχνης έχουν ένα σοσιαλιστικό περιεχόμενο και τη μορφή του εθνικού.

Επίσης, να σημειωθεί ότι ο Πρόεδρος Κιμ Ιλ Σονγκ ήταν μεταξύ των πρώτων που παρατήρησε την κατάρρευση του σοσιαλιστικού στρατοπέδου και της Σοβιετικής Ένωσης. Το 1990 εκδίδεται το έργο του Κιμ Ιλ Σονγκ με θέμα: «Κρατήστε ψηλά το λάβαρο της ιδέας Τζούτσε, και υπερασπιστείτε με ακόμη περισσότερη δόξα το σοσιαλισμό με το δικό μας στυλ». Η έκδοση οδήγησε σε μια σειρά δημοσιεύσεων σχετικά με το θέμα. Ειδικότερα, αξίζει να σημειωθεί το άρθρο «Η συκοφαντία του σοσιαλισμού είναι απαράδεκτη» και το «Σοσιαλισμός - Είναι μια επιστήμη». Προσδιορίζει τρεις κύριες αιτίες του πρόωρου θανάτου του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ και την Ανατολική Ευρώπη:

1. Η οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ εξαρτούσε την οικονομική της ανάπτυξη σε πλάνα τα οποία βασίζονταν στη μηχανιστική αξιοποίηση των μέσων παραγωγής.
2. Η έλλειψη ιδεολογικής δουλειάς με τον πληθυσμό, οι υποχωρήσεις στο κολεκτιβισμό υπέρ του ατομικισμού.
3. Γραφειοκρατικοποίηση, η οποία οδήγησε στο διαχωρισμό του κόμματος από τις μάζες και στον εκφυλισμό του.

Η Διεθνής Αίθουσα Κινηματογράφου της Πιονγκγιάνγκ,
στο νησί Yanggak, στο κέντρο του ποταμού Taedong.

Ο Κιμ Τζονγκ-ιλ σε πολλές περιπτώσεις, για παράδειγμα, στο βιβλίο «Μερικά από τα θέματα που προκύπτουν στη μελέτη της ιδέας Τζούτσε,» αναφέρει: «Η Τζούτσε* φιλοσοφία βασίζεται στον διαλεκτικό υλισμό.» Στην περίπτωση αυτή, ο υποκειμενικός ιδεαλισμός που εκφράζεται σε έναν ηγέτη, ειδικά φαίνεται αμφίβολη. Ο Κιμ Ιλ Σονγκ, δήλωσε ότι η ιστορία της ανθρωπότητας είναι η ιστορία της πάλης των μαζών - στις οποίες περιλαμβάνει το προλεταριάτο, την αγροτιά και τη διανόηση - για την ανεξαρτησία, που είναι ουσιαστικά ένα σχέδιο που παίρνει από τη θεωρία του Μαρξ την ταξική πάλη, αλλά ακολουθείται από λέξεις που απαξιώνουν το μαρξισμό. Παίρνει τη θεωρία και τις έννοιες του Μαρξ, δίνοντάς τους άλλη ερμηνεία, δηλαδή, στην Κορεατική μετάφραση, χρησιμοποιούνται όροι που επινοήθηκαν από αυτούς. Το γεγονός αυτό εν μέρει δικαιολογείται λόγω της απουσίας μορφωτικού επιπέδου στους Κορεάτες αγρότες στη μέση του 20ου αιώνα και σε μια τέτοια κατάσταση, η απλούστευση του επιστημονικού σοσιαλισμού στην Τζούτσε ήταν περισσότερο κατανοήσιμη (αν και αυτός ο ισχυρισμός είναι επίσης συζητήσιμος). Τώρα όμως ο αναλφαβητισμός έχει εξαλειφθεί: όλοι οι άνθρωποι εκεί έχουν πρόσβαση σε σύγχρονα εκπαιδευτικά ιδρύματα, οπότε το πιο σημαντικό είναι να ακολουθήσει η μετάβαση από μια «αδέξια» προώθηση της επιστημονικής ιδεολογίας σε μία τεκμηριωμένη και ολοκληρωμένη διατύπωσή της.. Στην πραγματικότητα, εάν αφαιρέσετε την πολυπλοκότητα της μετάφρασης, καθώς και το κίνητρο του ρόλου των εθνικών ηγετών, το αποτέλεσμα θα είναι ο μαρξισμός.

Ως εκ τούτου, οι Κορεάτες πρέπει να ακολουθήσουν με συνέπεια μια πολιτική που βασίζεται στην επιστημονική και όχι συναισθηματική - ηθική ερμηνεία του μαρξισμού. Επιπλέον, η απόλυτη κριτική του καπιταλισμού θα πρέπει να επικεντρωθεί στην επιστημονική βάση του σοσιαλισμού.

Η Μαρξιστική κριτική στην ΕΣΣΔ είναι ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα στοιχεία του Τζούτσε. Η κριτική αυτή περιλαμβάνει την άποψη ότι «Ο μαρξισμός στην ΕΣΣΔ λαμβανόταν υπόψη μόνο στην οικονομία.» Κατά κάποιο τρόπο, αυτή η κριτική μειώνει τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στην ΕΣΣΔ με τα πιο θολά συμπεράσματα. Πιστεύω ότι οι εκτιμήσεις αυτές γίνονται σκόπιμα, για να τονιστεί η μοναδικότητα της Κορέας ως έθνος και η σημασία των ιδεών του Κιμ Ιλ Σονγκ και του Κιμ Τζονγκ Ιλ.

Το βασικό ζήτημα στη φιλοσοφία της Τζούτσε δεν έχει παραμείνει αμετάβλητο.

«Το βασικό ζήτημα της φιλοσοφίας είναι το ζήτημα της σχέσης του νου με την ύλη, της σκέψης με το είναι. Η επιστημονική λύση στο πρόβλημα αυτό δίνεται με μια μαρξιστική υλιστική θέση υπεροχής της ύλης, υπεροχής της ύπαρξης. Με βάση την υλιστική αντίληψή της στο ζήτημα της προέλευσης του κόσμου, η ιδέα Τζούτσε έθεσε ένα νέο θεμελιώδες ερώτημα της φιλοσοφίας, διαμορφώνοντας το ερώτημα σχετικά με τη θέση και το ρόλο του ανθρώπου στον κόσμο, και έδωσε την απάντηση στο ερώτημα: Ποιος είναι ο άρχοντας του κόσμου; Είναι ο άνθρωπος.» Πού είναι ο διαλεκτικός υλισμός που επικαλούνται ότι λείπει από την ΕΣΣΔ; Πού είναι η ταξική πάλη και η ηγετική θέση της εργατικής τάξης στο σοσιαλισμό;

Συγκρότημα νέων ουρανοξυστών - κατοικιών που θα αποδοθούν
δωρεάν στους κατοίκους της Πιονγκγιάνγκ.

Οι ιδεολόγοι της Τζούτσε δεν αυτοπροσδιορίζονται ως μαρξιστές φιλόσοφοι, βασιζόμενοι στο γεγονός, κατά τη γνώμη τους, ότι ο μαρξισμός φέρεται να εμπλέκεται στην ανάλυση μόνο του υλικού κόσμου και των νόμων της κίνησης, ενώ η Τζούτσε περιλαμβάνει επίσης «τη διευκρίνηση των βασικών χαρακτηριστικών του ανθρώπου και των νόμων που συνδέονται με την κυκλοφορία των προσώπων -. Μια κοινωνική μορφή της κίνησης.» Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με αυτό ο Κιμ Τζονγκ Ιλ έγραψε τα εξής:

«Η ιδέα Τζούτσε έχει δει τον άνθρωπο όχι απλώς σαν ένα σωματίδιο του κόσμου, αλλά ως τον άρχοντα, τον κύριο του κόσμου και έτσι ορίζει έναν νέο κόσμο, που μας επιτρέπει να προσεγγίσουμε τον κόσμο, για την αλλαγή και την ανάπτυξή του, θέτοντας στο επίκεντρο το λαό - χάρακα του κόσμου. Με βάση την ιδέα - προσέγγιση της Τζούτσε για τον κόσμο, υποδηλώνεται ότι το άτομο είναι στο προσκήνιο, κάτι που είναι μια αξιόπιστη εγγύηση για την εξασφάλιση μιας ανεξάρτητης, δημιουργικής, γνωστικής και πρακτικής δραστηριότητας του ανθρώπου, ως πομπός του κόσμου και κύριος της μοίρας του».

«Χωρίς τη διαλεκτική υλιστική αντίληψη του υλιστικού κόσμου, η επιστημονική γνώση και η μεταμόρφωση του κόσμου είναι αδύνατη, αλλά με τους δικούς της νόμους, η υλιστική θεωρία για τον υλιστικό κόσμο και τη διαλεκτική θέση της συνεχούς αλλαγής και ανάπτυξής του δε δικαιολογεί το συμπέρασμα ότι ένα άτομο χρειάζεται έναν άρχοντα στον κόσμο, οπότε παίζει καθοριστικό ρόλο στην μετατροπή του.», «η βασική διαφορά ανάμεσα στη φιλοσοφία Τζούτσε και την προηγούμενη φιλοσοφία αφορά, εν τέλει, μια διαφορετική άποψη για τον άνθρωπο»  

Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα παραπάνω, μπορεί να συναχθεί το συμπέρασμα ότι η Τζούτσε δεν είναι το υψηλότερο στάδιο της ανάπτυξης της φιλοσοφίας, αλλά μάλλον είναι παρόμοια με άλλα ρεύματα στην κομμουνιστική θεωρία, με το μαοϊσμό. Ενώνει χαρακτηριστικά διαφορετικών φιλοσοφικών απόψεων, καταλήγοντας κατά κύριο λόγο στην ακραία υπεραπλούστευση, σε μια μερική ρήξη με όλες τις προηγούμενες φιλοσοφικές παραδόσεις, στο μετασχηματισμό της φιλοσοφίας στη χρηστική και ρεαλιστική αιτιολόγηση για τη διατύπωση της πολιτικής άποψης. Έτσι, εμφανίζεται ιστορικά το σύνθημα που προκαλεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τις αντικειμενικές δυσκολίες στη σοσιαλιστική οικοδόμηση της χώρας, παρουσιαζόμενο ως καινοτόμο, ως το επόμενο βήμα στη φιλοσοφία γύρω από την οποία οικοδομείται το «νέο» δόγμα.

Η Βόρεια Κορέα παραμορφώνεται σαν σοσιαλιστικό κράτος - αυτό είναι το συμπέρασμά μου, στο οποίο έφτασα, με βάση την ανάλυση της κοινωνίας της Βόρειας Κορέας. Βάσεις του σοσιαλιστικού συστήματος στην Λαοκρατική Δημοκρατία της Κορέας υπάρχουν, αλλά μια σειρά από φαινόμενα στην ιδεολογία και στην κοινωνική ζωή της χώρας δεν πληρούν τις επιστημονικές μαρξιστικές αρχές, και αυτό είναι παραμόρφωση του σοσιαλισμού.

Έχει παρεκκλίνει κατά κάποιο τρόπο, αλλά είναι σοσιαλιστικό κράτος. Αναγκάστηκε να παρεκκλίνει για να υπάρξει σε ένα καπιταλιστικό περιβάλλον - ιμπεριαλιστική απειλή. Έχει περιορισμένους πόρους, δεδομένων των εξόδων για την απαραίτητη εξωτερική άμυνα, μέσα στην αντίθεση στον κόσμο του καπιταλισμού κι έχει οδηγηθεί αναπόφευκτα σε απόκλιση από ένα αυστηρά επιστημονικό πρόγραμμα ανάπτυξης του σοσιαλισμού.

Η Βόρεια Κορέα επηρεάζεται από αυτές τις δύσκολες συνθήκες κάτω από τις οποίες η ίδια η χώρα βρίσκεται από την περίοδο 1990 - 2000, κατά τη διάρκεια της «Έντασης του Μαρτίου». Στη συνέχεια, η μικρή Κορέα έχασε όλους τους συμμάχους και συνεργάτες της, έπρεπε να επιβιώσει σε πλήρη απομόνωση. Τώρα, όμως, η κατάσταση βελτιώνεται. Αυτή η δύσκολη κατάσταση ανάγκασε το σύστημα να λάβει μια σειρά μέτρων για την συνοχή του λαού, προκειμένου να διατηρηθεί ο σοσιαλιστικός τρόπος ανάπτυξης. Μπορούμε και πρέπει να καταδικάσουμε την θεοποίηση των ηγετών και τις εθνικιστικές στρεβλώσεις, αλλά και άλλα «ύποπτα στοιχεία», ιδιαίτερα εμφανή στην «Ένταση του Μαρτίου», αλλά πρέπει να κατανοήσουμε πλήρως τις υλικές και τις αντικειμενικές συνθήκες της εμφάνισής τους.

_____________________

(*)Το Τζούτσε ή Ιδεολογία της Εθνικής Αυτάρκειας είναι μία πολιτική ιδεολογία που ανέπτυξε ο ηγέτης της Εργατικού Κόμματος της Βόρειας Κορέας Κιμ Ιλ-σονγκ και βασίζεται στον μαρξισμό - λενινισμό.

Η ιδεολογία αναφέρεται στην ανάγκη ενός κράτους να είναι ανεξάρτητο και αύταρκες, ώστε να μην εξαρτάται οικονομικά, στρατιωτικά ή πολιτικά από τις μεγάλες δυνάμεις. Σύμφωνα με τον Κιμ Ίλ-σονγκ, ο άνθρωπος είναι άρχοντας των πάντων και πρέπει να αποφασίζει μόνος του για τα πάντα. Το Τζούτσε είναι η βασική ιδεολογία της Βόρειας Κορέας.