Η ιστορία
Η ιδέα ότι οι τράπεζες ιδιωτικοποιούν τα κέρδη και κοινωνικοποιούν τις απώλειες, ιστορικά υπάρχει, τουλάχιστον από τον 19ο αιώνα, όπως φαίνεται σε αυτό το απόσπασμα του 1834 του Andrew Jackson(1):
«Και εγώ έμεινα στενός παρατηρητής των κατορθωμάτων της Τράπεζας των Ηνωμένων Πολιτειών. Είχα άντρες να την παρακολουθούν εδώ και πολύ καιρό και είμαι πεπεισμένος ότι έχετε χρησιμοποιήσει τα κεφάλαια της τράπεζας για φαγοπότι (breadstuffs) εναντίον της χώρας. Όταν κερδίζατε, θα μοιραζόσασταν τα κέρδη μεταξύ σας, και όταν χάνατε, επιβαρύνονταν η Τράπεζα. ... Είστε άντρο από οχιές και κλέφτες.»
Αυτά από τον Andrew Jackson(1) το 1834 σχετικά με το κλείσιμο της δεύτερης τράπεζας των Ηνωμένων Πολιτειών.
Η φράση έγινε δημοφιλής από τον Michael Harrington 's(2) το 1962 στο βιβλίο «Η άλλη Αμερική». Ωστόσο, ο Harrington στην πραγματικότητα αναφέρονταν στον Charles Abrams(3), γνωστό από την Αρχή Στέγασης της ΝΥ.
Ο Andrew Young(1) έχει αναφερθεί για την κλήση του συστήματος των ΗΠΑ «σοσιαλισμός για τους πλούσιους και της ελεύθερη επιχείρηση για τους φτωχούς», και ο Martin Luther King, Jr , ο οποίος δολοφονήθηκε το 1968, χρησιμοποιεί συχνά τη διατύπωση αυτή στις ομιλίες του. Δεδομένου ότι τουλάχιστον το 1969, ο Γκορ Βιντάλ(4) έχει χρησιμοποιήσει την έκφραση «επιχειρηματική ελευθερία για τους φτωχούς και σοσιαλισμός για τους πλούσιους» για να περιγράψει τις οικονομικές πολιτικές των ΗΠΑ. Ο Vidal που χρησιμοποιεί, από τη δεκαετία του 1980 την έκφραση για κριτική της οικονομικής πολιτικής του Ρίγκαν (Reagonomics5).
Το χειμώνα 2006/2007, ως απάντηση στις επικρίσεις σχετικά με τις εισαγωγές πετρελαίου από τη Βενεζουέλα (η χώρα ήταν υπό την ηγεσία του Ούγκο Τσάβες), ο ιδρυτής και πρόεδρος του Citizens Energy Corporation Joseph P. Kennedy II κάνει κριτική στο σύστημα των ΗΠΑ την οποία και χαρακτήρισε ως «ένα είδος του σοσιαλισμού των πλουσίων και της ελεύθερης επιχείρησης για τους φτωχούς που αφήνει τα πλέον ευάλωτα στρώματα, στα κρύα του λουτρού».
Επίσης, ο Robert F. Kennedy, Jr (τζούνιορ) έχει γίνει γνωστός για την έκφραση του σε μεγάλα ακροατήρια, ότι η Αμερική είναι τώρα μια χώρα με «σοσιαλισμό για τους πλουσίους και άγριο καπιταλισμό για τους φτωχούς».
Οικονομολόγος Dean Baker εξέφρασε ανάλογες απόψεις στο βιβλίο του «The Conservative Nanny State»: Πώς οι πλούσιοι χρησιμοποίησαν την κυβέρνηση για Stay Rich (να παραμένουν πλούσιοι) και γίνονται πλουσιότεροι, με την οποία επεσήμανε διάφορα πεδία πολιτικής στα οποία κυβερνητική παρέμβαση είναι απαραίτητη για την διατήρηση και την αύξηση του πλούτου στα χέρια των λίγων.
Επίσης, ο Νόαμ Τσόμσκι έχει επικρίνει τον τρόπο με τον οποίο οι αρχές της αγοράς δεν εφαρμόζονται. Υποστηρίζει ότι οι πλούσιοι χρησιμοποιούν τη διάθεση στην αγορά μια ρητορική, που δεν δικαιολογεί την επιβολή μεγαλύτερου οικονομικού κινδύνου στις κατώτερες τάξεις, ενώ είναι μονωμένοι από τις ακαμψίες της αγοράς από τα πολιτικά και οικονομικά πλεονεκτήματα που αυτή προσφέρει πλούτο. Αυτός παρατήρησε, «η ελεύθερη αγορά είναι σοσιαλισμός για τους πλούσιους – (ελεύθερες αγορές) για τους φτωχούς και την κατάσταση της προστασίας για τους πλούσιους.»
Παρόμοια επιχειρήματα τέθηκαν με την αναταραχή στις χρηματοπιστωτικές αγορές το 2008. Όσον αφορά την ομοσπονδιακή εξαγορά των Fannie Mae και Freddie Mac , Ron Blackwell, επικεφαλής οικονομολόγος του AFL-CIO6, χρησιμοποίησε την έκφραση "σοσιαλισμός για τους πλούσιους και καπιταλισμός για τους φτωχούς" για τον χαρακτηρισμό του συστήματος.
Τον Σεπτέμβριο του 2008, ο γερουσιαστής των ΗΠΑ από Βερμόντ , Σοσιαλιστικής Bernie Sanders(7), δήλωσε σχετικά με το bailout(8) του χρηματοπιστωτικού συστήματος των ΗΠΑ : «Αυτό είναι το πιο ακραίο παράδειγμα που μπορώ να θυμηθώ του σοσιαλισμού των πλουσίων και της ελεύθερης επιχείρησης για τους φτωχούς».
Τον ίδιο μήνα, οικονομολόγος Nouriel Roubini δήλωσε: "Είναι θλιβερό ότι το Κογκρέσο δεν συμβουλεύεται κανέναν από τις πολλούς επαγγελματίες οικονομολόγους που έχουν υποβάλλει [...] τα σχέδια για εναλλακτική λύση, που ήταν πιο δίκαιο και αποτελεσματικό και είχαν λιγότερο δαπανηρό τρόπο για την επίλυση αυτής της κρίσης". «Αυτή είναι και πάλι μια υπόθεση της ιδιωτικοποίησης των κερδών και κοινωνικοποίηση των ζημιών; Μια εγκατάλειψη σκάφους και το σοσιαλισμό για τους πλούσιους, οι καλές συνδέσεις με την Wall Street».
Η πρώην αμερικανή Γραμματέας Εργασίας Ρόμπερτ Ράιχ προσαρμόζει αυτή την φράση για την The Daily Show στις 16 Οκτωβρίου 2008: «Έχουμε σοσιαλισμό για τους πλούσιους και καπιταλισμό για όλους τους άλλους.»
______________________________________
1. Andrew Jackson (15, Μαρτίου 1767, 8 Ιουνίου του 1845) ήταν ο έβδομος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών (1829-1837) ιρλανδικής καταγωγής. Ήταν στρατιωτικός κυβερνήτης της Φλόριντα (1821), διοικητής των αμερικανικών δυνάμεων κατά τη μάχη της Νέας Ορλεάνης (1815) . Η πόλωση που κυριάρχησε στην αμερικανική πολιτική κατά το 1820 - 1830, η φιλοδοξία του πολιτικού σε συνδυασμό με τη διεύρυνση της πολιτικής συμμετοχής, στη διαμόρφωση του σύγχρονου Δημοκρατικού Κόμματος.
Η κληρονομιά του θεωρείται πλέον ως ανάμεικτη, ως προστάτης της λαϊκής δημοκρατίας και της ατομικής ελευθερίας για τους λευκούς άνδρες, στιγματίστηκε όμως με την υποστήριξή του στη δουλεία και το κυνηγητό των ινδιάνων. Γνωστός για τη σκληρότητα του, είχε το παρατσούκλι «Old Hickory». Ο Τζάκσον ήταν ο πρώτος πρόεδρος που κατά κύριο λόγο συνδέεται με τα αμερικανικά σύνορα.
_____________________________
2.Edward Michael "Mike" Harrington (24 Φλεβάρη του 1928 - 31 Ιουλίου 1989) ήταν ένας Αμερικανός δημοκρατικός σοσιαλιστικής , συγγραφέας, πολιτικός ακτιβιστής, καθηγητής πολιτικών επιστημών, σχολιαστής στο ραδιόφωνο και ιδρυτής του Δημοκρατικού Σοσιαλιστικού Κόμματος της Αμερικής.
_____________________________
3.Charles Abrams (1902 - Φεβρουάριος 1970) ήταν ο θρυλικός πολεοδόμος και εμπειρογνωμόνωνας στέγης που έχει δημιουργήσει την Αρχή Στέγασης στη Νέα Υόρκη. Ήταν ένας από τα πρώτους που χρησιμοποιεί, ίσως ο πρώτος, την έκφραση: «σοσιαλισμός για τους πλούσιους και καπιταλισμός για τους φτωχούς.»
_____________________________
4.Γιουτζίν Λούθερ Γκορ Βιντάλ (3 Οκτωβρίου 1925) είναι ένας Αμερικανός συγγραφέας , δραματουργός, δοκιμιογράφος, σεναριογράφος και πολιτικός ακτιβιστής. Νωρίς στην καριέρα του έγραψε το «Ο Δήμος και ο πυλώνας» (1948), που εξόργισε τους κριτικούς. Στην συνέχεια εμφανίστηκε ως ένας από τους σημαντικούς Αμερικανούς λογοτέχνες περισσότερο λόγω της τεράστιας ποσότητας του παραγόμενου έργου κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του, συμπεριλαμβανόμενων μυθιστορημάτων, δοκιμίων, θεατρικών έργων, διηγημάτων και καλύπτοντας ένα ευρύ φάσμα θεμάτων και εποχών. Επίσης, έθρεψε μια πολύχρονη πολιτική κριτική.
_____________________________
5.Reaganomics (Ο χαρτοφύλακας της οικονομίας του Ρέιγκαν που δόθηκε στον Paul Harvey), αναφέρεται στις οικονομικές πολιτικές που προώθησε ο Reagan κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980. Οι τέσσερις άξονες της οικονομικής πολιτικής Ρίγκαν ήταν:
Α. Μείωσε τις κρατικές δαπάνες,
Β. Μείωσε τα έσοδα από τα κέρδη του κεφαλαίου με οριακά χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές,
Γ. Μείωσε τις κυβερνητικές ρυθμίσεις της οικονομίας,
Δ. Έλεγξε την προσφορά χρήματος για μείωση του πληθωρισμού.
Η πρόθεσή του να αυξήσει το ΑΕΠ, ενώ η μείωση των φόρων στο μεγάλο κεφάλαιο, η προσέγγιση του Ρίγκαν ήταν μια απόκλιση από τους άμεσους προκατόχους του. Ο Ρίγκαν πέτυχε τη μείωση των οριακών φορολογικών συντελεστών σε συνδυασμό με απλουστευμένους κωδικούς φόρου εισοδήματος, και συνέχισε την απορρύθμιση.
William A. Niskanen, ένας από τους αρχιτέκτονες των Reaganomics. Συνοψίζει την πολιτική Reagan στους τέσσερις στόχους, και σημειώνει το πιο σημαντικό στο φορολογικό κώδικα, το ανώτατο οριακό ατομικό συντελεστή φόρου εισοδήματος μειώθηκε από 70% σε 28% και υπήρχε μια μεγάλη ανατροπή στη φορολογική μεταχείριση του εισοδήματος των επιχειρήσεων, με αποτέλεσμα τη «μείωση της προκατάληψης φόρου μεταξύ των τύπων επενδύσεων, αλλά την αύξηση του μέσου πραγματικού συντελεστή φόρου επί των νέων επενδύσεων. Το αποτέλεσμα ήταν κατά κύριο λόγο αλλαγή της σύνθεσης των φορολογικών εσόδων, σε βάρος των μισθών και τις νέες επενδύσεις. Εύνοια στα υψηλότερα εισοδήματα και κέρδη κεφαλαίου για τις υπάρχουσες επενδύσεις, με συγκριτικά μικρή επίδραση επί συνολικών φορολογικών εσόδων. Οι αλλαγές μείωσαν το ομοσπονδιακό μερίδιο των εσόδων του ΑΕΠ από 20,2% σε 5%.
__________________________
6. Η Αμερικανική Ομοσπονδία Εργασίας και το Κογκρέσο των Βιομηχανικών Οργανώσεων , κοινώς AFL-CIO , είναι ένα εθνικό συνδικαλιστικό κέντρο , η μεγαλύτερη ομοσπονδία των συνδικάτων στις Ηνωμένες Πολιτείες , που απαρτίζεται από 56 εθνικές και διεθνείς ενώσεις, που αντιπροσωπεύουν από κοινού περισσότερα από 11 εκατομμύρια εργαζόμενους ( τον Ιούνιο του 2008, η πιο πρόσφατη επίσημη). Συστάθηκε το 1955, όταν η AFL και του CIO συγχωνευθείσα μετά από μια μακρά αποξένωση. Από το 1955 έως το 2005,-CIO είναι μέλος συνδικάτα AFL αντιπροσώπευε σχεδόν το σύνολο των εργαζομένων ιονισμένη στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο μεγαλύτερος των συνδικάτων της AFL-CIO είναι η American Federation of State, Κρατικών και Δημοτικών Υπαλλήλων (AFSCME), με περισσότερα από ένα εκατομμύριο μέλη, από το 2005 όταν αρκετές μεγάλας συνδικαλιστικά σχίσματα μακριά από την AFL-CIO.
__________________________
7. Bernard " Μπέρνι " Sanders (γεννημένος 8 Σεπτεμβρίου, 1941) είναι ο junior γερουσιαστής από το Βερμόντ, που εκλέγεται από τις 7 Νοεμβρίου του 2006. Πριν γίνει γερουσιαστής, ο Sanders εκπροσωπούσε την μεγάλη περιοχή Vermont στη Βουλή των Αντιπροσώπων για 16 χρόνια. Ο Sanders, επίσης, διατέλεσε δήμαρχος της Burlington, Vermont από το 1981 μέσω του 1989.
Ο Sanders αυτο-περιγράφεται σοσιαλιστικής, γιατί δεν ανήκει σε ένα επίσημο πολιτικό κόμμα, εμφανίζεται ως ανεξάρτητος. Είναι το πρώτο άτομο που εκλέγεται στην αμερικανική Γερουσία με την αναγνώριση, ως σοσιαλιστής .
__________________________
8. Η κατάσταση στην οποία μια επιχείρηση, άτομο ή κυβέρνηση προσφέρει χρήματα σε προβληματικές δραστηριότητες, προκειμένου να αποφευχθούν οι συνέπειες που προκύπτουν από την πτώση της επιχείρησης. Bailouts μπορεί να λάβουν τη μορφή δανείων, ομόλογα, μετοχές ή μετρητά. Μπορούν ή δεν μπορούν να απαιτήσουν την επιστροφή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου