ΠΑΣΟΚ: Ζείτε στον κόσμο σας ή δημοκρατία;

ΔΕΝ είναι δημοκρατία να ακούμε από την συνδρομητική ΕΡΤ τα διαγγέλματα της πολιτικής ηγεσίας Παπούλια, ΓΑΠ, Σαμαρά μόνο, που βγήκαν σαν βρεγμένες γάτες να κλαψουρίσουν για τα χάλια τους και όχι τις ευχές σε τελική ανάλυση για τον καινούργιο χρόνο από όλους τους επικεφαλής των κομμάτων.

Κάποιοι στο ΠΑΣΟΚ εξακολουθούν να ζουν στον κόσμο τους. Το ΠΑΣΟΚ στην επαρχία έχασε 10% από το ’09 και συνολικά (επικράτεια) -1.000.000.
Με τις ψήφους που πήρε το ΠΑΣΟΚ μαζί με τους Μπουτάρηδες, δεν μπορεί να μείνει στην κυβέρνηση. Με το 1/6 των ψήφων της Ελλάδας η πολιτική του Μνημονίου δεν μπορεί να σταθεί. Η παραμονή στην κυβέρνηση του Γαπ γίνεται ηλεκτρική καρέκλα όχι μόνο η παραμονή αλλά και η πολιτική επιβίωση του είναι ένα ζητούμενο. Ο ΓΑΠ με δική του ευθύνη οδηγήθηκε σε απομόνωση με τους γνωστούς άγνωστους άνοστους.
Για να κυβερνηθεί η χώρα  χρειάζεται:
Άλλη πολιτική.
Άλλους πολιτικούς, ανθρώπους.
Η ανάπτυξη της χώρας και το ξεπέρασμα της κρίσης απαιτεί πραγματική πολιτική και όχι εικονική αναπαράσταση. Ούτε αυταπάτες. Όχι ατελέσφορη πολιτική.
Δημοκρατία. 

Σχεδιασμένη οικονομία.
Ανεξάρτητο πολιτικό σύστημα. 

Ο ΓΑΠ, στις επόμενες εκλογές διαπλεκόμενος, ας ρωτήσει τον Καραμανλή τι έπαθε το ‘07. 

Το ΠΑΣΟΚ χρειάζεται δημοκρατία, για να φτιάξει την πολιτική του και στην καλύτερη περίπτωση να επιβιώσει όχι φυσικά να κυβερνήσει. 

Μια πολιτική που να την εγκρίνουν τουλάχιστον τα μέλη του.

Η Αριστερά πήρε στην Αττική, 44,6% όσο ο δικομματισμός 44,5%. Στην επικράτεια η Αριστερά πήρε 30% του συνόλου των ψήφων. Στην Αττική, το ΚΚΕ αύξησε τις ψήφους του κατά 50% από 10,2% σε 14,2%. Οι τρεις του ΣΥΡΙΖΑ πήραν 12,2% από 6,8. Αύξηση παρουσίασε και η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, με το 2,3% της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Όλα αυτά μας δείχνουν πως υπάρχει ένα πολιτικό μποτιλιάρισμα με εμφανή τρεχάλα προς τα αριστερά ένα ρεύμα που εμποδίζεται από τις παλινωδίες και ανακολουθίες ηγετίσκων στην αριστερά. 

Το ΚΚΕ

Αναδεικνύεται το ΚΚΕ μια σταθερή πολιτική αξία που αποτελεί  και τη μόνη αφετηρία και διέξοδο στην μαζική μελαγχολία και δυστυχία που έρχεται.

Αν γινόταν λοιπόν εκλογές τώρα θα είχαμε με βάση το τελευταίο γκάλοπ της Κάπα Research:

ΠΑΣΟΚ          22,2-32,55%
ΝΔ                 20,2-29,62%
ΚΚΕ                8,7-12,76%
ΛΑΟΣ                   4-5,87%
ΣΥΡΙΖΑ              3,3-4,84%
ΔΣ                     2,8-4,11%
ΔΑ                     2,3-3,37%
ΟΙΚ                    2,4-3,52%
ΑΛΛΟ               2,3-3,37%
Σύνολο--------------    100%

Δεν λέω για τις έδρες γιατί φαίνεται με γυμνό μάτι το αποτέλεσμα.

Στη γραμμή και στοιχηθείτε λοιπόν, αριστεροί.

Καλή χρονιά με δραχμή χωρίς μνημόνια.

Το παγκόσμιο ρολόι του χρέους

Το παγκόσμιο ρολόι του χρέους

κλικ στο χάρτη.

Μήπως κάποιοι λένε ψέματα;

Χριστούγεννα.

Το Νησί των Χριστουγέννων είναι σε μια περιοχή της Αυστραλίας στον Ινδικό Ωκεανό. Απέχει 2.600 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Δυτικής Αυστραλέζικης 
πόλης του Περθ, 
360 χιλιόμετρα νότια 
της Ινδονησιακής πρωτεύουσας, Τζακάρτα, και 975 χιλιόμετρα των Κόκος (Κίλινγκ).


Έχει πληθυσμό 1.403 κατοίκους που ζουν σε διάφορες "ζώνες διακανονισμού" στο βόρειο άκρο του νησιού: Flying Fish Cove (επίσης γνωστό και ως Kampong), Silver City , Poon Saan και Drumsite.


Απομονωμένο νησί με ελάχιστη ανθρώπινη διαταραχή, έχει οδηγήσει σε ένα υψηλό επίπεδο ενδημισμού μεταξύ πανίδας της χλωρίδας, η οποία έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους επιστήμονες και τους φυσιολάτρες. Το 63% των χιλιομέτρων της 135 τετραγωνικών είναι Αυστραλό εθνικό πάρκο. Υπάρχουν μεγάλες περιοχές των πρωτογενών δασών των μουσώνων.
Παρήγαγε Φωσφόρο, που έχει εξορυχθεί στο νησί εδώ πολλά χρόνια.

Το Νησί των Χριστουγέννων είναι μια μικρή ημιαυτόνομη κτήση της Αγγλίας που αποδόθηκε στην Αυστραλία και βρίσκεται στον Ινδικό Ωκεανό με έκταση 135 km² και πληθυσμό 1.402 κατοίκων, με βάση εκτιμήσεις για τον Ιούλιο του 2007. Το όνομα της πρωτεύουσας είναι The Settlement (Ο καταυλισμός/οικισμός).
Διακυβέρνηση:
Αρχηγός Κράτους είναι η Ελισάβετ Β΄ του Ηνωμένου Βασιλείου, που εκπροσωπείται από το Γενικό Διοικητή της Αυστραλίας. Ο Νηλ Λούκας είναι Διοικητής και αρχηγός κυβερνήσεως, από τις 30 Ιανουαρίου του 2006. Ο Διοικητής διορίζεται από το Γενικό Κυβερνήτη της Αυστραλίας.
Διαδίκτυο


Το domain name του νησιού είναι .cx (jure.ath.cx) ενώ το παράδοξο είναι ότι οι Internet hosts του νησιού είναι περισσότεροι από τους κατοίκους του (2.193 hosts) ενώ είναι υπερπενταπλάσιοι από τους χρήστες του Διαδικτύου (464 χρήστες).

Κήρυξη πολέμου

Όταν το ΚΚΕ μιλάει για κήρυξη πολέμου στην εργατική τάξη, στα λαϊκά στρώματα, και κυριολεκτεί και ακριβολογεί. Δε μιλάει με κούφια λόγια και δε χρησιμοποιεί λέξεις για λόγους ρητορικής και εντυπωσιασμού. Ποτέ δεν το έκανε και δεν πρόκειται να το κάνει.

Οι θέσεις του, τα συνθήματά του, η πολιτική και η τακτική του είναι αποτέλεσμα επιστημονικής ανάλυσης, μελέτης του συνόλου των παραγόντων που καθορίζουν τις εξελίξεις και γενικά και ειδικά σε συνθήκες βαθιάς καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Μελέτης και γενίκευσης της πείρας του, αλλά και της διεθνούς πείρας.


Είναι, σε τελευταία ανάλυση, το αποτέλεσμα της μελέτης όλων των παραγόντων που συνθέτουν τη σύγχρονη ταξική πάλη και την εξέλιξή της.
Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι όλες οι θέσεις και προβλέψεις και σε θεωρητικό και πολιτικό - πρακτικό επίπεδο στα πιο φλέγοντα προβλήματα της εποχής μας δικαιώνονται από τη ζωή, από τις εξελίξεις.
Αναφέρουμε χαρακτηριστικά: Τις θέσεις του για την ΕΕ, για το ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας, για την καπιταλιστική οικονομική κρίση σχετικά με τις αιτίες και το χαρακτήρα της, για τις αιτίες ανατροπής του σοσιαλισμού, για το ρόλο της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και αριστοκρατίας κ.ά.
Επιβάλλεται, επομένως, οι θέσεις και τα συνθήματα του Κόμματος να αναλύονται, να αφομοιώνονται και να μετατρέπονται σε δράση και μάλιστα σε αντιστοιχία με τη βαρύτητα και την ακρίβεια του περιεχομένου που περικλείουν.
Εχουμε ευθύνη να ακριβολογούμε και στη δράση και πάνω απ' όλα δεν έχουμε δικαίωμα να προσπερνάμε χωρίς να βασανίζουμε θέσεις, τοποθετήσεις, συνθήματα.
Πρακτικά σημαίνει να κάνουμε όλοι ό,τι πρέπει και ατομικά και συλλογικά, για να μεταφράζονται συνθήματα και θέσεις σε άνοδο της οργάνωσης της εργατικής τάξης, σε ισχυροποίηση της κοινωνικής συμμαχίας, σε άνοδο κυρίως της πολιτικής συνείδησης και πάλης. Σε οργάνωση του ταξικού πολέμου.
Οταν, λοιπόν, μιλάμε για κήρυξη πολέμου δεν πρέπει να προσπερνάμε αυτήν την τοποθέτηση ως ένα ακόμη σύνθημα, ως μια ακόμη τοποθέτηση ρουτίνας. Συνειδητοποίηση του περιεχομένου αυτού του συνθήματος σημαίνει κήρυξη συναγερμού, διάταξη μάχης, σχέδιο δράσης, εμπλοκή στον πόλεμο πιο βαθιά.
Για τι είδους πόλεμο μιλάμε, επιγραμματικά:
Πόλεμο οικονομικό: Το μονοπωλιακό κεφάλαιο μπροστά στην κρίση και στην απειλή μείωσης κερδών και απώλειας θέσεων στον ανταγωνισμό και σε εθνικό και σε διεθνές επίπεδο γίνεται ασύγκριτα επιθετικό και απαιτεί απόλυτη επικράτηση και κυριαρχία απέναντι στην εργασία με φωτιά και τσεκούρι.
Αυτός ο πόλεμος είναι μπροστά μας. Πόλεμος για πλήρη υποταγή της εργατικής τάξης στις αξιώσεις του κεφαλαίου για κατακόρυφη αύξηση της απλήρωτης εργασίας, με την απειλή της πείνας. Ηγέτης αυτού του πολέμου, εκ μέρους της αστικής τάξης, σήμερα είναι η σοσιαλδημοκρατία, ο Παπανδρέου, το ΠΑΣΟΚ με τη συμπαράταξη και στήριξη της ΝΔ. Το ΠΑΣΟΚ χρησιμοποιεί την κρίση με τον πιο αδίστακτο τρόπο, για να ανατρέψει ριζικά τις σχέσεις κεφαλαίου - εργασίας προς όφελος του κεφαλαίου. Θέλει, στην κυριολεξία, να περάσει αλυσίδες στην εργατική τάξη.
Εδώ ταιριάζει πλήρως το διαχρονικό σύνθημα «τις αλυσίδες ή τα όπλα». Οπλα εδώ είναι η δύναμη της οργάνωσης της ενιαίας πάλης της εργατικής τάξης στα κύρια μέτωπα στους μονοπωλιακούς ομίλους, στις μεγάλες επιχειρήσεις.
Τώρα πρέπει να λυθούν ζητήματα που δε λύθηκαν σε προηγούμενα χρόνια. Να μπούμε τώρα στον πόλεμο. Να αποκρούσουμε το σχέδιο αλυσοδέματος και στην πορεία ανατροπή όλης της εξουσίας των πλουτοκρατών. Να γίνουν τα εργοστάσια, οι τράπεζες, κ.λπ. ιδιοκτησία του λαού.
Πόλεμο ανάσχεσης και συντριβής του κινήματος της εργατικής τάξης, με κυρίαρχο στοιχείο την προβοκάτσια: Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα αντιδρούν, αντιστέκονται, οργανώνονται, ανασυγκροτούν το κίνημά τους, χαράζουν το δικό τους δρόμο, διδάσκονται από την πείρα τους. Αυτή η διαδικασία έχει ξεκινήσει με την πρωτοπόρα δράση και τις ριζοσπαστικές ιδέες του ΚΚΕ. Ενισχύεται η τάση αφύπνισης και απεγκλωβισμού δυνάμεων από ιδεολογήματα και δεσμούς με την αστική τάξη και τα κόμματά της.
Το χειραγωγημένο και εξαγορασμένο συνδικαλιστικό κίνημα βρίσκεται σε κρίση, οδηγείται σε χρεοκοπία. Δεν μπορεί να εγκλωβίζει, όπως πριν, την ταξική πάλη στο συμβιβασμό και την υποταγή.
Μπροστά σε αυτήν την προοπτική, έχει ξεκινήσει ο πιο ύπουλος, ο πιο βρώμικος, συχνά αθέατος και πιο επικίνδυνος πόλεμος, στο βαθμό που δεν αποκαλύπτονται και δεν εξουδετερώνονται οι μηχανισμοί που κινούνται σε διατεταγμένη υπηρεσία.
Πρόκειται για τον πόλεμο της προβοκάτσιας, ως στοιχείο τρομοκράτησης και ανάσχεσης μιας ορμητικής ανόδου της ταξικής πάλης, δηλαδή του οργανωμένου και με συνείδηση σκοπών κινήματος. Η αστική τάξη δεν τρομάζει μόνο μπροστά στην απώλεια κερδών και θέσεων στην αγορά, τρομάζει το ίδιο μπροστά και στην άνοδο της ταξικής πάλης και στην αμφισβήτηση της εξουσίας της. Θέλει να προλάβει αυτήν την αναμέτρηση. Δεν πρέπει κανένας να παρασύρεται από την επιφανειακή δημοκρατικοφάνεια της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού.
Εχουν στηθεί μηχανισμοί, υπάρχουν σχέδια, εκπαιδεύονται δυνάμεις και θεωρητικά και πρακτικά. Εχουν στηθεί επιτελεία. Γίνονται ασκήσεις. Η δολοφονία στη ΜΑΡΦΙΝ δεν είναι ένα τυχαίο περιστατικό. Οι ορδές που πρωταγωνιστούσαν στη Βουλή, τα γνωστά συνθήματα δεν ήταν απλά αγανακτισμένοι πολίτες, όπως θέλουν να τους παρουσιάζουν.
Το ίδιο σκηνικό, που ήταν στημένο και στην πρόσφατη απεργία, δεν ήταν επίσης τυχαίο. Ανάμεσα στους διάφορους αγανακτισμένους κυκλοφορούσαν σε διατεταγμένη υπηρεσία άνθρωποι της αστυνομίας και άλλων υπηρεσιών. Οι κουκουλοφόροι αξιοποιούνται και εντάσσονται στο σχέδιο. Διάφοροι μηχανισμοί είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία και για κάθε είδους προβοκάτσιες και αποπροσανατολισμό.
Τι επιδιώκουν στη φάση αυτή. Να παγιδεύσουν το κίνημα σε παραπλανητικούς στόχους (φταίνε οι 300, να πάει κάποιος φυλακή, φταίει ο ένας ή ο άλλος δημοσιογράφος, ο ένας ή ο άλλος πολιτικός, κ.λπ.) και σε μορφές πάλης περιθωριακού χαρακτήρα, ή σε άκαιρες και τυφλές αναμετρήσεις. Θέλουν να εκτονώσουν το κίνημα με πράξεις εντυπωσιακές που ταυτόχρονα μπορούν να δράσουν τρομοκρατικά και αποπροσανατολιστικά.
Το σκηνικό είναι στημένο. Εκθειάζεται η κουκούλα, το δήθεν αυθόρμητο, το «ακαθοδήγητο» κίνημα. Βαθυστόχαστες αναλύσεις κάνουν την εμφάνισή τους από διάφορους εκπαιδευτικούς για το εξεγερτικό μήνυμα του Δεκέμβρη, κ.ά. Αξιοποιείται ένα ιδιαίτερο κοινωνικό στρώμα που θεωρούσε τον εαυτό του προνομιακό συνομιλητή της κυβέρνησης. Τα διάφορα μικροαστικά στοιχεία που δέχονται ισχυρά πλήγματα. Εξαγριώνονται, πανικοβάλλονται και καθώς δεν έχουν ούτε τη θέληση, ούτε την πείρα της εργατικής τάξης για οργανωμένο, πειθαρχημένο και σχεδιασμένο αγώνα, εύκολα μπορούν να παρασυρθούν και να στηρίζουν διάφορες ενέργειες, από την τυφλή βία μέχρι την απαίτηση βίας στο κίνημα και την υποταγή.
Πέρα από την αυξημένη επαγρύπνηση και την περιφρούρηση του κινήματος επιβάλλεται να αποκαλυφθούν, να καταγγελθούν στις γραμμές της εργατικής τάξης όλα αυτά τα σχέδια. Να αποκαλυφθούν και να απομονωθούν οι διάφοροι μηχανισμοί.
Πόλεμος στο ΚΚΕ: Ο πόλεμος με το ΚΚΕ ποτέ δεν είχε σταματήσει, ειδικά μετά το '90 - '91. Σήμερα, αυτός ο πόλεμος κλιμακώνεται και είναι το κύριο μέτωπο. Είναι πόλεμος σε εξέλιξη και αναπτύσσεται με όλα τα μέσα, ιδεολογικά, πολιτικά, τρομοκρατικά, οικονομικά, υπονομευτικά, προβοκάτσιας, κ.λπ.
Θα περιοριστούμε στο ζήτημα αυτό σε ένα ιδιαίτερο και δοκιμασμένο όπλο σε βάρος του ΚΚΕ. Την αξιοποίηση του οπορτουνιστικού ρεύματος μέσα στο εργατικό κίνημα στον πόλεμο με το ΚΚΕ, την ιδεολογία και την πολιτική του, την πρακτική του δράση, ανάλογα κάθε φορά με τις συνθήκες, ενισχύοντας πότε το δεξιό οπορτουνισμό, πότε τον «αριστερό».
Πάντα, σε όλη την Ιστορία του διεθνούς εργατικού κινήματος και του ελληνικού, η αστική τάξη είχε ως βασικό της στήριγμα τον οπορτουνισμό για την αντιμετώπιση του επαναστατικού κινήματος, μέχρι τη διάλυσή του στη μία ή στην άλλη χώρα.
Το έχουμε ζήσει πολύ καλά αυτό το σχέδιο. Το αντιμετωπίσαμε, βγήκαμε νικητές.
Σήμερα, μπροστά στην άνοδο της ταξικής πάλης, μπροστά στην προσπάθεια ανασύνταξης του εργατικού, συνδικαλιστικού κινήματος και άνοδο του ρόλου του ΚΚΕ στην πολιτική πάλη, επιλέγεται, για άλλη μια φορά, η χρησιμοποίηση του οπορτουνιστικού χώρου, από τα διάφορα διαλυμένα κομμάτια του ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ ως τις διάφορες γκρούπες, συχνά ετερόκλητες που απαρτίζουν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Παρά τις διαφορές που έχουν στις γραμμές τους, επιχειρείται να ανασυνταχθούν πάνω στο έδαφος της πάλης με το ΚΚΕ και την πολιτική του.
Είναι σχέδιο. Δε σημαίνει, για να ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα, ότι όλοι όσοι ακολουθούν αυτές τις δυνάμεις είναι πράκτορες ή άνθρωποι στην υπηρεσία της αστικής τάξης. Το ότι αυτός ο χώρος κηδεμονεύεται και είναι υπονομευόμενος από διάφορα κέντρα είναι πέρα για πέρα βέβαιο.
Ποια είναι τα πιο χαρακτηριστικά και καθοριστικά στοιχεία που αξιοποιούνται από το σύστημα.
Είναι η μανιασμένη πάλη τους ενάντια στο σοσιαλισμό του 20ού αιώνα, ο μηδενισμός του, η υιοθέτηση όλων των εχθρικών και σοσιαλδημοκρατικών θεωριών ενάντια στο σοσιαλισμό. Είναι ακριβώς αυτό το στοιχείο που συνδέει όλους αυτούς τους χώρους.
Δεν ενοχλείται το σύστημα από ορισμένες αντικαπιταλιστικές κορόνες ή όψιμες προσαρμογές στη θέση τους για την ΕΕ. Ξέρει ο αντίπαλος πολύ καλά να αξιολογεί τις θέσεις της μιας ή της άλλης δύναμης. Από τους χώρους αυτούς δε διατρέχει κανέναν κίνδυνο.
Οι δυνάμεις αυτές, στο κύριο πρόβλημα της σύγχρονης ταξικής πάλης, που είναι η κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας των κεφαλαιοκρατών, έχουν πάρει διαζύγιο, καθώς και από το εργατικό κράτος. Η πάλη γύρω από αυτά τα ζητήματα έκρινε, σε τελευταία ανάλυση, την υπόθεση του σοσιαλισμού. Εδώ κρίνεται και σήμερα η προοπτική του εργατικού κινήματος.
Είναι η εμπειρία τους στη φραξιονιστική πάλη για την υπονόμευση του ΚΚΕ, τόσο των δυνάμεων που εντάχθηκαν στον ΣΥΝ, όσο και αυτών που εντάχθηκαν στο ΝΑΡ που είναι η βασική δύναμη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Οι δυνάμεις αυτές έχουν κι εδώ ένα στοιχείο που τους ενώνει. Την πάλη τους, που αγγίζει τα όρια του μίσους, ενάντια στο ΚΚΕ.
Από τη θέση αυτή πολέμησαν κάθε καινοτόμα, ριζοσπαστική, πρωτότυπη προσπάθεια και θέση του ΚΚΕ. Από τη θέση του απέναντι στην ΕΕ ως την πρωτοβουλία του για την ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος με τη δημιουργία του ΠΑΜΕ.
Ποιος πρωτοστάτησε στον πόλεμο ενάντια στο ΠΑΜΕ; Είναι οι δυνάμεις του ΣΥΝ και του ΝΑΡ. Με ποιες θέσεις; Με τις θέσεις της ΠΑΣΚΕ, με τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ, με τις θέσεις της εργοδοσίας. Γιατί η δημιουργία του ΠΑΜΕ αυτές τις δυνάμεις και τα συμφέροντα έχει ως στόχο.
Σήμερα, μπροστά στη χρεοκοπία της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, με τις οποίες συνεργάζονται και δεν έκοψαν ποτέ τους δεσμούς τους, σηκώνουν τη σημαία της πάλης ενάντια στο ΠΑΜΕ με κάλπικα συνθήματα, ούτε με τη ΓΣΕΕ, ούτε με το ΠΑΜΕ. Ποιος έχει συμφέρον από έναν τέτοιο πόλεμο; Μόνο το κεφάλαιο, η κυβέρνηση, οι μηχανισμοί τους.
Το κάλπικο, επίσης, σύνθημα για ενότητα, όλοι μαζί, χρησιμοποιείται για ένταση της φραξιονιστικής και διασπαστικής τακτικής, τέχνη που την έχουν σπουδάσει καλά.
Επιδιώκεται να συντονιστούν και να αξιοποιηθούν αυτές οι δυνάμεις, γιατί έχουν ακριβώς διαπρέψει σε ένα καίριο ζήτημα. Στην πολιτική σύγχυση και στο συμβιβασμό με την κυρίαρχη πολιτική και στην αποδιοργάνωση του κινήματος, όπου διατηρούν ορισμένες θέσεις.
Αυτός ο κίνδυνος είναι υπαρκτός και δεν πρέπει να υποτιμηθεί. Το κίνημα έχει και τη δύναμη και την πείρα να ξεχωρίσει κάθε τίμιο στοιχείο από τους πεμπτοφαλαγγίτες και εξ επαγγέλματος φραξιονιστές. Το ΠΑΜΕ δεν είναι μια παράταξη. Είναι κίνημα Σωματείων, Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων για την ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, για την ενότητα της εργατικής τάξης σε ταξική κατεύθυνση και προοπτική. Οποιος πιστεύει σε αυτήν τη γραμμή πάλης βάζει πλάτη στους τόπους δουλειάς, στα Σωματεία και όχι με τη δημιουργία παραμάγαζων και υπονομευτική δράση σε βάρος του ΠΑΜΕ.
Στο κίνημα εντάσσονται και θα εντάσσονται συνεχώς νέες δυνάμεις με διαφορετικά επίπεδα συνείδησης, αλλά και εμπειρίας από ταξικούς αγώνες. Εχουμε ευθύνη οι δυνάμεις αυτές να μην εγκλωβίζονται σε επιφανειακές αναλύσεις και αποσπασματικούς στόχους πάλης.
Εχουμε ευθύνη για την καθοδήγηση της εργατικής τάξης και αυτή είναι η ευθύνη μας, να οργανώσει το κίνημά της για αγώνες σκληρούς, για αγώνες με προοπτική και νικηφόρους.
Κίνημα που θα αντέχει στις δυσκολίες, θα είναι πειθαρχημένο, προσηλωμένο στους στόχους του και ικανό να αντιμετωπίσει όλες τις πονηριές, τις τρικλοποδιές και την απάτη της αστικής τάξης.

Του

Δημήτρη ΓΟΝΤΙΚΑ

Μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

Δημοτικά τραγούδια της κρίσης

Τα «Δημοτικά τραγούδια της κρίσης», ερμηνεύει ο γνωστός τραγουδιστής  Δημήτρης Κοντογιάννης σε ενορχήστρωση Νίκου Στρατηγού, είναι  παρωδίες γνωστών δημοτικών και νησιώτικων τραγουδιών σε στίχους  Γιώργου Λέφα, Γιώργου Γαλίτη και Λάκη Μπέλλου και ηχογραφήθηκαν για την επιθεώρηση " Ελλάς, πάμε λουκέτο" που ανέβασε η θεατρική ομάδα του Εκπολιτιστικού συλλόγου Στειρίου.
Η πρεμιέρα της παράστασης έγινε στο προαύλιο του Δημοτικού Σχολείου Στειρίου. Είσοδος, Έξοδος ήταν ΔΩΡΕΑΝ!!!
Ακούστε μερικά από τα τραγούδια της παράστασης.

Ο Δημήτρης Κοντογιάννης γεννήθηκε στη Δαύλεια της Βοιωτίας. Εμαθε μουσική μέσα από την συμμετοχή του στη Φιλαρμονική του Δήμου Λειβαδιάς, όπου έπαιζε τρομπέτα.
Στα 22 του χρόνια εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Εκεί συνέχισε τις μουσικές σπουδές του (στο Ωδείο Αθηνών με δάσκαλο τον Κώστα Κυπραίο). Το 1973 αρχίζει την επαγγελματική του πορεία στο τραγούδι. Στην αρχή παίζει κιθάρα και τραγουδάει στις μπουάτ της Πλάκας και λίγο αργότερα γίνεται ένα από τα ιδρυτικά μέλη της πρώτης Ρεμπέτικης Κομπανίας, που εκτέλεσε με τον αυθεντικό τρόπο και ήχο τραγούδια των σπουδαιότερων λαϊκών μας δημιουργών. Στη συνέχεια ξεκινά την προσωπική του πορεία στην ελληνική δισκογραφία, κατά την οποία συνεργάστηκε με τους Ν. Ξυδάκη, Μ. Ρασούλη, Ν. Παπάζογλου, Μ. Λοϊζο, Χ. Αλεξίου, Ν. Μαμαγκάκη, Γ. Ιωάννου κ.α. Τα επόμενα χρόνια δίνει πλήθος συναυλιών σε όλη την Ελλάδα, την Ευρώπη και την Αμερική. Συνεργάστηκε με τους σπουδαιότερους Ελληνες συνθέτες, μεταξύ των οποίων το Β. Τσιτσάνη, Δ. Σαββόπουλο, Μ. Θεοδωράκη, Ν. Μαμαγκάκη, Χρ. Νικολόπουλο, Μ. Λοϊζο, Ν. Ξυδάκη, Τ. Σούκα κ.α. Τραγούδησε (με μεγάλη επιτυχία) στις παραστάσεις παραδοσιακού τραγουδιού στο Ηρώδειο (που επιμελήθηκε ο καθηγητής Εθνομουσικολογίας Λάμπρος Λιάβας) το 2000 και 2001. Σημαντική η εμφάνισή του στο Μέγαρο Μουσικής το 2001, όπου τραγούδησε για την παράσταση «Τα ιερά τραγούδια του έρωτα» του Νίκου Μαμαγκάκη. Στο ενεργητικό του καταγράφονται 14 προσωπικοί δίσκοι, ενώ συμμετείχε σε 20 και πλέον ακόμη. Τραγούδησε στο CD της Ρεμπέτικης Κομπανίας, που ανασυγκροτήθηκε για την ηχογράφηση 20 ρεμπέτικων τραγουδιών με την συμμετοχή των Δ. Σαββόπουλου και Δ. Σαμίου.

Ανέκδοτο saw

Τι θα λέει ο Χατζηδάκης στον Πάγκαλο σε λίγο καιρό;
>
>
>
>
>
>
>
>Μαζί τις φάγαμε!

Χιόνι!

Το πρωί ξύπνησα και τι να δω; Χιόνι!

Ούτε Για-Τρος Καν

Χωρίς πολλά λόγια!

ΕΚΤΑΚΤΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ: Σύλληψη στο αεροδρόμιο Μακεδονία

Στο αεροδρόμιο Μακεδονία της Θεσσαλονίκης,

σήμερα,
ένα άτομο,
που αργότερα αποκαλύφθηκε ότι ήταν ένας δάσκαλος σε δημόσιο σχολείο,
συνελήφθη,
ενώ προσπαθούσε να επιβιβαστεί σε κάποια πτήση, προς Αθήνα,
στην κατοχή του είχε:
έναν χάρακα,
ένα μοιρογνωμόνιο,
ένα σετ ορθωγωνιόμετρο,
έναν διαφανή χάρακα
και μια αριθμομηχανή.
Σε συνέντευξη Τύπου σήμερα το πρωί,
γενικός εισαγγελέας Γιώργος Σανιδάς,
δήλωσε ότι πιστεύει οτι ο  άνθρωπος
είναι μέλος του διαβόητου κινήματος Άλ-Γεβρα.
Αυτός υποστηρίζεται από την ΕΥΠ,
ότι μεταφέρει όπλα διδασκαλίας μαθηματικών.
"Η Al-gebra είναι ένα φοβερό cult", δήλωσε ο Σανίδας.
Θέτουν μέσες λύσεις με τη βοήθεια και των ακραίων,
και μερικές φορές πηγαίνουν μακριά στις εφαπτομένες σε μια αναζήτηση της απόλυτης αξίας.
Χρησιμοποιούν μυστικές κωδικές ονομασίες όπως «x» και «y»
και παραπέμπουν στους εαυτούς τους ως αγνώστους.
Αλλά καθορίστηκε ότι ανήκουν σε έναν κοινό παρονομαστή του άξονα της μεσαιωνικής με συντεταγμένες σε κάθε χώρο.
Δεδομένου ότι η ελληνική Ισοσκελής ερωτοτροπία συνηθίζει να λέει:
"Υπάρχουν 3 πλευρές σε κάθε τρίγωνο».
Όταν του ζητήθηκε να σχολιάσει τη σύλληψη,
ο Πρόεδρος Παπανδρέου είπε:
"Αν το ΔΝΤ ήθελε να έχουμε καλύτερα όπλα διδασκαλίας μαθηματικών,
θα μας είχε δώσει περισσότερα δάχτυλα χεριών και ποδιών και όχι αυτά τα φοβερά όπλα."

Τα κεφάλια μέσα

Βάτραχος και ο υπουργός

Δύο γυναίκες περπατούσαν μέσα στο δάσος, όταν ένας βάτραχος  φώναξε σ αυτές και είπε:
• (ΒΑΤΡΑΧΟΣ): Βοηθήστε με, κυρίες! Είμαι ένας υπουργός ο οποίος, μετά από μια κακιά κατάρα της μάγισσας ΕΕ, έχω μεταμορφωθεί σε ένα βάτραχο!
Αν κάποια από εσάς με φιλήσει, εγώ θα να επανέλθω στην προηγούμενη κατάσταση μου!
Η μια γυναίκα έβγαλε το πορτοφόλι της, άρπαξε το βάτραχο και τον έβαλε μέσα στην τσάντα της. Η άλλη γυναίκα (άλλη γυναίκα), κατάπληκτη, κραύγασε,
• Άλλη γυναίκα: "Δεν άκουσες; Αν τον φιλήσεις, αυτός θα μετατραπεί σε υπουργό;"
Η δεύτερη γυναίκα απάντησε,
• ΔΕΥΤΕΡΗ ΓΥΝΑΙΚΑ: "Σίγουρα, αλλά αυτές τις μέρες ένας βάτραχος που μιλάει αξίζει περισσότερο από ένα υπουργό που δεν μιλάει"!

Ο Παπανδρέου, ο Άνθιμος, και ένας ορειβάτης,

Ο Παπανδρέου, ο Άνθιμος, και ένας ορειβάτης,
ήταν επιβάτες σε ένα μικρό αεροπλάνο που παρουσίασε μηχανικό πρόβλημα.
Ξαφνικά, ο πιλότος τους ανακοίνωσε: «Θα πρέπει να το εγκαταλείψουμε.
Δυστυχώς, υπάρχουν μόνο τρία αλεξίπτωτα.
Έχω μια γυναίκα και τρία μικρά παιδιά.
Οικογένειά μου με χρειάζεται.
Παίρνει ένα από τα αλεξίπτωτα και πηδά έξω! Και πήδηξε.
Τότε ο Παπανδρέου είπε,
«Εγώ είμαι στους 100 πιο έξυπνους πολιτικούς στον κόσμο.
Η χώρα μου χρειάζεται. "Παίρνω ένα από τα αλεξίπτωτα." Και πήδηξε.
Ο Άνθιμος λέει στον ορηβάτη,
«Είχα μια καλή ζωή,
η δική σου είναι ακόμα μπροστά σου.
Πάρε το τελευταίο αλεξίπτωτο."
Ο νεαρός ορειβάτης ανασήκωσε τους ώμους και είπε:
«δεν χρειάζεται!
Υπάρχουν δύο αλεξίπτωτα αριστερά.
O πιο έξυπνος πολιτικός στον κόσμο μόλις πήδηξε με το σακίδιο μου!

Στην πιτσαρία

Ένας γκουρού της ΕΕ (GURU) μπαίνει σε μια πιτσαρία να παραγγείλει μια πίτσα. Ο σερβιτόρος τον ρωτάει:
• Σερβιτόρος: Να σας την κόψω σε έξι κομμάτια ή οκτώ κομμάτια;
• GURU: αισθάνομαι μάλλον πεινασμένος τώρα. Θα έλεγα να την κόψετε καλύτερα σε οκτώ κομμάτια.

Ο αρουραίος

Ένας μπαίνει σε ένα κατάστημα μπιμπελό στο Μοναστιράκι.
Κοιτώντας γύρω βλέπει ένα μπρούτζινο αγαλματίδιο αρουραίου.
Δεν έχει τιμή, αλλά είναι τόσο εντυπωσιακό που αποφασίζει να το πάρει.
"Πόσο κοστίζει ο αρουραίος;"
"12 ευρώ για τον αρουραίο και 100 για την ιστορία του", λέει ο ιδιοκτήτης.
Δίνει 12 ευρώ. "Θα πάρω μόνο τον αρουραίο, μπορείτε να κρατήσετε την ιστορία."

Καθώς περπατά όμως στο δρόμο μεταφέροντας χάλκινο αρουραίο του, αντιλαμβάνεται ότι μερικοί πραγματικοί αρουραίοι τον ακολουθούν.
Βγαίνουν έξω από τα στενά και τους υπονόμους και αρχίζουν να τον ακολουθούν.
Ανησυχεί, και αρχίζει να περπατά γρηγορότερα.
Αλλά μέσα σε δύο τετράγωνα, το κοπάδι των αρουραίων πίσω του έχει αυξηθεί σε εκατοντάδες.
Αρχίζει να καλπάσει στην Πειραιώς, ρίχνοντας μια ματιά τι να δεί οι αρουραίοι τώρα είναι εκατομμύρια και έρχονται προς αυτόν ολοένα και πιο γρήγορα.
Εκφράζοντας την ανησυχία, ακόμη και φόβο, τρέχει στο Φάληρο, και ρίχνει τον χάλκινο αρουραίο στο νερό όσο μακριά μπορεί. Έκπληκτος βλέπει, εκατομμύρια αρουραίους να πηδούν μέσα, και όλοι πνίγονται.
Επιστρέφει στο κατάστημα μπιμπελό.
"Αχ χα", λέει ο ιδιοκτήτης, "έχετε έρθει πίσω για την ιστορία;"
"Οχι," λέει ο άνθρωπος,

«επέστρεψα για να δω αν έχετε ένα χάλκινο Πασόκο."

Το κούρεμα, λόγω ΔΝΤ

Μια μέρα ένα ανθοπώλης πάει σε ένα κουρείο για κούρεμα.
Μετά το κούρεμα ζήτησε το λογαριασμό και ο κουρέας απαντά, "δεν μπορώ να δεχθώ τα χρήματα από σας.
Κάνω κοινωφελή εργασία αυτή την εβδομάδα, λόγω ΔΝΤ."
Ο ανθοπώλης ήταν ευχαριστημένος και έφυγε από το κατάστημα.

Όταν ο κουρέας πάει για να ανοίξει το κατάστημά του το επόμενο πρωί,
υπάρχει μια κάρτα με «ευχαριστώ» και μια ντουζίνα τριαντάφυλλα να τον περιμένει στην πόρτα του.

Αργότερα, ένας ζαχαροπλάστης μπαίνει για κούρεμα και όταν προσπαθεί να πληρώσει,
ο κουρέας απαντά και πάλι, "δεν μπορώ να δεχτώ τα χρήματά σας.
Κάνω κοινωφελή εργασία αυτή την εβδομάδα, λόγω ΔΝΤ."
Ο ζαχαροπλάστης χαρούμενος φεύγει από το κατάστημα.

Το επόμενο πρωί, όταν ο κουρέας πάει για να ανοίξει υπάρχει μια κάρτα με «ευχαριστώ»
και μια δωδεκάδα λουκουμάδες να τον περιμένει στην πόρτα του.

Αργότερα την ίδια ημέρα, ένας ακαδημαϊκός έρχεται για κούρεμα και όταν προσπαθεί να πληρώσει, ο κουρέας απαντά και πάλι, "δεν μπορώ να δεχτώ τα χρήματα. Κάνω κοινωφελή εργασία αυτή την εβδομάδα, λόγω ΔΝΤ."
Ο καθηγητής πολύ χαρούμενος αφήνει το μαγαζί.

Το επόμενο πρωί, όταν ο κουρέας ανοίξει το κατάστημά του,
υπάρχει ένα «ευχαριστώ» σε μια κάρτα και μια ντουζίνα διαφορετικά βιβλία,
όπως "πώς θα βελτιώσετε την επιχείρησή σας" και "Όλο και περισσότερο επιτυχής."

Σε λίγη ώρα, ένα μέλος του Κοινοβουλείου μπαίνει για κούρεμα και όταν πηγαίνει να πληρώσει το λογαριασμό του, ο κουρέας απαντά και πάλι, "δεν μπορώ να δεχθώ τα χρήματά σας, λόγω ΔΝΤ. Κάνω κοινωφελή εργασία αυτή την εβδομάδα."
Το μέλος του Κοινοβουλίου πολύ χαρούμενο αφήνει το μαγαζί.

Το επόμενο πρωί, όταν ο κουρέας πηγαίνει για να ανοίξει, βρίσκει μια ντουζίνα βουλευτές παραταγμένους για δωρεάν κούρεμα.

Ο ΓΑΠ και τα γατάκια

George Α. Papa και ένας μυστικός φρουρός των υπηρεσιών του κάνουν μια βόλτα, πλησιάζουν ένα μικρό κορίτσι που μεταφέρει ένα καλάθι, με μια κουβέρτα από πάνω του. Περίεργος, ο George ζητά από το κορίτσι, "Τι έχεις στο καλάθι;"

Εκείνη απαντά, «Νεογέννητα γατάκια,» και ανοίγει το καλάθι για να το δουν.

«Τι ωραία», λέει ο George. «Τι είναι αυτά;"

Το κοριτσάκι λέει: «Σοσιαλιστές».

Ο George χαμογελά και χαϊδεύοντας το κοριτσάκι στο κεφάλι, συνεχίζει.

Τρεις εβδομάδες αργότερα, ο George κάνει μια ακόμη βόλτα με το ποδήλατο, αυτή τη φορά, μαζί με τον Πεταλωτή. Βλέπουν το ίδιο μικρό κορίτσι και πάλι με το ίδιο καλάθι. Ο George λέει, "Πρόσεξε αυτό! Είναι πολύ χαριτωμένο." Πλησιάζουν το μικρό κορίτσι.

Χαιρετά το μικρό κορίτσι και ρωτά για τα γατάκια, τι κάνουν, και του απαντά, "Καλά". Στη συνέχεια, χαζοχαμογελώντας, αυτός ξαναρωτά το κοριτσάκι: " Και μπορείτε να μας πείτε τι είδους γατάκια είναι;" Εκείνη απαντά, "κομμουνιστές!"

Ταραγμένος, ο George λέει, "Μα, πριν από τρεις εβδομάδες είπατε ότι ήταν Σοσιαλιστές!"

«Το ξέρω», λέει.
"Αλλά τώρα τα μάτια τους είναι ανοιχτά."

Παπακωνσταντίνου και ο Θεός

Παπακωνσταντίνου: Τι είναι ένα εκατομμύριο χρόνια για σας;
Θεός: Σαν ένα λεπτό.
Παπακωνσταντίνου: Τι είναι ένα εκατομμύριο ευρώ για σας;
Θεός: Σαν ένα λεπτό.
Παπακωνσταντίνου: Μπορώ να έχω μία δεκάρα;
Θεός: Μισό λεπτό ...

Επόμενη προγραμματισμένη ανάρτηση 4/12

Ο κομμουνιστής

Μια μέρα ένας κομμουνιστής πέθανε και κατά λάθος βρέθηκε στην κόλαση. Όπως όλοι γνωρίζουμε,
όλα τα καλά σκυλιά και οι κομμουνιστές πάνε στον παράδεισο, αλλά στην προκειμένη περίπτωση ο παλαιών αρχών και δεξιός Άγιος Πέτρος έπαιζε τάβλι με το θεό και ο κομμουνιστής μας βρέθηκε με όλους τους βιαστές, δολοφόνους, εφοπλιστές, τραπεζίτες, πολιτικούς και λοιπούς απατεώνες στην κόλαση.
Μετά από μερικές εβδομάδες στην κόλαση ο κομμουνιστής συνειδητοποιεί ότι δεν είναι και σε τόσο άσχημη θέση τελικά, έφταιγε απλά η χρόνια κακοδιαχείριση. Έτσι επινόησε ένα σχέδιο.
Μέσα σε λίγους μήνες η οικονομία στην κόλαση ανθεί. Έχει προϋπολογισμό που πλεονάζει, και επιτρέπει στον διάβολο να δαπανά για υποδομές, καθώς και τα επενδυτικά κεφάλαια άρχισαν να ρέουν άφθονα, αυξάνοντας τις δαπάνες σε όλη την επικράτεια της κόλασης. Οικονομική ευμάρεια!
Μετά από ένα χρόνο ή δύο Θεός κοιτάζει προς τα κάτω και παρατηρεί ότι το βιοτικό επίπεδο στην κόλαση έχει αυξηθεί σε σημείο που οι περισσότεροι από τους αγγέλους του κλείνουν τις καλοκαιρινές διακοπές τους εκεί.
Οι παραλίες είναι όμορφες, οι τιμές χαμηλές, ο παράδεισος είναι το τελευταίο μέρος που θα πήγαινε κανείς να πιει ένα αξιοπρεπές κοκτέιλ.
Ο Θεός τηλεφωνεί στο διάβολο για να ρωτήσει τι συμβαίνει. Ο Σατανάς εξηγεί ότι έχουν στις υπηρεσίες τους τον κομμουνιστή και καθορίζει την οικονομία τους.
Ο Θεός δεν είναι ευχαριστημένος. «Γνωρίζετε ότι όλοι οι κομμουνιστές πάνε στον παράδεισο» φώναξε, "να τον στείλεις πίσω αμέσως αλλιώς θα σου κάνω μήνυση!!"
Ο διάβολος απλά γέλασε και απάντησε: "Όπως νομίζεις. Και πού θα βρεις δικηγόρο;"


Επόμενη προγραμματισμένη ανάρτηση 2/12

Αϊνστάιν

Ο Αϊνστάιν πεθαίνει και πηγαίνει στον ουρανό μόνο που πληροφορείται ότι ο χώρος του δεν είναι ακόμη έτοιμος. «Ελπίζω να μη σας ενοχλήσει αν περιμένετε σε ένα κοιτώνα. Λυπούμαστε πολύ, αλλά είναι το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε και θα πρέπει να μοιράζεστε το δωμάτιο με άλλους" του λέει από ο Πέτρος (θυρωρός).

Ο Αϊνστάιν λέει ότι αυτό δεν είναι πρόβλημα και ότι δεν υπάρχει ανάγκη να γίνει μια τέτοια μεγάλη φασαρία.
Έτσι ο θυρωρός τον οδηγεί στην πόρτα. Μπαίνουν και o Albert γνωρίζει τους νέους του συγκατοίκους. "Δείτε, εδώ είναι η πρώτη συγκάτοικό σας. Έχει δείκτη νοημοσύνης 180!"
"Αυτό είναι υπέροχο!" Λέει ο Αλβέρτος. "Μπορούμε να συζητήσουμε για τα μαθηματικά!"

"Και εδώ είναι ο δεύτερος συγκάτοικό σας. Το IQ του είναι 150!"
"Αυτό είναι υπέροχο!" Λέει ο Αλβέρτος. "Μπορούμε να συζητήσουμε για την Φυσική!"

"Και εδώ είναι η τρίτη συγκάτοικό σας. Το IQ της είναι 100!"
"Αυτό είναι υπέροχο! Μπορούμε να συζητήσουμε τι τελευταία παίζει στο θέατρο!"

Ακριβώς τότε, ένα άλλο άτομο βγαίνει για να πιάσει το χέρι του Αλβέρτου και... το κουνά.
"Είμαι ο τελευταίος συγκάτοικό σας και ζητώ συγνώμη, αλλά IQ μου είναι μόνο 80, ΓΑΠ."
Albert τον χαμογελά και του λέει: "Λοιπόν, πόσα νομίζετε ότι είναι τα άλογα της τρόικας;"
"Χα! Τρία. Τον πεταλωτή γιατί τον έχω;"

Επόμενη προγραμματισμένη ανάρτηση 2/12

Πολιτική επιστράτευση ναυτεργατών (Νο.2)

Το έργο το έχουμε ξαναδεί. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επιστρατεύει τους απεργούς ναυτεργάτες. Μια πράξη αυταρχισμού που δεν ταιριάζει με την δημοκρατία.
Το 1943, οι Έλληνες, εκτός από την πείνα, αντιμετώπιζαν και  την πολιτική επιστράτευση.  Στις 23 Φεβρουαρίου δημοσιεύεται στα «Γερμανικά Νέα» η διαταγή του στρατηγού Σπάιντελ για την πολιτική επιστράτευση των Ελλήνων. Οι κατοχικές δυνάμεις σκόπευαν να στείλουν Έλληνες στην Γερμανία σε καταναγκαστικά έργα και στο μέτωπο της Ρωσίας. 

Το ίδιο βράδυ ο κατοχικός πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Λογοθετόπουλος και ο υπουργός Εργασίας Νικόλαος Καλύβας (παλιός συνδικαλιστής και σοσιαλιστής, που εκτελέστηκε στις αρχές του 1944 από την ΟΠΛΑ), έσπευσαν να δημοσιεύσουν στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως σχετικό διάταγμα με τίτλο «Περί υποχρεωτικής εργασίας του αστικού πληθυσμού της Ελλάδος».

Οι Έλληνες αντέδρασαν αμέσως. 24 Φεβρουαρίου χιλιάδες ξεχύνονται στους δρόμους της Αθήνας βροντοφωνάζοντας «Κάτω η επιστράτευση» και τραγουδούν τον Εθνικό Ύμνο. Μία ομάδα διασπά τον αστυνομικό κλοιό και καταστρέφει το γραφείο του κατοχικού πρωθυπουργού Λογοθετόπουλου στη Βουλή. Μία άλλη, αφού διασπά τους καραμπινιέρους, πυρπολεί το Υπουργείο Εργασίας (Μπουμπουλίνας και Τοσίτσα), όπου είχε γίνει ο σχεδιασμός για την επιστράτευση.

Στις συγκρούσεις, τρεις διαδηλωτές σκοτώνονται και τριάντα τραυματίζονται σοβαρά.

Τις επόμενες μέρες το αυθόρμητο δίνει τη θέση του στο οργανωμένο. Τηλεφωνητές, εργάτες, δημόσιοι υπάλληλοι και μαθητές κατεβαίνουν στους δρόμους. Η αντίδραση κατά της επιστράτευσης φουντώνει.

28 Φεβρουαρίου η κηδεία του εθνικού ποιητή Κωστή Παλαμά στις μετατρέπεται σε αντικατοχική διαδήλωση.

5 Μαρτίου συγκροτείται μεγάλη διαδήλωση κατά της πολιτικής επιστράτευσης. Πρωί έγιναν μεγάλες συγκεντρώσεις στο κέντρο. Γρήγορα μετατράπηκαν σε διαδηλώσεις, που ενώθηκαν σε μια μεγάλη δυναμική διαμαρτυρία.

Μπροστά στην ογκούμενη λαϊκή αντίδραση, οι κατακτητές αναγκάζονται να ακυρώσουν την πολιτική επιστράτευση στις 10 Μαρτίου. Πρόκειται για μεγαλειώδη στιγμή της Εθνικής Αντίστασης, ένα πρωτοφανές γεγονός σε όλη την Ευρώπη. Ο Κωνσταντίνος Λογοθετόπουλος αντικαταστάθηκε από τους Γερμανούς με τον Ιωάννη Ράλλη τον Απρίλιο του 1943.

Τυχαίο; Δεν νομίζω. Κάντε μια απλή αντικατάσταση που λέμε στα μαθηματικά...

Οποιαδήποτε ομοιότητα με σημερινά γεγονότα είναι συμπτωματική;

Επεισόδιο με τον Olli Rehn στο υπουργείο...

Ο Olli Ilmari Rehn (ΔΝΤ) έκανε μια αιφνιδιαστική επίσκεψη στον 1ο όροφο του υπουργείου οικονομικών.
Μετά από μια γρήγορη ξενάγηση αντιλαμβάνεται ότι κάποιος στεκόταν κοντά του, χωρίς να κάνει τίποτα.
Γύρισε θυμωμένος και κόκκινος, πλησίασε το νεαρό και τον ρώτησε:
• Olli Ilmari Rehn: "Ποιός είναι το μισθός σου, νεαρέ;"
• Νεαρός: "Περίπου 800 ευρώ κύριε", απάντησε ο νεαρός, ατάραχος.
Ο επίτροπος έβγαλε 800 ευρώ από την τσέπη του, τα έδωσε ο νεαρό και φώναξε: "Πάρ 'τα, και άφησέ μας τώρα, και να μην ξανάρθεις"! Ο νεαρός τον ευχαρίστησε και χαμογελαστός έφυγε.
Μετά την ανάκτηση της ηρεμίας του, ο Olli Rehn, γυρίζει στον Παπακωνσταντίνου και τον ρωτά:
• Olli Ilmari Rehn: "Πώς μισθώνετε ένα τέτοιο άθλιο άτομο στο υπουργείο;"
Ο Παπακωνσταντίνου απαντά: "Μα, αυτός δεν δουλεύει εδώ. Είναι το αγόρι που έφερε την πίτσα" ...

Ετοιμάστε τρία κονδύλια!

Ένας διαχειριστής χώρας διανύει την πρώτη εβδομάδα στο νέο αξίωμα...
Την τελευταία ημέρα ο αποχωρών του είπε:
"Έχω αφήσει τρία αριθμημένα κονδύλια στο συρτάρι.
Ανοίξτε έναν φάκελο αν αντιμετωπίζετε μια κρίση που δεν μπορείτε να λύσετε."
...

Τρεις μήνες μετά, υπάρχει το μείζον δράμα, όλα πάνε στραβά - τα συνηθισμένα δηλαδή - καθώς και ο διαχειριστής αισθάνεται πολύ να απειλείται από όλα.
Θυμάται τα λόγια στην αποχώρηση του προκατόχου του και ανοίγει τον πρώτο φάκελο.
Το μήνυμα μέσα λέει: "φταίει ο προκάτοχός σας!" "Σωστά" λέει και παίρνει το κονδύλιο."
...
Περίπου μισό χρόνο αργότερα, αντιμετωπίζει μια βουτιά στα οικομικά, σε συνδυασμό με σοβαρά προβλήματα στην αγορά.
Ο διαχειριστής ανοίγει γρήγορα το δεύτερο φάκελο.
Διαβάζει το μήνυμα: "Ανασχηματισμός!" Αυτό κάνει, παίρνει το κονδύλιο, γίνεται γρήγορα ριμπάουντ.
...
Τρεις μήνες αργότερα, κατά την επόμενη κρίση του, ανοίγει το τρίτο φάκελο.
Το μήνυμα λέει μέσα "Ετοιμάστε τρία κονδύλια".

Μαϊμούδες για 10 ευρώ

Κάποτε σε ένα χωριό, εμφανίστηκε ένας άντρας και ανακοίνωσε στους χωρικούς ότι θα αγόραζε μαϊμούδες για 10 ευρώ τη μία. 
Οι χωρικοί βλέποντας ότι υπήρχαν πολλές μαϊμούδες τριγύρω, βγήκαν έξω στο δάσος και ξεκίνησαν να τις πιάνουν.

Ο άντρας αγόρασε χιλιάδες στην τιμή 10 ευρώ και καθώς η προσφορά άρχισε να μειώνεται, οι χωρικοί σταμάτησαν την προσπάθειά τους. 
Τότε τόνισε, ότι θα τις αγοράζει με 20 ευρώ. Με αυτή την ανανεωμένη προσφορά οι χωρικοί ξεκίνησαν να κυνηγούν πάλι μαϊμούδες.


Σύντομα η διαθέσιμη ποσότητα μειώθηκε και ο κόσμος άρχισε να επιστρέφει στις φάρμες τους. 
Η προσφορά αυξήθηκε σε 25 ευρώ και η προμήθεια των πιθήκων έγινε τόσο μικρή, που χρειαζόταν προσπάθεια για να δεις μια μαϊμού, πόσο μάλλον να την πιάσεις!


Ο άντρας αυτός ανακοίνωσε ότι τώρα θα αγόραζε μαϊμούδες για 50 ευρώ! Ωστόσο, επειδή έπρεπε να κατέβει στην πόλη για δουλειές, άφησε το βοηθό του να αγοράζει για λογαριασμό του...


Με την ευκαιρία της απουσίας του αφεντικού, ο βοηθός είπε στους χωρικούς: 
"Κοιτάξτε όλες αυτές τις μαϊμούδες στο μεγάλο κλουβί που έχει μαζέψει το αφεντικό μου. Σας τις πουλώ για 35 ευρώ και στην επιστροφή του αφεντικού από την πόλη, μπορείτε να του τις πουλήσετε για 50 ευρώ τη κάθε μία."
...


Οι χωρικοί μάζεψαν όλες τις οικονομίες τους και αγόρασαν όλες τις μαϊμούδες.
...


Δεν είδαν ποτέ τον άντρα ούτε τον βοηθό του, 
μόνο μαϊμούδες παντού!
...


Τώρα ξέρετε καλύτερα πώς λειτουργεί το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ). 

ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΔΙΑΤΑΓΗ

ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΔΙΑΤΑΓΗ

Προς απάσας τας αρχάς που διοικούν το χωρίον Ματαράγκα Καρδίτσης:
Δήμαρχο, ιερέα του χωριού, Δάσκαλο και άπαντας τους προύχοντας του χωριού.
Ηλθα εις Ματαράγκαν κατόπιν διαταγής του Διοικητού μου μετά ενός χωροφύλακος προς επιβολήν της τάξεως από άκρου εις άκρον του χωρίου άνευ χρονοτριβής και άμεσα.
Διότι προχθές στο σιργιάνη μετά την θίαν και Ιεράν Λειτουργίαν εν τω Ναό όταν έπεζαν τα κλαρίνα και τα όργανα ο Κώστας (ας μην αναφέρο το όνομά του) χόρεβε σινέχια μπροστά χορίς να αφίνη και τους άλους να χορέψουν μπροστά με κατά σινέπια και παραξιγιθίκατε και πλακοθίκατε στο ξίλο με τα παλούκια και τα μαχέρια με αποτέλεσμα να τραβματιστούν πολλοί άνθροποι.

● ● ●

Πάραφτα να εφαρμόσετε απάσας τας εξίς διαταγάς μου:
1) Αν ξανασιμβή τιάφτη πράξης εν τω χωρίο να γνορίζετε ότι θα σας συλλάβω και άνεφ χρονοτριβής αμέσος θα σας κλείσο στη φυλακή. Οταν πέζουν τα κλαρίνα και τα μουσικά όργανα στο σιργιάνη στο πανιγίρη και στο γάμο πρέπη να χορέβουν μπροστά άπαντες που επιθυμούν να χορέψουν και όχι μόνο ο ίδιος άνθροπος. Αφτό είνε γαηδουριά.
2) Μου αναφέρθηκε ότι ο γάηδαρος του χαντζόπουλου τον Σεπτέμριο μπίκε στο καλαμπόκ του Βάϊου (ας μην αναγράψο το επίθετο) και ο Βάϊος εκνεβρίστηκε και κάρφοσε τον γάηδαρο με τιν αξάλη στο ένα καπούλη. Καταλαβένετε ο γάηδαρος δεν είναι ο όνος αλά ο Βάϊος. Ανεφ πολόν σκέψεον καταλάβένη κανής ότι το κεφάλη δεν έχη μιαλό αλά κολοκιθόσπορο. Απαγορεύετε να ξαναγίνη εκ νέου τέτιο απαράδεκτο ή παρόμιο πράγμα.
3) Πίγα στο μαγαζή για καφέ και από έξο βρομούσε κατρουλιό. Απαγορεύετε να κατουράτε έξω στον τίχο του μαγαζιού.
4) Απαγορεύετε το βρισίδιν το φονασκίν και εντός του καφενίου το ανεμίζιν διότι είναι χιμόνας και εσθάνετέ τις αποφορά από τι βρόμα. Οστις επιθιμή να ανεμιστή να εξέρχετε έξοθεν του καφενίου.
5) Ιδα πολλές γυνέκες να πιάνουν τη σιγγούνα μετά του υποκαμίσου να το τραβούν προς τα έμπροσθεν να ανίγουν τα πόδια και να ουρούν ορθίος. Το τιούτον είναι απαράδεκτο και πρέπη άνεφ χρονοτριβίς να τις βρακόσετε άπαξ και διαπαντός.
6) Οταν λίαν προΐαν πάτε τα γελάδια στο γελαδάρη και γιρίζοντας πρέπη ανιπερθέτος να μαζέβετε τις βονιές των ζώον από το δρόμο, το ίδιο να κάνετε και το βράδη διότι δεν έχη που να πατίση όστις βαδίζη εις τας οδούς του χωριού. Και εκτός του τιούτου σας χριάζοντε οι βονιές να ζεστένεστε στο μπουχαρί το χιμόνα με τα κρία.
7) Σε κάθε πανιγίρι αποκριές πάσχα και γάμους που βαδίζη καλοντιμένος ο κόσμος και πάι στην Εκλισία και μετά χορέβη στο σιργιάνια και στους γάμους πρέπη άπαντα τα σκυλιά να είναι δεμένα διά χονδρόν αλισίδεον και σχινίον προς αποφιγήν ατιχιμάτων εκ τον σκιλοδακομάτων.
8) Να μην πίνετε πολί ινοπνεβματόδη ποτά τσίπουρα και ίνους και μετά ξερνοβολάτε και κάνετε χαζαμάρες.
9) Να τιρίσετε άνεφ αντιρίσεοσ και χρονοτριβής την άνοθεν τάφτην διαταγήν μου άνθροπη σκύλη και γινέκες διότι όπιος συληφθή παραβάτις θα τον σιλάβο θα τον κλίσο στο σχολίο και αλίμονό του θα τον ταράξο και θα τον μαβρίσο στο ξίλο.

● ● ●

Να με σινχορίτε αν έκανα κάπιο σιντακτικό λάθος καθότι τελίοσα και εγώ τρίτη του Δημοτικού σχολίου διότι δεν με έστιλε ο πατέρας μου από το χωρίον εις την Λάρισσαν, για να μάθο περισσότερα γράμματα. Σαν γκαραγκούνις που είμε και εγώ λαβένετε άπαντες τας γραφάς μου τας οπίας θέλετε δεν θέλετε θα τας τιρίσετε ερθέτος.
Εν Ματαράγκα τη 8η Δεκεμβρίου 1907

Ο Διοικητής του Χωρίου

Νικόλαος Παπακωνσταντίνου

Υπονωματάρχης

"ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ"

Μαθήματα πρωθυπουργίας

Θέλετε μια Δημοκρατική Συμμαχία;
Θέλετε να βοηθήσετε έναν Biker;
Χρειαζόμαστε περίπου 14 πρόθυμους δανειστές.
Τους παράσχουμε καλή ντεμοντέ φιλοξενία.
Στους ποδηλάτες;
Θα χρειαστούν διαμονή, φαγητό, ύδωρ ενδεχομένως κάποια τοπική συγκοινωνία και πράσινη πεποίθηση. Τα μαθήματα είναι ταχύρυθμα.
.

Α, και μιλάμε ποδηλάτης:

Όχι  Biker.

Ενδιαφέρεστε; 

Θέλετε ή χρειάζεστε περισσότερες πληροφορίες; 

Επιτρέψτε μου να σας πω ότι μετά την ψήφιση του προϋπολογισμού, 

δεν χρειαζόμαστε την τρόικα, θα τα κάνουμε όλα μόνοι μας :-)

Οι νεο-Ιακωβίνοι - Γιατί οι νεοσυντηρητικοί απεχθάνονται τα φώτα της δημοσιότητας

Προς τον ανώνυμο αναγνώστη-σχολιαστή: αυτή τη φορά έκανα καλή μετάφραση και δε σηκώνω σχόλιο. Πιστεύω να κατάλαβες ότι είμαι ψαγμένος. Έφαγα αρκετό χρόνο αν και γράφω αύριο τρία τεστ στο σχολείο. 


Οποιαδήποτε ομοιότητα των νεοσυντηρητικών με τους δικούς μας νεοΠΑΣΟΚτσήδες είναι τελείως συμπτωματική; Τυχαίο; 

Σίγουρα δεν είναι η μετριοφροσύνη που κάνει τους νεοσυντηρητικούς να κρυφτούν από τα φώτα της δημοσιότητας. Αλλιώς πως θα εξηγούσαμε το σοκ του Joshua Muravchik όταν ξαφνικά ανακάλυψε ότι εισάγοντας τον όρο “νεοσυντηρητικός” στο  Lexis-Nexis (βάση δεδομένων) θα προκαλούσε ματαίωση της έρευνας επειδή “ο αριθμός των άρθρων ξεπερνά τις δυνατότητες του προγράμματος”;


Αυτό είναι το τόσο μοναδικό για τους νεοσυντηρητικούς: οποιοδήποτε άλλο πολιτικό κίνημα θα καλωσόριζε τη δημοσιότητα. Αλλά όχι αυτοί. Α όχι: ακριβώς το αντίθετο. Μέχρι πολύ πρόσφατα, οι περισσότεροι νεοσυντηρητικοί αρνούνταν την ίδια τους την ύπαρξη ως συνεκτική ομάδα. 
Ο Irving Kristol, συγγραφέας του “Νεοσυντηρητισμός: Η Αυτοβιογραφία μιας Ιδέας” είναι ο μόνος του είδους του που αποκάλυψε τη φύση του, και, ως τέτοιος, του ανατέθηκε η ευθύνη, του να πει τα πράγματα με το όνομα τους όπως σ' αυτό το πρόσφατο μανιφέστο. Αλλά οι νεοσυντηρητικοί ξεχώρισαν, ας πούμε, με την ίδια τους την επιτυχία: όχι φτιάχνοντας ένα μαζικό κίνημα, αλλά εισχωρώντας στα κορυφαία κλιμάκια της κυβέρνησης  των ΗΠΑ. Όπως η μεγάλη “νίκη” στο Ιράκ αποδεικνύεται καθαρά Πύρρειος, οι άνθρωποι ζητούν εξηγήσεις. Το “πώς βρεθήκαμε σ' αυτό το τέλμα” γρήγορα γίνεται: “ποιος μας έσυρε μέσα;”


Ένας εκπληκτικός αριθμός από ιδεολογικά διαφορετικούς συγγραφείς κατέληξε σε μια απλή απάντηση: οι νεοσυντηρητικοί. Καλύπτοντας το φάσμα από αριστερά προς τα δεξιά περιλαμβάνονται οι Michael Lind, Elizabeth Drew, Pat Buchanan, Joshua Micah Marshall, Jim Lobe, Paul Craig Roberts, για να αναφέρουμε μερικούς. Αλλά ο Muravchik, γράφοντας στο Commentary [Σεπτέμβριος 2003], διαμαρτύρεται ότι οι νεοσυντηρητικοί είναι απλά φιλελεύθεροι που ανέπτυξαν “επιφυλάξεις” για τη Μεγάλη Κοινωνία και ένα Δημοκρατικό κόμμα που μαλάκωσε κατά τον ψυχρό πόλεμο. Αυτοί που κάνουν θεωρίες συνωμοσίας έφτιαξαν έναν μπαμπούλα, κατά τον Muravchik, μια “μοχθηρή” και “μυστήρια, συγκαλυμμένη ομάδα, σχεδόν μια σέχτα της οποίας ο σκοπός είναι να χειραγωγήσει την πολιτική των ΗΠΑ για απώτερους σκοπούς”. Ο Muravchik γελάει με την ιδέα ότι οι νεοσυντηρητικοί δε χρωστούν τίποτα στη λατρεία του Leo Strauss, φιλοσόφου του “ευγενούς ψέματος” ή στον Leon Trotsky, του οποίου η κληρονομιά πληροφόρησε πρωτο-νεοσυντηρητικούς όπως οι Max Shachtman, Philip Selznick, και Irving Kristol.


Θα περάσω, για την ώρα, στο θέμα της σύνδεσης με τον Strauss, μιας και δεν μπόρεσα ποτέ να διαβάσω ούτε ένα βιβλίο του ολόκληρο. Μου έχουν πει ότι είναι βαρετός επίτηδες, γιατί, βλέπεις μόνο λίγοι αρκετά επίμονοι θα πιάσουν το πραγματικό – εσωτερικό – του νόημα. Αυτό μάλλον ταιριάζει σε μια φιλοσοφία που, απ' όσο μπορώ να καταλάβω, στηρίζεται στην υπεροχή της εξαπάτησης. Προφανώς αυτή η μεθοδολογία είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα αυτών που μας είπαν ψέματα για τον πόλεμο.


Στο θέμα του αν οι νεοσυντηρητικοί έχουν αριστερές ρίζες, νοιώθω πιο ικανός να σχολιάσω. Ο Μuravchik περιφρονεί το “κυνήγι προγόνων” ως “τυπικό του τρόπου που γίνονται οι πιο πρόσφατες αναλύσεις νεοσυντηρητικών ιδεών”, αλλά σίγουρα ένας τρόπος για να καταλάβεις μια ιδέα, είναι να περιγράψεις την ιστορία της. Νωρίτερα παραπονιόταν ότι “λίγοι απ' αυτούς που γράφουν σήμερα επικριτικά για τον νεοσυντηρητισμό μπήκαν στον κόπο να ορίσουν ποια είναι τα δόγματά του”. Μετά αλλάζει γνώμη και διακηρύττει ότι κάθε προσπάθεια για την κατανόηση της εξέλιξης αυτών των ιδεών στο χρόνο κατά κάποιον τρόπο δεν ισχύει. Το επιχείρημά του, πράγματι, βασίζεται στο “Προχώρα, δεν υπάρχει τίποτα για να δεις εδώ”.


Αλλά υπάρχουν πολλά για να δούμε, πρώτο και κύριο το Τροτσκιστικό DNA που είναι ενσωματωμένο στις εξωτερικές πολιτικές προδιαγραφές του νεοσυντηρητισμού. Ακόμα κι αν ο Muravchik είχε δίκιο – που δεν έχει – όταν λέει ότι “Μπορώ να σκεφτώ μόνο μια κύρια φιγούρα νεοσυντηρητικού που δεν έχει σημαντική συνάφεια με τον Τροτσκισμό” - οι παραλληλισμοί μεταξύ του τροτσκισμού και του νεοσυντηρητισμού είναι κραυγαλέοι. 


Οι Τροτσκιστές ισχυρίζονταν ότι η Κομμουνιστική επανάσταση του 1917 δεν μπορούσε και δεν πρέπει να περιλαμβάνεται στα όρια της Σοβιετικής Ένωσης. Οι σημερινοί νεοσυντηρητικοί χρησιμοποιούν το ίδιο επιχείρημα  για την ανάγκη της επέκτασης του αμερικάνικου συστήματος μέχρι οι ΗΠΑ να γίνουν ένας “παγκόσμιος ηγεμόνας”, όπως λέει ο Bill Kristol (γιος του Irving Kristol), ο εκδότης της Weekly Standard. Ο Trotsky ισχυριζόταν ότι ο σοσιαλισμός σε μια χώρα είναι αδύνατον να γίνει και καταδικασμένος στην αποτυχία: τριγυρισμένο από καπιταλισμό, περικυκλωμένο από εχθρούς που σχεδιάζουν διαρκώς την πτώση του, το “εργατικό κράτος” δεν θα επιβίωνε αν δεν εξαπλωνόταν. Οι νεοσυντηρητικοί χρησιμοποιούν ένα παρόμοιο επιχείρημα όταν συζητάνε για φιλελεύθερη δημοκρατία. Αντιμέτωπη με έναν ισλαμικό κόσμο καθόλα αντίθετο στον μοντερνισμό, η δυτική φιλελεύθερη δημοκρατία πρέπει να εμφυτευθεί στη Μέση ανατολή με τη βία – ή αλλιώς να ηττηθεί στον “πόλεμο της τρομοκρατίας”. Επέκταση ή θάνατος είναι η γενεσιουργός αρχή, και οι νεοσυντηρητικοί έφεραν αυτή την Τροτσκιστική νοοτροπία μαζί τους από τα αριστερά.


Η ιδέα ότι ο Irving Kristol είναι ο μοναδικός πρώην-Τροτσκιστής στις τάξεις των νεοσυντηρητικών πρέπει να είναι κάποιου είδους αστείο. Κι αν είναι έτσι, δεν είναι πετυχημένο. Ο Albert Wohlstetter, ο παππούλης αυτών που ο Lind ονομάζει “αμυντικούς διανοούμενους” - και του οποίου το όνομα δόθηκε σε ένα συνεδριακό κέντρο κοντά στα Κεντρικά των Νεοσυντηρητικών, το  American Enterprise Institute,  στην Washington, D.C. – ήταν μέλος του League for a Revolutionary Party(LRP), μιας Τροτσκιστικής ομάδας που ιδρύθηκε στα 1930 από τον B. J. Field, έναν εργατοσυνδικαλιστή που πρωτοστάτησε στην απεργία των ξενοχειοϋπαλλήλων στη Νέα Υόρκη το 1934.  (Ένας στενός συνεργάτης του στο Rand Corporation  μου το επιβεβαίωσε.) Οι Gertrude Himmelfarb, Seymour Martin Lipset, Martin Diamond, ήταν όλοι μέλη του Εργατικού Κόμματος του Max Shachtman, και μετά διασπάστηκαν στη δική τους φράξια, τους  "Shermanites," που στήριξαν ένα φαινομενικά επαναστατικό σοσιαλιστικό δόγμα το οποίο ήταν, παρ' όλα αυτά, ομολογουμένως “αντι-μπολσεβίκικο”. Και ο  Sidney Hook, που ποτέ δεν αποκήρυξε τον σοσιαλισμό και  του απονεμήθηκε και το Μετάλλιο της Ελευθερίας από τον Ronald Reagan: αυτός τι είναι, συκωτάκι ψιλοκομμένο; (chopped liver – συνταγή της εβραϊκής κουζίνας)


Δεν λέμε ότι η Τροτσκιστική κληρονομιά των νεοσυντηρητικών είναι και κανένα μεγάλο μυστικό. Ακόμα και ο Jonah Goldberg το ξέρει. Τα απομνημονεύματα της Jeanne Kirkpatrick για την εκπαίδευσή της  στο Young Peoples' Socialist League (YPSL, known as Yipsels) ήταν σε δημόσια θέα μέχρι που οι Σοσιαλδημοκράτες  των ΗΠΑ τα κατέβασαν από το site τους.


Μιλώντας για το YPSL, ο Muravchik είναι ο πρώην πρόεδρος αυτής της οργάνωσης, αν λέει ότι ξέρει μόνο έναν νεοσυντηρητικό ηγέτη με ρίζες στο Τροτσκιστικό κίνημα, τότε μάλλον θα πρέπει να συστηθεί στον εαυτό του. 


Ο Muravchik περιφρονεί τον όρο Shachmanite για να περιγράψει τις προηγούμενες πολιτικές του πεποιθήσεις – αλλά είναι δύσκολο να πιστέψεις ότι ο πρώην πρόεδρος(1968 –73) της Σοσιαλδημοκρατικής νεολαίας, θα μπορούσε να ήταν κάτι άλλο από υποστηρικτής του Max Shachtman. Σύμφωνα με τη χρονολογία στο βιβλίο του Peter Druckers του 1994 ,  Ο Max Shachtman και η αριστερά του, το 1965 "το YPSL επανασυστάθηκε υπό τον έλεγχο του Shachtman."


Θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί ότι απλά βάφω κόκκινο τον Muravchik, αλλά, τον καιρό που έγινε πρόεδρος , η νεολαία είχε εγκαταλείψει το επαναστατικό της “παραστράτημα” όπως τονίζει ο Drucker και είχε γίνει ένα σκαλοπάτι για εκκολαπτόμενους καριερίστες:
"Ο Shachtman επέκτεινε το AFL-CIO δίκτυό του βοηθώντας τους νέους υποστηρικτές του να βρουν θέσεις εργασίας στο προσωπικό της Ένωσης. Το 1965, μετά την κατάρρευση του YPSL (1964), το επανασύστησε με τους δεξιούς του οπαδούς σε ηγετικές θέσεις. Η νέα οργάνωση είχε μια αμυδρή σκιά του ανεξάρτητου πνεύματος που είχαν οι προηγούμενες νεολαίες που είχε ιδρύσει ο Shachtman. Ακόμα και ο Tom Kahn, που είχε γίνει μέλος της νεολαίας του Shachtman σε μια εποχή που ήταν πιο δραστήρια, λυπόταν που τώρα η οργάνωση είχε λίγες έντονες συζητήσεις. Αλλά οι συζητήσεις δεν ήταν πλέον ο κύριος στόχος της οργάνωσης. Ο κύριος στόχος ήταν  να πάρει τους νέους ανθρώπους που στα 1960 είχε αρχίσει να ριζοσπαστικοποιεί, να τους προσφέρει ανοσία ενάντια στην ανατρεπτική έλξη της Νέας Αριστεράς, και να τους  εκπαιδεύσει για το AFL-CIO ή άλλες σοσιαλδημοκρατικές καριέρες."


Η μετά-Τροτσκιστική ιδεολογία που αναπτύχθηκε από τον Max Shachtman, ήρθε σε ρήξη με τον Τρότσκι για το ποια ήταν η φύση της Σοβιετικής Ένωσης, πήρε δική της ζωή κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου. Εξελισσόμενη από έναν ορθόδοξο Τροτσκιστή, αργότερα υποστήριξε το “τρίτο στρατόπεδο” - “Ούτε Ουάσινγκτον, ούτε Μόσχα!” - και κατέληξε εγκάρδιος υπερασπιστής του ψυχρού πολέμου, συμπεριλαμβανομένης της επέμβασης στον Κόλπο των Χοίρων και του πόλεμου του Βιετνάμ. Πιστοί στην εξάπλωση της “παγκόσμιας δημοκρατίας” οι πρώην οπαδοί του Shachtman σύντομα συγχωνεύτηκαν σε μια ισχυρή διανοουμενίστικη δύναμη που εύκολα κατέλαβε τα πνευματικά ιδρύματα της Δεξιάς στην πορεία τους από το ένα άκρο του πολιτικού φάσματος στο άλλο. Το ανεξίτηλο αποτύπωμα της Τροτσκιστικής κληρονομιάς τους είναι μια ηθική εναντίωση: συνδυασμένη με πνευματική επιθετικότητα και μια ικανότητα για γραφειοκρατική φαγωμάρα, οι νεοσυντηρητικοί με εξουσία γίνονται δεινοί αντίπαλοι. 


Το υπόλοιπο της διατριβής του Muravchik είναι μια προσπάθεια πασαλείμματος των επικριτών των νεοσυντηρητικών με τη βούρτσα του αντισημιτισμού. Το γεγονός ότι πολλοί από αυτούς τους επικριτές είναι οι ίδιου Εβραίοι, σύμφωνα με τον Muravchik, απλά αποδεικνύει ότι έχουν “απώτατους σκοπούς”. Μιας και δεν κατονομάζει αυτούς τους σκοπούς, ή δεν προσπαθεί να τους περιγράψει, ο αναγνώστης μένει να αναρωτιέται. Αν ο Muravchik θέλει να αρνηθεί πως οι νεοσυντηρητικοί ακολουθούν τη γραμμή του κόμματος του Likud με την ίδια προθυμία που ο παλιός Κομμουνιστικός στρατός κάποτε ακολουθούσε τη γραμμή της Σοβιετικής Ένωσης, τότε λοιπόν τον προκαλώ να μου υποδείξει μία μοναδική περίπτωση στην οποία ένας εξέχων νεοσυντηρητικός κατέκρινε την κυβέρνηση του Ισραήλ. Σε κάθε διαμάχη μεταξύ του Ισραήλ και των ΗΠΑ, πότε κάποιος νεοσυντηρητικός πήρε το μέρος των αμερικάνων; Η απάντηση είναι: ποτέ. 


Ο Muravchik θεωρεί μεγάλης σημασίας την εβραϊκή καταγωγή πολλών νεοσυντηρητικών, και προσπαθεί να εξομοιώσει τους αντι-νεοσυντηρητικούς με τους αντι-σημιτιστές. Αλλά ο εθνικός παράγοντας είναι ένα ιστορικό ατύχημα: ο πραγματικά σημαντικός παράγοντας είναι ο πνευματική ιστορία της νεοσυντηρητικής ιδέας, ειδικά όπως αυτή συνδέεται με την Αμερικάνικη εξωτερική πολιτική. 


Ανιχνεύοντας την πνευματική καταγωγή της νεοσυντηρητικής πίστης στις Τροτσκιστικές της ρίζες, οι επικριτές της τονίζουν, προειδοποιώντας, ότι σαν επανάσταση είναι ουτοπική, είναι δογματική, είναι βίαια, χαρακτηριστικά που κληρονόμησε από τον αδίστακτο Τρότσκι. Ο σκοπός που αποκαλύπτονται οι ακροαριστερές προελεύσεις των νεοσυντηρητικών είναι για να αποδειχθεί ότι με κανέναν τρόπο δεν αποτελούν μια συντηρητική δύναμη. Δεν υπάρχει τίποτα συντηρητικό στην δημιουργία μια εκστρατείας για την κατάκτηση της Μέσης ανατολής και το ξερίζωμα των τοπικών καθεστώτων. Οι νεοσυντηρητικοί είναι στην πραγματικότητα, όπως το θέτει ένας από τους επικριτές, νεο-Ιακωβίνοι. Το δικό τους επαναστατικό πλάνο, παραβιάζει τις επιταγές των Ιδρυτών – και η επιτυχία του σημαίνει την ανατροπή της Δημοκρατίας.


– Justin Raimondo