Πέμπτη 27 Μαρτίου 2014

Οργή και αγανάκτηση στον Κορινό (ΦΩΤΟ-ΒΙΝΤΕΟ)

Μεγάλη συγκέντρωση των κατοίκων της περιοχής Κορινού στην αερογέφυρα που συνδέει το χωριό με τον αυτοκινητόδρομο. Ο κόμβος και η γέφυρά του είναι μοναδική είσοδος των κατοίκων προς Κατερίνη και την υπόλοιπη Ελλάδα. Έγινε συμβολική κατάληψη του οδοστρώματος προς Θεσσαλονίκη. Οι κάτοικοι είναι οργισμένοι και απορημένοι με την απροσδόκητη αυτή εξέλιξη. Εξαγγέλθηκαν δυναμικές κινητοποιήσεις και δράσεις. Συμμετείχαν φορείς, παράγοντες και μέλη της επιτροπής πολιτών για την κατάργηση των διοδίων Αιγινίου.


«Ο λαός των …πολλών» και άλλες κατοχικές ιστορίες

Θα ήταν λάθος αν, κάποιος που θέλει ν΄ απαντήσει στις ασυναρτησίες, την κοπτοραπτική, τις πλαστογραφίες και τον χυδαίο αντικομμουνισμό των κ.κ. Ξανθόπουλου (Ξ) και Ζαρκανελα(Ζ), περιοριζόταν σε μια προσωπικού χαρακτήρα αντιπαράθεση. Το ζήτημα δεν είναι προσωπικό, έστω και αν εκφράζεται μέσω προσώπων. 

Η όψιμη δραστηριότητα τους εντάσσεται σε μια συνολικότερη τάση και προσπάθεια αναβίωσης του ναζισμού και του φασισμού στην Ευρώπη όχι μόνο στο επίπεδο κάποιων νεοναζιστικών ομάδων αλλά στο επίπεδο της «θεσμικής» Ευρώπης.
Εννοούμε την Ευρωπαϊκή Ένωση, τη λυκοσυμμαχία δηλαδή της ευρωπαϊκής πλουτοκρατίας (γερμανικής, γαλλικής, ελληνικής κ.α.), η οποία μπροστά στα αδιέξοδα της κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος αναζητά νέους τρόπους αυταρχικότερης διακυβέρνησης, αφού η ως τώρα κοινοβουλευτική δεν φαίνεται να περπατάει.
Ο αυταρχισμός αυτός βαδίζει χέρι - χέρι με την οικονομική επίθεση ενάντια στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Επειδή φοβούνται ακριβώς ότι η εργατική τάξη μπορεί να χειραφετηθεί , να γίνει τάξη για τον εαυτό της και να διεκδικήσει την εξουσία, διεκδικώντας πρωτ΄απ΄όλα την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής(εργοστάσια, τράπεζες, πλοία κλπ) , γκρεμίζοντας το καπιταλιστικό σύστημα, σπεύδουν να ακυρώσουν αυτήν την προοπτική. Ξέρουν ότι την προοπτική χειραφέτησης της εργατικής τάξης ένα κόμμα μόνο μπορεί να την εκφράσει, το κομμουνιστικό κόμμα. Όχι μόνο γιατί έχει ιστορικούς - αγωνιστικούς δεσμούς με την εργατική τάξη, και ειδικά με το πιο συνειδητό κομμάτι της, δεκαετίες τώρα , αλλά και γιατί είναι το μόνο κόμμα που επιδιώκει ξεκάθαρα τη λαϊκή εξουσία ως απαραίτητη προϋπόθεση για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων από την εκμετάλλευση της άρχουσας τάξης.
Δεν είναι τυχαία  λοιπόν η συντονισμένη επίθεση ενάντια στα κομμουνιστικά κόμματα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν είναι τυχαία η προσπάθεια αναθεώρησης της ιστορίας και δικαιολόγησης του φασισμού και ναζισμού. Δεν είναι τυχαία η παρανομία και ημιπαρανομία των Κ.Κ. σε Ουγγαρία, Εσθονία, Λετονία , Ουκρανία κλπ. Δεν είναι τυχαία η προσπάθεια νομιμοποίησης των ναζιστών από τον Ομπάμα και την Μέρκελ. Έχουν να δουν πολλά τα μάτια μας και πρέπει να είμαστε έτοιμοι γι αυτό.
Επειδή δεν μπορούμε να απαντούμε κάθε φορά σε όσα κατά καιρούς επαναλαμβάνονται κουραστικά η ανασύρονται από το παρελθόν και παρουσιάζονται σαν μια δήθεν ανακάλυψη, θα επιχειρήσουμε μια συνοπτική απάντηση σε όσα έχουν συσσωρευτεί από τα γραφόμενα των κ.κ. Ξ. και Ζ. και πάντα έχοντας στο μυαλό μας τον απληροφόρητο αναγνώστη.

 ΟΙ ΚΟΥΤΟΠΟΝΗΡΙΕΣ ΤΟΥ κ. Ξ. ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΗΡΙΑ

Οι Ξ. και Ζ.  στην προσπάθεια που καταβάλουν, αν πάρουμε στα σοβαρά τα όσα λένε, έχουν να λύσουν ένα άλυτο πρόβλημα, να μας πείσουν δηλαδή ότι οι δωσίλογοι- προδότες της κατοχής παρέδωσαν την πατρίδα τους στον ξένο κατακτητή (Βούλγαρους, Γερμανούς και Ιταλούς φασίστες) για τέσσερα ολόκληρα χρόνια, για να τη «σώσουν» από την υποτιθέμενη προδοσία των κομμουνιστών.
Τι συνέπειες είχε η «σωτηρία» τους; Πρακτικά, τι σήμαινε αυτό για την Ελλάδα;
Περίπου 200.000 Έλληνες έχασαν τη ζωή τους από την πείνα, επειδή η κατοχική δύναμη κατέσχεσε τρόφιμα και καύσιμα. Καταστράφηκε το 50% της βιομηχανίας και το 75% του οδικού και σιδηροδρομικού δικτύου.
Ο πληθυσμός της Ελλάδας το 1940 ήταν 7.344.860 άτομα,  το 1944 κατήλθε στα 6.805.000 και το 1947 ήταν 7.367.405, ενώ έπρεπε να ξεπερνάει τα 8.500.000.
Αλλά και μετά, όταν η άρχουσα τάξη με το πολιτικό της προσωπικό και τους προστάτες της νίκησαν τον εχθρό -- λαό  «για να ανήκει αυτός ο τόπος στις επόμενες γενιές», κατά τον κ. Ξ., τίποτα τέτοιο δεν ακολούθησε. Δεκαετίες ολόκληρες «σωτήριας» διακυβέρνησης από τους πολιτικούς εκπροσώπους των αστών έφεραν την πατρίδα σ΄αυτό το χάλι, όχι μόνο τις τωρινές γενιές αλλά και τις επόμενες. Εκατομμύρια ζουν στην εξαθλίωση, η ανεξαρτησία της χώρας δεν υφίσταται και ο πλούτος ανήκει στους ξένους και ντόπιους κεφαλαιοκράτες.
Ο κ. Ξ. συνηθίζει να ψεύδεται για το λεγόμενο «Μακεδονικό πρόβλημα» για να δικαιολογήσει το δωσιλογισμό.
Δεν διστάζει να πλαστογραφεί ακόμη και τις πηγές στις οποίες παραπέμπει. Για παράδειγμα παραπέμπει στις σελ. 78-81 του βιβλίου του Ηλία Ηλιού «Ο ελληνικός εμφύλιος» και ανακαλύπτει δήλωση του Ζαχαριάδη, γ.γ. του ΚΚΕ, «ότι ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας θα αγωνισθεί για τη δημιουργία Μακεδονικού κράτους από τον Έβρο έως την Καστοριά και τον  Όλυμπο».
Όσο και αν ψάξετε δεν θα βρείτε τέτοια δήλωση. Όσο για το Μακεδονικό παραπέμπουμε σε απάντηση που δόθηκε, αλλά δεν δημοσιεύτηκε, στα τοπικά μέσα, στις 8-5-2013 και δημοσιεύτηκε τελικά στα blogs redfly planet και gekoudi, για να μην επαναλαμβάνουμε τα ίδια («Όταν  ο αστικός κοινοβουλευτισμός δίνει το χέρι στο ναζισμό-εθνικισμό»).
Δεύτερη λαθροχειρία. Προσέξτε τη λογική του κ. Ξ. «Οι Βούλγαροι και οι Γερμανοί φασίστες απελευθερώνουν κυρίως σλαβόφωνα στελέχη του ΚΚΕ για να ξεσηκώσουν τους Δραμινούς, όχι για να διώξουν τους Βούλγαρους φασίστες, αλλά για να δώσουν την ευκαιρία να εξοντώσουν τους εξεγερμένους και έτσι να παραδώσουν την ελληνική Μακεδονία στους Βούλγαρους».
Η λογική όμως του κ. Ξ. έχει ένα πρόβλημα. Πώς να εξηγήσει, για παράδειγμα, το γεγονός πως πολλοί από τους 27 εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς, όπως ο γραμματέας της Π.Ε. Κατερίνης του Κ.Κ.Ε. Τάσος Καρατζάς;
Πώς να εξηγήσει το γεγονός πως από έγγραφα του γερμανικού κατοχικού στρατού η κύρια αντίσταση προερχόταν από το Ε.Α.Μ. και το Κ.Κ.Ε.;
Πώς να εξηγήσει ότι με την ενεργό συνεργασία των δοσίλογων, τους οποίους έχει αναλάβει υπό την προστασία του, ( π.χ. Τσαούς Αντών) «κατέβηκε» η φασιστική Βουλγαρία στο Αιγαίο;
Επειδή ο κ Ξ. μας ρωτά υποκριτικά αν «ξέρουμε αν διέπραξαν οι (εθνικιστές) Κισά-Μπατζάκ και Τσαούς Αντών τέτοιο έγκλημα σε βάρος της πατρίδας μας», ενώ αυτός «δεν ξέρει», θα τον προτείναμε, στην επόμενη έκδοση του βιβλίου του, να συμπεριλάβει τη διακήρυξη του Τσαούς Αντών προς τη φασιστική κυβέρνηση της Βουλγαρίας.
Τον δυσκολεύει βέβαια λίγο η θέση του «πατριώτη» Τσαούς Αντών  ότι έχει «τον ίδιο σκοπό» με τον βουλγαρικό στρατό κατοχής, δηλαδή την κατοχή της πατρίδας μας και το κυνήγι των κομμουνιστών (αυτά τα δυο πάνε μαζί).
Είναι ν' απορεί κανείς. Πως σε τόσες σελίδες του βιβλίου του κ. Ξ. δεν χώρεσε μια απλή σύγκριση των όρκων των μαχητών της μιας και της άλλης πλευράς για να αποδειχτεί, και μ΄αυτόν τον τρόπο, ποιος ήταν προδότης και ποιος πατριώτης; Κρίμα. Αφού δεν μπόρεσε ο κ. Ξ. ας βγάλει το συμπέρασμα ο αναγνώστης.
Όρκος των Ταγμάτων Ασφαλείας – «Καθημερινή» 30/4/1944
«Ορκίζομαι εις τον Θεόν τον Άγιον τούτον όρκον ότι θα υπακούω απολύτως εις τας διαταγάς του ανώτατου αρχηγού του Γερμανικού Στρατού Αδόλφου Χίτλερ. Ανατεθησόμενός μοι υπηρεσίας και θα υπακούω άνευ όρων εις διαταγάς των ανωτέρων μου. Γνωρίζω καλώς δια μίαν αντίρρησιν εναντίον των υποχρεώσεων μου, τας οποίας δια του παρόντος αναλαμβάνω, θέλω τιμωρηθή παρά των Γερμανικών Στρατιωτικών Αρχών.»
Ο επίσημος «Όρκος του Ελασίτη», καθιερωμένος με απόφαση της Π.Ε.Ε.Α. (Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης) – «Κυβέρνησης του Βουνού», το 1944 είναι ο εξής:
«Ορκίζομαι ότι θα αγωνιστώ έως την τελευταία σταγόνα του αίματός μου για την πλήρη απελευθέρωση, ακεραιότητα και ανεξαρτησία της πατρίδας. Για την περιφρούρηση των συμφερόντων του ελληνικού λαού και την αποκατάσταση και κατοχύρωση των κυριαρχικών δικαιωμάτων του. Για τον σκοπό αυτό θα υπακούω στις πράξεις και αποφάσεις της Π.Ε.Ε.Α. και θα εκτελώ ευσυνείδητα και πειθαρχικά τις εντολές και οδηγίες των ανωτέρων μου και θα αποφεύγω κάθε πράξη που θα με ατιμάζει σαν άτομο και σαν αγωνιστή του ελληνικού λαού».
Άλλη απόδειξη
 Οι κατακτητές – ναζί ήξεραν καλύτερα από κάθε άλλο ποια είναι η κατεχόμενη Ελλάδα από τους ίδιους και ποια είναι η ελεύθερη. Σχεδίασαν λοιπόν ένα χάρτη, ανάμεσα στους πολλούς , για να τον χρησιμοποιήσουν στις πολεμικές επιχειρήσεις και να αποτυπώσουν τη στρατιωτική τους παρουσία στην κατεχόμενη Ελλάδα. Στην ελεύθερη Ελλάδα δρα ο Ε.Λ.Α.Σ., έχει την εξουσία το Ε.Α.Μ. και το Κ.Κ.Ε. που σημαίνει ότι  δεν υπάρχουν κατοχικά στρατεύματα σε αυτήν. Στην υπόλοιπη , την κατεχόμενη, υπάρχουν δυνάμεις που κατέχουν την πατρίδα μας , δηλαδή κατοχικές δυνάμεις . Μήπως ξέρει να μας πει ο κ. Ξ. που δρα ο δωσιλογικός Ε.Ε.Σ. με τον Κισαμπατζάκ ( Κ.Μ. ) και τον Τσαούς Αντών (Τ. Α.); Το ξέρει όμως δεν λέει τίποτα. Γιατί ξέρει ότι, αφού δρουν οι δωσιλογικές δυνάμεις του Κ.Μ. και Τ. Α. μαζί με τα κατοχικά στρατεύματα των Γερμανών-ναζί, είναι τμήματα ενός ξένου κατοχικού στρατού. Απλή συλλογιστική που και ένας μαθητής του δημοτικού μπορεί να κάνει, αλλά κανείς δεν περιμένει από τους κ.κ. Ξ. και Ζ. έστω αυτή την απλή λογική ερμηνεία των γεγονότων. Ο λόγος είναι απλός … αν παραδεχόταν το αυτονόητο θα έπρεπε να αποδεχτεί τον δωσιλογισμό των ιδεολογικών του προγόνων. Γι΄αυτό  συνεχώς τσαλαβουτά στα λασπόνερα της παραδοξολογίας.
ΑΣ ΕΡΘΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΣΤΑ ΟΣΑ ΓΡΑΦΕΙ Ο Κ. Ζ.
Εξακολουθεί να επαναλαμβάνει ισχυρισμούς για τους οποίους έχουν δοθεί πειστικές απαντήσεις στο παρελθόν (βλέπε άρθρα 2/4, 7/4, 31/10/2013).
Εδώ θέλουμε να σχολιάσουμε μόνο το γεγονός της χρήσης βίας σε έκτακτες καταστάσεις, όπως είναι ο πόλεμος. Κάθε λογικός άνθρωπος καταλαβαίνει ότι σε αυτές τις καταστάσεις οι άνθρωποι αλλά και οι συλλογικές οντότητες, τα οργανωτικά σχήματα (κόμματα, στρατοί, κράτη)  στα οποία εντάσσονται δεν αντιδρούν το ίδιο με τις περιόδους που υπάρχει ακραία αντιπαράθεση. Ο κ Ζ. κάνει ένα σκόπιμο, λογικό και χρονικό άλμα, μονομερές και επιλεκτικό.
Ζητά από τον Ε.Λ.Α.Σ. και το Κ.Κ.Ε. να συμπεριφέρονταν σαν να μην υπήρχε εμπόλεμη κατάσταση, ενώ δεν ζητά το ίδιο από τους δωσίλογους αντιπάλους του Ε.Λ.Α.Σ. Για παράδειγμα, καταδικάζει την εκτέλεση των δωσίλογων στον Αρωνά και κατηγορεί τον Ε.Λ.Α.Σ. ότι δεν χρησιμοποίησε από πριν όλες τις δικονομικές διαδικασίες της ποινικής δικαιοσύνης στις μέρες μας. Όμως η θεσμική δικαιοσύνη σε μια κατεχόμενη χώρα δεν είναι δικαιοσύνη. (Φανταστείτε τους επαναστάτες του 1821 να παρέδιδαν τους προδότες του αγώνα στην  δικαιοσύνη των Οθωμανών).
Από την άλλη είναι τέτοια η αμεροληψία του ώστε δεν ζητά το ίδιο από τους δωσίλογους που έχει αναλάβει υπό την προστασία του. Τον ρωτήσαμε και άλλη φορά , με ποια διαδικασία δωσίλογοι Έλληνες και κατακτητές αποφάσισαν να κάψουν δεκάδες χωριά στη Πιερία; Με ποιες διαδικασίες αποφάσισαν να σκοτώσουν εκατοντάδες συμπατριώτες μας; Με ποιες διαδικασίες αποφάσισαν να λεηλατήσουν τον κόπο χιλιάδων συμπολιτών μας; Είναι προφανές ότι ο Ε.Λ.Α.Σ. χρησιμοποίησε αντιβία. Βία δηλαδή απέναντι στην κατοχική βία. Όπως αντιβία , που πολλές φορές υπερέβαινε και τα όρια, χρησιμοποίησαν και οι αγωνιστές του ‘21 σε βάρος των Οθωμανικών αρχών αλλά και αμάχων. Και όμως, κανείς δεν βρέθηκε απαξιώσει τον αγώνα τους .
Σε άλλο σημείωμα του γράφει: «Οι αντάρτες αντί να κυνηγήσουν τους αποχωρούντες Γερμανούς δημιουργώντας τους προβλήματα με πράξεις σαμποτάζ…» προσπαθώντας να απαξιώσει την αντιστασιακή δράση του Ε.Λ.Α.Σ. Όμως ο Ε.Λ.Α.Σ. μόνο το τελευταίο δίμηνο της κατοχής έκανε επτά (7) κρούσεις και επιθέσεις κατά των κατοχικών δυνάμεων (τρεις κατά του αεροδρομίου στην Ανδρομάχη όπου σκότωσε το Γερμανό υποδιοικητή του), με την τελευταία στις 22-10-1944.
Βέβαια ο Ε.Λ.Α.Σ. θα μπορούσε να τους δημιουργήσει μεγαλύτερα προβλήματα, αλλά εκτός από τους Γερμανούς είχε να αντιμετωπίσει και τον Ε.Ε.Σ. που ακόμη και την τελευταία στιγμή κάλυπτε τα νότα των  κατοχικών στρατευμάτων. Και όμως και γι αυτό ακόμα θα πρέπει να απολογηθεί, κατά τον κ. Ζ.,  ο   Ε.Λ.Α.Σ. Ο απόλυτος παραλογισμός…


ΤΟ ΚΟΛΩΝΑΚΙ Η Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑΣ ΤΟΥ Κ. Ζ.

Ως προς την έκτακτη φορολογία των «πλουτησάντων επί κατοχής» ο κ. Ζ. δεν αναφέρει κάτι το καινούργιο. Το γεγονός έχει καταγραφεί στο βιβλίο του Ν.Σ. «Κατερίνη 1941-1944», σελ. 126.
Είναι ν’ απορεί κανείς πως ένα γεγονός που θα έπρεπε ν’ αναφέρεται ως μια ελάχιστη πράξη δικαιοσύνης από το Ε.Α.Μ., με την κοπτοραπτική του κ. Ζ., παρουσιάζεται ως αρνητικό γεγονός.
Όμως, όταν ο κόσμος τον οποίο υπερασπίζεσαι είναι βουτηγμένος στη λάσπη μέχρι το λαιμό η μόνη «λύση» που σου μένει, για να κρύψεις αυτό το γεγονός, είναι να πετάξεις λάσπη σ΄ αυτόν που σε καταγγέλλει. Γνώριμη τακτική, όμως ανέντιμη και ετοιμόρροπη.
Βέβαια του κ. Ζ. του «ξεφεύγουν λόγια». Για παράδειγμα ότι η φορολογία ήταν αναλογική της περιουσίας και του κέρδους που συσσώρευσαν οι  λίγες δεκάδες φορολογηθέντες πλούσιοι από τους χιλιάδες κατοίκους της Κατερίνης εκμεταλλευόμενοι, με άμεσο η έμμεσο τρόπο, την δυστυχία του κόσμου και τη γερμανική κατοχή. Την περίοδο αυτή δεν λειτουργούσαν μόνο οι κλασσικοί τρόποι συσσώρευσης κεφαλαίων του καπιταλισμού αλλά και η εξωοικονομική βία των Γερμανών και των δοσίλογων Ελλήνων, με το πλιάτσικο και την αρπαγή.
Τι έκανε το Ε.Α.Μ.? Φορολόγησε τους εύπορους « και ενίσχυσε τους πυροπαθείς, τα θύματα, τους φτωχούς γεωργούς και υπάλληλους». Ε, αυτό δεν το ανέχεται ο κ. Ζ. Που ακούστηκε το πόπολο να αποκτήσει εξουσία και να την ασκεί σε βάρος των εκμεταλλευτών του? Δεν είναι και πολύ καθώς πρέπει , διαταράσσει τη νέα τάξη πραγμάτων και τον αστικό καθωσπρεπισμό του. Παρακάτω κάνει λόγο για μεγάλες εταιρίες (Ζαλοκώστα) που φορολογήθηκαν, ότι αντέδρασε η αστική κοινωνία, δηλ. οι πλουτοκράτες, ( την οποία ο κ. Ζ. υπερασπίζεται όπως και το καθεστώς της εκμετάλλευσης).
Κατηγορεί το Ε.Α.Μ. ότι επί εξουσίας του δεν λειτουργούσαν οι θεσμοί του αστικού κράτους(νομάρχης, αστυνομία, στρατός). Προφανώς ο κ. Ζ. νοσταλγούσε τις αρχές αυτές, δηλ. το δοσιλογικό κράτος, που υπήρχαν και προστάτευαν την ελληνική πλουτοκρατία σε βάρος του ελληνικού λαού επί γερμανικής κατοχής. Αυτό τον ενδιαφέρει και όχι «ο λαός των …πολλών».
Όσο για το ότι η φορολόγηση αυτή έγινε με την απειλή χρήσης βίας, αυτή ήταν αντίστοιχη της κατοχικής βίας και λεηλασίας. Τηρουμένων των αναλογιών, αυτό γίνεται και σήμερα στην Ελλάδα του Σαμαρά με την κατάσχεση σπιτιών, εξώσεις οικογενειών, αυτοκτονίες κλπ. Υπάρχει όμως μια βασική διαφορά : στην πρώτη περίπτωση η απειλή ασκήθηκε σε βάρος των λίγων που πλούτισαν επί κατοχής και στη δεύτερη σε βάρος των πολλών, των λαϊκών στρωμάτων.
Ο κ. Ζ., απέναντι στις πηγές και τα ντοκουμέντα, αντιπαραθέτει μαρτυρίες αγνώστων και φήμες.. Έτσι για παράδειγμα, γραφεί ότι « κυκλοφορούσε η φήμη ότι πολλές λίρες κατέληξαν σε συγκεκριμένες τσέπες». Τελεία. Ο.τι καταλάβατε, καταλάβατε. Ποιος διέδιδε αυτές τις φήμες, σε ποιες τσέπες κατέληξαν? Μην περιμένετε απάντηση δεν θα πάρετε.
Παρακάτω αναφέρει ότι «  οι κομμουνιστές υπεξαιρούσαν τα ακριβά εμπορεύματα σε βάρος των αδύναμων» ( όχι ότι δεν μπορούσε να υπάρχει και κανένας λαθρόβιος απατεώνας που τρύπωσε στο Ε.Α.Μ. και που άλλαξε παράταξη μόλις άρχισαν τα δύσκολα). Ποια είναι η πηγή δεν μας αναφέρει. Πάλι καλά που παραδέχεται ότι «μοίρασαν όσπρια, κριθαράκι, ρύζια και τέτοια…»
Στο τέλος του βιβλίου του Ν.Σ. υπάρχει ένας κατάλογος των 50 σημαντικότερων στελεχών του Ε.Λ.Α.Σ., του Ε.Α.Μ. και του Κ.Κ.Ε. στην Πιερία. Όλοι έπαιξαν τη ζωή τους κορώνα - γράμματα , πολλοί εξοντώθηκαν , άλλοι βασανίστηκαν εξορίστηκαν στα ξερονήσια , άφησαν πίσω οικογένειες , πολλοί πέθαναν στην ψάθα ή στην πολιτική προσφυγιά. Ας αναφέρει έστω και έναν που, παραμένοντας πιστός στις ιδέες του, πλούτισε, έστω και έναν. Και μιλάμε για το σύνολο σχεδόν των πενήντα στελεχών.
Είναι προφανές  ότι  πιστεύουμε σε διαφορετικούς κόσμους με τον κ. Ζ. Ο δικός του κόσμος , ο κόσμος της εκμετάλλευσης, ο κόσμος δηλ. του καπιταλισμού, στις συνθήκες φασιστικής κατοχής μιας χώρας,  περιγράφεται πολύ παραστατικά από έναν , όχι κομμουνιστή, όχι «σταλινικό», ούτε «ΕΑΜοβούλγαρο» αλλά αστό διπλωμάτη και μεγάλο ποιητή, το Γιώργο Σεφέρη. Είναι τόση η ξεδιαντροπιά, ο αμοραλισμός, η αχαλίνωτη κερδοσκοπία, η κραιπάλη και προδοσία της αστικής τάξης, την ώρα που ο κατακτητής τσάκιζε τον ελληνικό λαό, που ακόμη και ο αστός διπλωμάτης δεν άντεξε. Δείτε πως περιγράφει το δικό του κόσμο, τον κόσμο των αστών.  «Η βλακεία, η εγωπάθεια, η μωρία, η γενική αναπηρία της ηγέτιδας τάξης στην Ελλάδα, σε φέρνει στην ανάγκη να ξεράσεις (...). Είμαι βέβαιος πως τούτοι οι ελεεινοί δεν αντιπροσωπεύουν τη ζωντανή Ελλάδα». («Ημερολόγιο», 1945).
Εκφράζοντας την απογοήτευση του για την εξόριστη αστική ελληνική κυβέρνηση γραφεί στο ποίημα του ο Τελευταίος σταθμός:

Ερχόμαστε απ' την άμμο της έρημος
απ' τις θάλασσες του Πρωτέα,
ψυχές μαραγκιασμένες
από δημόσιες αμαρτίες.

Ένας άλλος διπλωμάτης, ο  Σουηδός πρέσβης Τύμπεργκ, περιγράφει τις στρατιωτικές δυνάμεις που χρησιμοποιούσαν οι αστοί για να υπερασπίσουν τα συμφέροντα τους.
 Όταν την άνοιξη του 1944 επισκέφτηκε τη Θεσσαλονίκη, βρέθηκε μπροστά σε μια άσχημη κατάσταση. Σε έκθεσή του σημείωνε χαρακτηριστικά:
«Για τους Γερμανούς αποδείχθηκε πολύ πιο εύκολο και πιο αποτελεσματικό, αντί να πολεμάνε κατευθείαν τους παρτιζάνους, να διαμορφώσουν συνθήκες που θα οδηγούσαν 'Έλληνες να χτυπάνε 'Έλληνες.
Κατέφυγαν σε δόλια μέσα. Και τη διαδικασία αυτή τους εξασφάλισαν τα λεγόμενα Τάγματα ασφαλείας. Τις μονάδες αυτές τις συγκρότησε αρχικά η κυβέρνηση της Κατοχής με επικεφαλής τον Ράλλη. Αλλά ο οπλισμός τους χορηγήθηκε αποκλειστικά από τους Γερμανούς. Σχεδόν μόλις συγκροτήθηκαν, έφτασαν στη Θεσσαλονίκη. Είναι εξτρεμιστές, εθνικιστές και αντικομουνιστές. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για πρόσωπα που δεν έχουν καμιά ιδεολογία αλλά σκοτεινό παρελθόν. (Η δίωξη) του κομμουνισμού αποτελεί γι' αυτούς πρόσχημα. Εκείνο που ενδιαφέρει τα μέλη των … Ταγμάτων Ασφαλείας είναι η λεηλασία, η αρπαγή και η καταστροφή της μακεδονικής γης. Η χωρίς όρια καταστροφή. …..Το  πρώτο τάγμα που εκπαιδεύτηκε  στην Αθήνα έχει την ονομασία Ε.Ε.Σ. (Κισα- Μπατζάκ)».

Η ΤΑΞΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ

Στο σημείο αυτό αναφέρουμε μια μαρτυρία του Γιώργου Θεοτοκά, ενός από τους πιο διεισδυτικούς παρατηρητές των ημερών( 14 Οκτωβρίου 1944) από την πλευρά του αστικού κόσμου απ την οποία φαίνεται ότι η αντιπαράθεση στη διάρκεια της κατοχής δεν ήταν μόνο μια αντιπαράθεση ανάμεσα σε εθνικιστές και κομμουνιστές, ανάμεσα σε δωσίλογους και αντιστασιακούς. Στη βάση της υπήρξε η ταξική αντιπαράθεση, δηλαδή ο αγώνας για το ψωμί , αντιπαράθεση ανάμεσα στη μειοψηφία που εκμεταλλευόταν την εργασία όσων παρήγαγαν τον πλούτο στη χώρα μας, με σκοπό να πλουτίσουν σε βάρος τους. Στην περίοδο 1941-1945 αυτή η εκμετάλλευση πήρε το χαρακτήρα λεηλασίας , αφού μεσολάβησε η κατοχική δύναμη (γερμανική βουλγαρική, ιταλική) με την οποία συνεργάστηκαν οι οικονομικοί δωσίλογοι. Γραφεί ο Γιώργος Θεοτοκάς :
«Νοιώθουμε ένα μεγάλο και ασυγκράτητο λαϊκό κύμα που μας σηκώνει και μας παίρνει. : «Λαοκρατία». […]
Ο λαός ν’ ανέβει, ο λαός να γίνει αφέντης, να πάψουν οι κακοί ν’ αδικούν το λαό –αυτό είναι το γενικό αίτημα. Μα συνάμα ο λαός βρίσκει και το Κ.Κ. που το εγκολπώνεται και το αγαπά, όχι για την κοσμοθεωρία του, που δεν την καταλαβαίνει, ούτε για το πρόγραμμά του, που είναι σήμερα ελαστικό και αμφίβολο σαν τα προγράμματα των αστικών κομμάτων, μα γιατί το νιώθει το Κ.Κ. δικό του, το βλέπει πάντα κοντά του, το ακούει να μιλά τη γλώσσα του, αισθάνεται μαζί του βαθιά ψυχική συγγένεια. Του παραδίδεται λοιπόν μ’ εμπιστοσύνη τυφλή, έτσι που μας ξεσκεπάζεται ξαφνικά, σε τούτη την απότομη στροφή της ιστορίας, μια πρωτεύουσα κόκκινη» (Γιώργος Θεοτοκάς, «Τετράδια Ημερολογίου 1939-1953», Αθήνα 1980, σ. 510-1).
 Και πιο κάτω:
«Είναι η πρώτη φορά αυτές τις μέρες που ένιωσα στην Ελλάδα τόσο έντονα, τόσο ξεκάθαρα κι απόλυτα τον κοινωνικό διχασμό, την ατμόσφαιρα του ταξικού πολέμου. Αυτή είναι πια στο εξής η ελληνική πραγματικότητα» (σ. 513).
 «Το Κολωνάκι και οι άλλοι», έγραψε ο αντικομουνιστής, κατά τα άλλα, ο Άγγλος συγγραφέας της εποχής Ρίτσαρντ Κάπελ («Simiomata», Λονδίνο 1945).
Ο λαός κ. Ζ. είναι ένας. Δεν υπάρχουν δυο λαοί . Η διάκριση δεν είναι κυρίως ποσοτική αλλά ποιοτική, ταξική.
Ο λαός είναι το πλήθος, δηλαδή η μεγάλη πλειοψηφία, αυτοί που παράγουν τον πλούτο . Από την άλλη είναι αυτοί που τον καρπώνονται, δηλαδή η οικονομική ολιγαρχία. Τα συμφέροντα τους είναι συγκρουόμενα, γιατί η εξυπηρέτηση του ενός αποκλείει το άλλο. Η ύπαρξη του ενός (εργατική τάξη) προϋποθέτει την ανυπαρξία του άλλου( άρχουσα τάξη) και το αντίθετο. Γι αυτό και η ταξική σύγκρουση, με τον ένα η τον άλλο τρόπο,  είναι πάντα παρούσα (μέχρι την κατάργηση της εκμετάλλευσης).
Ακόμη και ο  Μανώλης Χιώτης στο τραγούδι «Λαός και Κολωνάκι» το τονίζει:
«Φτώχεια και πλούτη δυστυχώς
ποτέ τους δεν ταιριάζουν»
Στην απελευθέρωση και στον εμφύλιο κινδύνεψε η εξουσία της άρχουσας τάξης. Για να εδραιώσει την εξουσία της ματοκύλισε τον αγωνιζόμενο λαό. Τα κατάφερε. Τις συνέπειες όμως τις ζούμε και σήμερα, με τους πολλούς να δυστυχούν και λίγους να καλοπερνούν, ελπίζουμε όχι για πάντα.
 Γι΄ αυτό αγωνιζόμαστε.

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ Τ.Ε. ΠΙΕΡΙΑΣ ΤΟΥ Κ.Κ.Ε.

Τρίτη 25 Μαρτίου 2014

Ο νεοφιλελευθερισμός και νεο-ναζιστική ιδεολογία ενώνουν τα χέρια

Καταπίεση του κινήματος διαμαρτυρίας κατά του ΔΝΤ. 
Η δραματική κατάρρευση των κοινωνικών προγραμμάτων της Ουκρανίας φέρει τα δακτυλικά αποτυπώματα του ΔΝΤ
Τις πρώτες ημέρες μετά το πραξικόπημα της 23ης Φεβρουαρίου στην Ουκρανία  που είχε ως αποτέλεσμα την πτώση του δημοκρατικά εκλεγμένου προέδρου, η Wall Street και το ΔΝΤ, σε συνεργασία με το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις Βρυξέλλες - είχε ήδη θέσει το πλαίσιο για την ολοκληρωτική εξαγορά του νομισματικού συστήματος της Ουκρανίας. Οι διαμαρτυρίες EuroMaidan που οδήγησαν στην «αλλαγή καθεστώτος» και το σχηματισμό προσωρινής κυβέρνησης ακολούθησαν εκκαθαρίσεις στο εσωτερικό βασικών υπουργείων και κυβερνητικών φορέων.
Ο Διοικητής της Εθνικής Τράπεζας της Ουκρανίας (ΕΤΟ) Ihor Sorkin απολύθηκε στις 25 Φεβρουαρίου και αντικαταστάθηκε από ένα νέο κυβερνήτη: Stepan Kubiv
Ο Stepan Kubiv είναι ένα μέλος του Κοινοβουλίου του δεξιού κόμματος Παν-ουκρανικής Ένωσης «Πατρίδα» της κοινοβουλευτικής ομάδας του οποίου είναι επικεφαλής ο Πρωθυπουργός Arseny Yatsenyuk (το κόμμα ιδρύθηκε από τη Γιούλια Τιμοσένκο Μάρτιος 1999). Στο παρελθόν υπήρξε επικεφαλής της Kredbank, ενός ουκρανικού χρηματοπιστωτικού ιδρύματος που σε μεγάλο βαθμό ανήκει στο κεφάλαιο της ΕΕ, με περίπου 130 υποκαταστήματα σε όλη την Ουκρανία.
Zero Hedge, 27 Φεβρουαρίου 2014).
Ο Kubiv δεν είναι ένα συνηθισμένο διευθυντικό στέλεχος τραπεζών. Ήταν ένας από τους πρώτους «διοικητές» των ταραχών του EuroMaidan παράλληλα με τον Αντρέι Parubiy, συνιδρυτή του Νεοναζιστικού Σοσιαλ-Εθνικού Κόμματος της Ουκρανίας (που στη συνέχεια μετονομάστηκε σε Svoboda) και με τον Ντιμίτρι Yarosh, ηγέτη του Δεξιού Τομέα ο οποίος τώρα έχει την ιδιότητα του πολιτικού κόμματος.  
Ο Kubiv ήταν στην πλατεία Μαϊντάν στην πλευρά των διαδηλωτών στις 18 Φεβρουαρίου, την ίδια ακριβώς στιγμή που οπλισμένοι κακοποιοί του Δεξιού Τομέα υπό την ηγεσία του Ντμίτρι Yarosh έκαναν επιδρομή στο κτίριο του κοινοβουλίου.
Λίγες μέρες αργότερα, με την επιβολή της προσωρινής κυβέρνησης, ο Stepan Kubiv τέθηκε επικεφαλής των διαπραγματεύσεων με την Wall Street και το ΔΝΤ.
Aleksandr Shlapak
Ο νέος Υπουργός Οικονομικών Aleksandr Shlapak [αριστερά] είναι ένας πολιτικός παλιόφιλος του Βίκτορ Γιούσενκο, για πολύ καιρό τσιράκι του ΔΝΤ ο οποίος πρωτοστάτησε στην προεδρία μετά τη «Χρωματιστή Επανάσταση» του 2004. Ο Α. Shlapak κατείχε καίριες θέσεις στο γραφείο της προεδρίας κάτω από την ηγεσία του Γιούσενκο, καθώς και στην Εθνική Τράπεζα της Ουκρανίας (ΕΤΟ). *Το 2010, μετά την πανωλεθρία του Γιούσενκο (το κόμμα του καταποντίστηκε και δεν βγήκε ούτε βουλευτής), ο Aleksandr Shlapak βρέθηκε στις Βερμούδες με υπεράκτια χρηματοπιστωτική στολή της IMG International Ltd (IMG), κατέχοντας τη θέση του Αντιπροέδρου. Βασισμένη στα Χάμιλτον & Βερμούδα νησιά, η IMG ειδικεύεται στην «αιχμαλωσία διαχείριση των ασφαλίσεων», αντασφάλιση και «μεταφορά κινδύνου.»*
Ο υπουργός Οικονομικών Aleksandr Shlapak  λειτουργεί σε στενή συνεργασία με τον Pavlo Sheremeto, το νεοδιορισθέντα υπουργό Οικονομικής Ανάπτυξης και Εμπορίου, ο οποίος κατά τον διορισμό του, απηύθυνε έκκληση για «μεταρρύθμιση, πλήρη και σε όλους τους τομείς», απαιτεί - όπως απαίτησε σε προηγούμενες διαπραγματεύσεις με το ΔΝΤ - την ολοκληρωτική κατάργηση των επιδοτήσεων για καύσιμα, ενέργεια και βασικά είδη διατροφής.
Ένας άλλος βασικός εταίρος είναι ο Ihor Shvaika [δεξιά],
Ihor Shvaika
μέλος του νεο-Ναζίστικού κόμματος Svoboda, στη θέση του Υπουργού Αγροτικής Πολιτικής και Τροφίμων. Με επικεφαλής τον ορκισμένο οπαδό του συνεργάτη των Ναζί Stepan Bandera [βλ. εικόνα παρακάτω], το υπουργείο επιβλέπει όχι μόνο το γεωργικό τομέα, αλλά  αποφασίζει και για θέματα που αφορούν τις επιδοτήσεις και τις τιμές των βασικών ειδών διατροφής.
Το νέο Υπουργικό Συμβούλιο έχει δηλώσει ότι η χώρα είναι έτοιμη για κοινωνικά «επώδυνες», αλλά αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Τον Δεκέμβριο του 2013 έκλεισε συμφωνία 20 δισ. δολαρίων με το ΔΝΤ, ήδη προβλέπεται παράλληλα με την αμφιλεγόμενη συμφωνία σύνδεσης ΕΕ - Ουκρανίας. Ο πρόεδρος Γιανουκόβιτς την ακύρωσε.
Μία από τις απαιτήσεις του ΔΝΤ ήταν ότι «οι επιδοτήσεις των νοικοκυριών για το φυσικό αέριο να μειωθεί και πάλι κατά 50% ».
«Άλλες επαχθείς απαιτήσεις του ΔΝΤ περιλάμβαναν περικοπές στις συντάξεις, στους μισθούς, καθώς και την ιδιωτικοποίηση (διάβαζε: ξεπούλημα στις δυτικές εταιρείες) περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου και της περιουσίας, ως εκ τούτου είναι πιθανό ότι η πιο πρόσφατη συμφωνία με το ΔΝΤ να βρίσκεται σήμερα υπό νέα διαπραγμάτευση, και θα περιλαμβάνει και πάλι σημαντικές μειώσεις των επιδοτήσεων του φυσικού αερίου, περικοπές στις συντάξεις, άμεσες περικοπές θέσεων εργασίας της κυβέρνησης, καθώς και άλλες μειώσεις στα προγράμματα κοινωνικών δαπανών στην Ουκρανία.» (voiceofrussia.com 21 του Μάρ του 2014)
Ανεπιφύλακτη αποδοχή των αιτημάτων του ΔΝΤ
Λίγο μετά την ενφύτευση του, ο ενδιάμεσος (μαριονέτα) πρωθυπουργός Arseny Yatsenyuk
Νέο ναζιστικό Κόμμα Svoboda δοξάζουν τον Συνεργάτη των ναζί   του β’ Παγκοσμίου Πολέμου Stepan Bandera
απέρριψε επιπόλαια την ανάγκη να διαπραγματευτεί με το ΔΝΤ. Πριν από τη διεξαγωγή των διαπραγματεύσεων σχετικά με το σχέδιο συμφωνίας, ο Yatsenyuk είχε ήδη ζητήσει την άνευ όρων αποδοχή του πακέτου ΔΝΤ: «Δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να αποδεχθούμε την προσφορά του ΔΝΤ».
Ο Yatsenyk δεσμεύτηκε ότι η Ουκρανία θα «δεχτεί ό, τι προσφέρει το ΔΝΤ και η ΕΕ» (φωνή της russia.com 21 Μάρτη, 2014)
Το πραγματικό χρονοδιάγραμμα για την εφαρμογή της «θεραπείας σοκ» του ΔΝΤ δεν έχει ακόμη εδραιωθεί. Κατά πάσα πιθανότητα, το καθεστώς θα επιχειρήσει να καθυστερήσει τις πιο αδίστακτες κοινωνικές επιπτώσεις των μακροοικονομικών μεταρρυθμίσεων μετά τις 25 του Μαΐου που έχουν οριστεί οι προεδρικές εκλογές (με την προϋπόθεση ότι αυτές οι εκλογές θα πραγματοποιηθούν).
Στο κείμενο της συμφωνίας με το ΔΝΤ είναι πιθανό να γίνουν πιο λεπτομερείς και συγκεκριμένες αναφορές, ιδιαίτερα όσον αφορά τα κρατικά περιουσιακά στοιχεία που προορίζονται για ιδιωτικοποίηση.
Ο Henry Kissinger και η Κοντολίζα Ράις, σύμφωνα με το Bloomberg, είναι μεταξύ των βασικών ατόμων των ΗΠΑ που συνδιαλέγονται (σε ανεπίσημη ιδιότητα), σε συνδυασμό με το ΔΝΤ, με τη κυβέρνηση του Κιέβου, σε συνεννόηση με τον Λευκό Οίκο και το Κογκρέσο των ΗΠΑ.
Η αποστολή του ΔΝΤ στο Κίεβο
Λαγκάρτ
Αμέσως μετά το φύτεμα του νέου υπουργού Οικονομικών και κυβερνήτη της NBU (Εθνικής Τράπεζας Ουκρ.), υποβάλλεται αίτημα στην γενική διευθύντρια του ΔΝΤ. Μια διερευνητική αποστολή του ΔΝΤ με επικεφαλής τον Διευθυντή του Ευρωπαϊκού Τμήματος Rez Moghadam έσπευσε στο Κίεβο:
«Είμαι εντυπωσιασμένος θετικά  με την αποφασιστικότητα, υπευθυνότητα των «αρχών» και δέσμευσή τους για ένα πρόγραμμα οικονομικής μεταρρύθμισης και της διαφάνειας. Το ΔΝΤ είναι έτοιμο να βοηθήσει το λαό της Ουκρανίας και να στηρίξει το οικονομικό πρόγραμμα των αρχών». Δελτίο Τύπου: Δήλωση του Διευθυντή του Ευρωπαϊκού Τμήματος του ΔΝΤ Reza Moghadam κατά την επίσκεψή του στην Ουκρανία
Μια εβδομάδα αργότερα, στις 12 Μαρτίου, η Κριστίν Λαγκάρντ, συναντήθηκε με τον προσωρινό «πρωθυπουργό» της Ουκρανίας Arseniy Yatsenyuk στα κεντρικά γραφεία του ΔΝΤ στην Ουάσινγκτον. Η Lagarde επιβεβαίωσε τη δέσμευση του ΔΝΤ:
«Να επιστρέψει η Ουκρανία στην πορεία της υγιούς οικονομικής διακυβέρνησης και της βιώσιμης ανάπτυξης, με παράλληλη προστασία των ευάλωτων ομάδων στην κοινωνία. ... Είμαστε πρόθυμοι να βοηθήσουμε την Ουκρανία στο δρόμο της, για την οικονομική σταθερότητα και την ευημερία» (Δελτίο Τύπου: Δήλωση του Διευθύνων Σύμβουλος του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ για την Ουκρανία
Η παραπάνω δήλωση είναι γεμάτη με υποκρισία. Στην πράξη, το ΔΝΤ δεν ασκεί «υγιή οικονομική διακυβέρνηση», ούτε η προστασία των ευάλωτων. Φτωχαίνει ολόκληρους πληθυσμούς, ενώ παρέχει «ευημερία» σε μια μικρή διεφθαρμένη και υποταγμένη πολιτική και οικονομική ελίτ.

Παρασκευή 21 Μαρτίου 2014

ΕΣΣΔ. Στα μούτρα των φασιστικών παρασίτων


Με την 70ή επέτειο από την άρση της πολιορκίας του Λένινγκραντ από τον Κόκκινο Στρατό και πάλι σήμερα οι φασίστες προσπαθούν να υποτάξουν την Ουκρανία και τους Σοβιετικούς ανθρώπους που πολέμησαν τον φασισμό.
Ο Ιερός Πόλεμος.



Священная война (Sviashchennaia vojna) mp3

Ο Ιερός Πόλεμος

Σήκω χώρα απέραντη, σήκω για ηρωϊκό πόλεμο!
καταραμένο πόλεμο, κατά των φασιστών

Ρεφραίν:

«Ατελείωτη μανία βράζει σαν κύμα
προχωρά ο πόλεμος ο λαϊκός, ο πόλεμος ο ιερός»

Διώξτε τους καταπιεστές ιδεών, τους τύραννους
τους ληστές, τους βασανιστές ανθρώπων!

Ρεφραίν

Σαν δυο πόλοι αντίθετοι, είμαστε σε όλα εχθρικοί
για το φως και την ειρήνη αγωνιζόμαστε
αυτοί - για την αυτοκρατορία του σκότους

Μαύρα φτερά δεν θα πετούν πάνω από τη μητέρα χώρα
οι εχθροί δεν θα ποδοπατούν τις απέραντες εκτάσεις!

Ας πάμε με όλη τη δύναμη, την καρδιά, την ψυχή
και τον οίκτο για τη γη μας, για τη Μεγάλη Ένωσή μας!

Σήκω χώρα απέραντη, σήκω για ηρωϊκό πόλεμο!
καταραμένο πόλεμο, κατά των φασιστών

Στίχοι: Λέμπεντεφ – Κουματς, 1941

Σοστακόβιτς εναντίον Βάγκνερ
«Leningrad Symphony»
Η μουσική ως όπλο
============
Πριν από 70 χρόνια, 9 Αυγούστου του 1942, 
κατά την πολιορκία του Λένινγκραντ πραγματοποιήθηκε η Έβδομη Συμφωνία 
σε Ντο μείζονα του Dmitri Shostakovich, αργότερα έλαβε το όνομα «Λένινγκραντ».
«Η Έβδομη Συμφωνία έχει γίνει πιο δημοφιλές έργο μου ... όμως με λυπεί το γεγονός ότι οι άνθρωποι δεν την κατανοούν πάντα...
και έγινε για σας 
- Η έβδομη και την όγδοη Συμφωνικές, 
δεν ήθελα να παραμείνουν κομβικό σημείο γύρω από τα έργα μου.
Αυτά και τόσα πολλά έχουν γραφτεί. 
Και όμως φαίνεται ότι είναι 
... το πιο ένδοξο κομμάτι της ζωής μου, 
όμως, η φήμη τελικά έπρεπε να έχει θεαματικά αποτελέσματα. 
Έπρεπε να ήταν αναμενόμενο από την αρχή ότι, θα είναι έτσι.»
Dmitri Shostakovich.

Σοκαρισμένος από την μουσική του Σοστακόβιτς, ο Αλεξέι Τολστόι έγραψε για αυτό το έργο:

«... Η έβδομη συμφωνία είναι αφιερωμένη στον εορτασμό του ανθρώπου. <...>
Η έβδομη Συμφωνία προέκυψε από τη συνείδηση ​​του ρωσικού λαού, 
από την αποδοχή χωρίς δισταγμό της μάχης μέχρι θανάτου με τις σκοτεινές δυνάμεις. 
Γράφτηκε στο Λένινγκραντ, έχει εξελιχθεί σε κάτι μεγάλο στον κόσμο της τέχνης, 
κατανοητό σε όλα τα γεωγραφικά πλάτη και τους μεσημβρινούς, 
επειδή λέει την αλήθεια για τον άνθρωπο την ώρα των άνευ προηγουμένου καταστροφών 
και δοκιμασιών. 
Η συμφωνία είναι διαφανής με την τεράστια πολυπλοκότητα της, 
είναι σκληρή και αρρενωπά λυρική, στέλνει μηνύματα στο μέλλον, 
στο εξωτερικό, για την νίκη του ανθρώπου πάνω θηρίο. <...>»

Πέμπτη 20 Μαρτίου 2014

35 χώρες στις οποίες οι ΗΠΑ υποστήριξαν φασίστες, τρομοκράτες και βαρώνους ναρκωτικών

Οι ΗΠΑ στηρίζουν το ακροδεξιό κόμμα Svoboda της Ουκρανίας και τους βίαιους νεοναζί των οποίων η ένοπλη εξέγερση άνοιξε το δρόμο για ένα δυτικό πραξικόπημα. Τα γεγονότα στην Ουκρανία μας έδωσαν μια άλλη ματιά στον αμερικανικό πόλεμο προπαγάνδας που κινείται γύρω από την υποκρισία «των πολέμων κατά του φασισμού, των ναρκωτικών και της τρομοκρατίας». Η άσχημη πραγματικότητα πίσω από τον καθρέφτη είναι ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει ένα μακρό και ακατάρριπτο ρεκόρ συνεργασίας με φασίστες, δικτάτορες, βαρώνους ναρκωτικών και χορηγούς τρομοκρατών σε κάθε περιοχή του κόσμου, στη φευγαλέα αλλά σταθερή προσπάθειά της για την ανάδειξή της ως τη μόνη μη αμφισβητούμενη παγκόσμια δύναμη.  

Πίσω από ένα τείχος ατιμωρησίας και προστασίας από το State Department και τη CIA, οι πελάτες και μαριονέτες των ΗΠΑ έχουν εμπλακεί στα χειρότερα εγκλήματα που είναι γνωστά από τους ανθρώπους, από δολοφονίες και βασανιστήρια μέχρι πραξικοπήματα και γενοκτονίες. Το ίχνος του αίματος από αυτό το μακελειό και το χάος οδηγεί κατευθείαν στην αυλόπορτα του Καπιτωλίου των ΗΠΑ και του Λευκού Οίκου. Όπως παρατήρησε ο ιστορικός Gabriel Kolko το 1988, "Η έννοια της έντιμης μαριονέτας είναι μια αντίφαση που η Ουάσιγκτον έχει αποτύχει να επιλύσει οπουδήποτε στον κόσμο από το 1945." Αυτό που ακολουθεί είναι ένας σύντομος οδηγός από το Α έως το Ω για την ιστορία αυτής της αποτυχίας.

1. Αφγανιστάν

Στη δεκαετία του 1980, οι ΗΠΑ συνεργάστηκαν με το Πακιστάν και τη Σαουδική Αραβία για να ανατρέψουν τη σοσιαλιστική κυβέρνηση του Αφγανιστάν. Χρηματοδότησαν, εκπαίδευσαν και όπλισαν δυνάμεις υπό την ηγεσία συντηρητικών γεναρχών των οποίων η ισχύς είχε απειληθεί από την πρόοδο της χώρας τους στην εκπαίδευση, στα δικαιώματα των γυναικών και στην αγροτική μεταρρύθμιση. Μετά την απόσυρση των σοβιετικών δυνάμεων από το Μιχαήλ Γκορμπατσόφ το 1989, αυτοί οι υποστηριζόμενοι από τις ΗΠΑ πολέμαρχοι διέλυσαν τη χώρα και ενίσχυσαν την παραγωγή οπίου σε ένα πρωτοφανές επίπεδο των 2.000 έως 3.400 τόνων ετησίως . Η κυβέρνηση των Ταλιμπάν μείωσε την παραγωγή οπίου κατά 95% σε δύο χρόνια μεταξύ 1999 και 2001, αλλά η εισβολή των ΗΠΑ το 2001, αποκατέστησε τους πολέμαρχους και άρχοντες των ναρκωτικών στην εξουσία. Το Αφγανιστάν κατατάσσεται πλέον 175η από 177 χώρες στον κόσμο στη διαφθορά, 175η από 186 στην ανθρώπινη ανάπτυξη, και από το 2004, έχει παράγει άνευ προηγουμένου 5.300 τόνους οπίου ετησίως. Ο αδελφός του προέδρου Καρζάι, Ahmed Wali Karzai, ήταν γνωστός ως ένας υποστηριζόμενος από τη CIA βαρώνος ναρκωτικών. Μετά από μια μεγάλη αμερικανική επίθεση στην επαρχία Κανταχάρ το 2011, ο συνταγματάρχης Abdul Razziq διορίστηκε αρχηγός της αστυνομίας της επαρχίας, ενισχύοντας μια επιχείρηση λαθρεμπορίου ηρωίνης που ήδη αποφέρει κέρδη $60 εκατομμύρια ετησίως σε μια από τις φτωχότερες χώρες στον κόσμο.

2. Αλβανία

Μεταξύ 1949 και 1953, οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο έθεσαν ως στόχο να ανατρέψουν την κυβέρνηση της Αλβανίας, τη μικρότερη και πιο ευάλωτη κομμουνιστική χώρα της Ανατολικής Ευρώπης. Εξόριστοι είχαν προσληφθεί και εκπαιδευτεί για να επιστρέψουν στην Αλβανία, να ξεσηκώσουν διαμάχες και να σχεδιάσουν μια ένοπλη εξέγερση. Πολλοί από τους εξόριστους που εμπλέκονταν στο σχέδιο ήταν πρώην συνεργάτες της ιταλικής και γερμανικής κατοχής κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου. Θα περιλαμβάνονταν και ο πρώην υπουργός Εσωτερικών Xhafer Deva , ο οποίος επέβλεψε τις απελάσεις των «Εβραίων, κομμουνιστών, ανταρτών και ύποπτων προσώπων» (όπως περιγράφεται σε ένα έγγραφο των Ναζί) στο Άουσβιτς. Αποχαρακτηρισμένα έγγραφα των ΗΠΑ έχουν αποκαλύψει ότι ο Deva ήταν ένας από τους 743 φασίστες εγκληματίες πολέμου που προσλήφθηκαν από τις ΗΠΑ μετά τον πόλεμο.

3. Αργεντινή

Έγγραφα των ΗΠΑ που αποχαρακτηρίστηκαν το 2003 περιγράφουν λεπτομερώς συνομιλίες μεταξύ του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Χένρι Κίσινγκερ και του υπουργού Εξωτερικών της Αργεντινής Admiral Guzzetti τον Οκτώβριο του 1976, αμέσως μετά την κατάληψη της εξουσίας από τη στρατιωτική χούντα στην Αργεντινή. Ο Κίσινγκερ έδωσε ρητή έγκριση στο «βρώμικο πόλεμο» της χούντας, στον οποίο σκοτώθηκαν τελικά μέχρι και 30.000, οι περισσότεροι από αυτούς νέοι και κλάπηκαν 400 παιδιά από τις οικογένειες των δολοφονημένων γονιών τους. Ο Κίσινγκερ είπε στον Guzzetti, «Κοίτα, η βασική στάση μας είναι ότι θα θέλαμε να πετύχετε ... όσο πιο γρήγορα πετύχετε, τόσο το καλύτερο.» Ο Πρεσβευτής των ΗΠΑ στο Μπουένος Άιρες ανέφερε ότι ο Guzzetti «επέστρεψε σε μια κατάσταση αγαλλίασης, αφού πείστηκε ότι δεν υπάρχει πραγματικό πρόβλημα με την κυβέρνηση των ΗΠΑ πάνω από αυτό το θέμα.» («Daniel Gandolfo,» «Presente!»)

4. Βραζιλία

Το 1964, ο Castelo Branco ηγήθηκε ενός πραξικοπήματος που προκάλεσε μια 20χρονη βίαιη στρατιωτική δικτατορία. Ο Στρατιωτικός Ακόλουθος των ΗΠΑ Vernon Walters, αργότερα αναπληρωτής διευθυντής της CIA, και Πρέσβης των Ηνωμένων Εθνών, ήξερε τον Castelo Branco καλά από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ιταλία. Ως παράνομος αξιωματικός της CIA, τα αρχεία του Walters από τη Βραζιλία, δεν είχαν αποχαρακτηριστεί ακόμα, αλλά η CIA του παράσχει όλη την απαραίτητη υποστήριξη για να εξασφαλιστεί η επιτυχία του πραξικοπήματος, συμπεριλαμβανομένης της χρηματοδότησης για τη μαχητική αντιπολίτευση από ομάδες μαθητών σε διαδηλώσεις, όπως στην Ουκρανία και τη Βενεζουέλα σήμερα. Μια αμερικανική αμφίβια δύναμη καταδρομέων ήταν σε επιφυλακή για να επέμβει στο Σάο Πάολο. Όπως και άλλα θύματα των υποστηριζόμενων από τις ΗΠΑ πραξικοπημάτων στη Λατινική Αμερική, ο εκλεγμένος πρόεδρος Joao Goulart ήταν ένας πλούσιος γαιοκτήμονας, δεν ήταν κομμουνιστής, αλλά οι προσπάθειές του να παραμείνει ουδέτερη η Βραζιλία στον Ψυχρό Πόλεμο θεωρούνταν απαράδεκτες στην Ουάσιγκτον όπως η άρνηση του Προέδρου Γιανούκοβιτς να παραδώσει την Ουκρανία πάνω στη δύση 50 χρόνια μετά.

5. Καμπότζη

Όταν ο Πρόεδρος Νίξον διέταξε τον μυστικό και παράνομο βομβαρδισμό της Καμπότζης το 1969, οι Αμερικανοί πιλότοι είχαν εντολή να παραποιούν τα αρχεία καταγραφής για να κρύψουν τα εγκλήματά τους. Σκότωσαν μισό εκατομμύριο τουλάχιστον Καμποτζιανούς, ρίχνοντας περισσότερες βόμβες από ό, τι στη Γερμανία και την Ιαπωνία μαζί στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Δεδομένου ότι οι Ερυθροί Χμερ δυνάμωσαν το 1973, η CIA ανέφερε ότι η «προπαγάνδα υπήρξε πιο αποτελεσματική μεταξύ των προσφύγων παρά οι επιθέσεις των B - 52. «Μετά οι Ερυθροί Χμερ σκότωσαν τουλάχιστον 2 εκατομμύρια του λαού της Καμπότζης και τελικά οδήγησαν το Βιετναμικό στρατό το 1979 να τους σταματήσει. Το Group έκτακτης ανάγκης των ΗΠΑ για την Καμπότζη, με έδρα την πρεσβεία των ΗΠΑ στη Μπανγκόκ, έθεσε ως στόχο να τροφοδοτήσει και να βαφτίσει την προσφορά τους ως «αντίσταση» στο νέο Βιετνάμ - υποστηρίζοντας την κυβέρνηση της Καμπότζης. Υπό την πίεση των ΗΠΑ, με το Παγκόσμιο Επισιτιστικό Πρόγραμμα παρέχονται 12 εκατομμύρια δολάρια για να τροφοδοτήσουν 20.000 έως 40.000 στρατιώτες των Κόκκινων Χμερ. Για τουλάχιστον μια δεκαετία, η Αμερικανική Υπηρεσία Πληροφοριών Άμυνας, υποστηρίζει τους Χμερ με δορυφορική παροχή πληροφοριών, ενώ οι ειδικές δυνάμεις των ΗΠΑ και της Βρετανίας, τους εκπαίδευσε για να διασπείρουν εκατομμύρια νάρκες ξηράς σε όλη τη Δυτική Καμπότζη, που εξακολουθούν να σκοτώνουν ή ακρωτηριάζουν εκατοντάδες ανθρώπους κάθε χρόνο .

Συνεχίζεται...

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ - ΚΑΛΕΣΜΑ Παναγροτικής Αγωνιστικής Συσπείρωσης

Η ΠΑΣΥ καλεί τις Ομοσπονδίες, τους Αγροτικούς Συλλόγους, τις Συντονιστικές Επιτροπές των Μπλόκων να συμμετέχουν στην Πανελλαδική Σύσκεψη που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 23 Μαρτίου και ώρα 12 το μεσημέρι στην αίθουσα του Εργατικού Κέντρου Λάρισας.
Καλούμε να συμμετέχουν μικροί και μεσαίοι  αγρότες και κτηνοτρόφοι από όλη τη χώρα, που η πολιτική της ΚΑΠ της Ε.Ε και της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ τους οδηγεί στην φτώχεια, την εξαθλίωση και τον αφανισμό. Όλους όσους συναντηθήκαμε στα μπλόκα του αγώνα παλεύοντας για την επιβίωση της μικρομεσαίας αγροτιάς, για το δικαίωμα μας να καλλιεργούμε και να παράγουμε.
Η ΠΑΣΥ ως συσπείρωση Ομοσπονδιών, Αγροτικών Συλλόγων, Επιτροπών Αγώνα, αγροτών και γεωτεχνικών είναι η συνεπής δύναμη στο αγροτικό κίνημα που προασπίζει τα συμφέροντα της μικρομεσαίας αγροτιάς. Δεν έχει καμιά σχέση με τις ξεπουλημένες τριτοβάθμιες αγροτικές οργανώσεις ΠΑΣΕΓΕΣ-ΓΕΣΑΣΕ και παλιότερα την ΣΥΔΑΣΕ ούτε με τα νέα σχήματα που πάνε να δημιουργηθούν υπό τον μανδύα της λεγόμενης «πανελλαδικής συντονιστικής» ή της «πρωτοβουλίας για την ανασυγκρότηση του αγροτικού κινήματος». Είναι αυτοί που βγάλανε αντι-μπλόκα στις πρόσφατες κινητοποιήσεις με διαφορετικά αιτήματα που υπερασπίζονταν στην ουσία την ΚΑΠ και την κυβερνητική πολιτική και ήταν σε αντιπαράθεση με τα πάνω από 40 μπλόκα που συσπείρωσε η Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων. Είναι οι ίδιοι που μόλις προχθές ζήτησαν να χρηματοδοτηθούν οι τράπεζες από το λεγόμενο «πρωτογενές πλεόνασμα», στηρίζουν δηλαδή τις τράπεζες που κλέβουν τον ιδρώτα μας και που ως τώρα έχουν χρηματοδοτηθεί αδρά από τις κυβερνήσεις την περίοδο της κρίσης με πάνω από 225 δις ευρώ.
Η Πανελλαδική Σύσκεψη της ΠΑΣΥ επιδιώκουμε να αποτελέσει αφετηρία αντεπίθεσης του αγροτικού κινήματος. Θέλουμε να συζητήσουμε για τις μεγάλες αγροτικές κινητοποιήσεις και τα συμπεράσματα που βγάλαμε. Να δοθεί συνέχεια και να οργανωθεί καλύτερα  ο πανελλαδικός συντονισμός της δράσης, των παρεμβάσεων και των αγωνιστικών κινητοποιήσεων. Να οργανώσουμε και να ανασυγκροτήσουμε το αγροτικό κίνημα με την συγκρότηση και λειτουργία μαζικών και μαχητικών Αγροτικών Συλλόγων, απαραίτητος όρος ώστε με καλύτερες προϋποθέσεις να δώσουμε τις επόμενες μάχες και να έχουμε κατακτήσεις. Να συζητήσουμε για την οργάνωση της κοινής δράσης και συμμαχίας με τους εργαζόμενους, τους αυτοαπασχολούμενους στις πόλεις, την νεολαία και τις γυναίκες των λαϊκών οικογενειών.

Η ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ της ΠΑΣΥ



Τρίτη 18 Μαρτίου 2014

Διώξεις εργαζομένων και κατοίκων της ΠΕ Πιερίας που αντιδρούν στα χαράτσια των διοδίων.


  


Κοινοβουλευτική Ομάδα

Λεωφ. Ηρακλείου 145, 14231 ΝΕΑ ΙΩΝΙΑ,
τηλ.: 2102592213, 2102592105, 2102592258, fax: 2102592155
e-mail: ko@vouli.kke.gr, http://www.kke.gr
Γραφεία Βουλής: 2103708168, 2103708169, fax: 2103707410



  ΕΡΩΤΗΣΗ
Προς τους Υπουργούς: 
Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Δημοσίας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων και Οικονομικών


Θέμα: 
Διώξεις εργαζομένων και κατοίκων της ΠΕ Πιερίας που αντιδρούν στα χαράτσια των διοδίων.


Κλιμακώνει η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ τις διώξεις σε βάρος των κατοίκων διαφόρων περιοχών της χώρας που αντιδρούν στα χαράτσια των διοδίων. Μάλιστα στο πλαίσιο της προσπάθειας τρομοκράτησης και ποινικοποίησης του αγώνα ενάντια στο συνεχές χαράτσωμα του λαού, στις 28 Μάρτη σέρνονται στα δικαστήρια 7 κάτοικοι της Πιερίας. 
Οι κάτοικοι της περιοχής είχαν πραγματοποιήσει κινητοποίηση στις 29 Γενάρη 2012 στα διόδια Λεπτοκαρυάς αντιδρώντας  στα απαράδεκτα και δυσβάστακτα χαράτσια των διοδίων.
Η ένταση της καταστολής και της ποινικοποίησης των δίκαιων αντιδράσεων εργαζομένων και κατοίκων στα διοδο-χαράτσια, είναι φανερό ότι στοχεύει στον εκφοβισμό τους, προκειμένου να αποδεχτούν την απαράδεκτη αύξηση και επέκτασή τους. Με αυτόν τον τρόπο η κυβέρνηση επιχειρεί να εξασφαλίσει τα υπέρογκα κέρδη των κατασκευαστικών ομίλων, στους οποίους έχει παραδώσει με ληστρικές συμφωνίες τη λαϊκή περιουσία των μεγάλων δημόσιων δρόμων. 


ΕΡΩΤΩΝΤΑΙ 
οι αρμόδιοι υπουργοί ποια μέτρα θα λάβει η κυβέρνηση ώστε:
·  Να παύσουν οι διώξεις σε βάρος συνδικαλιστών, εκπροσώπων λαϊκών φορέων, εργαζομένων, αγροτών, κατοίκων που αγωνίζονται δίκαια ενάντια στα χαράτσια των διοδίων.
·     Να καταργηθούν επιτέλους τα απαράδεκτα και δυσβάστακτα χαράτσια και να εμποδιστεί η προωθούμενη επέκτασή τους με τη δημιουργία νέων σταθμών.

Οι βουλευτές
Θεοδόσης Κωνσταντινίδης
Ελένη Γερασιμίδου 

Τρίτη 11 Μαρτίου 2014

Σάββατο 8 Μαρτίου 2014

«Το προλεταριάτο δεν μπορεί να αποκτήσει πλήρη ελευθερία, αν δεν κατακτήσει πλήρη ελευθερία για τις γυναίκες.» Β.Ι. Λένιν

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΟΥΡΙΤΑ :  
Η 8 του Μάρτη είναι μέρα ορόσημο. Μέρα αγώνων, θυσιών και κατακτήσεων. Μέρα αφιερωμένη στην πάλη για την χειραφέτηση και την πραγματική ισοτιμία των γυναικών.
Εργαζόμενη, άνεργη, γυναίκα του μόχθου, του χωραφιού, του μικρομάγαζου, της τέχνης και της επιστήμης, σε όποια φυλή κι αν ανήκεις,
η φετινή Μέρα της Γυναίκας μας βρίσκει στο κατώφλι των Ευρωεκλογών, των Περιφερειακών και Δημοτικών εκλογών. Πριν αποφασίσεις που θα κατευθύνεις  την ψήφο σου, χρειάζεται να σκεφτείς ποια είναι τα «παραισθησιογόνα» που, σε σταθερή βάση και ιδιαίτερα σε καιρό κρίσης, έχει συμφέρον η Ευρωπαϊκή Ένωση να χορηγεί. Τα χρησιμοποιούν για λογαριασμό της οι κυβερνήσεις, οι Περιφερειάρχες, και οι Δήμαρχοι που πίνουν νερό στ όνομά της.
Χρειάζεται να σκεφτείς, ότι όλοι αυτοί, «υποψήφιοι τοπικοί άρχοντες»,  που τρέχουν  σήμερα να κάνουν δηλώσεις για τη «γιορτή της γυναίκας», είναι οι ίδιοι που έχουν ψηφίσει τις εργασιακές σχέσεις λάστιχο, τα τετράωρα, την εκ περιτροπής εργασία, την κατάργηση της κοινωνικής αξίας της μητρότητας,  την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης,  τα προγράμματα κοινωνικής ωφέλειας, τη γυναικεία και νεανική επιχειρηματικότητα που αντί για μισθό πληρώνεσαι με χαρτζιλίκι, τις διαθεσιμότητες, τις απολύσεις.
Είναι οι ίδιοι που ανέχονται τις απολύσεις λόγω εγκυμοσύνης ή το γεγονός ότι υποχρεώνεται να υπογράφει συμφωνητικό με την εργοδοσία ότι δεν θα τεκνοποιήσει μια γυναίκα για ορισμένο χρονικό διάστημα προκειμένου να προσληφθεί.
Είναι οι ίδιοι που μοιράζουν τη φτώχεια και κάνουν εμπόριο ελπίδας με δίμηνα προγράμματα από τις στρατιές ανέργων που έχουν δημιουργήσει.
Είναι οι ίδιοι που ξεκλήρισαν τις αγρότισσες από τα χωράφια και ώθησαν τις γυναίκες αυτοαπασχολούμενες να βάλουν λουκέτο στα μαγαζιά τους, αφού υποκλίνονται στις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Είναι οι ίδιοι που δεν έβγαλαν άχνα για τη συρρίκνωση των δομών υγείας και παιδείας, που έκαναν την υγεία, την πρόνοια, την παιδεία, τον αθλητισμό, και τον πολιτισμό  εμπόρευμα.
Είναι οι ίδιοι που μας πλασσάρουν ως χρυσό χάπι, τη φιλανθρωπία και την ελεημοσύνη.
Είναι οι ίδιοι που ψηφίζουν αυξήσεις στα δημοτικά τέλη και χαρατσώνουν  κάθε μέρα τους δημότες.
Είναι οι ίδιοι που βάζουν φαρδιές-πλατιές υπογραφές για το «ξεπούλημα» της δημόσια ή δημοτικής περιουσίας.
Είναι οι ίδιοι που υπηρετούν πιστά των «Καλλικράτη» που είναι η ταφόπλακα στην τοπική διοίκηση.
Είναι οι ίδιοι που με τη μάσκα του ανεξάρτητου, αποποιούνται τις κομματικές τους ταυτότητες για να μη λογοδοτήσουν για τις πολιτικές των κομμάτων τους που οδηγούν το λαό  στην εξαθλίωση. Υποτιμούν τη νοημοσύνη μας για να ψαρέψουν σε θολά νερά.
Γύρνα την πλάτη σε όλους εκείνους που μας μαυρίζουν τη ζωή. Απόρριψε την πλάνη του «δε γίνεται τίποτα», βγες από το μικρόκοσμο του σπιτιού σου, γιατί εκεί λύση στα προβλήματά σου δε θα βρεθεί ούτε για σένα, ούτε για τα παιδιά σου.
Θυμήσου, η 8 του Μάρτη είναι :
·        η φωνή της ράφτρας και της κλωστουφαντουργίνας της Νέας Υόρκης του 1857, που σήκωσαν ανάστημα απέναντι στη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσής τους, διεκδικώντας ίσο μισθό για την ίση δουλειά με τους άντρες συντρόφους τους, λιγότερες ώρες στο εξαντλητικό τους ωράριο, καλύτερες συνθήκες εργασίας μέσα στις άθλιες φάμπρικες όπου χόντραιναν με τον ιδρώτα, το αίμα και τη φτώχεια τους το πορτοφόλι του εργοδότη.
·        η φωνή της αγωνίστριας του εργατικού κινήματος, Κλάρας Τσέτκιν και των σοσιαλιστριών της συνδιάσκεψης στην Κοπεγχάγη του 1910, που τίμησαν τις ιστορικές διαδηλώσεις των αμερικανίδων εργατριών, αφιερώνοντας τη μέρα αυτή στις εργαζόμενες όλου του κόσμου και στον αγώνα τους.
·        η  φωνή των 60 εργατριών του υφαντουργείου του Ρετσίνα, που έκαναν το 1892 την πρώτη γυναικεία απεργία στην Ελλάδα, όταν μειώθηκε το ισχνό μεροκάματό τους ενώ τ’ αφεντικά αποκτούσαν το πέμπτο εργοστάσιό τους!
·        η ματωμένη φωνή των καπνεργατών του 1924, του 1926, του 1927, του 1936, που μήτε ο θάνατος δε μπορεί να την κάνει να σωπάσει!
·        η φωνή των γυναικών που αγωνίζονται και διεκδικούν όλα όσα τους ανήκουν και τους τα στερούν.
Η 8 του Μάρτη δεν είναι ένα μπουκέτο λουλούδια μέσα στη μιζέρια της καθημερινότητάς σου, ούτε ένα και μοναδικού ξεφαντώματος που την άλλη μέρα θα αντικατασταθεί από μια ανούσια και μίζερη ζωή μοναχικής απελπισίας.
Είναι καιρός, η 8 του Μάρτη 2014, να γίνει η αφετηρία να πάρεις την τύχη στα χέρια σου. Σ’ αυτούς που σήμερα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα, να τους δείξεις, ότι εκτός από την ψήφο σου, υπάρχει και ο τρόπος του οργανωμένου και συλλογικού αγώνα ενάντια σε εκείνους που προκαλούν τα προβλήματα, ενάντια  στην πολιτική που μας καταδυναστεύει.
Έξω από την ΕΕ και με τον πλούτο στα χέρια του λαού, οι γυναίκες αγωνιζόμαστε και κατακτούμε τα σύγχρονα δικαιώματά μας!

Κατερίνα Κουρίτα
Μέλος του Συλλόγου Γυναικών Λιτοχώρου (ΟΓΕ)
Υποψήφια Δήμαρχος Δίου-Ολύμπου
με τη ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ

Παρασκευή 7 Μαρτίου 2014

Υπουργείο Προστασίας του Γκάουκ εναντίον του ΠΑΜΕ

«Ώ ευγενικοί μου άνθρωποι, η ζωή είναι σύντομη... Αν ζούμε, ζούμε για να πατήσουμε πάνω στα κεφάλια των βασιλιάδων.»
Σαίξπηρ («Ερρίκος Δ’»)


Το απόγευμα της Πέμπτης 7 Μάρτη, ανοίγοντας τον υπολογιστή μου για μια βόλτα στο «Ιντερνετ», άρχισαν τα πίξελ να ανάβουν στα γνώριμα για μένα χρώματα. 
Οι εικόνες άρχισαν να εναλλάσσονται στέλνοντάς μου διάφορες ειδήσεις και εικόνες. 
Πανδαισία! 
Ώσπου ήρθε μια είδηση που με τάραξε και με εξόργισε. 
Ξύλο στους ανέργους! 
Από το υπουργείον προστασίας του πολίτη. 
Υποκρισία; 
Τουλάχιστον. 
Οι ροπαλιές τη μια γινόταν πιο δυνατές και πιο πυκνές, την άλλη σαν πογκρόμ. Κι όλες μαζί κατέληγαν σ’ εμένα τον ανυποψίαστο που έτρεχα μακρυά πιο μακρυά, όσο γίνεται από την οθόνη του κορεάτη εργάτη που την έφτιαξε για να πλουτίσει ο κορεάτης Σάμσουνγκ, έξω από το δωμάτιο αν ήταν δυνατόν να βγω. Με τη μπλούζα μου να ποτίζεται από τον ιδρώτα και τα αφτιά μου κόκκινα από την οργή. Άργησε βέβαια να βρεθεί βολική θέση στην καρέκλα.

Ανάμικτες σκέψεις, και να η φωτογραφία του ηλικιωμένου οικοδόμου υπενθύμιση για την σκληρή πραγματικότητα. Και να που ξαφνικά η οθόνη έγινε γκρίζα και η ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη... Έφταιγε εκείνη η άτιμη η φωτογραφία που πετάχτηκε στα ξαφνικά, όπως όλα στο ξαφνικό και στο τυχαίο στη ζωή και στη σκέψη σου, μπορεί να στ’ αλλάξει όλα.
Τι να γίνονται με την ανεργία αυτή εκείνοι οι έρμοι οικοδόμοι μας, που ο χρόνος και η τρόικα τους έβγαλε έξω απ’ τη δουλειά, έξω από τη ζωή τους; 
Πόσα σπίτια, πόσες οικοδομές έχτισαν; 
Όλες. 
Πόσα κτήρια, μαγαζιά, σχολειά έχτισαν; 
ΟΛΑ! 
Και τι απόλαυσαν; 
Ξύλο, ξύλο όπως έδερναν τους δούλους στον μεσαίωνα. 

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...