Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013

Αίγυπτος: το Κομμουνιστικό Κόμμα αναλύει την παρούσα κατάσταση στη χώρα

Έχουν περάσει λίγοι μήνες από την έναρξη της λαϊκής εξέγερσης της 30ης Ιουνίου, που είχε ως στόχο να ανακτήσει την επανάσταση που κατέστειλε η ισλαμο-φασιστική δεξιά. Στη συνέχεια, οι εκπρόσωποι του λαού έμειναν με τις ένοπλες δυνάμεις για να δημιουργήσουν ένα «οδικό χάρτη» με όλες τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που έλαβαν μέρος στην επανάσταση.

Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013

Είναι καλύτερο να κάνουμε ένα βήμα με το λαό, παρά με δέκα άτομα

Δεν θέλω να μειώσω ή να νοθεύσω την κληρονομιά του Νέλσον Μαντέλα, αλλά πιστεύω ότι κανένας πολιτικός δεν μπορεί να ξεφύγει από μια αντικειμενική ιστορική απόφαση. 
Οι μύθοι συχνά κρύβουν την πραγματικότητα και οδηγούν σε σύγχυση.
Πέρασε 27 χρόνια στη φυλακή. O Αριθμός του 466/64 έγινε σύμβολο της λευκής καταπίεσης του μαύρου πληθυσμού της Νοτίου Αφρικής. Φυλακίστηκε σχεδόν δύο δεκαετίες στο νησί Robben παρά την εξαντλητική ποινή επέδειξε θάρρος και ειλικρίνεια στις πεποιθήσεις του. Η θητεία του ως πρόεδρος είναι απαλλαγμένη από κάθε σκιά διαφθοράς. Οι χειρονομίες του για την ειρήνη και τη συμφιλίωση ίσως απέτρεψαν τη χώρα από την αιμορραγία ενός τρομακτικού εμφυλίου πολέμου.

Steve Biko: ο άγνωστος «Μαντέλα»

Ο Steve Biko ήταν ο χαρισματικός ηγέτης του αγώνα κατά του απαρτχάιντ. Επέζησε βάρβαρο ξυλοδαρμό στην περίφημη αίθουσα 619 του Πορτ Ελίζαμπεθ. Η ζωή του έσβησε καθώς κινούνταν προς την Πρετόρια σε ένα Land Rover, γυμνός και φρικτά παραμορφωμένος. 

Το τραγούδι του Peter Gabriel που έγινε γνωστό σ' όλο τον κόσμο: 
"Biko"

September '77
Port Elizabeth weather fine
It was business as usual
In police room 619
Oh Biko, Biko, because Biko
Oh Biko, Biko, because Biko
Yihla Moja, Yihla Moja
-The man is dead

When I try to sleep at night
I can only dream in red
The outside world is black and white
With only one colour dead
Oh Biko, Biko, because Biko
Oh Biko, Biko, because Biko
Yihla Moja, Yihla Moja
-The man is dead

You can blow out a candle
But you can't blow out a fire
Once the flames begin to catch
The wind will blow it higher
Oh Biko, Biko, because Biko
Yihla Moja, Yihla Moja
-The man is dead

And the eyes of the world are
watching now
watching now

====

Η υγεία κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα ή φιλανθρωπία (ή τα διπλά εγκαίνια του Περιφερειακού Ιατρείου Πλαταμώνα...)

Την ίδια ώρα που οι περικοπές στις παροχές υγείας, τις εξετάσεις, τη νοσηλεία, τα φάρμακα,
την πρόληψη και την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας αποδεικνύονται χωρίς τέλος, που οι ελλείψεις
σε προσωπικό και εξοπλισμό αυξάνονται, που μια ακόμη πράξη χυδαίας εμπορευματοποίησης των
υπηρεσιών υγείας είναι η απαίτηση καταβολής 25 ευρώ από τους ασφαλισμένους για την εισαγωγή στο Νοσοκομείο ως συνέχεια του χαρατσιού των 5 ευρώ για κάθε επίσκεψη στα Νοσοκομεία και το Κέντρα Υγείας, τα «διπλά» εγκαίνια του περιφερειακού ιατρείου του Πλαταμώνα μόνο ως κακόγουστο αστείο.

Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2013

Η καλύτερη επίθεση είναι η «άμυνα»

Η απόφαση των ΗΠΑ να συνεχίσουν το σύστημα αντιπυραυλικής άμυνάς τους στην Ανατολική Ευρώπη παρά την ιστορική πυρηνική συμφωνία τον περασμένο μήνα με την Τεχεράνη αποκαλύπτει την πραγματική αντι-ρωσική ατζέντα πίσω από το σχέδιο.
Λοιπόν, τουλάχιστον αυτό είναι σαφές σε όλους, τώρα που ξέρουμε ότι δεν η συγκεκριμένη απόφαση δε σχετίζεται ούτε κατ’ ελάχιστο με την "απειλή" από το Ιράν, αν και μόλις πριν από λίγα χρόνια η κυβέρνηση των ΗΠΑ δήλωνε το τελείως αντίθετο.
Πρόεδρος Barack Obama, ομιλία στην Πράγα, 5 Απριλίου 2009:
"Έτσι, επιτρέψτε μου να είμαι σαφής: η πυραυλική και πυρηνική δραστηριότητα του Ιράν αποτελεί πραγματική απειλή, όχι μόνο για τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και για τους γείτονες του Ιράν και τους συμμάχους μας. Η Τσεχική Δημοκρατία και η Πολωνία έχουν θαρραλέα συμφωνήσει να φιλοξενήσουν μια άμυνα εναντίον αυτών των πυραύλων. Όσο η απειλή από το Ιράν επιμένει, τόσο και εμείς θα επιμείνουμε σε ένα σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας που θα είναι οικονομικά αποτελεσματικό και αποδοτικό. Εάν η ιρανική απειλή εξαλειφθεί, θα έχουμε μια ισχυρότερη βάση για ασφάλεια, και η κινητήρια δύναμη για την κατασκευή αντιπυραυλικής άμυνας στην Ευρώπη θα πρέπει να αφαιρεθεί. "
Είναι σημαντικό να δούμε το ζήτημα αυτό σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, ως μέρος μιας επιθετικής εκστρατείας - εμπνευσμένης από νεοσυντηρητικούς - με σκοπό την απειλή και την περικύκλωση της Ρωσίας. Η αντιπυραυλική ασπίδα είναι μέρος αυτής της στρατηγικής, καθώς και η συνεχής προσπάθεια για αλλαγή καθεστώτος στην Ουκρανία και για την εγκαθίδρυση μιας πιο  φιλοδυτικής κυβέρνησης στην εν λόγω χώρα.
Τουλάχιστον στο δημόσιο λόγο, οι Αμερικάνοι και δυτικοί πολιτικοί ηγέτες όταν αναφέρονται στη Ρωσία τη χαρακτηρίζουν ως "συνεργάτη", ενώ οι δράσεις τους και οι πολιτικές τους είναι σταθερά εχθρικές προς τη Μόσχα.
Οι χώρες που έχουν φιλικές σχέσεις με τη Ρωσία, όπως η Ουκρανία, η Λευκορωσία, η Συρία και η Βενεζουέλα έχουν γίνει στόχος από τη Δύση που προσπαθεί να τις απομονώσει και να τις «αποσταθεροποιήσει».
Στην Ουκρανία αυτό σημαίνει ότι οι Αμερικανοί αξιωματούχοι και πολιτικοί που ταξιδεύουν στο Κίεβο δείχνουν «αλληλεγγύη» με τους αντικυβερνητικούς διαδηλωτές. Επιπλέον οι ΗΠΑ υπαινίσσονται ότι θα επιβάλουν κυρώσεις στη χώρα, εάν δεν συγκλίνει στην άποψή τους, δηλαδή στην τήρηση αποστάσεων από τη Ρωσία και στην αιώνια υποταγή στις ευρω-ατλαντικές δομές. Στη Λευκορωσία, οι κυρώσεις έχουν επιβληθεί εδώ και καιρό - με τη φαινομενική δικαιολογία σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα - όμως οι ΗΠΑ έχουν μεταξύ των στενότερων συμμάχων τους χώρες όπως η Σαουδική Αραβία, που βρίσκονται σε πολύ χειρότερη μοίρα σε αυτόν τον τομέα. Το όνειρο των ΗΠΑ είναι να περικυκλώσουν τη Ρωσία με μια σειρά από «Πολωνίες» - χωρών με επικεφαλής επιθετικές αντι-ρωσικές κυβερνήσεις-κλώνους, όπως αυτή του Radek Sikorski, με Υπουργεία Εξωτερικών που αυξάνουν την πίεση προς τη Μόσχα και παραδέχονται και επικροτούν την αμερικανική υπεροχή η οποία ξεθωριάζει από τον πόλεμο στο Ιράκ και την αναβίωση της Ρωσίας ως σημαντικού διεθνούς παράγοντα. Ωστόσο, όταν η Ρωσία ανταποκρίνεται σε αυτή την επιθετική πολιτική της περικύκλωσής της και προσπαθεί να προστατεύσει τα έννομα συμφέροντά της, απεικονίζεται ως ο επιτιθέμενος. Η είδηση ​​ότι η Ρωσία έχει μετακινήσει τους δυνητικά πυρηνικούς πυραύλους μικρής εμβέλειας Iskander κοντά στα σύνορα της ΕΕ ως απάντηση στο σχέδιο σχέδιο αντιπυραυλικής άμυνας οδήγησε την αμερικανίδα εκπρόσωπο του State Department Marie Harf να δηλώσει: «Έχουμε προτρέψει τη Ρωσία να μη λάβει κανένα μέτρο για να αποσταθεροποιήσει την περιοχή.» Η δήλωση αυτή έρχεται από τις ΗΠΑ, τη χώρα που ειδικεύεται στην αποσταθεροποίηση, αυτό κι αν είναι πρόκληση. Απλά φανταστείτε την περίπτωση που η Ρωσία υιοθετούσε μια παρόμοια «περικυκλωτική» πολιτική απέναντι στις ΗΠΑ.

Φανταστείτε το σάλο αν ρώσοι πολιτικοί ταξίδευαν σε χώρες που συνορεύουν με τις ΗΠΑ, π.χ. στον Καναδά ή στο Μεξικό για να λάβουν μέρος σε αντιαμερικανικές διαμαρτυρίες ζητώντας αλλαγή του καθεστώτος και αντικατάσταση των παρόντων κυβερνήσεων στις χώρες αυτές με αυτές που υπόσχονται να υπογράψουν μια εμπορική συμφωνία με τη Ρωσία και να σπάσουν τους δεσμούς τους με τις ΗΠΑ. Απλά φανταστείτε ακόμα, αν η Ρωσία ανακοίνωνε τα σχέδιά της να ανεγείρει μια αντιπυραυλική ασπίδα στο Μεξικό. Ή αν το Κρεμλίνο χρηματοδοτούσε κόμματα της αντιπολίτευσης στον Καναδά.

Όταν ο Πρόεδρος Ομπάμα εξελέγη για πρώτη φορά, υπήρχαν ελπίδες ότι θα υπάρξει εκ νέου βαθμονόμηση των σχέσεων μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας.

Κατά τη σύγκρουση Γεωργίας-Ρωσίας το 2008 , όταν οι ρωσικές δυνάμεις είχαν παραταχθεί για την αντιμετώπιση της γεωργιανής επίθεσης εναντίον της Νότιας Οσετίας, ο φανατικός προεδρικός υποψήφιος των συντηρητικών Τζον Μακέιν προκλητικά δήλωσε: "Σήμερα, είμαστε όλοι Γεωργιανοί." Ο Μπαράκ Ομπάμα όμως, ήταν πιο επιφυλακτικός. Τον Σεπτέμβριο του 2009, ο Πρόεδρος Ομπάμα απέρριψε τα σχέδια αντιπυραυλικής ασπίδας του George W. Bush σε μια κίνηση που χαιρετίστηκε από τον τότε Ρώσο πρόεδρο Ντμίτρι Μεντβέντεφ ως μια "υπεύθυνη κίνηση". Ωστόσο, μόλις ένα μήνα αργότερα, ο αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν ήταν στην Πολωνία για να ανακοινώσει ένα νέο, πιο κινητικό σύστημα αντιπυραυλικής αμυντικής ασπίδας. Από τότε οι ΗΠΑ έχουν επανειλημμένως αρνηθεί να δώσουν στη Ρωσία τις, πολύ λογικά, απαραίτητες διαβεβαιώσεις που ζητάει σχετικά με τα σχέδια των αντιπυραυλικών συστημάτων.

Η ιδέα ότι χρειαζόμαστε ένα σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας στην Ευρώπη για την προστασία κατά της Ρωσίας είναι παράλογη. Οι μεγαλύτερες απειλές για την ειρήνη τα τελευταία 20 χρόνια δεν προέρχονται από τη Ρωσία, αλλά από τις ΗΠΑ και τους στενότερους συμμάχους της - οι οποίοι επιτέθηκαν σε μια σειρά χωρών από τη Γιουγκοσλαβία μέχρι τη Λιβύη. Και είναι από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους της, η απειλή επίθεσης που υπάρχει ακόμα. Η κατοχή της αντιπυραυλικής ασπίδας και των πυρηνικών πυραύλων μπορεί να δελεάσει έναν επιθετικό Πρόεδρο των ΗΠΑ, παρακινούμενο από νεοσυντηρητικούς συμβούλους τους και από το πολεμόχαρο λόμπι, να ξεκινήσει μια πρώτη πυρηνική επίθεση κατά της Ρωσίας, γνωρίζοντας ότι το αμυντικό σύστημα θα μπορούσε να λειτουργήσει ως προστασία έναντι της επίθεσης-αντίποινα των Ρώσων.

Με άλλα λόγια, το σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας, το οποίο υποτίθεται ότι χρησιμοποιείται για την αποτροπή επίθεσης, κάνει μια επίθεση ακόμα πιο πιθανή. Δεν είναι απορίας άξιο που οι πιο φανατικοί πολεμοκάπηλοι της Δύσης είναι τόσο υπέρ της ασπίδας. Και δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι οι μεγαλύτεροι υποστηρικτές της αντιπυραυλικής ασπίδας είναι νεοσυντηρητικοί και όταν οι συστηματικά επιτιθέμενοι λύκοι της διεθνούς ιμπεριαλιστικής αρένας είναι τόσο πρόθυμοι για ένα "αμυντικό" σύστημα, θα πρέπει να ανησυχούμε όλοι μας.

Από το RT

Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2013

Η πρώην σοβιετική Ουκρανία και η ευρωπαϊκή ουτοπία

Οι απόγονοι των Ναζί, οι οποίοι πήραν τον έλεγχο σε τρεις δυτικές περιοχές της Ουκρανίας, πορεύονται τώρα στους δρόμους και τις πλατείες του Κιέβου. Με την βάρβαρη κατεδάφιση του μνημείου του Λένιν, στην περιοχή της Βεσσαραβίας έγινε μια πλήρης κατάρριψη του μύθου ότι ο ριζοσπαστικός εθνικισμός μπορεί να έχει σημάδια πολιτισμού.
«Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ του μνημείου του Λένιν στο Κίεβο - δεν είναι απλώς μια πράξη βανδαλισμού. Είναι απόδειξη ότι ο κύριος στόχος των διοργανωτών δεν είναι η ένταξη στην ΕΕ και οι ηθικοί αυτουργοί των σημερινών διαδηλώσεων δεν θέλουν να παλέψουν για τις ευρωπαϊκές αξίες. Είναι ηθικοί αυτουργοί του μίσους, του φόβου, της διαφωνίας, της καταστροφής της ουκρανικής κρατικής υπόστασης, με οποιοδήποτε μέσο.» - δήλωσε αμέσως μετά την πράξη βανδαλισμού ο Ουκρανός κομμουνιστής ηγέτης Πέτρο Σιμονένκο.
Τόνισε ότι υπό το πρόσχημα της «ευρωπαϊκής επιλογής» στα λεγόμενά τους οι ηγέτες της αντιπολίτευσης με την οικονομική και πολιτική στήριξη από τις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον στον αγώνα για την εξουσία χρησιμοποιούν ανοιχτά τις συμμορίες των νεοναζί τραμπούκων που καταφεύγουν σε προβοκάτσιες και βία.
Το μνημείο του Λένιν στο Κίεβο καταστράφηκε μόνο από μερικές δεκάδες λυσσαλέων κακοποιών με μάσκες και σημαίες του κόμματος «Ελευθερία». Αρκετοί αξιωματούχοι που ήταν επιφορτισμένοι για την επιβολή του νόμου έφυγαν με την πρώτη εμφάνιση των θυμωμένων βανδάλων.
Χαρακτηριστικά, ένας από τους πρώτους που επικρότησαν την πράξη βανδαλισμού στην πρωτεύουσα της Ουκρανίας, ήταν ο υπουργός Εξωτερικών της Πολωνίας Ράντοσλαβ Σικόρσκι, ο οποίος την χαρακτήρισε εξαιρετικά θετική, με απροκάλυπτη χαρά.
«Η κατεδάφιση του μνημείου του Λένιν, στο κέντρο του Κιέβου επιβεβαιώνει την πρόθεση ορισμένων πολιτικών δυνάμεων της Δημοκρατίας να κάνουν ένα νεοναζιστικό πραξικόπημα - είπε σε σχολιασμό του το στέλεχος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ουκρανίας Oleksandr Holub και μέλος του Ουκρανικού κοινοβουλίου (Verkhovna Rada). - Στασιαστές από την Svezennyh (δυτική Ουκρανία) προσπαθούν να «συντρίψουν» το σύνολο της χώρας και να επιβάλουν το «όραμά» τους από το παρελθόν. Εάν αυτές οι ενέργειες δεν ανακοπούν, τότε η Ουκρανία θα πάψει να υπάρχει ως ένα ενιαίο κράτος.
Η Μητροπολιτική Αστυνομία, χαρακτήρισε την κατεδάφιση του μνημείου ότι εμπίπτει στο άρθρο 294 του Ποινικού Κώδικα της Ουκρανίας, που αφορά τις ταραχές. Όπως αναφέρθηκε το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων Έρευνας Υποθέσεων της Ουκρανίας στο Κίεβο, οι δράσεις αυτές άνοιξαν μια ποινική έρευνα.
Πόσα «εκατομμύρια» εξαπάτησαν σε συνδυασμό με τους προβοκάτορες που συμμετείχαν σε αυτά τα ιστορικά «γεγονότα»;
Από το Υπουργείο Εσωτερικών της Ουκρανίας, ειδικοί εκτιμούν ότι η Πλατεία Ανεξαρτησίας και το παρακείμενο έδαφος δεν μπορεί να φιλοξενήσει ένα εκατομμύριο διαδηλωτές. Το Γραφείο Τύπου του ΥΠ.ΕΣ., δήλωσε: «δημόσιοι ηλεκτρονικοί κτηματολογικοί χάρτες του Κιέβου υπολογίζουν κατά προσέγγιση ότι ο αριθμός των ανθρώπων που μπορούν να συγκεντρωθούν είναι περίπου 100 χιλιάδες ανθρώποι.
Μεγάλο ψέμα. Πώς εμφανίζουν οι δυτικοί το μυθικό «εκατομμύρια» στο Μαϊντάν(πλατεία Ανεξαρτησίας); Ένα σκέλος των διαδηλωτών είναι η λεγόμενη παράταξη Ευροαϊντάν  υποστηρίζεται από τον βουλευτή Mykola Katerynchuk του Ευρωπαϊκού κόμματος. Μετεπαναστατικά, αυτός ο απεχθής πολιτικός, υπερασπίστηκε τις ευρωπαϊκές αξίες τύπου «gay παρελάσεις υπερηφάνειας», που ο ίδιος συμμετείχε. Θυμηθείτε την πρωτοβουλία του Μ. Katerynchuk, ηγέτη του Ευρωπαϊκού Κόμματος, του οποίου όλα τα μέλη μπορούν να μετρηθούν στα δάχτυλα.
Ένας εκ των «διαδηλωτών» είναι και ο «ήρωας» της σύγκρουσης μεταξύ Γεωργίας και Ρωσίας, ο διοικητής του ουκρανικού Ναυτικού το 2006-2010 ναύαρχος Tenyukh δήλωσε στο πλευρό του λαού της Ουκρανίας. Το 2008, ο ουκρανός ναύαρχος διακρίθηκε στον εγκλωβισμό του Ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας από τη Σεβαστούπολη. Επέστρεψε με τη βοήθεια ρυμουλκού με το καταδρομικό «Moskva». Ο πρώην ναυτικός διοικητής, που «ορκιζόταν» στην Ανεξαρτησία, δήλωσε: «Η σημερινή κατάσταση στη χώρα είναι παρόμοια με ένα πολεμικό πλοίο. Μόνο ένα πειθαρχημένο πλήρωμα που έχει ένα ισχυρό πλοίο, μπορεί να αποκρούσει τις επιθέσεις και να αποτρέψει τη βύθιση του πλοίου. Υπάρχουν πολλοί στρατιωτικοί, και αυτό σημαίνει ότι ο στρατός και ο λαός είναι πραγματικά ενωμένοι. Ο στρατός ορκίστηκε να υπηρετεί πιστά τον ουκρανικό λαό, οπότε πάμε στο λαό. Η νίκη θα είναι δική μας, όπως στην Ουκρανία, από τον Καναδά μέχρι την Αυστραλία, από την Αυστραλία έως τη Μαύρη Θάλασσα, σήμερα μπορεί κανείς να δει το μπλε και κίτρινες σημαίες μας. "
Τρίτον, τα νέα κεντρικά γραφεία για την ανεξαρτησία της Εθνικής Αντίστασης είπαν ότι θα αναλάβουν την πλήρη ευθύνη για την κατάσταση στην Ουκρανία σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Αξίζει να σημειωθεί ότι το πρόθεμα "nat" εμφανίζεται τώρα σε όλες τις ομιλίες και διακηρύξεις. «Αν ο Γιανουκόβιτς συνεχίσει τις αντισυνταγματικές προσπάθειες να εισαγάγει μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης στην Ουκρανία, η έδρα της εθνικής αντίστασης, που βασίζεται στη βούληση του λαού θα κυρήξει τον πρόεδρο, τους υπουργούς, και άλλες δημόσιες αρχές ως παράνομους και θα αναγκαστεί να αναλάβει την πλήρη ευθύνη για την κατάσταση στη χώρα», - δήλωσε ο εκπρόσωπος της εθνικής αντίστασης στον ουκρανικό λαό.
Περαιτέρω κλιμάκωση της έντασης είναι εγγυημένη, καθώς στο Κίεβο υπάρχει ένας σωρός από «χρωματιστές» «επαναστάσεις». ******* Ο Σαακασβίλι εμφανίζεται ως ένθερμος υποστηρικτής των «επαναστατών». Καθοδηγεί μια ομάδα ανταρτών στο Κίεβο, η οποία άρχισε αμέσως να βοηθάει στο σχηματισμό μάχιμων μονάδων με μολότοφ, αποκόμματα των ταραχοποιών και εγκληματιών. Και ως «ανθρώπινη ασπίδα» των μαχητών έβαλε άτομα ηλικίας άνω των 70 ετών. Μιλώντας με τους διαδηλωτές, ο Σαακασβίλι εξέφρασε την εμπιστοσύνη του για τη νίκη της Ουκρανικής Ευρω-μαιντάν. Πιστεύει ότι η επιτυχία της είναι η επιτυχία της ελευθερίας της Ουκρανίας και της Γεωργίας, καθώς και της Μολδαβίας και της Αρμενίας. «Σήμερα, θα σας προστατεύουν όχι μόνο για το μέλλον σας και το μέλλον της Ουκρανίας, αλλά για το μέλλον όλων μας ... »
Συνεχίζει λέγοντας: «Αν δεν κρατάμε ο ένας τον άλλο, οι κακοποιοί του Κρεμλίνου θα μας καταστρέψουν ξεχωριστά, τον ένα μετά τον άλλο. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η νίκη σας θα αλλάξει και τη Ρωσία. Ο ουκρανικός θρίαμβος θα θέσει τέλος στο ρωσικό καθεστώς, και θα γραφεί στην ιστορία ότι η Ρωσική Αυτοκρατορία έπαψε να υφίσταται. "
Στο Κίεβο πραγματοποιήθηκε συνάντηση του Arseniy Yatsenyuk με τον Marco Ίβκοβιτς - ένα μέλος του αμερικανικού Εθνικού Δημοκρατικού Ινστιτούτου, το οποίο συζήτησε τον περαιτέρω συντονισμό στο Μαϊντάν. Ο Ίβκοβιτς - πολίτης των ΗΠΑ σερβικής καταγωγής, λουλούδι, persona non grata στη Ρωσία - διάσημος για το γεγονός ότι για ένα χρόνο ήταν αρχηγός της οργάνωσης «η Αντίσταση» που ανέτρεψε τον Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς. Δημιούργησε τέτοια κινήματα διαμαρτυρίας, το γεωργιανό «Brooklands» και το ουκρανικό «Pora». Διακρίθηκε στην Κιργιζία, το 2010, όταν καθαιρέθηκε ο πρόεδρος Κουρμανμπέκ Μπακίγεφ. Ο Ίβκοβιτς προσπαθούσε να οργανώσει κάτι παρόμοιο και στη Ρωσία, αλλά εκδιώχθηκε από τη χώρα.
Ωστόσο, τις περαιτέρω εξελίξεις καθορίζει με τη σειρά της η πρεσβεία των ΗΠΑ. Με την «ευλογία» των Ουκρανών Ναζί πέρασαν στην επίθεση, απαιτούν την σύλληψη του Γιανουκόβιτς, απαιτούν απορωσικοποίηση και να καθαρίσουν «επαναστατικά» την κοινωνία. Άμεσοι και ιδεολογικοί απόγονοι των Banderivtsy (ευρωβανδαλιστές-ευρωπογκρομιστές) οι οπαδοί του Μπαντέρα εντείνουν στο έπακρο την κρίση δείχνοντας το αληθινό τους πρόσωπο. Κατέστη πλέον προφανές ποιοι οδηγούν το λαό και τους ηγέτες των μπράβων του Ευρομαιντάν.
Στην ιστοσελίδα με τον εύγλωττο τίτλο «Banderivets» εμφανίζεται μήνυμα για μαζική κινητοποίηση των εθνικιστών εναντίον της κυβέρνησης: «Εμείς, οι Ουκρανοί εθνικιστές, περιφρουρώντας τα δικαιώματά μας (σ.σ. μέσα στα «δικαιώματα» και οι ταραχές στο Μαϊντάν) θα ριζοσπαστικοποιήσουμε την ουκρανική νεολαία επεκτείνοντας τις δραστηριότητές μας. Διακηρύσσουμε τη δημιουργία της Εθνικής Πολιτοφυλακής, που θα σταθεί μπροστά από μερικά πρακτικά προβλήματα. Ο σκοπός της δημιουργίας της είναι η συγκρότηση ενεργών δομών εξουσίας της αντιπολίτευσης στο εσωτερικό του κατοχικού καθεστώτος, καθώς και η προστασία του άμαχου πληθυσμού από τις επιθέσεις των «Berkut»(ΜΑΤ) και άλλων «συμμοριών». Η εγγραφή είναι εθελούσια. Η συγκρότηση της εθνικής πολιτοφυλακής πραγματοποιήθηκε στο Μαϊντάν, την πλατεία της Ανεξαρτησίας.»
Ανάμεσα στα αιτήματα των νεο-Ναζί - η ανακήρυξη της «επαναστατικής κυβέρνησης, με τη σύγκληση της Εθνοσυνέλευσης, η δημιουργία της κυβέρνησης της Επανάστασης, η απόλυτη εξουσία σε αυτή την κυβέρνηση, η καταγγελία των συμφωνιών που έχουν υπογραφεί με τη Ρωσική Ομοσπονδία, σε αντίθεση με το Σύνταγμα της Ουκρανίας, ένας επαναστατικός «καθαρισμός» της κοινωνίας από τους εχθρούς της Ουκρανίας, με την απαγόρευση του Κόμματος των Περιφερειών, του ΚΚΟ και άλλων κομμάτων ως συμμορίες, η υπογραφή της σύνδεσης με την ΕΕ, η απο-αποικιοποίηση, η απορωσικοποίηση και τέλος η «αποκομμουνιστικοποίηση».
Το αίμα είναι το μόνο αποτύπωμα των «χρωματιστών» επαναστάσεων σε πολλές χώρες της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής. Τώρα το σκηνικό μοιάζει να πλησιάζει όλο και πιο κοντά στην πρωτεύουσα της Ουκρανίας.
Victor TOLOKIN Правда


Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2013

Σκιές του πολέμου. Κίεβο 1941-1943

Χιλιάδες διαδηλωτές στο Κίεβο παίρνουν μέρος σε μια μεγάλη διαδήλωση που ονομάστηκε «Πορεία των εκατομμυρίων». Φυσικά και είναι η μαύρη προπαγάνδα των Ευρωπαίων. Οι συμμετέχοντες ζητούν την παραίτηση της κυβέρνησης και είναι υπέρ της ένταξης της Ουκρανίας στην ΕΕ.
Αυτές τις μέρες στην Ουκρανία ξαναζεί τις ορδές των κρυφο - φιλο - Ναζί. Επισυνάπτω video που κάνει το κοντράστ με την πρόσφατη ιστορία.
     ~~                                          ~~

                 !#########       #
               !########!          ##!
            !########!               ###
         !##########                  ####
       ######### #####                ######
        !###!      !####!              ######
          !           #####            ######!
                        !####!         #######
                           #####       #######
                             !####!   #######!
                                ####!########
             ##                   ##########
           ,######!          !#############
         ,#### ########################!####!
       ,####'     ##################!'    #####
     ,####'            #######              !####!
    ####'                                      #####
    ~##                                          ##~
gekoudi



Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου 2013

Τέχνη στη ναζιστική Γερμανία

Σήμερα 5 Δεκέμβρη είναι η επέτειος της Μάχης της Μόσχας. Για να μην ξεχνιόμαστε.

Τέχνη, μαζί με την αρχιτεκτονική, τη μουσική και τις ταινίες, σε μεγάλο βαθμό διαμορφώνεται από τη ναζιστική ιδεολογία καθώς ο Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία στις 30 Ιανουαρίου ου 1933. Ο Χίτλερ θεωρούσε τον εαυτό του, μοναδικό σε σχέση με την τέχνη και αποφάσισε ότι υπήρχαν δύο μορφές της τέχνης η - αντι-γερμανική εκφυλισμένη τέχνη σαν αυτή του Πάμπλο Πικάσο και η κλασική ρεαλιστική τέχνη που εκπροσωπούσε όλα αυτά που ήταν καλά για τη ναζιστική Γερμανία και τους Γερμανούς.

 Οι Ναζί ήρθαν για να δοξάσουν το Kampfzeit, 
την περίοδο πριν από το 1933, 
όταν το κόμμα τους, πολέμησε για την εξουσία. 
Αυτή η ζωγραφιά παρουσιάζει έναν άνθρωπο 
σε μια «μάχη» σε αίθουσα συνεδριάσεων. 
Η βία είναι πάντα στο προσκήνιο.

Πηγή: Deutschland erwacht
(Αμβούργο: Cigaretten-Bilderdienst
Αμβούργο-Bahrenfeld, 1933).
Η Γερμανία της Βαϊμάρης ήταν διάσημη για τους καλλιτέχνες που εργάστηκαν εκεί. Οι διάφορες μορφές της τέχνης που διακρίθηκαν ο εξπρεσιονισμός, ο ντανταϊσμός, ο κυβισμός και ο ιμπρεσιονισμός. Κομβικό σημείο στη Γερμανία που απέσπασε την προσοχή ολόκληρου του κόσμου της τέχνης, ήταν το Bauhaus, όπου εργάστηκαν καλλιτέχνες όπως οι Paul Klee, Wassily Kandinsky και ο George Grosz .
Ο Χίτλερ είχε δηλώσει σαφώς στο «O Αγών μου», τις σκέψεις του για την σύγχρονη τέχνη, για τα ρεύματα Dada και τον κυβισμό:
 «Η τέχνη είναι ο άρρωστη και παραγωγή τρελών! Κρίμα που οι άνθρωποι δεν είναι πλέον σε θέση να ελέγξουν αυτή την ασθένεια.»

Στο μυαλό του, οι νέες μορφές τέχνης όλες προήλθαν από την ΕΣΣΔ και σύμφωνα με τον Χίτλερ είχαν βρεθεί για ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα στο βαυαρικό κρατίδιο σαν «Σοβιετική Δημοκρατία» κατά τις πρώτες ημέρες της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης.

Ο Χίτλερ προτιμούσε τη ρομαντική μορφή της τέχνης. Δήλωσε ότι μια τελική εικόνα δεν θα πρέπει να εμφανίζει το άγχος, τη δυσφορία ή το πόνο. «Πρέπει να είμαστε ρεαλιστές και ηρωικοί.» Ο Χίτλερ πίστευε ότι οι «καλοί» καλλιτέχνες πρέπει να χρησιμοποιούν το χρώμα στα έργα τους, ότι «ήταν διαφορετικός από αυτούς που αντιλαμβάνονται τη φύση από το φυσιολογικό μάτι.» Ο Χίτλερ ήθελε στους πίνακες να εμφανίζεται «το πραγματικό γερμανικό πνεύμα» και προτίμησε το έργο των καλλιτεχνών όπως ο Franz von Defregger, ενός Αυστριακού που ειδικεύεται στην ζωγραφικές σκηνές της παραδοσιακής αγροτικής ζωής της Αυστρίας.

Μόλις έγινε καγκελάριος, ο Χίτλερ ήταν στην ιδανική θέση να επιβάλει τις «καλλιτεχνικές» αξίες του για το σύνολο της ναζιστικής Γερμανίας. Το Μάρτη του 1933 «ενεργοποίηση - πράξη Μαρ. 1933» ήταν επισήμως γνωστή ως ο «νόμος για την αντιμετώπιση της αγωνίας του λαού και του έθνους». Του έδωσε τη νομική βάση για να γίνει αυτό. Ο Χίτλερ δημιούργησε στο Ράιχ το Επιμελητήριο Πολιτισμού με επικεφαλής τον Joseph Goebbels. Η οργάνωση αυτή χωρίστηκε σε επτά τμήματα: τις καλές τέχνες, τη μουσική, το θέατρο, τη λογοτεχνία, τον τύπο, το ραδιόφωνο και τον κινηματογράφο. Κάθε ένα από αυτά ήταν υποχρεωμένο να θέσει σχέδιο του τρόπου που λειτουργεί. Ο Χίτλερ επιδιώκει τον έλεγχο του γερμανικού πληθυσμού.

Σε 42.000 καλλιτέχνες δόθηκε η έγκριση της κυβέρνησης και είχαν κληθεί να συμμετάσχουν στο  Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών του Ράιχ. Οι κανόνες τους καθορίζονταν από το νόμο. Οι καλλιτέχνες δεν είχαν τη δυνατότητα να είναι «πολιτικά αναξιόπιστοι» και θα απορρίπτονταν αν δεν ήταν ναζιστές. Εκδιώχθηκαν, τους απαγορευόταν να ζωγραφίζουν, τους απαγορεύεται να διδάξουν και τους στερήθηκαν τα δικαιώματα να εκθέσουν τα έργα τους. Στα καταστήματα που πωλούνταν τα έργα ζωγραφικής δόθηκε μια λίστα των εγκεκριμένων καλλιτεχνών και στους καλλιτέχνες που είχαν απαγορευτεί για «πολιτική αναξιοπιστία», η Γκεστάπο έκανε αιφνιδιαστικές επισκέψεις στα στούντιο τέχνης για να εξασφαλιστεί ότι έκαναν όλα αυτά που απαιτούνται από αυτούς για τη ζωγραφική, όπως το κράτος απαιτούσε από αυτούς να ζωγραφίζουν.

Πολλοί καλλιτέχνες έφυγαν από τη Ναζιστική Γερμανία, δεδομένου ότι δεν ήταν σε θέση να εργαστούν υπό αυτές τις συνθήκες. Ο Klee έφυγε για την Ελβετία, ο Kandinsky πήγε στο Παρίσι, ο Kokoschka έφυγε για την Αγγλία, ενώ ο Grosz μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Ήταν όλοι χαρακτηρισμένοι ως «προμηθευτές μη γερμανικής τέχνης».

Λίγους μόλις μήνες στην καγκελαρία του, ο Χίτλερ διέταξε μια επίδειξη της «εκφυλισμένης τέχνης» στην Καρλσρούη. Χρησίμευσε ως μια προειδοποίηση για το τι δεν γίνεται αποδεκτό. Το 1936, ο Χίτλερ δημιούργησε ένα δικαστήριο που αποτελείτο από τέσσερις Ναζί εγκεκριμένους καλλιτέχνες που ήταν επιφορτισμένοι με τις γκαλερί και τα μουσεία. Έκανε περιοδείες για την κατάργηση της «παρακμιακής τέχνης». Συνολικά, οι τέσσερις άνδρες απομάκρυναν 12.890 έργα τέχνης, συμπεριλαμβανομένων γλυπτών που θεωρούνταν εκφυλισμένη ή παρακμιακή τέχνη. Ένας από τους άνδρες του δικαστηρίου, της φάρας Baudissen στις απόψεις του είναι αρκετά σαφής:

"Το πιο τέλειο σχήμα ... είναι το χαλύβδινο κράνος." Δηλαδή ο πόλεμος!

Η τέχνη απομακρύνθηκε τέθηκε στη διάθεση του, στο Μόναχο στις 31 Μαρτίου 1936. Η «εκφυλισμένη τέχνη» που περιέχει στα έργα του ο Πικάσο, ο Σεζάν, ο Γκογκέν και Βαν Γκογκ... Στο κάδρο εμφανίζεται μια έκθεση με 900 κομμάτια (εγκεκριμένα) τέχνης γνωστά ως Έκθεση Τέχνης της Μεγάλης Γερμανίας.

Για να ενθαρρυνθούν οι Γερμανοί καλλιτέχνες να αναπτύξουν αποδεκτές μεθόδους της ζωγραφικής στο φασισμό, ο Χίτλερ εισήγαγε αρκετές εκατοντάδες διαγωνισμούς τέχνης με καλές οικονομικές απολαβές για τους νικητές.

Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος έδωσε στον Χίτλερ και σε άλλους «ανώτερους» Ναζί την ευκαιρία να λεηλατήσουν έργα τέχνης από τα μουσεία των χωρών που βρέθηκαν υπό την ναζιστική κατοχή. Πάνω από 5.000 έργα τέχνης από τους Rubens, Rembrandt Goya και άλλων καλλιτεχνών στάλθηκαν πίσω στο Βερολίνο.

Η πηγή: Διάφορα βιβλία και περιοδικά:

Ιστορικό: Πρόκειται για μια μικρή συλλογή των Ναζί πολιτική τέχνη. Ο Χίτλερ είχε πει «Κανένα κράτος δεν διαρκεί περισσότερο από ό, τι τα έγγραφα του πολιτισμού του», αυτά τα έργα τέχνης είχαν ως στόχο να δοξάσουν το κόμμα και τις δραστηριότητές του. Η Ναζιστική, η τέχνη του πολέμου και τα πορτρέτα του Αδόλφου Χίτλερ είναι διαθέσιμα παντού στη γερμανική προπαγάνδα.Δείτε επίσης το θέμα της 9 Νοεμ., την επέτειο του Beer Hall αποτυχημένου ναζιστικού πραξικοπήματος.
Εδώ ο Ναζί κοιτάζει έναν πεσμένο σύντροφό του.
Πηγή: Deutschland erwacht (Αμβούργο: Cigaretten-Bilderdienst Αμβούργο-Bahrenfeld, 1933)
Ο τίτλος αυτής της ζωγραφιάς από τον Π. Πάδοβα, με ημερομηνία 1939, είναι «Ο Φύρερ μιλάει.» Η οικογένεια από παλιά, συγκεντρώνονται γύρω από το Volksempfänger, έναν φθηνό ραδιοφωνικό δέκτη, ακούγοντας τον Χίτλερ να μιλά. Η εικόνα του είναι στον τοίχο. Οι θρησκευτικοί παραλληλισμοί είναι μάλλον απλοϊκοί.
Πηγή: Hans Hagemeyer, Gestalt und Wandel des Reiches (Berlin: Im Propyläen Verlag, 1944)
 Ένας πίνακας του 1934. Συνάθροιση της Νυρεμβέργης
Πηγή: Ο τόμος για το 1934 σχετικά με την Συνάθροιση της Νυρεμβέργης, που εκδόθηκε από τον Julius Streicher
Από τον Arthur Kampf τιμά τη ναζιστική κατάληψη της εξουσίας στις 30 Ιανουαρίου 1933. Υπήρχε μια τεράστια πομπή εκείνο το βράδυ στο Βερολίνο.
Πηγή: Die Kunst im Dritten Ράιχ, Ιανουάριος, 1938.
Αυτό το χάλκινο γλυπτό από Anni Spetzler-Proschwitz απεικονίζει ένα αγόρι ντράμερ της νεολαίας του Χίτλερ.
Πηγή: Die Kunst im Dritten Ράιχ, τον Αύγουστο, 1938.
Αυτό είναι μέρος πίνακα ζωγραφικής του Rudolf Hermann Eisenmemger με τίτλο «Η Αυστρία έρχεται κατ 'οίκον». Απεικονίζει έναν Αυστριακό που έχει απελευθερωθεί από τις αλυσίδες και βαδίζει παράλληλα με την σημαία με τη σβάστικα. Η εκδήλωση που περιγράφεται είναι η Anschluss στην Αυστρία το 1938.
Πηγή: Die Kunst im Deutschen Ράιχ, Μάρτιος 1941.
Αυτό είναι ένα τμήμα ενός μεγαλύτερου «έργου» ζωγραφικής από τον Adolf Reich με τίτλο «Η Συλλογή Μαλλιού» στο Μόναχο. Εμφανίζει μια μονάδα συλλογής μάλλινων για τους στρατιώτες κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Είναι μια προσπάθεια στο να δείξει τη ναζιστική ιδέα της Volksgemeinschaft, κοινότητας. Μικροί και μεγάλοι θα συνεργαστούν για το καλό της Μεγάλης Γερμανίας.
Πηγή: Kunst dem Volk, Σεπτεμβρίου 1942.

Τρίτη 3 Δεκεμβρίου 2013

Θυμάστε την «Πορτοκαλί Επανάσταση»;

Θα πρέπει να σας συγχωρέσω αν την ξεχάσατε: 
είναι «Η Ουκρανική χρωματιστή επανάσταση», οργανωμένη, χρηματοδοτημένη, και σχεδιασμένη στη Δύση, δένει μια χαρά στην γκαλερύ του ουράνιου τόξου των αποτυχημένων ενεργειών υποστηριζόμενων από τη Δύση σε μια αλλαγή καθεστώτων που ξεκίνησαν στον απόηχο της πτώσης της Σοβιετικής Ένωσης:


  • Γιουγκοσλαβία (2000), η οποία θα απάλλασσε τον κόσμο από τον Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς και όμως απέτυχε να εγκαταστήσει μόνιμα μια «φιλοδυτική» κυβέρνηση,
  • την «Επανάσταση των Ρόδων» της Γεωργίας το (2003), στην οποία χωμένος στην εξουσία, ο απαράδεκτος Μιχαήλ Σαακασβίλι,
  • στο Κιργιστάν (2005) «επανάσταση της τουλίπας», η οποία υιοθέτησε το ροζ χρώμα ως εμβληματική απόχρωσή της, που κατέληξε σε μια αιματηρή εξέγερση και τροφοδότησε το συνεχιζόμενο χάος,  
  • στο Λίβανο την «επανάσταση των κέδρων», που προσπάθησε να επιβάλει αυτό το πρότυπο σε μια ακόμη επιχείρηση το (2005) για να εγκαταστήσουν ένα «φιλοδυτικό» καθεστώς με την υποστήριξη από τις ομάδες «υπέρ της δημοκρατίας» από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη.
  • Οι Σεντάρ αγαπημένοι τους πέτυχαν να οδήγηθούν στη Συρία από το Λίβανο, αλλά απέτυχαν στην προσπάθειά τους να εξουδετερώσουν τη Χεζμπολάχ και να καταλάβουν την εξουσία.


Η «Πορτοκαλί Επανάσταση» ήταν διαφορετική, ωστόσο, διότι είχε μια δυνατή αφήγηση που πήγε πέρα από τα απλά θέματα συζήτησης, ο χαρισματικός ηγέτης της «επανάστασης», Βίκτορ Γιούσενκο, ο πρώην πρωθυπουργός στο πλαίσιο της προ-σοβιετικής κυβέρνησης του Leonid Kuchmas, επικεφαλής της Τράπεζας της Ουκρανίας. 
Αυτός προέκυψε το «χρυσό αγόρι» της Δύσης ένας «αναμορφωτής» κάτω από τους λεονταρισμούς των δυτικών ΜΜε που ανέφεραν το περίφημο «δηλητηριασμένος» με διοξίνη. Μια εξαιρετικά ασυνήθιστη μέθοδο για τη δολοφονία κάποιου, για να πούμε το λιγότερο - στο ίδιο επίπεδο; με τους μυστηριώδεις θανάτους της ρωσικής εξορίας όπως ο Αλεξάντερ Λιτβινένκο και του Παλαιστίνιου ηγέτη Γιασέρ Αραφάτ μέσω της δηλητηρίασης με πολώνιο.
   
Με τη δύναμη της υποτιθέμενης εκλογικής απάτης εκ μέρους των ουκρανικών αρχών υπέρ του Βίκτορα Γιανούκοβιτς, του φιλοκυβερνητικού φιλο-ρώσου υποψήφιου, και η υποτιθέμενη δηλητηρίαση του - υποτίθεται στα χέρια του Βλαντιμίρ Πούτιν και της KGB - Γιούσενκο ανυψώθηκε στη Προεδρία το 2004 με τις επαναληπτικές εκλογές. Ωστόσο, οι Πορτοκαλί επαναστάτες σύντομα άρχισαν να καταβροχθίζουν τον εαυτό τους, καθώς η κίνηση χωρίζεται σε διάφορες ομάδες συμφερόντων…
Ευθυγραμμίζονται με αυτό ή εκείνο στην αμφίβολη ολιγαρχία, η οικονομία συνέχισε την πτωτική πορεία της.
Δημοτικότητα του Γιούσενκο υποχώρησε επίσης μάλλον απότομα, καθώς η υποτιθέμενη «δηλητηρίαση» ήταν όλο και περισσότερο υπό αμφισβήτηση, συμπεριλαμβανομένου του πρώην επικεφαλής της συμβούλου του - νονό στο παιδί του - David Zhvania, ο οποίος υποστηρίζει πως τα αποδεικτικά στοιχεία για τη δηλητηρίαση ήταν πλαστά. Ένας αριθμός των ατόμων, συμπεριλαμβανομένου ενός πρώην εισαγγελέα, έχουν έκτοτε υποβάλει περισσότερες αποδείξεις ότι η «δηλητηρίαση» ήταν ένα κόλπο για να δυσφημίσουν την αντιπολίτευση και να ωθήσει τον Γιουσένκο στο γραφείο της κυβέρνησης. Έγραψε εκτενώς για την «δηλητηρίαση», που εγείρει αμφιβολίες για την αυθεντικότητά της και τα επιστημονικά στοιχεία που φάνηκε να ελέγξει. Ο Lothar Wicke, ο αρχίατρος της κλινικής, που εξέτασε Γιούσενκο, δήλωσε από την αρχή ότι δεν υπήρχε καμία ένδειξη δηλητηρίασης, και ισχυρίστηκε ότι είχε απειληθεί από τους υποστηρικτές Γιουσένκο.
Η «Πορτοκαλί Επανάσταση» της Ουκρανίας - χρηματοδοτούνταν κατά ένα μεγάλο μέρος από τους δυτικούς «υπέρ της δημοκρατίας», κυβερνητικούς οργανισμούς, όπως NED / USAID των ΗΠΑ και τα βρετανικά και ευρωπαϊκά ισοδύναμά τους
- Ήταν πραγματικά η αρχή ενός νέου ψυχρού πολέμου με τη Ρωσία. Μια ανανεωμένη αντιπαράθεση Ανατολής - Δύσης έβραζε τότε που ο Πούτιν πέταξε έξω για κλοπές τους «φιλοδυτικούς» ολιγάρχες που περιβάλλονταν ο  Ρώσος Πρόεδρος Μπόρις Γέλτσιν και άρχισε να αμφισβητεί την Δυτική ατζέντα της παγκόσμιας κυριαρχίας.
Ένα μεγάλο θέμα έχει και ο υποτιθέμενος «ενεργειακός εκβιασμός» του Πούτιν, μια αγαπημένη Δυτική γραμμή που απεικονίζει τη ρωσική αρκούδα να στρέφεται κατά των φτωχών και ανήμπορων Ουκρανών που τους ανάγκασε να υποβληθούν σε ανείπωτες οικονομικές πρακτικές, όπως η πληρωμή σε τιμές αγοράς για το Ρώσικο πετρέλαιο και φυσικό αέριο.
Η επιστροφή στις παλιές καλές ημέρες, όταν η Ουκρανία ήταν μέρος της ΕΣΣΔ, της Ουκρανίας της ενέργειας - μαζί με τα περισσότερα άλλα βασικά αγαθά, όπως τα τρόφιμα - επιχορηγούνταν  από τις κεντρικές αρχές της ΕΣΣΔ. Μετά την ανατροπή των κομμουνιστών, η πρακτική αυτή συνεχίστηκε και - μέχρι που ο Πούτιν στρογγυλοκάθισε στο γραφείο του προέδρου. Ήταν αυτός που ξεκίνησε τον «εκβιασμό» μια εκστρατεία δυτικού τύπου που επέβαλε την καθιέρωση των τιμών της αγοράς σε βασικά προϊόντα, συμπεριλαμβανομένου του πετρελαίου και του φυσικού αερίου.
Ο Γιούσενκο και η κάποτε σύμμαχός του, Γιούλια Τιμοσένκο - τώρα στη φυλακή για διαφθορά - κατηγόρησαν τους Ρώσους για σχεδόν όλα από τα πολλά προβλήματα της Ουκρανίας, που παίζοντας με τον υπερ-εθνικισμό που έχει φιλτραριστεί ακριβώς κάτω από την επιφάνεια μετά την πτώση των Σοβιέτ. Στράφηκαν προς τη Δύση, και ειδικότερα την Ευρωπαϊκή Ένωση, ως τη μόνη βιώσιμη λύση για το μέλλον της χώρα τους, και μίλησε ακόμη και για ένταξη στο ΝΑΤΟ .!
Η αποτυχία της οικονομίας να βελτιωθεί, και οι αυταρχικές παρορμήσεις των «πορτοκαλί επαναστατών», έπαιξαν ρόλο και τα δύο στην αυξανόμενη απογοήτευση και την αντιστροφή της τύχης που βάζουν πλάτη στον Γιανούκοβιτς στην εξουσία της χώρας. Όταν ο Γιούσενκο, ο πρώην ήρωας της Πορτοκαλί «Επανάστασης», έτρεξε για δεύτερη θητεία το 2010, πήρε λίγο πάνω από το 5 τοις εκατό των ψήφων, και αποκλείστηκε από τον πρώτο γύρο.
Αν νομίζατε ότι αυτό σήμαινε το τέλος της δυτικής προσπάθειας να αποσχίσει την Ουκρανία από τη ρωσική τροχιά, ξανασκεφτείτε το:
Αυτοί οι άνθρωποι δεν τα παρατούν ποτέ!
Και φαίνεται να έχουν καλά μάθει το μάθημά τους, αυτή τη φορά αποφεύγουν τον Γιούσενκο - ή ακόμα την πιο λανθασμένη λύση Τιμοσένκο. Κάνουν σημαία την ΕΕ γύρω από την οποία να συσπειρώσουν τα στρατεύματά τους.
Η ΕΕ «συνεργάτης» των μελών για την Ουκρανία έχει από καιρό βρεθεί στο στάδιο του σχεδιασμού, καθυστέρησε εν μέρει από την οικονομική κατάσταση της χώρας και εν μέρει από την έλλειψη αποδοχής της «ευρωπαϊκής ιδέας» στις ανατολικές φιλορωσικές επαρχίες. Το ζήτημα ήρθε στο προσκήνιο κατά την πρόσφατη σύνοδο κορυφής της ΕΕ, όπου «ανέβασαν» την  Ουκρανία στη δεύτερη κατηγορία, σε «συνεργάτη» υποτίθεται ότι αυτό ήταν το κεντρικό ζήτημα. Η άρνηση Γιανούκοβιτς να υπογράψει τη συνθήκη έριξε τους ευρωκράτες σε έναν βρόχο, οδυνηρό ξετρυπώντας τις βλέψεις τους - που έχουν πάρει μια σκληρή ήττα λόγω των καθυστερήσεων των σχεδίων τους. Η Άνγκελα Μέρκελ επέπληξε τον Γιανούκοβιτς κατά τη σύνοδο κορυφής: «Περιμέναμε περισσότερα», του είπε σύμφωνα με πληροφορίες.
Αυτό που περίμεναν ήταν συνολικά η συνθηκολόγηση της Ουκρανίας στις απαιτήσεις της ΕΕ, ότι η «χώρα θα έκανε μεταρρύθμιση» μέσω της δικαστικής διαδικασίας, έτσι ώστε η «επιλεκτική δίωξη» των ευνοημένων πολιτικών των Ευρωκρατών (Γερμανών), κόβουν το «δεξί» χέρι τους με τους ανθρώπους τους στη φυλακή να σταματήσει. Επίσης απαίτησε τη «μεταρρύθμιση» του εκλογικού συστήματος της Ουκρανίας, η οποία ευνοεί άδικα τους δημοφιλείς υποψήφιους στον ουκρανικό λαό και όχι αυτούς που θέλουν τη χώρα μαριονέτα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ωστόσο, επιδιώκουν ο Γιανούκοβιτς να υπογράψει τη συνθήκη της ΕΕ. Αν είχε υπογράψει, τότε γιατί οι Ουκρανοί, μαζί με τους Ρώσους συμπατριώτες τους, να ενοχλούν με την καταπολέμηση των Γερμανών κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, τελικά τους πέταξαν έξω από τη χώρα μετά τεράστιες απώλειες; 
Γιατί να αποτινάξουν το ζυγό της Ρωσίας μετά την ΕΣΣΔ - μόνο  και μόνο για να παραδώσουν την κυριαρχία το αμάλγαμα των σοσιαλιστικών κρατών;
Οι ευρωκράτες έχουν βγάλει την ουκρανική πέμπτη φάλαγγα τους έξω στους δρόμους του Κιέβου, επιτιθέμενους σε κυβερνητικά κτίρια, συμμετέχοντας στο χέρι-με-χέρι την καταπολέμηση της με την αστυνομία, και αναπτύσσοντας τις επιθετικές τακτικές που ξέρουν τόσο καλά από τις «έγχρωμες επαναστάσεις» της παρελθόν. Ωστόσο αυτή η κίνηση των Πορτοκαλί έχει στερέψει και είναι σάπια στον πυρήνα της, αναβλύζει ένα χυμό ως ένα πολιτικό ιδεώδες την απρόσωπη γραφειοκρατία των Βρυξελλών, η οποία «δικαίως» μισούσε την Ελλάδα και την Ισπανία στο ό, τι χρησιμοποιείται για να είναι η ελεύθερη χώρα της Αγγλίας. Καλή τύχη είχαν με αυτό!
Οι χούλιγκαν υπέρ της ΕΕ στους δρόμους του Κιέβου, είναι πιόνια σε ένα μεγαλύτερο παιχνίδι: το νέο ψυχρό πόλεμο με τη Ρωσία. Αυτή η μάχη διεξάγεται με τους Ευρωπαίους στην πρώτη γραμμή και τους Αμερικανούς από δίπλα για τους ελιγμούς, πίσω από τις σκηνές, πρόθυμοι για εκδίκηση εναντίον τους.
Το τέλος του πρώτου ψυχρού πολέμου άλλαξε πολλά πράγματα, αλλά ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός της γεωγραφίας παρέμεινε σταθερό: τα εδάφη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, αποτέλεσαν τη μεγαλύτερη ενιαία ξηρά έξω από τον έλεγχο των δυτικών δυνάμεων. Με το προσωρινό κενό εξουσίας στο Κρεμλίνο, η Δύση γρήγορα μετακόμισε στα ερείπια, αλλά η επιτυχία τους, όπως στην Ουκρανία, είναι περιορισμένη.
Παρά το γεγονός ότι η παλαιά ρωσική αυτοκρατορία έχει συρρικνωθεί πίσω στις ιστορικές διαστάσεις της, τα υπόλοιπα θραύσματα της Σοβιετικής οντότητας δεν θα πέσουν σαν ώριμο φρούτο στα χέρια των Δυτικών. Ενώ η ίδια η Ρωσία, υπό το καθεστώς Γιέλτσιν, ήταν σταθερά στο έλεος των «φιλοδυτικών» συμβούλων και των ολιγαρχών που επωφελήθηκαν από το πρόγραμμα «ιδιωτικοποίησης» της κυβέρνησης. Η ιστορία αυτών των πρώην σοβιετικών «δορυφόρων» αντιστρατεύονταν σε μια γρήγορη Δυτική εξαγορά. Αντιστάθηκαν στους Γερμανούς, που είχαν πολεμήσει ενάντια στους Ρώσους, και δεν ήταν διατεθειμένοι να παραιτηθούν από την κυριαρχία τους κάτω από την πίεση της Δύσης με «άφθονο» χρήμα.
Στη Διάσκεψη Κορυφής της ΕΕ έπρεπε να αρκεστούν εγκαινιάζοντας την είσοδο της Γεωργίας και της Μολδαβίας σε «συνεργάτες» της ΕΕ - δύο χώρες που είναι το λιγότερο ευρωπαϊκές από κάθε άλλη υποψήφια της ΕΕ, με την πιθανή εξαίρεση την Τουρκία. Αν Γεωργία είναι μέρος της Ευρώπης, τότε έτσι θα είναι η Μογγολία - και ότι ορίζει για τις παραμέτρους των φιλοδοξιών της ΕΕ, όπως οι ευρωκράτες επιδιώκουν να επεκτείνουν την εξουσία τους πάνω από ένα έδαφος που προσεγγίζει την παλιά ρωμαϊκή αυτοκρατορία στο αποκορύφωμά της. Το επόμενο βήμα για τη Γεωργία και τη Μολδαβία είναι η πλήρης ένταξη στην ΕΕ - και η αφομοίωσή τους στην επιθετική στρατιωτική μηχανή του ΝΑΤΟ.
Αιχμηρά σαν ένα στιλέτο στην καρδιά της Ρωσίας, η Δυτική στρατιωτική - πολιτική των προτέρων τις στέπες της Ευρασίας είναι μια πρόκληση που δεν πρόκειται να μείνει αναπάντητη από τη Μόσχα.
Αν, πραγματικά πάμε πίσω στο χρόνο:
Με retro chic κανόνες στη σφαίρα των ρωσο-αμερικανικών σχέσεων.
Τακτική των Αμερικανών, φυσικά, δεν έχει κανένα όφελος από αυτήν την ανανεωμένη αυτή αντιπαλότητα: πράγματι, θα υποφέρουν, καθώς οι διεθνείς εντάσεις οδηγούν τις τιμές των βασικών εμπορευμάτων - όπως το πετρέλαιο - μέσα από την οροφή και η πανταχού παρούσα απειλή πολέμου προσλαμβάνει γιγαντιαίες διαστάσεις.
Ποιος ωφελείται;
Των όπλων οι ιθύνοντες που με στολή τη Γεωργία και τη Μολδαβία με όλα τα τελευταία ΝΑΤΟικά  hi-tech όπλα.
Οι τράπεζες που θα κάνουν τα δάνεια σε «φιλοδυτικές» κυβερνήσεις, και οι οποίες θα ξεπουλήσουν το χρέος τους,
οι πολιτικοί που θα οδηγούν με το κύμα του αντι-ρωσικού συναισθήματος χτυπώντας με τα δυτικά μέσα ενημέρωσης και να οδηγήσουν σε χώρους όπως η Ουκρανία από μιας «δημοκρατίας» - και την προώθηση της δικής τους κυβέρνησης.
Η ΕΕ είναι ένα πείραμα που απέτυχε, που υπάρχει για να χρηματοδοτεί μια τεράστια (και εξαιρετικά αλαζονική) γραφειοκρατία και να επιβάλει ένα «αναίμακτη» ιδεολογική αφαίρεση πέρα και πάνω από τους αυθεντικά εθνικιστές που φαίνεται να υποτάσσουν ή να προτάσσουν. Είναι βαθιά αυταρχική υπό την έννοια ότι δεν προβλέπει κανένα μηχανισμό για τα κράτη μέλη να αποσύρουν, και ένα υπερ-συγκεντρωτικό μοντέλο, είναι μια συνταγή για την τυραννία, εάν ποτέ υπήρχε τέτοια. Όταν ένα δημοψήφισμα για την ένταξη στην ΕΕ, και τα αποτελέσματα δεν είναι της αρεσκείας της πλευράς υπέρ της ΕΕ, οι εκλογές απλώς αγνοούνται και οι ευρωκράτες εξαπολύουν εκστρατεία μέχρι να πετύχουν το «σωστό» αποτέλεσμα.

Καλό για την Ουκρανία και τον Γιανούκοβιτς για μην αντιστέκεται στην αρχόμενη εκδοχή της παλιάς Σοβιετικής Ένωσης, αν και αυτή τη στιγμή είναι ένα πλάσμα της Δύσης. 
Η ΕΕ πρέπει να ζητήσει από τους χούλιγκαν στο Κίεβο να μείνουν έξω από τις υποθέσεις της Ουκρανίας: και αυτό ισχύει διπλά και για τις ΗΠΑ, που θα πρέπει να μείνουν έξω από αυτά (το οποίο φυσικά δεν είναι) και να αφήσουν τον ουκρανικό λαό να αποφασίσει για τη μοίρα του.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...