Το "τείχος του αίσχους" ή η τύχη των αισχρών

To Video που χάλασε τη φιέστα είναι λίγο παρακάτω.


Η Margot Honecker εμφανίστηκε να δίνει μια περήφανη ομιλία στην οποία επαινεί την Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας και έδειξε να πιστεύει ότι ο σοσιαλισμός εξακολουθεί να θριαμβεύει.
Η χήρα του πρώην προέδρου της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας Erich Honecker, ο οποίος πέθανε στην εξορία το 1994, επίσης, επέλεξε να ζήσει τη ζωή της στη Χιλή.
Τις σκηνές που δείχνει, λένε πολλοί ότι κυκλοφόρισε ο πρώην υπουργός Παιδείας της Ανατολικής Γερμανίας, στο διαδίκτυο.
Πιστεύεται ότι έχουν ληφθεί στις 17 Οκτωβρίου. Η Margot Honecker στέκεται σε ένα σαλόνι πίσω από ένα τραπέζι, ενώ στον τοίχο υπάρχει μια παλιά σημαία ΛΔΓ - μαύρο, κόκκινο και χρυσό με ένα σφυρί, πυξίδα και το στεφάνι της τιμής.
Μια ομάδα περίπου 20 ατόμων γιορτάζουνε μαζί της. Πρόκειται είπε για την επιστροφή πολιτικών προσφύγων που είχαν βρει άσυλο στη ΛΔΓ μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα του 1973 στη Χιλή.
Μία γυναίκα από τη Χιλή παίζει κιθάρα και τραγουδά το τραγούδι της ΛΔΓ «Auf, zum auf Kampf» (περίπου μετάφραση «Μέχρι, μέχρι να πάμε για την καταπολέμηση της»).
Υποσχονται: "Ορκίστηκα στον Καρλ Λίμπκνεχτ να δώσουμε ένα χέρι στη Ρόζα Λούξεμπουργκ."
Μετά το τραγούδι, η Margot Honecker αρχίζει να μιλά.
"Ξέρω ότι σήμερα πολλοί σύντροφοι έχουν ενωθεί στη Γερμανία - επιστήμονες, καθηγητές, εργαζόμενοι. Έχουν συγκεντρωθεί πάνω από όλα να σκεφτούμε για την ΛΔΓ.
«Υπάρχει σήμερα ένα μεγάλο κίνημα στη Γερμανία κατά της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας, κατά της σοσιαλιστικής ΛΔΓ. Δεν υπάρχει ελευθερία λόγου, δεν υπάρχουν ταινίες, δεν υπάρχει είδηση, όταν η Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας είναι αξιόπιστη.
«Ωστόσο, είχαμε επιτυχία. Πενήντα τοις εκατό των Ανατολικών Γερμανών λένε, «είμαστε σε χειρότερη θέση στο πλαίσιο του καπιταλισμού».
«Ζούσαμε καλά στη ΛΔΓ. Μπορούν να κάνουν ό, τι θέλουν, δεν μπορούν να τη σκοτώσουν. Αντίθετα, όλο και περισσότεροι άνθρωποι συνειδητοποιούν αυτό που είχε στη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας.
"Ήμασταν εκεί 40 χρόνια. Ήμουν το 60 22χρονών, ήμουν το νεότερο μέλος του Επιμελητηρίου του Λαϊκού Κόμματος. "
Τα κομματικά μέλη στο βίντεο χειροκροτούν με επευφημίες  "μπράβο". Η Margot Honecker μετακινείται. Φοράει μια φωτεινή μπλούζα και μαύρο παντελόνι. Το πρόσωπό της είναι θυμωμένο, και μαλλιά της λευκά .
Συνεχίζει: «Δίπλα από το κομμουνιστικό κόμμα στη Γερμανία υπάρχει ένα αριστερό κόμμα που έχει καταφέρει να κερδίσει 12 τοις εκατό του συνόλου των ψήφων στις τελευταίες εκλογές.
"Αυτό είναι δύο εκατομμύρια περισσότερες ψήφοι από ό, τι στη διάρκεια των τελευταίων εκλογών."
Πάλι έκρηξη ακροατήριο με χειροκροτήματα "Όλα τα μεγάλα κόμματα έχασαν ψήφους. Το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα πήρε αυτό που άξιζε για την αντισοσιαλιστική πολιτική του, χάνει το ένα τρίτο των ψηφοφόρων.
"Το μεγαλύτερο κόμμα, το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα, το κόμμα της αστικής τάξης, έχασε ψηφοφόρους.
"Τώρα είναι σε συνασπισμό με το κόμμα των επιχειρήσεων, με τoυς Ελευθέρους Δημοκράτες, μπορούμε να υπολογίζουμε στη Γερμανία για να συνεχίσει την κατηφορική πορεία του - με μείωση στη βαριά βιομηχανία, αλλά με την εργατική τάξη της."
Margot Honecker κάθεται ενώ χειροκροτείται από κοινό. Στο τέλος, τραγουδούν μαζί και πάλι, αυτή τη φορά Solidaritätslied του Μπέρτολτ Μπρεχτ « ...Όταν σφίξουνε τα χέρια οι λαοί όλης της γης... ποτέ δεν ξεχνάμε να κοιτάξουμε προς τα εμπρός, η αλληλεγγύη. "
Ακριβώς όπως τις παλιές καλές μέρες "...
----------------------------

----------------------------
Margot Honecker ο Σοσιαλισμός έρχεται!

----------------------------
============================

Δρέσδη. Μετά από 20 χρόνια κάποιοι το γλεντάν.

Αυτός όχι. Πενία τέχνας κατεργάζεται.

Μαγαζί με τα όλα του. Ενωμένη Ευρώπη.

Ίσως του είπανε ότι θα πάρει s class mersedes.

Αλλά πρέπει να περιμένει λίγο την Αγκέλα. 

Μπορεί πάντως με ιδιωτική πρωτοβουλία...

Πιάσε το αυγό και κούρεφτο και πούλα και το μαλλί του.

Μετρό πάντως είχε το ανατολικό Βερολίνο το δυτικό όχι.

Η Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας (ΛΔΓ) (γερμ. Deutsche Demokratische Republik, DDR) ή και Ανατολική Γερμανία ήταν γερμανικό σοσιαλιστικό κράτος. Ιδρύθηκε στις 7 Οκτωβρίου 1949.
Η έκταση της Ανατολικής Γερμανίας αποτελεί σήμερα τα Ομόσπονδα κρατίδια Βρανδεμβούργο, Μεκλεμβούργο-Προπομερανία, Σαξωνία, Σαξωνία-Άνχαλτ, Θουριγγία. Μεγάλες πόλεις σε αυτή την περιοχή είναι μετά το Βερολίνο, η Λειψία, η Δρέσδη, το Μαγδεβούργο, το Πότσδαμ, η Ερφούρτη και το Κέμνιτς.
Ο σημαντικότερος κλάδος της οικονομίας ήταν η βιομηχανία με κατασκευή μηχανημάτων παραγωγής, τραίνων, ναυπηγεία, χημεία. Οι αγρότες ήταν οργανωμένοι σε συνεταιρισμούς.

Για την Ιστορία
και για να τους χαλάσουμε την βιτρίνα.

Το 1945, υπήρχαν ήδη δύο Γερμανίες όπως πολύ εύστοχα είχε επισημάνει ο Ιωσήφ Στάλιν στον Βίλχελμ Πικ. Η μία ήταν η Γερμανία της Αντίστασης και η άλλη ήταν η Γερμανία του Ναζισμού (Εθνικοσοσιαλισμός). Η μία ήταν η Γερμανία της Ταξιαρχίας Έρνεστ Τέλμαν που τόσο γενναία είχε πολεμήσει κάτω από τον ήλιο της Ισπανίας και η άλλη ήταν η Γερμανία της λεγεώνας του Κόνδορα.
Η ίδρυση της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας ήταν το αποτέλεσμα αυτού του διχασμού, αλλά και το παιδί των μεταπολεμικών εξελίξεων και όχι κάτι το "αφύσικο", όπως έλεγε ο πολύς πράκτορας Σεβαρντνάτζε υπουργός εξωτερικών της ΕΣΣΔ το 1989.
Η διαίρεση δεν επιδιώχθηκε από τους κομμουνιστές της Γερμανίας, ούτε από τη Σοβιετική Ένωση, που αγωνίζονταν μέχρι το 1949 να υπάρξει μία ενιαία, ανεξάρτητη και δημοκρατική Γερμανία, που αγωνίζονταν να εφαρμοσθεί η συμφωνία του Πότσδαμ. Στην ενιαία Γερμανία, θα υπήρχε αυστηρή τιμωρία για τους Ναζί εγκληματίες πολέμου και φυσικά μία δημοκρατική αγροτική μεταρρύθμιση, πραγμάτωση των θεμελιωδών δικαιωμάτων της νέας γενιάς, δημιουργία κεντρικής διοίκησης στο Βερολίνο.
Μέχρι το 1952 η πολιτική του ΕΣΚΓ, του Συνδέσμου των Ελεύθερων Γερμανικών συνδικάτων (FDGB), αλλά και της Σοβιετικής Ένωσης ήταν σε αυτήν την κατεύθυνση.
Αυτό δεν έγινε. Ο στόχος της οικοδόμησης μιας ενωμένης Γερμανίας έγινε μη δυνατός λόγω του Ψυχρού Πολέμου, της πολιτικής των κύκλων που είχαν συσπειρωθεί γύρω από τον Κόνραντ Αντενάουερ και της προτίμησης των Δυτικών ότι είναι καλύτερα να ελέγχουν εξ ολοκλήρου τη μισή Γερμανία, παρά κατά το ήμισυ ολόκληρη.
Έτσι δημιουργήθηκαν δύο Γερμανίες, με διαφορετικά κοινωνικοπολιτικά συστήματα.
Είναι δικαίωμα αναφαίρετο για κάθε χώρα να ορίζει τη συνοριακή της τάξη.
Πάντα με γνώμονα την ασφάλεια την δική της και των συμμάχων της. Στην ευρωπαϊκή σύμβαση του 1970 - 71 ρητά διατυπώνεται η αρχή της εδαφικής ακεραιότητας και κυριαρχίας όλων των ευρωπαϊκών κρατών. Η ΟΔΓ, υπογράφοντας αυτήν τη σύμβαση (όπως και πολλές άλλες μετά) ήξερε για ποιά σύνορα μιλούσε. Στις αρχές του Αυγούστου του 1961, η λαϊκή Βουλή της ΓΛΔ αποφασίζει τον έλεγχο των συνόρων. Στις 3 - 5 Αυγούστου 1961, σε σύσκεψη ανωτέρων εκπροσώπων των χωρών του Συμφώνου της Βαρσοβίας, αποφασίσθηκε λόγω της πολιτικής όξυνσης και της κορύφωσης του Ψυχρού Πολέμου, μετά από ένα εξαιρετικά αναλυτικό και πολύπλευρο σκεπτικό, ο έλεγχος των συνόρων. Η ΓΛΔ, έλαβε την υποχρέωση απέναντι στο λαό της και στους συμμάχους της να λάβει τα κατάλληλα μέτρα και αυτό έπραξε στις 13 Αυγούστου του 1961.
Το τείχος του Βερολίνου στήθηκε και ορθώθηκε χωρίς όπως αναφέρεται να πέσει ούτε ένας πυροβολισμός. Και προκάλεσε την ανακούφιση πολλών, τόσο ανατολικών όσο και δυτικών, γιατί εξασφάλισε την ειρήνη.
Διατάξεις για τη χρήση όπλων υπήρξαν όπως υπάρχουν παντού. Και στο στρατό αλλά και στους συνοριακούς φρουρούς της Δυτικής Γερμανίας. Διαταγή "για ρίξιμο στο ψαχνό" δεν υπήρξε ποτέ και δε βρέθηκε ποτέ. Η ΓΛΔ διαφύλαξε τα σύνορά της. Ήταν αναγνωρισμένο, κράτος δικαίου, μέλος του ΟΗΕ από την δεκαετία του 1970 και προσπάθησε να εφαρμόσει το μέτρο της συνοριακής ασφάλειας, όχι σε εσωγερμανικά σύνορα, αλλά σε αυτά της κρατικής της υπόστασης. Ωστόσο υπάρχουν κατάλοιπα της ναζιστικής Γερμανίας τα οποία χρησιμοποιούν την πρακτική της φίμωσης και της βίας των Ες-Ες ακόμα και σήμερα. Χρησιμοποιώντας δήθεν την αντικειμενικότητα απ' την οποία απέχουν όπως και από τη γνώση. Ο φασισμός είναι σαν το αυγό του φιδιού.

Α. Γερμανία

Πολλοί Ανατολικοί νοσταλγούν τη ΛΔΓ.

Σχεδόν 20 χρόνια μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου, το 11% των Ανατολικών Γερμανών λυπάται για την κατάρρευση της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας, ενώ από τους υπόλοιπους το 70% αισθάνεται πιο δεμένο με την τότε Ανατολική Γερμανία απ’ ό,τι  με την Ομοσπονδιακή Γερμανία.

Σύμφωνα με δημοσκόπηση που δημοσιεύεται στην "Κοινωνική Έκθεση 2008" του ανατολικογερμανικού συλλόγου Ομοσπονδιακή  Ένωση για τη Λαϊκή Αλληλεγγύη, το 46% των Ανατολικών είναι απαισιόδοξο για το μέλλον, ενώ μόνο το 11% πιστεύει ότι τα πράγματα θα βελτιωθούν.  

Κύρια αίτια της δυσαρέσκειας αυτής παραμένουν το υψηλό ποσοστό ανεργίας, διπλάσιο από αυτό στη δυτική Γερμανία, και οι πολύ χαμηλότεροι μισθοί στην ανατολική Γερμανία σε σύγκριση με τη δυτική.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το 1990, το 54% των κατοίκων της πρώην ανατολικής Γερμανίας δήλωνε ότι έχει μεγάλη σημασία το γεγονός ότι μπορεί να ζει σε μια δημοκρατική κοινωνία, όμως πέρυσι το ποσοστό αυτό έπεσε στο 24%.

Ιαν 21, 2009 Από την Εφημερίδα  «Μακεδονία».

Μερικές φωτογραφίες από το ανατολικό Βερολίνο και το Πότσνταμ του "αίσχους".

Από το δωμάτιο της σιωπής. Μια επίσκεψη δεν θα έβλαπτε κανέναν. Βρίσκεται στην αριστερή πλευρά της πύλης του Βρανδεμβούργου. 

Πότσνταμ

Ο πύργος της τηλεόρασης Fernsehturm στην πλατεία Alexanderplatz.

Χτίστηκε το 1969 από την Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας από τα ψηλότερα
κτίρια στον κόσμο.
Έργο που είναι σύμβολο του Βερολίνου.

Το Δημαρχείο της Δρέσδης

---------------------------------