Πάσχα

Ακούγοντας «Πάσχα» οι περισσότεροι άνθρωποι σκέφτονται αμέσως τα αινιγματικά γιγάντια πέτρινα πρόσωπα που υπάρχουν κατά μήκος της ακτογραμμής και κοιτάζουν επίμονα, στωικά, είτε τη θάλασσα είτε εσωτερικά τους κατοίκους. Όντας μέρος της Πολυνησίας, τριγώνου στον Ειρηνικό, υπάρχουν πολλοί μύθοι και θρύλοι που συνδέονται με αυτό το απομακρυσμένο και μυστηριώδες νησί, με πολλά «πραγματικά περιστατικά» που μόλις διακρίνονται από τις εξεζητημένες εικασίες.

Ωστόσο, αυτό που είναι αδιαμφισβήτητο είναι ότι το Πάσχα έχει γνωρίσει τραύματα και συμφορές κατά τους τελευταίους αιώνες. Συμπεριλαμβανομένης και της απειλής εξαφάνισης του ανθρώπου, πάνω από μία φορά. Ο τοπικός πληθυσμός έχει επιβιώσει από επιδημίες, λιμούς, εμφυλίους πολέμους, τη δουλεία, εχθρική κατοχή και τη σχεδόν κατάρρευση του οικοσυστήματός του. Σήμερα είναι αναπτυγμένος, με την προώθηση της απίστευτης κληρονομιάς και της ιστορίας του να προσελκύει τους περίεργους επισκέπτες από όλο τον κόσμο. Η φυσική ομορφιά του νησιού περιλαμβάνει παραλίες λευκής άμμου κατάλληλες για κολύμβηση με αναπνευστήρα και καταδύσεις, ψάρεμα και σέρφινγκ ακόμη. Ένα απίστευτο δίκτυο από σπηλιές κοντά στην Ana Kakenga –φυσικά δημιουργημένες από ηφαιστειακά πετρώματα από τα οποία προέρχεται το νησί– αναδεικνύεται σε ένα μεγάλο πόλο έλξης για πολλούς επισκέπτες. Υπάρχει δυνατότητα οι τουρίστες να κάνουν ιππασία ή ποδηλασία, καθώς και να επισκεφθούν πολλά τοπικά καταστήματα που πωλούν φανταστικά είδη από βιοτεχνίες ξύλου, γλυπτά. Αναμφισβήτητα, μεγάλος πόλος έλξης για τους περισσότερους επισκέπτες του Νησιού του Πάσχα είναι τα γιγαντιαία κεφάλια - η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των αξιόλογων μονόλιθων που είναι λαξευμένοι από συμπιεσμένη ηφαιστειακή στάχτη. Είναι γνωστοί ως Μοάι, διάσπαρτοι σε όλο το Νησί του Πάσχα και είναι πραγματικά μεγάλες κεφάλες  που συνδέονται με μικροσκοπικά γυμνά σώματα, θαμμένα, αφήνοντας μόνο το πρόσωπο ορατό. Σχεδόν το σύνολο των 887 Μοάι είχαν ανατραπεί κατά τη διάρκεια φυλετικών πολέμων κατά τον 18ο και 19ο αιώνα και δεν υπήρχαν μέχρι τη δεκαετία του 1950.
Μια συντονισμένη προσπάθεια να σταθούν όρθια ξεκίνησε, μετά από εκτεταμένες ανασκαφές από τον εξερευνητή Thor Heyerdahl. Στο Πάσχα, υπάρχουν  πολλά να δει κανείς, σχετικά με τους Μοάι, αρχής γενομένης από το λατομείο, απ’ όπου προέρχονται και τα σκαλιστά στο Rano Raraku. Εδώ υπάρχουν σαφείς ενδείξεις που δείχνουν  πώς χρησιμοποιούνταν τα εργαλεία για να χαράξουν τις κεφάλες - απλές σμίλες, πέτρα - αλλά και ένας τεράστιος αριθμός Μοάι που δεν έφυγε ποτέ από το λατομείο. Στην πραγματικότητα, μόνο το ένα τέταρτο από αυτές σκαλισμένες πέτρες δεν τελείωσε ποτέ. Αυτή τους η δημιουργία, μαζί με την εγκατάσταση υπολογίζεται ότι χρειάστηκαν έξι άνδρες επί ένα χρόνο για να χαράξουν το κάθε μνημείο. Το νησί ανακαλύφθηκε την Κυριακή του Πάσχα του 1722 - από τον Ολλανδό εξερευνητή Jacob Roggeveen – Η Νήσος του Πάσχα είναι μια περιοχή της Χιλής, αν και βρίσκεται περίπου 2.300 μίλια δυτικά της Νότιας Αμερικής. Το πιο απομακρυσμένο κατοικημένο νησί του κόσμου μόλις 10 με 15 μίλια από τον πλησιέστερο γείτονα του - μόλις 1.260 μίλια μακριά από την ακτή - είναι ακόμη το μικρότερο κατοικημένο νησί των Πίτκαιρν. Και επειδή είναι τόσο απομακρυσμένο, δεν υπάρχει καμία άλλη επιλογή από το να επιβιβασθείτε, παρά με πτήσεις προς το Πάσχα, αν θέλετε να επισκεφτείτε αυτό το αξιόλογο νησί. Και, αν θέλετε να ταξιδέψετε στο Πάσχα, βεβαιωθείτε ότι έχετε διαθέσιμο αρκετό χρόνο για να δείτε τα πάντα.
Καλό Πάσχα.