Πέμπτη 21 Απριλίου 2011

Ο πόλεμος του ΟΗΕ στη Λιβύη


Με τη Συνθήκη της Βεστφαλίας το 1648, η ανθρωπότητα προσπαθεί να διαμορφώσει κάτι που ονομάζεται διεθνές δίκαιο και δεσμευτικές συμφωνίες που καλύπτουν το σεβασμό των διεθνώς αποδεκτών επιταγών της κυριαρχίας. Για το λόγο αυτό, μετά την οργή της ανθρωπότητας για το Ιράκ, είναι σημαντικό, να γίνουν σεβαστά τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών σχετικά με τη Λιβύη.
Είτε ο κόσμος έχει δύο σταθμά και δύο μέτρα που διέπουν τις διεθνείς διαχειρίσεις  των κρίσεων, οπότε μπορούμε να συμπεράνουμε ότι το διεθνές δίκαιο δεν υπάρχει, χωρίς ένα συλλογικό νομικό πρόσωπο - όπως και έγινε, όταν συντάχθηκε ο Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών και υπογράφηκε το 1945.
Τυφλή αλλά...
Τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας 1970 (2011) και 1973 (2011) ορίζουν σαφώς να μην υπάρχουν ξένα στρατεύματα στη Λιβύη. Επίσης να μην υπάρχει καμία στρατιωτική επέμβαση - συμπεριλαμβανομένης της κατάρτισης. Απόλυτα.


Η διατύπωση του άρθρου 9 έχει ως εξής:
"Άρθρο 9.
Αποφασίζει ότι όλα τα κράτη μέλη λαμβάνουν αμέσως τα αναγκαία μέτρα για να εμποδίσουν την άμεση ή έμμεση προμήθεια, πώληση ή μεταβίβαση προς την Αραβική Δημοκρατία της Λιβύης, από ή μέσω των εδαφών τους ή από τους υπηκόους τους, ή με σκάφη ή αεροσκάφη που τη σημαία τους, οπλισμού και συναφούς υλικού κάθε τύπου, συμπεριλαμβανομένων όπλων και πυρομαχικών, στρατιωτικών οχημάτων και εξοπλισμού, του παραστρατιωτικού εξοπλισμού, καθώς και των ανταλλακτικών των ανωτέρω, και την τεχνική βοήθεια, κατάρτιση, οικονομικής ή άλλης βοήθειας, που συνδέεται με στρατιωτικές δραστηριότητες ή την παροχή, συντήρηση ή χρήση οποιωνδήποτε όπλων και συναφούς υλικού, συμπεριλαμβανομένης της παροχής των ένοπλων μισθοφορικού προσωπικού ή μη που προέρχονται από τα εδάφη τους ... "
Το άρθρο 51 του Χάρτη του ΟΗΕ, υπερασπίζεται το δικαίωμα των κρατών να αμύνονται έναντι προσβολών, και αυτό περιλαμβάνει την ένοπλη εξέγερση, ειδικά όταν προάγεται, με τη βοήθεια, υποκινούμενη και χρηματοδοτούμενη από το εξωτερικό.
Ποιο μέρος των νόμων αυτών, στη συνέχεια, κάνει χρήση ο Ουίλιαμ Τζέφερσον Χάγης, ο πρώην ηγέτης των Βρετανών Τόρις και τώρα Υπουργός Εξωτερικών, αδυνατώ να καταλάβω;
Γιατί τότε, αν σύμφωνα με το άρθρο 9 της απόφασης UNSC 1970 (2011) "τεχνική βοήθεια, κατάρτιση, οικονομική ή άλλη βοήθεια, που συνδέεται με στρατιωτικές δραστηριότητες" είναι απαγορευμένες, αυτός ο Βρετανός τζέντλεμαν προτείνει να στείλει στρατιωτικούς αξιωματούχους στη Βεγγάζη στους τρομοκράτες (αυτούς που πολέμησαν ενάντια στα βρετανικά στρατεύματα στο Αφγανιστάν και που έχουν δώσει τους περισσότερους βομβιστές αυτοκτονίας στο Ιράκ), για την παροχή υλικοτεχνικής υποστήριξης και εκπαίδευσης;
Ο William Hague από καιρό έχει κατηγορηθεί ότι μιλούσε από μέρη του σώματός του που άλλοι βρίσκουν αποκρουστικά, εκτός από τον περίεργο «ειδικό σύμβουλο» - και τον ισχυρισμό του ότι η κατάρτιση αυτή θα ήταν συμβατή με τις αποφάσεις του ΟΗΕ σημαίνει ότι είναι α) ηλίθιος β) ψεύτης ή γ) ανίκανος. Ή μήπως και τα τρία;
Τι θα λέγατε να λέτε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη, και λέγοντας αυτός ο αηδιαστικός μικρός πρωταγωνιστής βοηθά τους τρομοκράτες που παλεύει η χώρα του μόνο και μόνο επειδή ο Μουαμάρ Αλ Qathafi έχει εκνευρίσει ένα σημαντικό αριθμό τραπεζιτών και χοντρών γάτων που οι ανθρωπιστικές πολιτικές του σε ολόκληρη την Αφρική τους είχαν αποκλείσει από δισεκατομμύρια δολάρια σε κέρδη;
Και τι θα έλεγε ο Hague γι’αυτό;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...