Ο κόσμος σας κατέρρευσε

Έλατο και η μοίρα του γνωστή.

Αν πιστέψουμε τα φιλο-Τροικανικά μέσα ενημέρωσης, 25 ώρες την ημέρα το μόνο που ενδιαφέρονται είναι η επίλυση των κοινωνικών προβλημάτων. Νοιάζονται πάνω απ' όλα για την  νεολαία, ναι! Την νεολαία! Αυτό που δεν έχουν καταλήξει είναι ο σχηματισμός της ενεργητικής θέσης στη ζωή και της αισιόδοξης άποψης για το μέλλον. Εδώ, η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, τα μαθήματα της "κουλτούρας" των ΜΜΕ, οι υπέροχες κοινοτικές οργανώσεις, όπως οι ΜΚΟ και οι κάθε είδους “πολιτιστικές και ψυχαγωγικές εγκαταστάσεις”, όπως, γκέι κλαμπ, παμπ και εκκλησίες, πασχίζουν να μας κοιμίσουν. Τι περισσότερο θέλουν; Να κοιμόμαστε όρθιοι και... χαίρετε! 
.
Η νεολαία, ωστόσο, είναι σε μια βιασύνη για να απολαύσει τα οφέλη του “ελεύθερου κόσμου” και να αποδώσει στους εθνοπατέρες την ευγνωμοσύνη της, προς τους δημιουργούς του ενάμιση εκατομμυρίου ανέργων. 
Γιατί έτσι; 
Προσπαθήστε να καταλάβετε το όφελος από τους συντάκτες και τους ψηφίσαντες του μνημονίου I, II... 
Κάντε το εγχειρίδιο για τους φοιτητές των κοινωνικών επιστημών. 
Κάντε το μάθημα στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση στην πόλη της Αθήνας και στην επαρχία. 
Βάλτε το θέμα - θέαμα στις πανελλήνιες, βάλτε να γράψουμε δοκίμια, αγόρια και κορίτσια, ηλικίας μεταξύ 15 και 18 ετών.

Πιστεύω ότι δεν υπάρχει καμία ανάγκη να παραθέσω τα στοιχεία. Σε περίπτωση που κάποιος  περίεργος αναζητούσε τα συμπεράσματα, σας τα λέω εγώ, ένας νέος της επαρχίας: “ο κόσμος σας κατέρρευσε”. Ο κόσμος σας είναι σε πόλεμο. Σε ταξικό πόλεμο. Μπορεί να μην έχει κλιμακωθεί σαν ένας πλήρης πόλεμος, αλλά αυτό δεν τον αποτρέπει απ’ το να δημιουργεί θύματα. Θύματά του είναι το ενάμιση εκατομμύριο άνεργοι, οι εργάτες, οι συνταξιούχοι, η νεολαία, όλοι εμείς.  Δεν υπάρχει ακόμα πόλεμος, θα μου πουν τα αστικά μέσα μαζικής ενημέρωσης που ο αδρός μισθός των παπαγαλακίων που τα εκπροσωπούν, τους κάνει να “αγνοούν” ύπουλα την αλήθεια. Νομίζω ότι αν η ΕΕ είχε κάτι για την καταπολέμηση της κρίσης, το έκανε και απέτυχε και τώρα; Δεν με νοιάζει. Και αυτοί που αναφέρονται στην κατάσταση της χώρας είναι σχεδόν όλοι αρνητικοί. Όπως καταλαβαίνω σαν νέος, ένα ολοκληρωτικό παρελθόν είναι κάτι παραπάνω από κίνητρο για την κοινωνική επανάσταση. Η αστική κοινωνία ξαφνιάζεται: Τι γίνεται αν οι νέοι θα θελήσουν να μάθουν ή αντιληφθούν κάτι; Για αυτό το λόγο και χρησιμοποιεί μια μεγάλη ποικιλία τρόπων για να κρύψει τα προβλήματα και τα αδιέξοδα του συστήματος.
Παρά ταύτα, έχουμε το είδος της διασκέδασης, την πρόοδο σε τεχνικό επίπεδο, που επηρεάζει πιο έντονα την “ευκολία της ζωής”. Η ευκολία της ζωής σε ένα χουλιγκάνικο σύνδεσμο, σε ένα κλαμπ, dance me to the end of greece, είναι σαν το χορό του Ζαλόγγου, νομίζοντας ότι η ζωή συνεχίζεται, ότι η προσωπική ευτυχία δεν επηρεάζεται από τον καπιταλισμό. Η μοιρολατρία είναι ένας δείκτης της προόδου και οδηγεί τους νέους στην επιθυμητή για το σύστημα κατάσταση. “Σε γενικές γραμμές, βλέπω τον κόσμο όπως είναι και τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει ή να πάει προς το καλύτερο - σας ευχαριστώ! Παρόλα αυτά, έχω εμπιστοσύνη μόνο στο δικό μου μικρό κόσμο. Σε αυτό αισθάνομαι προστατευμένος. Και ο κόσμος αυτός μπορεί να είναι αναξιόπιστος, να είναι παραπλανητικός.”, αυτά θα έλεγε ένας μοιρολάτρης μικροαστός. 
Μην πας στα παιδιά στην Αττική - Αφρική με τα γυμνά τους πόδια, κάτσε σπιτάκι σου κύριε αστέ και στο μεταξύ θα σε φροντίσει το κράτος σου, θα ταΐσει τις τράπεζές σου ξανά και ξανά, και τις επιχειρήσεις σου. Και έτσι ο Θεός σου να μην ενδιαφέρεται για την πολιτική και μεις να έχουμε τη “μοίρα της ελάτης”. Ξέρω ότι αυτή η υπόθεση είναι “βρώμικη”. Μισώ την πολιτική σας, επειδή, εκτός από τα κούφια λόγια, τις υποσχέσεις και τη λήψη αποφάσεων για δικό σας όφελος, η πολιτική σας δεν κάνει τίποτα περισσότερο και είναι δυστυχισμένοι οι άνθρωποι. Κάθε μέρα προκαλείται επιδείνωση της οικονομίας, αύξηση των τιμών, αλλά όχι και των μισθών. 
Δεν υπάρχουν αρκετές θέσεις εργασίας, και ως εκ τούτου η ανεργία προκαλεί την εγκληματικότητα. 


Εφόσον οι πολίτες υποβάλλονται σε μια συγκινητική ησυχία από το κράτος, θα “μισούν την πολιτική”, και έτσι θα συνεχίσει η κατάσταση να επιδεινώνεται.
Στο τέλος ο λαός θα ανησυχεί για την “επιχειρηματικότητα” και την “ανάπτυξη” των μονοπωλιακών ομίλων και όχι για το δικό του καταρρακωμένο επίπεδο διαβίωσης. Ή έτσι τουλάχιστον θέλουν τα ΜΜΕ.


Θέλω να πω ότι είναι όλα τόσο άσχημα και μπορώ να δώσω ένα ενδεικτικό παράδειγμα. Γνωρίζω ένα νέο που είναι πολύ μεγαλύτερος από μένα (σχεδόν 40 χρονών) και είναι υπόδειγμα νεοέλληνα. Ναι, είναι χλιδάτος. Αλλά όλα αυτά τα αγαθά του για να τα αποκτήσει, χρειάστηκε “να εργαστεί σκληρά”, όπως αυτός λέει. Αυτό θα το εκλάμβανα ως βλασφημία, γνωρίζοντας ότι είναι σκληρός εκμεταλλευτής. Δεν κάηκε για την επιχείρηση που έχει κάνει ο ίδιος. Πληρώνει ειλικρινά όλους τους φόρους και είναι ένας “έντιμος” επιχειρηματίας, “μοχθών”. Μόνο που το κράτος του τού επέβαλε ελάχιστο φόρο και αυτά τα ψίχουλα που πλήρωσε τα πήρε πίσω 10πλάσια... “Εργασιομανής επιχειρηματίας” - αυτό είναι το κλειδί για τη μελλοντική ευημερία μας. Υποκλιθείτε στον αξιοσημείωτο “νεαρό άνδρα” που συμμορφώνεται με όλους τους νόμους του αστικού κράτους. Ο οποίος έχει λεπτούς τρόπους εκτός από το ότι, φέρεται όπως τα "κορίτσια", όταν στον ελεύθερο χρόνο του, μιλά για την τιμιότητα και την ακεραιότητά του.
Μερικά έργα του περιλαμβάνουν προτάσεις για το τι και πώς να το βελτιώσουμε. Ένας νεαρός άνδρας θεωρεί ότι είναι απαραίτητη "η οικοδόμηση πιο πολλών θεάτρων και βιβλιοθηκών», και την ίδια στιγμή θέλει να εκδιώξει από την Ελλάδα τις άλλες εθνότητες. Με το πρώτο συμφωνούμε, αν και η αστική κυβέρνηση πιστεύει ότι οι άνθρωποι και με την τηλεόραση που είναι αρκετά διαδεδομένη δεν χρειάζονται για το λαό αυτά. Όσο για το “άλλες εθνικότητες”, στη συνέχεια, αν ακολουθήσουμε τη σύσταση αυτή, στην κυριολεξία, δε θα παραμείνει κανείς νέος στη χώρα αυτή. 


Οι σημερινοί επιχειρηματίες απασχολούν ξένους λόγω του φθηνότερου εργατικού κόστους. Έτσι οι Έλληνες στρέφονται κατά των αλλοδαπών, παρακάμπτοντας την πραγματική αιτία του προβλήματος. Το πρόβλημα της κυβερνητικής και κρατικής διαφθοράς, των “κουμπάρων”, των ηγούμενων, των πελατειακών σχέσεων και των μιζών που έπαιρναν τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν από το ‘75 και μετά δε λύθηκε ποτέ. Μερικοί ακόμα νιώθουν βολεμένοι στα κομματικά σαλόνια τους.
Η απάντησή τους: “Αλλάξτε την κυβέρνηση”. Δεν είναι ένα πρόβλημα για την άρχουσα τάξη να αλλάξει χέρια η διαχείριση. Θα αλλάξει - και όλοι θα είναι ευχαριστημένοι. Θα μπορούσε επίσης να καταπολεμηθεί η διαφθορά και αυτό τελικά δε θα ευχαριστήσει τους απλούς ανθρώπους.
Για άλλη μια φορά η αστική προπαγάνδα οργιάζει. Λύση δε θα δοθεί στα πλαίσια της εκμετάλλευσης και του εργοδοτικού εκβιασμού. Διάλογος και διαπραγμάτευση δεν μπορεί να υπάρξει μεταξύ ταξικών αντιπάλων. Αυτοί που παίρνουν μέρος στο “διάλογο” είναι οι εργοδότες και οι εργατοπατέρες. 
Θα ήθελα να δω την πατρίδα μου χωρίς βία, φτώχεια και σκληρότητα. Ο λαός να αξιοποιεί τον πλούτο που παράγει στα χωράφια, στα εργοστάσια για τη δικιά του πρόοδο. Μιλώ για τη Σοσιαλιστική Ελλάδα, το σοσιαλιστικό σύστημα και την σοσιαλιστική εθνική οικονομία. Είναι στο χέρι μας. 
Η προπαγάνδα της αστικής τάξης χωλαίνει την πορεία του νέου προς την αλήθεια. Αυτή η προπαγάνδα καλλιεργείται και στα σχολεία. Η καταστροφή της ταξικής συνείδησης ​​μπορεί να επιτευχθεί με έναν μόνο τρόπο: την κατάργηση της διαίρεσης της κοινωνίας σε τάξεις.