ΛΙΒΥΗ: Η μεταφορά του παραλογισμού

Κανείς δεν θα μπορέσει ποτέ να δικαιολογήσει, με κανέναν τρόπο, το έγκλημα του ΝΑΤΟ με τη νόμιμη εγγύηση του ΟΗΕ για την καταστροφή της Λιβύης. Όπως έχουμε δει αμέτρητες φορές, η Λιβύη ήταν η χώρα με τα υψηλότερα πρότυπα ποιότητας ζωής στην Αφρική, και πολύ ανώτερα από πολλών ευρωπαϊκών εθνών. Μπορεί να αποκρυπτογραφηθεί σε αυτή την πραγματικότητα ο πραγματικός λόγος για τον οποίο έγινε η επίθεση στο λαό και την πατρίδα του συνταγματάρχη Καντάφι Μοχάμεντ,μαρτύριο που ξεκίνησε στις αρχές του 2011 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Η βαρβαρότητα στην οποία υποβλήθηκε η Λιβύη έχει προκαλέσει όχι μόνο την καταστροφή του κράτους, αλλά και την οργάνωση ενός απροσδιόριστου αριθμού ένοπλων ομάδων, σχεδόν όλες τους, χρηματοδοτούνται και τους παρέχονται τα απαραίτητα από τους ίδιους δράστες αρχηγούς της «Αραβικής Άνοιξης»: Ηνωμένες Πολιτείες, Ηνωμένο Βασίλειο και Γαλλία, μαζί με τις μοναρχίες Ουαχάμπι της Σαουδικής Αραβίας, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και του Κατάρ.

Ακριβώς αυτή η κακοδιοίκηση της χώρας (Λιβύη) είναι αυτή που επέτρεψε σε οργανώσεις εμπόρων και καρτέλ των ναρκωτικών να επεκταθούν στη Λιβυκή ακτή λίγο λιγότερο από 400 χιλιόμετρα από την Ευρώπη, ένα εφαλτήριο για «εμπόρευμα» τους στην Ευρώπη.

Η κατάσταση έχει επιδεινωθεί περισσότερο από τις 20 Μαρτίου του 2016, όταν άρχισε  να λειτουργεί η συμφωνία της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την Τουρκία, το τελευταίο έθνος που θα μπορούσε να εμποδίσει τη διέλευση των προσφύγων προς την Ευρώπη.

Η κατάσταση αυτή ανάγκασε τους διακινητές να ακολουθήσουν νέα δρομολόγια που είχε ως αποτέλεσμα να χρησιμοποιήσουν τα λιμάνια της Λιβύης, κυρίως την Μισράτα που είναι το κατάλληλο μέρος για να συνεχίσει την «επιχείρηση».

Παρά το γεγονός ότι η Λιβύη ήταν το σημείο που επιλέγεται από το ΕΚΕ (Ευρωπαϊκό Κέντρο Έρευνας) από την ημερομηνία έναρξης ισχύος της συμφωνίας με την Τουρκία έχει αυξηθεί, κυρίως, ο αριθμός των Σύρων, Ιρακινών και Αφγανών, που αγωνίζονται να φτάσουν στην Ευρώπη διαμέσου της Λιβύης.

Πέρυσι μέσω αυτής της οδού ήρθαν στην Ευρώπη περισσότεροι πρόσφυγες, επίσημα εκτιμάται σε περίπου 180 χιλιάδες. Ενώ ήταν 5000 αυτοί που κατέληξαν πνιγμένοι στη Μεσόγειο, μετά το ναυάγιο των σκαφών που τους μετέφεραν.

Μέχρι στιγμής, το 2017 ο αριθμός αυτός έφτασε στους 300. Σύμφωνα με «υπεύθυνες» πηγές στις δύο πρώτες εβδομάδες του έτους, πνίγηκαν περίπου 3.000 πρόσφυγες που έφθαναν από το Λιβυκή ακτή ένα υπαινικτικά μικρότερο νούμερο σε σύγκριση με τους 23.664 που έφτασαν κατά το πρώτο εξάμηνο του 2016, ενώ ο αριθμός των θανάτων ήταν μικρότερος «μόνο» 90.

Για το λόγο αυτό, οι 28 χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που συνήλθαν στις 3 Φεβρουαρίου στη Βαλέτα, της Μάλτας, αποφάσισαν να εφαρμόσουν ένα σχέδιο δέκα σημείων για τον περιορισμό της μετανάστευσης, λαμβάνοντας υπόψη τη συνεργασία με τη Λιβύη, που προφανώς συμφώνησε. Αυτό που δεν είναι σαφές είναι ποια απ’ όλες τις δυνάμεις στο εσωτερικό της χώρας δυσκολεύεται να εφαρμόσει τη συμφωνία..

Το σχέδιο προβλέπει τη διατήρηση των μεταναστών, όπως γίνεται με την Τουρκία, με τη διαφορά ότι ο πρόεδρος Ρετζέπ Ερντογάν έχει αρκετή δύναμη για να διατηρήσει ή να πατήσει τη συμφωνία ικανοποιώντας τις ανάγκες της χώρας και τις πιέσεις.

Το σχέδιο περιλαμβάνει την κατάρτιση και τον εξοπλισμό της Ακτοφυλακής της Λιβύης, για να ελέγχουν τις ενέργειες των συμμοριών λαθρεμπόρων και παρεμπιπτόντως να αποφευχθούν οι διασώσεις από ευρωπαϊκά πλοία, που τους αναγκάζει ουσιαστικά να δώσουν καταφύγιο στους διασωθέντες.

Είναι κοινώς γνωστό ότι η διατήρηση σχεδόν ενός εκατομμυρίου πρόσφυγων, προερχόμενους από τη Λιβύη, την υποσαχάρια Αφρική, και την Ασία, οι οποίοι περιμένουν στην περιοχή της Μισράτα, μια θέση σε ένα από τα πολλά ετοιμόρροπα σκάφη που φεύγουν σχεδόν καθημερινά για την Ιταλία, δημιουργείται μια κυριολεκτική βόμβα, με πολύ λίγο χρόνο, από την άλλη πλευρά.

Όσοι περιμένουν για αυτές τις θέσεις δεν ζουν ακριβώς με τις καλύτερες συνθήκες.

Οι πρόσφυγες, πέρα ​​από τις τραυματικές προσωπικές ιστορίες, γιατί προσπαθούν να ξεφύγουν από την πείνα και από τον πόλεμο και ωστόσο πρέπει να επιβιώσουν σε πρόχειρους καταυλισμούς, που είναι πάντα γεμάτοι, αναγκάζοντας τους ανθρώπους να ζουν σε απάνθρωπες συνθήκες, χωρίς κρεβάτια, έτσι συχνά κοιμούνται καθιστοί και ο ένας πάνω στον άλλο. Ο αριθμός των προσφύγων με υποσιτισμό μεγαλώνει καθημερινά. Σ’όλα αυτά πρέπει να προσθέσουμε όλα τα είδη των ασθενειών και τη συνεχή παρενόχληση των «αρχών».

Βιασμοί, βασανιστήρια, περισσότερες από μία περιπτώσεις θανάτου και λεηλασίες από τα λίγα υπάρχοντά τους είναι το καθημερινό ψωμί των προσφύγων.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, στοχεύει με την  τελευταία συμφωνία να επιστρέψουν οι πρόσφυγες που κατάφεραν να φτάσουν στο ευρωπαϊκό έδαφος, σ’αυτές τις κολάσεις. Φυσικά, κανένας κοινοτικός σύμμέτοχος είναι έτοιμος να αναγνωρίσει την ευθύνη της ηπείρου που έχει δημιουργήσει αυτήν την κατάσταση.

Μετά τη συνάντηση της Μάλτας συμφωνήθηκε να δωθούν περίπου 130 εκατομμύρια ευρώ, για να κλείσει τη διαδρομή μέσω της Μεσογείου δεν σημαίνει τίποτα σε σύγκριση με το 6 δις που έδωσε η ΕΕ στο Σουλτάνο Ερντογάν.

Η Τυνησία στο προσκήνιο

Η Λιβύη, δεν στερείται κανένα συστατικό για να θεωρηθεί αποτυχημένο κράτος, ίσως μόνο συγκρίσιμη με τη Σομαλία, οπότε είναι σαφές πως αυτή η νέα ευρωπαϊκή συμφωνία, είναι μόνο μια πρόσοψη, και συγκροτήματα μισθοφόρων στο ρόλο του “νομού της Λιβύης” οπλισμένοι από την ΕΕ, έχουν επιστρατευτεί για τη δίωξη εκείνων που ήταν συνεργάτες τους χωρίς αμφιβολία στη διακίνηση, μέχρι πριν από λίγες εβδομάδες ή ίσως και πριν από μέρες. Δεν υπάρχει αρχή στη Λιβύη που μπορεί να ελέγξει πως αυτή η συμφωνία δε θα καταλήξει σε ένα “γάμο” μεταξύ διακινητών και μισθοφόρων, έτσι ώστε να μπορεί να συνεχίσουν αυτή την κερδοφόρα επιχείρηση.

Επίσης, είναι αδύνατο να αγνοήσουμε το γεγονός ότι, αν και πιο περιορισμένα, η αστυνομία του Daesh συνεχίζει να έχει παρουσία στη χώρα, και αρκετά κοντά στην ακτή, και μέχρι πριν από λίγες εβδομάδες μια από τις κύριες πηγές εισοδήματος τη οργάνωσης των Ουαχάμπι, ήταν ακριβώς η διακίνηση μεταναστών, στην Ιταλία, η οποία ήταν σίγουρα μια καλή κάλυψη για τη διείσδυση μαχητών της μεταξύ των προσφυγικών πληθυσμών.

Η κυβέρνηση Ομπάμα, μέχρι την τελευταία ημέρα της θητείας της, βομβάρδισε θέσεις Daesh, κοντά στην Σύρτη, πρωτεύουσα της Λιβύης ως μέρος της Επιχείρησης Odyssey Lightning, εξαπλέλυσαν μεταξύ Αυγούστου και Δεκεμβρίου 2016, 495 αεροπορικές επιδρομές κοντά στη Σύρτη, ειρωνικά την γενέτειρα του συνταγματάρχη Καντάφι.

Αυτές οι επιθέσεις αναγκάζουν τους άνδρες του Χαλίφη Ιμπραήμ, να αρχίσουν να εγκαταλείπουν σταθερές θέσεις τους και να επιδιώκουν να επεκταθούν σε αχανείς περιοχές χωρίς κανέναν έλεγχο του νότου και χωρίς φίλτρο, όπως συμβαίνει ήδη στο Τσαντ, τη Νιγηρία και την Αλγερία.

Σ’αυτή την έξοδο των τρομοκρατών που δρουν στη Λιβύη και σε διάφορες γειτονικές χώρες, είναι σημαντικό να σημειωθεί η λεπτή κατάσταση στην Τυνησία. Τα Ηνωμένα Έθνη λένε πως σχεδόν 5.500 Τυνήσιοι, θα έχουν προσχωρήσει στην Daesh από την αρχή της δράσης της το 2014. Σύμφωνα με τις αρχές της Τυνησίας περίπου 800 έχουν ήδη επιστρέψει στα σπίτια τους, θα πρέπει επίσης να θυμόμαστε ότι τόσο οι επιθέσεις της 14ης Ιουλίου στη Νίκαια, όπως και στην αγορά των Χριστουγέννων στο Βερολίνο, είχαν δράστες Τυνήσιους.

Στην Τυνησία, εκτός του ότι είναι το λίκνο της "Αραβικής Άνοιξης" έγιναν και δύο ηχηρές επιθέσεις η πρώτη είχε συμβεί το Εθνικό Μουσείο Μπαρντό το Μάρτιο του 2015, και άφησε 25 νεκρούς και 50 τραυματίες και λίγο αργότερα, τον Ιούνιο του ίδιου έτους η δεύτερη επίθεση στο θέρετρο της Σούσα, από τη δράση ενός “μοναχικού λύκου”, η οποία άφησε 39 νεκρούς και 36 τραυματίες.

Η κατάσταση ανάγκασε την κυβέρνηση της Τυνησίας να ανακοινώσει στις αρχές του 2016, την κατασκευή ενός τοίχου, με γερμανική και αμερικανική χρηματοδότηση, κατά μήκος των λιβυκών συνόρων, 459 χιλιομέτρων φτιαγμένο από ένα περίφραγμα άμμου 250 χιλιομέτρων και μια τάφρο δύο μέτρα βάθος . Επιπλέον προβλεπόταν ηλεκτρονική παρακολούθηση και βοήθεια από πολεμικά ελικόπτερα.

Μια αναλυτική έκθεση σχετικά με το προφίλ των τυνήσιων τρομοκράτων, δείχνει ότι το 90% είναι κάτω των 40, 7% είναι άγαμοι και το 32% από τις αστικές περιοχές.

4% παρακολούθησαν πανεπιστήμιο και η συντριπτική πλειοψηφία έχει ριζοσπαστικοποιηθεί σε τζαμιά και με ανάγνωση κειμένων  Γουαχάμπι. Ένας άλλος λόγος ριζοσπαστικοποίησης είναι οικονομικός ως αποτέλεσμα της έλλειψης εργασίας.

Τα προάστια της πρωτεύουσας της Τυνησίας, που περιέχουν γειτονιές όπως Ettadhamen, με πάνω από μισό εκατομμύριο ανθρώπους, οι φονταμενταλιστές ελέγχουν ένα μεγάλο αριθμό τζαμιών να κινήσουν τη ριζοσπαστικοποίηση.

Η κατάσταση στο Μαγκρέμπ, λόγω του παραλογισμού της Δυτικής επίθεσης κατά της Λιβύης έχει αφήσει ανοιχτή πληγή που δεν θα κλείσει για πολλά, πολλά χρόνια και θα συνεχίσει να προκαλεί όλο και περισσότερους θανάτους.