Ο Seo λέει ότι δεν έκανε τίποτα στραβά, μονάχα «αγάπησε την πατρίδα», επιμένοντας ότι γι 'αυτόν ο όρος αυτός περιλαμβάνει τόσο τη Βόρεια όσο και τη Νότια Κορέα.

Καταδικασμένος δύο φορές σε θάνατο για κατασκοπία, ο Seo Ok-Ryol πέρασε τρεις δεκαετίες στη φυλακή, τα περισσότερα χρόνια στην απομόνωση. Τώρα πια είναι 90 ετών και το μόνο πράγμα που θέλει να κάνει πριν πεθάνει είναι να πάει στο σπίτι του, στη ΛΔ της Κορέας. 

Γεννημένος στο Νότο, όπου ακόμα έχει συγγενείς, στη συνέχεια στρατιώτης και κατάσκοπος για το Βορρά, όπου άφησε μια γυναίκα και δυο παιδιά - ο Seo είναι η επιτομή των μακρόχρονων διαχωρισμών της χερσονήσου, και του τρόπου με τον οποίο ο Κορεατικός λαός χτυπήθηκε από τις δυνάμεις της ιστορίας και της πολιτικής του ιμπεριαλισμού. 

«Δεν έχω κάνει τίποτα λάθος,
μόνο αγαπούσα την πατρίδα μου,»
είπε - προσθέτοντας ότι λέγοντας πατρίδα
εννοεί και το Βορρά και το Νότο.

Ο Seo περπατάει με ένα μπαστούνι, έχει τρέμουλο, αλλά το μυαλό του παραμένει καθαρό. «Δεν έχω κάνει τίποτα λάθος, μόνο αγαπούσα την πατρίδα μου,» είπε - προσθέτοντας ότι λέγοντας πατρίδα εννοεί και το Βορρά και το Νότο. Η Νότια Κορέα επαναπάτρισε περίπου 60 πρώην μακρόχρονα φυλακισμένους το 2000, οι περισσότεροι στρατιώτες, αντάρτες και κατάσκοποι, μετά από μια δια-Κορεατική συμφωνία-ορόσημο.
Αλλά ο Seo δεν ήταν συμβατός με τους όρους της συμφωνίας, καθώς υπέγραψε δήλωση στη Νότια Κορέα για να εξασφαλίσει την απελευθέρωσή του και τη Νοτιοκορεάτικη υπηκοότητα. Τώρα οι Νότιοι κομουνιστές ξεκίνησαν μια εκστρατεία για τον ίδιο και για ακόμα 17 υπερήλικες πρώην φυλακισμένους που είναι ακόμα πιστοί στην Πιονγκγιάνγκ - ο μεγαλύτερος είναι 94 ετών - ώστε να μπορέσουν να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Γεννημένος σε ένα νησί στο Νότο, ο Seo έγινε κομμουνιστής όντας φοιτητής στο Κορεατικό Πανεπιστήμιο της Σεούλ και εντάχθηκε στις δυνάμεις του Βορρά στον Κορεατικό πόλεμο, υποχωρώντας μαζί με αυτές κατά την ανάπτυξη των αμερικανοκίνητων στρατευμάτων. 

Ο Seo Ok-Ryol εξετάζει μια βεντάλια διακοσμημένη
με μηνύματα από υποστηρικτές του
καθώς κάθεται στο σπίτι του στο Gwangju
στις 22 Αυγούστου 2017. (AFP) 

Έγινε μέλος του κυρίαρχου Εργατικού Κόμματος της Κορέας και δούλεψε σαν δάσκαλος στην Πιονγκγιάνγκ, όταν του ανατέθηκε να φοιτήσει σε σχολή κατασκοπείας το 1961. «Έφυγα μη προλαβαίνοντας να πω αντίο στη γυναίκα μου». Στάλθηκε σε μια αποστολή στο Νότο, για να προσπαθήσει να στρατολογήσει ένα σημαντικό αξιωματούχο, του οποίου ο αδερφός αυτομόλησε στο Βορρά. Μπήκε παράνομα στη Νότια Κορέα κολυμπώντας τον ποταμό Yeomhwa και κατάφερε να συναντήσει τους γονείς και τα αδέρφια του. 
Όταν όμως προσπάθησε να δώσει στον αξιωματούχο ένα γράμμα από τον αδερφό του, αυτός τον απέρριψε: «Όσον αφορά τον αδερφό μου, είναι πεθαμένος για μένα. Στην αναφορά μου στις κυβερνητικές αρχές, δήλωσα ότι πέθανε κατά τη διάρκεια του πολέμου», του είπε ο άνδρας, αρνούμενος την πρόταση.
Όμως δεν κατέδωσε τον Seo, παρότι - τότε όπως και τώρα - η μη εξουσιοδοτούμενη επαφή με Βορειοκορεάτες επισείει μακρόχρονες ποινές στη φυλακή στον Αμερικρατούμενο Νότο.

Αποτυγχάνοντας στην αποστολή του, ο Seo παρέμεινε στο Νότο για ένα μήνα, συνεχώς προσπαθώντας να κρύψει το βιβλίο κώδικά του, μέχρι που μέσω ενός ραδιοσταθμού του στάλθηκαν διαταγές με σειρές αριθμών για να επιστρέψει πίσω. Αλλά, έφτασε αργά στο σημείο που θα τον παραλάμβανε η βάρκα διάσωσης. 

Προσπάθησε να κολυμπήσει στην άλλη άκρη, αλλά το ρεύμα τον έφερε πίσω στις ακτές του Νότου, όπου όντας εξαντλημένος συνελήφθη από πεζοναύτες της Νότιας Κορέας. «Σαν κατάσκοπος, υποτίθεται ότι πρέπει να αυτοκτονήσεις είτε καταπίνοντας καψούλα με δηλητήριο, είτε με όπλο.», είπε ο Seo, προσθέτοντας: «Δεν υπήρχε αρκετός χρόνος για μένα για να αυτοκτονήσω». 
Ο Seo ανακρίθηκε σκληρά για μήνες, υπέστη ξυλοδαρμούς και έλλειψη ύπνου και φαγητού, μέχρι που ένα στρατοδικείο τον καταδίκασε σε θάνατο για κατασκοπεία. Το 1963, η θανατική του καταδίκη αναστάλθηκε, βάσει του ότι ήταν αρχάριος κατάσκοπος που απέτυχε στην αποστολή του. Όμως, ξανακαταδικάστηκε σε θάνατο το 1973, επειδή προσπάθησε να μυήσει έναν συγκρατούμενό του στον κομμουνισμό. 
Οι γονείς του πούλησαν το σπίτι τους για να χρηματοδοτήσουν το δικαστικό κόστος και εξασφάλισαν ακόμα μια ακύρωση της θανατικής καταδίκης, αλλά πέθαναν ενόσω ο Seo ήταν ακόμα στη φυλακή. Μετά από 3 δεκαετίες στη φυλακή, ο Seo το 1991 υποσχέθηκε να συμβαδίσει με τους νόμους του Νότου. Παραμένει όμως αλύγιστος στην πίστη του στο Βορρά, εξυμνώντας τον ως μια κοινωνία ισότητας.

«Έπρεπε να φύγω χωρίς να πω αντίο στη γυναίκα μου», είπε.

Κολυμπώντας τον ποταμό Yeomhwa και κατάφερε να συναντήσει τους γονείς και τα αδέλφια του.

Κρατήθηκε σε απομόνωση, τρώγοντας πενιχρά γεύματα από μικρές μπάλες ρυζιού και αλατισμένα ραπανάκια, και είδε αρκετούς κατασκόπους της Βόρειας Κορέας καταπονημένους να πηγαίνουν για ακρωτηριασμό.

Οι προσπάθειες της στρατιωτικής δικτατορίας του Νότου να λυγίσουν τους Βορειοκορεάτες αιχμάλωτους έφθασαν στο αποκορύφωμά τους στα μέσα της δεκαετίας του 1970, όταν νότιοι κομουνιστές και πρώην κρατούμενοι ισχυρίστηκαν ότι οι αιχμάλωτοι συχνά βασανίζονταν, με κρύο με νερό, στέρηση ύπνου ή γευμάτων ή τους πέταγαν σε σκοτεινά και μικροσκοπικά «κελιά τιμωρίας». 

• Ο Seo όμως παρέμεινε σταθερός, ακόμα και όταν το αριστερό του μάτι, το οποίο έχασε αργότερα, έπαθε φλεγμονή από τα χτυπήματα. «Μου είπαν να υποκύψω, υποσχόμενοι ότι θα μου επέτρεπαν να το θεραπεύσω σε μια κλινική. Αρνήθηκα! Ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι χάνεται ένα μάτι, πρέπει να τηρήσω τις πεποιθήσεις μου». «Η πολιτική μου ιδεολογία είναι πιο πολύτιμη από τη δική μου ζωή», είπε ο ίδιος.

• Μετακόμισε στη νότια πόλη Gwangju κοντά στην γενέτειρά του και τα αδέλφια του, αλλά ονειρεύτηκε να επιστρέψει στη σύζυγό του και στους γιους του σε μια ενωμένη Κορέα. 

• Ο Seo παραμένει άκαμπτος στην πίστη του προς τον κομουνιστικό Βορρά, επαινώντας τον ως «ισότιμη κοινωνία,» όπου θα μπορούσε να αποφοιτήσει από το κορυφαίο Πανεπιστήμιο Kim Il Sung με κρατικές επιδοτήσεις. 

• Στο στενό ενοικιαζόμενο διαμέρισμά του, διακηρύσσει την υπεράσπιση των πυρηνικών και των πυραυλικών προγραμμάτων της Πιονγκγιάνγκ, πως είναι απαραίτητα για την προστασία της από τις Ηνωμένες Πολιτείες, και απορρίπτει τον Πρόεδρο Ντόναλντ Τράμπ ως «τρελό τρελό».

• Το Gwangju είναι η καρδιά της πολιτικής αριστεράς της Νότιας Κορέας και 25 ομάδες αγωνιστών έχουν ξεκινήσει μια διαμαρτυρίες ζητώντας από τις αρχές να αφήσουν τον Seo - ο οποίος νοσηλεύτηκε για δύο μήνες νωρίτερα φέτος με καρδιακό πρόβλημα - και άλλους συντρόφους του να επαναπατριστούν. 

• Λίγες χρόνια μετά την απελευθέρωση του Seo, μια κορεάτισσα γυναίκα που ζούσε στη Γερμανία και επισκέφτηκε την Πιονγιάνγκ, του είπε ότι η σύζυγός και οι γιοι του ήταν ακόμα ζωντανοί. 

• Ο Seo, είναι προκλητικός και κρύος, αλλά δεν έβρισκε λόγια όταν ρωτήθηκε τι θα πει στη σύζυγό του αν την δει. «Θα ήθελα να της πω - σας ευχαριστώ που μείνατε ζωντανοί», είπε, ελέγχοντας τη φωνή του. «Μου λείψατε. Ποτέ δεν περίμενα να χωριστώ από σας για τόσο πολύ καιρό.»

----