8 Μάρτη: Διεθνής μέρα των εργαζόμενων γυναικών

«Η ειρήνη δεν είναι μόνο η απουσία πολέμου, όσο υπάρχει φτώχεια, ρατσισμός, διακρίσεις και αποκλεισμός, δύσκολα μπορούμε να φτάσουμε σε έναν κόσμο ειρήνης».

Ριγκομπέρτα Μεντσού*

Σε αυτόν τον κόσμο όπου επικρατεί ο καπιταλισμός και ο άγριος ιμπεριαλισμός, η εργαζόμενη γυναίκα είναι ο τελευταίος κρίκος της αλυσίδας.

Βρίσκεται σε μια τριπλή εκμετάλλευση:

πρώτα στην οικογένεια,

μετά στο χώρο εργασίας και τέλος, μέσα στην κοινωνική σφαίρα.

Αναστάσιος Αλεβίζος «Αγρότισσες»

Μέσα στην οικογένεια, στην γυναίκα που εργάζεται, όχι στην αστή, πέφτει όλο το βάρος της οργάνωσης. Είναι η επιμελήτρια του σπιτιού. Έχει αναλάβει την ανατροφή των παιδιών και των εξαρτώμενων ατόμων. Και ενώ εργάζεται, δεν είναι μια αστή, σιγά - σιγά με την ενσωμάτωση σ’ αυτό το ρόλο, είναι απαραίτητο να μοιράζονται τα καθήκοντα, το σχολείο, οι εξωσχολικές δραστηριότητες, οι προμήθειες, η φροντίδα και τα ψώνια για την οικογένεια ... έχουμε ακόμη πολύ δρόμο να διανύσουμε...

Στο χώρο εργασίας, οι αποστάσεις αυξάνονται σκανδαλωδώς. Περιττό να πω ότι οι πιο οδυνηρές και κακώς αμειβόμενες θέσεις εργασίας σχεδόν πάντοτε πέφτουν στις γυναίκες. Ενώ μόνο ένας στους επτά άνδρες εργάζεται με μερική απασχόληση, στην περίπτωση των γυναικών είναι τρεις στις επτά. Επιπλέον, οι μισθολογικές διαφορές στο πλαίσιο της ίδιας εργασίας αντιστοιχούν στο 24%. Όλη αυτή η κλοπή καταστρέφει την ισότητα, είναι ένα «επίτευγμα» της καπιταλιστικής κοινωνίας. Φυσικά είναι περιττό να πω τι γίνεται με τις αστές «κυρίες».

Στο πλαίσιο της κοινωνικής σφαίρας, δεν πρέπει να αγνοούμε τον ρόλο που αντιπροσωπεύει ο πολιτισμός και η παιδεία στο γυναικείο ζήτημα. Στον τομέα της εκπαίδευσης θα πρέπει να αναλυθεί, τι διδάσκεται στα σχολικά εγχειρίδια, σχετικά με το ρόλο που διαδραματίζουν οι γυναίκες, στην επιστήμη, την κοινωνία, την έρευνα, την τέχνη. Ένας μακρύς κατάλογος διακρίσεων που όσο σαπίζει ο καπιταλισμός τόσο αυτός μακραίνει, περιέχει ριάλιτι, σήριαλ, καλλιστεία, μόδα και ένα σορό βρομερά σκουπίδια στο μενού των τηλεοπτικών καναλιών των εφοπλιστών...
Ακόμα να καταγγείλω, απερίφραστα, την διαστρέβλωση του ανεπτυγμένου κόσμου του ρατσιστικού καθεστώτος των διακρίσεων, των βασιλιάδων, που ζουν μέσ' την χλιδή, στα περισσότερα κράτη της Ε.Ε.: Βρετανία, Δανία, Σουηδία, Βέλγιο, Ολλανδία, Λουξεμβούργο, Ισπανία ... Αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο έχουμε το θίασο των αυτοκρατόρων, των σεΐχηδων.

Αν τα σχολικά εγχειρίδια δε διδάσκουν την ισοτιμία και κυριαρχεί το σκοτάδι του παπαδαριού, αν υπάρχουν διακρίσεις ή απλά ξεχνάμε τη συμβολή των γυναικών στην κοινωνία, ενισχύοντας την αξία των ανδρών μπροστά στις γυναίκες, τότε η κοινωνία μας δε θα προχωρήσει.

Είναι σημαντικό ότι η αντίληψη που αποτυπώνεται στα κεφάλια των παιδιών στη συνέχεια θα είναι αυτή που θα κυριαρχεί. Είναι προφανές ότι δεν μπορεί κανείς να αγνοήσει τον ρόλο που αντιπροσωπεύει ο πολιτισμός, ποιες θεωρεί κάθε κοινωνία κατάλληλες θέσεις εργασίας για άνδρες και θέσεις εργασίας κατάλληλες για τις γυναίκες, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη όλες οι κοινωνικές πτυχές.

Μην ξεχνάτε ότι, εδώ και σήμερα, βρισκόμαστε ακόμα κάτω από έναν καπιταλιστικό ζυγό, ένα παλιωμένο κοινωνικό σύστημα, όπου το οικονομικό κέρδος λίγων περνά πάνω από τους περισσότερους ανθρώπους, άνδρες και γυναίκες. Συνεχίζουμε με τους κανόνες της αστικής ηθικής και με τη «δημοκρατική» δικτατορία της μπουρζουαζίας. Και η γυναίκα που εργάζεται βρίσκεται στην χειρότερη θέση.

Αυτό το καταπιεστικό καπιταλιστικό κοινωνικό σύστημα δεν θα αλλάξει αν δεν το αλλάξουμε με μια πραγματικά δίκαιη κοινωνία όπως είναι ο σοσιαλισμός - κομουνισμός.

Ας συγκρίνουμε τα εξής:

- Κατάργηση της ανεργίας. Εργάσιμη ημέρα 7 ωρών, 6 για βαριές δουλιές. Αποτελεσματική ισότητα μισθών. > σοσιαλισμός

- συνταξιοδότηση στην ηλικία των 60 (για τους άνδρες) στα 55 για τις (γυναίκες) και στη σκληρή δουλειά (ορυχεία, βαριά βιομηχανία ...) θα μπορούσε να μειωθεί έως τα 50. >σοσιαλισμός

- Άδεια μητρότητας με αποδοχές, από την αρχή της εγκυμοσύνης και ένα έτος μετά την παράδοση: περίπου 20 μήνες συνολικά. >σοσιαλισμός

- Αμοιβή λόγω ασθένειας: 100% του μισθού. >σοσιαλισμός

- Το εκπαιδευτικό σύστημα είναι απόλυτα δημόσιο και δωρεάν. >σοσιαλισμός

Δωρεάν γεύματα σε σχολεία και δωρεάν παιδικοί σταθμοί για τη διευκόλυνση της συμφιλίωσης εργασίας και οικογένειας. >σοσιαλισμός

Κοινωνικοποίηση οικιακών εργασιών. >σοσιαλισμός

- Οι πρώτες γυναίκες υπουργοί (Alejandra Kollontai), πτυχιούχοι πανεπιστημίων, κοσμοναύτες (Βαλεντίνα Τερέσκοβα)

ήταν υπό Σοσιαλισμό.

Θυμηθείτε: χωρίς τον σοσιαλισμό, μπορούμε να μετριάσουμε αυτές τις διαφορές, αλλά όχι να τις λύσουμε.

Ας υποστηρίξουμε τα δημοκρατικά αιτήματα της 8ης Μαρτίου, χωρίς να ξεχνάμε ότι η επανάσταση είναι μια υπόθεση της εργατικής τάξης.

Μη συγχέετε ποιος στερεί τα δικαιώματά των γυναικών, δεν είναι οι άνδρες επειδή είναι άνδρες. Είναι η καπιταλιστική κοινωνία, όπου η αξία των γυναικών εξαρτάται από τα χρήματα που έχουν και από το βήμα που καταλαμβάνουν στην κοινωνία.

Ζήτω η Διεθνής Ημέρα της ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ !
--------------------------------------
* Ριγκομπέρτα Μεντσού (1959)
Η Γουατεμάλα γνώρισε ένα ματωμένο εμφύλιο πόλεμο, στη διάρκεια του οποίου ο τακτικός στρατός εξαπέλυσε επιθέσεις εναντίον των ένοπλων απελευθερωτικών ομάδων και προσπάθησε να εξοντώσει τον ιθαγενή πληθυσμό, με το πρόσχημα της συμμετοχής του στο αντάρτικο. Η Ριγκομπέρτα Μεντσού επέζησε της σφαγής και διέφυγε στο Μεξικό το 1981. Εκεί έγραψε το έργο «Ονομάζομαι Ριγκομπέρτα Μεντσού και έτσι συνειδητοποιήθηκα». Η συγγραφέας γεννήθηκε σε μια πολυμελή οικογένεια Μάγια. Τα παιδικά της χρόνια σημαδεύτηκαν από τη φτώχεια και την καταπίεση που ασκούσαν οι κυρίαρχες τάξεις της Γουατεμάλας πάνω στα φτωχά στρώματα των γεωργών - ιθαγενών. Ο πατέρας και τα αδέλφια της εντάχθηκαν στο αντάρτικο, που ξεκίνησε το 1979. Ο πατέρας της κάηκε ζωντανός, μαζί με άλλους αντάρτες που είχαν καταλάβει την πρεσβεία της Ισπανίας, σε ένδειξη διαμαρτυρίας: Η αστυνομία πυρπόλησε την πρεσβεία και τους έκαψε ζωντανούς. Ο αδελφός της, υπερασπιστής της γης των Ιθαγενών, δολοφονήθηκε από τους παραστρατιωτικούς. Η μητέρα της απήχθη από τους παραστρατιωτικούς και δε βρέθηκε ποτέ το πτώμα της. Η Ριγκομπέρτα με το έργο της αντιπροσωπεύει τις γυναίκες, τους ιθαγενείς και τα κινήματα εθνικής απελευθέρωσης. Οι μύθοι, οι φαντασίες και τα όνειρα που έχουν τις ρίζες τους στην εποχή των Μάγια αναμειγνύονται με την εποχή της και αποτελούν ένα σύνολο που εκφράζει τη συνείδηση του λαού της Γουατεμάλας. Η Μεντσού (Νόμπελ Ειρήνης, 1992) συμμετέχει στην Επιτροπή του ΟΗΕ για την προάσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Τον Αύγουστο του 2006 επισκέφτηκε τη Βολιβία, για να συγχαρεί τον εκλεγμένο ιθαγενή Πρόεδρο Εβο Μοράλες και για να στηρίξει το μεταρρυθμιστικό του πρόγραμμα.