Η στήλη με Αρ. δείκτη 8166 του Μουσείου Θεσσαλονίκης, σήμερα εκτίθεται στο Μουσείο Δίου και βρέθηκε στην αγροτική περιοχή του Κολινδρού Πιερίας. Είναι μια ορθογώνια στήλη (0,84 x 0,50 m), με αετωματική επίστεψη και ορθογώνια ανακούφιση μέσα σε ένα δισκίο, πλαισιωμένη από πυλώνες και επιστύλιο. Το ανάγλυφο αντιπροσωπεύει κύρια φιγούρα ιππέα ντυμένου στρατιώτη; Κρατά ένα μπουκάλι στο δεξί του χέρι. Αντίκρυ του είναι μια γυναικεία μορφή που κάθεται σε σκαμνί. Οι δύο κεντρικές φιγούρες περιβάλλονται από νέους σκλάβους. Το θέμα της παράστασης είναι ασυνήθιστο για επιτύμβιες στήλες μέχρι τα ελληνιστικά χρόνια, παρ όλα αυτά οι ίδιες φιγούρες απομονωμένες, εμφανίζονται πολύ νωρίς στην ελληνική τέχνη.
Στο πάνω μέρος της στήλης υπάρχει η επιγραφή ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΙΠΠΟΤΟΥ και στο επιστύλιο του πλαισίου, «ΗΡΩΕΣ». Η στήλη χρονολογείται από τα τέλη του 2ου ή στις αρχές του 1ου π.Χ. αιώνα.
Βρέθηκε στα 1980, τυχαία, στη διάρκεια μηχανικής καλλιέργειας χωραφιού στη θέση «Αγελαδαριά.», αγροτική περιοχή ΒΔ από τον οικισμό. Η θέση αυτή ως αρχαιολογικός χώρας ήταν άγνωστη μέχρι τότε. Μια πρόχειρη ανασκαφική έρευνα, εκεί όπου βρέθηκε η στήλη, δεν απέδωσε τίποτα αξιόλογο πέρα από σκόρπια κομματιασμένα κεραμίδια και λίγα, οστά, απομεινάρια ενός διαλυμένου κεραμοσκέπαστου τάφου, άσχετου μάλλον με τη στήλη. Γενικά οι γνώσεις μας για την ευρύτερη περιοχή τον Κολινδρού είναι ελάχιστες. Απ' αυτήν έχουν συγκεντρωθεί, στο Μουσείο Δίου κυρίως, λίγες επιτάφιες στήλες που αποκαλύφθηκαν, τυχαία πάντα, κατά καιρούς σε διαφορετικά και μακρινά μεταξύ τους σημεία. Στη θέση «Μπογιάτι» βρέθηκε πλινθόκτιστος κεραμοσκέπαστος τάφος. Ακόμα αγγεία, κυρίως μελανόμορφα, και. διάφορα αντικείμενα μικροτεχνίας αναφέρονται σε κατάλογο ιδιωτικής συλλογής κατοίκου του Κολινδρού. Συστηματική ανασκαφική έρευνα δεν έχει γίνει μέχρι τώρα. Η στήλη, λαξευμένη σ' ένα ορθογώνιο κομμάτι μαρμάρου, δεν σώθηκε ακέραιη αλλά στο μεγαλύτερο μέρος της· είναι λοξά σπασμένη στο αριστερό τμήμα από τη μέση του κορμού και κάτω. Το μάρμαρο είναι λευκό, χονδρόκοκκο. Ή επιφάνειά της δεν είναι εντελώς λεία και αν εξαιρέσει κανείς μερικές αποκρούσεις, η πιο σοβαρή στο κεφάλι της γυναίκας και στο υποπόδιο που διατηρείται καλά.