Κατάρρευση στέγης γυμναστηρίου

ΠΙΕΡΙΑ Κατάρρευση στέγης γυμναστηρίου Καθαρά από θέμα τύχης δεν υπήρξαν θύματα στο κλειστό γυμναστήριου του Αιγίνιου Πιερίας, όταν εξαιτίας του βάρους του χιονιού οι κολώνες του κλειστού γυμναστηρίου λύγισαν, με αποτέλεσμα να καταρρεύσει η στέγη! Το κλειστό γυμναστήριο του Αιγινίου αποτελεί έδρα της πρωτοπόρου της Α2 βόλεϊ ανδρών, Νίκης Αιγινίου.
Ο χρόνος αποκατάστασης της ζημιάς δεν έχει γίνει ακόμα γνωστός και μέχρι τότε οι ομάδες που φιλοξενούνταν στο κλειστό θα πρέπει να αναζητήσουν αλλού στέγη. Ωστόσο το περιστατικό δημιουργεί αρκετές απορίες αφού το εν λόγω γυμναστήριο εγκαινιάστηκε το 2006, ενώ και οι καιρικές συνθήκες (χιονόπτωση στην περιοχή) δεν θεωρούνται ακραίες ώστε να δικαιολογούν τη συγκεκριμένη καταστροφή. Μάλιστα ο γενικός γραμματέας του γυμναστηρίου, Γιώργος Καρανικόλας, μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό «Sentra 103, 3» ανέφερε για το θέμα: «Εχουμε 30-40 πόντους χιόνι. Δεν δικαιολογείται, το γυμναστήριο άνοιξε το 2006. Είμαστε συγκλονισμένοι, είναι δημοτικό γυμναστήριο Αιγινίου, ξεκίνησε το 2001, ολοκληρώθηκε το 2006, την κατασκευή του την είχε αναλάβει ο Δήμος».

Από τον "Ριζο"

Το μετέωρο βήμα του τυχοδιωκτισμού. ΠαΣοΚΝουΔουΣύν

Τυχοδιωκτισμός είναι τρόπος ενέργειας σύμφωνα με τον οποίο ο δράστης κινητοποιείται από συμφεροντολογικά ελατήρια κι όχι από το χρέος προς μια πάγια αρχή.

Είναι το σωσίβιο του τοπικού Συνασπισμού. Ο ελιγμός και η αξιοποίηση συγκυριών κάθε είδους προκειμένου να επιτευχθούν προσωπικά συμφέροντα. H συμμόρφωση προς την αστική νομιμότητα, άρα η εγκατάλειψη της επανάστασης (με μαρξιστικούς όρους).

 Όλος ο κόσμος κατηγορεί τα δύο μεγάλα κόμματα για τις αρνητικές επιπτώσεις τους πάνω στην Ελληνική οικονομία κοινωνία αρχίζει όμως να συνειδητοποιεί ότι υπάρχουν και άλλες ιδεολογικές μορφές που στηρίζουν την μια και μοναδική αλήθεια της κυρίαρχης ιδεολογίας και την διατήρησή της ακόμα λίγο στην εξουσία.

Μια από αυτές τις ερμαφρόδιτες μορφές είναι και ο καιροσκοπισμός. Αυτή γίνεται σήμερα μια μέθοδος. Τοπικά έτσι έχουμε μια όσμωση των δυο υποψηφιοτήτων στη Β. Πιερία. Βλέπουμε λοιπόν τον ΣΥΝ με το Πασοκ και εκατέρωθεν τα δυο κόμματα να ανταλλάσουν και να «εμπλουτίζουν» τους συνδυασμούς τους και οι δυο  να κρύβουν το κεφάλι στην άμμο, σαν την στρουθοκάμηλο, πίσω από τον μανδύα του ανεξάρτητου ή του υπερκομματικού.
Φαινομενικά, δεν είναι και τόσο αντιληπτός διότι συνδυάζεται εύστοχα με τον τοπικισμό, εμφανίζεται σαν τοπικό φαινόμενο, σαν τοπική ιδιαιτερότητα και συνεπώς δεν ξεχωρίζει στο τοπικό επίπεδο. Επιπλέον προσφέρει πολλές δυνατότητες όσον αφορά στην έλλειψη θεωρητικής ιδεολογίας.

Με το πρόσχημα πλουραλισμού των απόψεων κάθε ατόμου, ο καιροσκοπισμός παρουσιάζεται σαν εναλλακτική λύση της επιβίωσης στην εξουσία.

Άβουλος, ακίνδυνος για το σύστημα, αφού η στάση του αποκαλύπτεται να καθορίζεται από την πλειοψηφία πριν από κάθε εκλογική διαδικασία.

Ο καιροσκοπισμός λειτουργεί με το μοντέλο του φύλλου πάνω στο ρυάκι: πάει με το ρεύμα του.

Καβάλα στο δελφίνι πάει όπου τον πάει. («Καβάλα στο δελφίνι τον κόσμο γύρισα…» που λέει και ο Κόκοτας)

Η εξέλιξή του είναι η ροή του ρεύματος.

Εύκολος αφού ο καιροσκοπισμός βασίζεται αποκλειστικά στη μίμηση.

Ανύπαρκτος αφού είναι σαν είδωλο στον καθρέπτη.

Είναι σαν την εικονική πραγματικότητα δεν προσφέρει τίποτα που να διαφέρει απ' ό,τι υπήρχε. Ακόμα και στην σπάνια περίπτωση όπου υπάρχει μια δραστηριότητα, δεν ανατρέπει κανένα δεδομένο και συμβαδίζει απόλυτα με την σημερινή άδικη κοινωνία.

Ο καιροσκοπισμός είναι καθαρός διότι δεν αφήνει ποτέ το ίχνος του.

Πανταχού παρών διότι ανύπαρκτος στην ουσία, ο καιροσκοπισμός είναι ο επαγγελματικός συμβιβασμός. Σαν ρητορεία δεν δίνει την αλήθεια αλλά μόνο την άποψη.

Με τον καιροσκοπισμό δεν υπάρχει ανικανότητα εφόσον δεν υπάρχει καν βούληση δημιουργίας και όλα καθορίζονται ακατάστατα.

Ο καιροσκοπισμός προκαλεί την απόλυτη αδράνεια που καταπολεμά κάθε δημιουργική προσπάθεια.

Το καλό είναι ότι ο καιροσκοπισμός δεν γράφει ιστορία, παρά λήθη.

Στην ελληνική μυθολογία η Λήθη ήταν θυγατέρα της Έριδας και προσωποποίηση της λήθης, δηλαδή της λησμονιάς. Μάνα των τριών Χαρίτων.

Η  Λήθη ρυάκι στον Άδη, που έπιναν οι νεκροί για να ξεχάσουν την επίγεια ζωή τους. Είναι αδελφή του Θανάτου και του Ύπνου.

Σκηνές από τον παλιό καλό Κολινδρό (πρώτο μέρος)

Το χωριό μου είναι ο Κολινδρός Πιερίας. 

Είναι μια παλιά κωμόπολη στα βόρεια του νομού Πιερίας, βλέπει τον Αλιάκμονα που εκβάλλει στο Θερμαϊκό αφήνοντας πίσω του τα Πιέρια όρη. 

Είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα της κατάντιας της ελληνικής επαρχίας. Ένα γυμνάσιο-λύκειο, δυο δημοτικά και κάτι σύλλογοι που λέει κι ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου. 

Η δημόσια διοίκηση το αδίκησε, όπως έχει αδικήσει και όλη την ελληνική επαρχία, ωστόσο, η φύση το προίκισε με ομορφιές. Οι κάτοικοι του είναι ντόπιοι, είναι άνθρωποι φιλήσυχοι και εργατικοί. Τα σπίτια του είναι διώροφα, τα σοκάκια του είναι στενά, σε ελάχιστα όμως σημεία και με ευθύνη των υπευθύνων έχουν μείνει λιγοστά δείγματα της ιστορίας του, αυτά είναι κυρίως βυζαντινές εκκλησίες, κάποια παλιά σπίτια και καλντερίμια σε ελάχιστες αυλές. 

Στο χωριό αυτό γεννήθηκα και μεγάλωσα, όνειρό μου όμως είναι ένα άλλο χωριό, ένα χωριό που θα σέβεται την παράδοση, που θα προάγει τον πολιτισμό και τα γράμματα και θα φροντίζει τα παιδιά του.

.