Κλωτσώντας... τα αγκάθια!

Είπα να φανερώσω την τελευταία μου διαδικτυακή εμμονή,
για να αφήσω το Fifa που ασχολούμαι τόσες μέρες!
Ακούει στο περίεργο όνομα...
ξεblogαρε και είναι ένα σήριαλ που παίζει και στα σχολειά μας.
Το σύστημα δεν κάνει ποτέ μούφες.
Όταν προάγει μια ανοησία, έναν ανόητο, το επιδιώκει.
Όταν δίνει εξουσία σ΄ έναν ---άκα έχει το σκοπό του.

Άλλη μια φορά και τον κακό τους τον καιρό...
στημένα παιχνίδια, με πουλημένους διαιτητές.
Ο μπαμπάς φταίει, που μου είπε να γράψω αλήθειες!
Ήθελα κάτι σοβαρό, αλλά μου βγήκε τόσο αστείο.
Το πέταξα στον κάδο ανακύκλωσης!

Και για να με νιώσετε,
σας παρουσιάζω μερικά από τα πιο γνωστά σήριαλ,
που έχουν ενδιαφέρον.
Μου το είπαν στο σχολείο έναν χρόνο πριν,
αλλά δεν το πρόσεξα,
επειδή σκέφτηκα ότι θα πρόκειται για ακόμα μία επικοινωνιακή μπαρούφα των διοικούντων!

Όταν, όμως πριν μερικούς μήνες, διάβασα την περίληψη του σεναρίου,
στο Internet, μου κίνησε το ενδιαφέρον, ήταν αλήθεια μια πρόκληση! Το Ξεblogαρε!
Κατέβασα πρώτα τους κανόνες και τους έβαλα σένα word.
Οι οποίοι, προς μεγάλη μου απογοήτευση, ήταν απαίσιοι, ανιαροί και δεσμευτικοί.
Κάνε παιχνίδι είπα, μπορείς. «Μπορείς» είπε και μπαμπάς «και όχι κλόπυ πάστ». Παίξε καθαρά.
...
Η κεντρική ιδέα στα γρήγορα: ο πρωταγωνιστής είναι ο Διευθυντής,
ή "dip maker" (τίποτας, ντιπ = τίποτα σε ελεύθερη μετάφραση!),
ο οποίος έχει τη δυνατότητα να φέρνει πίσω στη ζωή ο,τιδήποτε νεκρό,
με ένα του μόνο άγγιγμα!
Κέρσορα τον λένε και όταν πατάς τα πλήκτρα στο πληκτρολόγιο σου,
πετά τα γράμματα με τη σειρά. Και αναβοσβήνει, αναβοσβήνει,
ο αχάριστος αναβοσβήνει συνέχεια, σα να έχει το μαστίγιο και να σου λέει σκέψου,
δούλευε, γράφε, σε καταπιέζει σε διατάζει και συ γράφεις και σκέπτεσαι,
δεν πάω στο Γούγλη να κάνω κανένα κλόπυ πάστ; Μπααα παίξε μπάλα λέω Γιώργο.
Αυτό το ιδιαίτερο ελάττωμά του, όμως, είναι και ευλογία ταυτόχρονα,
καθώς αν περάσει πολύ ώρα,
από τότε που δημιούργησα κάτι,
κάτι άλλο ζωντανό... πρέπει να πεθάνει στη θέση του!

Σαν να μην έφτανε αυτό,
αν ο Διευθυντής αγγίξει ξανά κάτι που έφερε στη ζωή,
τότε θα πεθάνει και πάλι, οριστικά, στην πρώτη διακοπή ρεύματος,
που στο χωριό μας είναι σχεδόν καθημερινό φαινόμενο!

Ο Διευθυντής λοιπόν έχει έναν υπάλληλο,
έναν παραδόπιστο προδότη, που χώνεται παντού!

Μάους, μικι μαους, ποντίκι.
Και οι δυο τους, ζωντανεύουν τα πάντα στην οθόνη, 19άρα η δική μου,
(ας είναι καλά ο μπαμπάκας μου) σε κλάσματα του δευτερολέπτου.
Όσο χρειάζεται για να μας αποκαλύψουν την αλήθεια τους,
ώστε να λύσουν την απορία και να κερδίσουμε γνώση!!!

Όταν, όμως, ο dip maker φέρνει ξανά στη ζωή τις ιδέες μου,
την παιδική μου αγάπη, τότε τα πράγματα περιπλέκονται...
Έχετε φανταστεί ποτέ πώς θα ήταν αν έπρεπε να ζήσετε με τον αγαπημένο σας...
χωρίς να μπορείτε να τον αγγίξετε ποτέ; Μπλογκ χωρίς (μ)πλοκή, οι όροι βλέπετε…
Φαίνεται, λοιπόν, πως το Ξεblogαρε έγινε το καινούργιο μου κόλλημα,
και νόμισα πως θα σαρώσω βραβεία και υποψηφιότητες στο Internet!

Πραγματικά, βλέποντας τους όρους, από το πρώτο κιόλας κλικ,
είχα την αίσθηση ότι βλέπω το Χουακίνα,
κάποιο σίριαλ φθηνό που το παίρνουν τα κανάλια,
από εκείνα όχι του Χόλυγουντ,
αλλά από τα βραζιλιάνικα τα μεταγλωττισμένα,
αυτά για τους αγράμματους μπουμπούνες!
Φευγάτοι, κατινίστικοι σχεδόν, ρόλοι!
Τα σκηνικά, τα κοστούμια, οι πόζες, όλα φέγγουν
σαν να είναι έξω από αυτόν τον κόσμο,
μου φαίνονται και φιλικά ταυτόχρονα!
Ένα τεράστιο γήπεδο με τριαντάφυλλα γεμάτο,
ένας κάτασπρος τάφος, σε απόλυτη ομοιομορφία με φθινοπωρινή ανατολή,
όλο τσατίλα και υπόσχεση.
Ένα χωριουδάκι με καλύβια,
δίπλα στα κόκκινα χαλιά των Δουκάτων και την χλιδή των μουλτιμίντια.
Σαν πίνακας του Γκόγια (σαν μια παλιά ελαιογραφία του Γκόγια που λέει κι ο Καββαδίας).
Εδώ όμως λίγο σφαγμένος με τον Δούκα και την Δούκισσα σφαγμένους
και τα Δουκάκια μόνο σε πρώτο πλάνο να κοιτάζουν σα χαμένα.
Και η γάτα τανάσκελα. Ζήτω.
Μοιάζουν μαγικά. Παντού χρώμα και ψέμα!
Οι εικόνες και η σκηνοθεσία είναι, πράγματι,
απίστευτες και σε μαγεύουν με πλάνα που συνδυάζουν την υπερβολή με το συναίσθημα!
Σαν ένα πετυχημένο συνδυασμό από Πιπερίζου, Φας-Φας και Μπομπ ο μάστορας!
Και, φυσικά, το σουφλέ της σειράς είναι τα... απίστευτα κωμικά πτώματα που ζωντανεύουν,
για ένα μόνο λεπτό, κάτω από το μαγικό άγγιγμα του Προδότη.
Ένας τύπος μπ3 να παίζει συνέχεια ενοχλητικά...
Κλείνω τα ηχεία στο τέλος.

Σημάδια από πέταλα αλόγου στο κορμί της,
μία γυναίκα βρεγμένη από τη βροχή που δεν μιλά,
μπλοκερς ποδοπατημένοι από «άλογα κούρσας»
με τα σημάδια από τα πέταλα, στα μούτρα
και πολλοί, ακόμα, άφωνοι παρατηρητές, φοβισμένοι χαζεύουν
που δίνουν ακόμα πιο εξωφρενικό τόνο στο ροζ, αυτό, δράμα!
Στη συνέχεια η διαφήμιση, το κλου του σίριαλ,
και η πιο αγαπημένη μου σκηνή έως τώρα,
που θυμίζει κάτι από τον παιδικό σταθμό,
κάτι από μπουζούκια ίσως.
Τελετή βράβευσης. Μετά από την ημερομηνία λήξης υποβολής των συμμετοχών (blogs),
η Επιτροπή Αξιολόγησης θα επιλέξει τις 6 καλύτερες συμμετοχές για να τις βραβεύσει. Σε άγνωστο μέρος.