Στο παλιό ορεινό χωριό, τα σπίτια ετοιμόρροπα, ακατοίκητα, στους δρόμους καλντερίμια και εγκατάλειψη...
Ξαφνικά, σε ένα λασπωμένο χωματόδρομό του, προβάλουν αυτοκίνητα, αυτοκινητοπομπή, σκόνη,
τρία γκρι αστραυτερά τζιπ Μ "Mercedes".
Τα αυτοκίνητα οδήγηθηκαν μέχρι την άκρη του δρόμου, σε ένα έρημο σπιτάκι.
Από την πρώτη "M-klasse Mercedes" βγαίνει λίγο λαχανιασμένος, ένας άνδρας με ένα ακριβό παλτό στο μπράτσο του, "Cartier", σκαρπίνι - εν ολίγοις, ένας τυπικός Έλληνας ολιγάρχης πολιτικός - συνοδευόμενος από δύο σωματοφύλακες, εύσωμος.
Χτυπά την πόρτα. Ανοίγει η πόρτα, στο άνοιγμά της μια μισό-τυφλη αλλήθωρη γριά γυναίκα εμφανίζεται:
- Ποιος είναι;
Ο άντρας λέει:
- Μανιά Κατίνα, θυμάσαι στη διάρκεια της χούντας, που σώσατε ένα αριστερό αγόρι με ένα κόκκινο παλτό;
Που το κρύψατε στο υπόγειο;
Που είχε πυρετό; Και μετά έφυγε στην Αμερική;
Και που ο σύζυγός σας βασανίστηκε και μετά εξορίστηκε στη Γυάρο εξαιτίας του;
Μανιά Κατίνα:
- Ναι! Ναι. Θυμάμαι. Γιώργο! Παιδί μου!...
George:
- Έτσι, έτσι μπράβο αυτός είμαι εγώ ...
- Το παλτό ήρθα για να πάρω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου