ΟΤΑΝ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΞΕΡΑ ΚΑΙΓΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΤΑ ΧΛΩΡΑ, ΔΗΛΑΔΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ…

Δημοσιεύτηκε άρθρο, προφανώς ως απάντηση, του κ. Α. Ζαρκανέλα (Α.Ζ.) για τα γεγονότα του Λιτόχωρου (31-3-1946), στο οποίο επιχειρείται να  «αποκατασταθεί» η αλήθεια, όπως λέει, με μια «ξερή καταγραφή».
Θα απαντήσουμε σημείο προς σημείο και όσο μπορούμε πιο τεκμηριωμένα, κυρίως για τη νεώτερη γενιά που σκόπιμα κρατιέται στο σκοτάδι, όταν δεν την παραπληροφορούν.
Ξεκινώντας την ανταπάντηση, θα μπορούσε να σχολιάσει κανείς τη διαπίστωση του
αρθρογράφου, που αναφέρεται στην περίοδο της γερμανικής κατοχής και του εμφυλίου
πολέμου, ότι «Όσο περνούν τα χρόνια τόσο περισσότερο διαπιστώνει κανείς ότι
αυτή η περίοδος όχι μόνον δεν είναι γνωστή στους Έλληνες αλλά είναι και βαθύτατα
διαστρεβλωμένη».
Μα καλά, θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς: ποιος διαστρεβλώνει τα γεγονότα δεκαετίες
τώρα; Οι κομμουνιστές θα απαντούσε ο κ. Α.Ζ. Όμως, θ’ αναρωτιόταν πάλι κάποιος
αφελής : και οι «αλήθειες» των νικητών του εμφυλίου πολέμου; Με όλο τον κρατικό
μηχανισμό στα χέρια τους;
Δεν έφτασαν τόσες δεκαετίες συστηματικών προσπαθειών στο στρατό, στα σχολεία,
στα κατηχητικά, στα μέσα ενημέρωσης, στην επτάχρονη αμερικανοκίνητη χούντα, με τα
πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων , τις φυλακές και τα ξερονήσια, με τους «Γενναίους
του Βορά» του Τζέιμς Πάρις και με τους φορείς της άλλης αλήθειας είτε κάτω απ’ το χώμα
είτε πίσω απ’ τα σίδερα; Τζάμπα πήγαν τόσα χρήματα , τόση τρομοκρατία. Κάτι δεν πάει
καλά με τις «αλήθειες» του κ. Α.Ζ. Χλωμές και θνησιγενείς. Με τόση υποστήριξη να μην
μπορούν να επιβιώσουν; Μήπως ήταν μασκαρεμένα ψέματα και τώρα επιχειρείται το
ξαναμασκάρεμά τους;
Το φαινόμενο δεν είναι νέο ούτε τοπικό. Μετά τις ανατροπές στις σοσιαλιστικές χώρες
επιχειρείται από τους ιδεολογικούς μηχανισμούς του καπιταλισμού μια ρεβάνς, με
την αναθεώρηση της ιστορίας. Τόσο εδώ όσο και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες ( πρώην
σοσιαλιστικές ) στήνονται μνημεία συνεργατών του γερμανικού ναζισμού, διώκονται
κομμουνιστές εκπαιδευτικοί, αν υποστηρίζουν τον αντιφασιστικό αγώνα των λαών και
καταδικάζουν τους γερμανοντυμένους δωσιλόγους.
Κάτι τέτοιο επιχειρείται και στην Ελλάδα.
Οι άρχουσες τάξεις θέλουν να υποτάξουν τους λαούς μήπως και ξεσηκωθούν εναντίον του
συστήματος τους, τώρα που βρίσκεται σε αγιάτρευτη κρίση. Ένας άνθρωπος χωρίς ιστορική
μνήμη ή ένας άνθρωπος που φοβάται να υποστηρίξει την αλήθεια είναι ένας ελεγχόμενος,
υποταγμένος άνθρωπος.
ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
Ας έρθουμε τώρα στα συγκεκριμένα γεγονότα. Στα γεγονότα αυτά τα ίδια δεν αναφέρεται
ο Α.Ζ., μας πάει πιο πίσω. Όχι όμως πολύ πίσω , δεν μπαίνει στην περίοδο της κατοχής ,
σ’ αυτήν αναφέρθηκε παλιότερα, παρουσιάζοντας το βιβλίο του κ. Ξανθοπουλου και
επιχειρώντας να δικαιώσει τον δωσιλογισμό, δηλαδή τη συνεργασία με τους Γερμανούς
ναζί κατακτητές.
«Αναιτιολόγητη και απρόκλητη» χαρακτηρίζει την επίθεση των καταδιωκόμενων αγωνιστών
του Λιτοχώρου εναντίον της παρά-χωροφυλακής .
Πρέπει να έχει πάρει διαζυγιο με την αλήθεια ο κ. Α.Ζ. Τα στοιχεία βοούν: 1.289 νεκροί ,
6.671 τραυματίες, 31.632 βασανισμένοι,84.931 φυλακισμένοι, 165 βιασμένες γυναίκες,
6.567 ληστείες σ’ όλη την Ελλάδα. Χωρίς καμιά δυνατότητα άμυνας. Άμαχος πληθυσμός.
Δεν τα ξέρει αυτά ο Α. Ζ.; Γιατί τα αποσιωπά; Γιατί απουσιάζει από το χρονόλογιό του
ένας ολόκληρος χρόνος; (Γεναρης 1945-Φλεβαρης 1946). Και πώς τολμά να λέει ότι η
επίθεση αυτή ήταν «η αιτία έναρξης μιας περιττής αιματοχυσίας»;

Η επίθεση στο Λιτόχωρο ήταν η καθυστερημένη απάντηση σε μια μονόπλευρη αιματοχυσία
που ξεκίνησε μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας, ένα χρόνο πριν, από την πλευρά της
αστικής τάξης, των Εγγλέζων ιμπεριαλιστών και των αστικών πολιτικών δυνάμεων κατά
του λαού. Ένας λαός που ήταν οργανωμένος στο ΕΑΜ και αγωνίστηκε εναντίον της τριπλής
φασιστικής κατοχής της χώρας μας.
Ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας για να συνεννοηθούμε. «Έφταιγε το ΚΚΕ (το ότι δεν
έφταιγε θα το τεκμηριώσουμε παρακάτω) για την αποτυχία των διαπραγματεύσεων που
είχαν ως περιεχόμενο τον τρόπο συγκρότησης εθνικού στρατού μετά την απελευθέρωση
της Ελλάδας από τον γερμανικό ζυγό». Αυτό ισχυρίζεται ο αρθρογράφος.
Λοιπόν; Τι θέλει να πει ο Α.Ζ; Για αυτή την υποτιθέμενη ευθύνη , τη διαφωνία και
αποχώρηση έπρεπε να τιμωρηθεί από τους Άγγλους και τους πολιτικούς ομοϊδεάτες του με
εκατόμβη θυμάτων.

---Ότι έπρεπε να χτυπηθούν τρία ειρηνικά συλλαλητήρια (το πρώτο με 300.000 κόσμο)
στην Αθήνα με πάνω από 70 νεκρούς; ( Ο Α.Ζ. μας λέει ότι άρχισαν οι συγκρούσεις. Έτσι
ξαφνικά; Δεν άκουσε τίποτα για 70 νεκρούς διαδηλωτές;)
---Ότι έπρεπε να επέμβουν τα εγγλέζικα τανκς και αεροπλάνα για να αιματοκυλίσουν τον
Αθηναϊκό λαό;

Ακόμη και ο αστός πολιτικός Καφαντάρης φώναξε στον Γ. Παπανδρέου στην πολιτική
σύσκεψη των παρατάξεων (26/12/44), όταν ο Τσόρτσιλ ήρθε στην Αθήνα. "Αν ο κ.
Παπανδρέου ενόμιζε ότι έπρεπε να οδηγηθούμε σε σύρραξη θα όφειλε να διαλέξει άλλες
αφορμές και όχι το ζήτημα των 2.000 πραιτοριανών, όταν μάλιστα είχε δεχτεί τη διάλυσή
τους και κατόπιν υπαναχώρησε." (Π. Ρούσου, "Η Μεγάλη Πενταετία", τόμος Β`, σελ. 367
και "Λευκή Βίβλος ΕΑΜ", σελ. 61. ).

ΠΟΙΟΣ ΗΘΕΛΕ ΤΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ;
Όμως ας δούμε γιατί απέτυχαν οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στο ΕΑΜ (στο οποίο
συμμετείχε το ΚΚΕ) και στις αστικές πολιτικές δυνάμεις. ( μαζί με τους Εγγλέζους).
1)Στις 18-10-1944 σε λόγο του ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου έλεγε «Βάσις του εθνικού
μας στρατού για το μέλλον … θα είναι η τακτική στρατολογία.(που σημαίνει διάλυση όλων
των εθελοντικών στρατιωτικών δυνάμεων).
2) Στις 19-11-1944 ο γραμματέας του ΚΚΕ Σιάντος δήλωνε: «Συμφωνήσαμε να
αποστρατευτούν όλα τα εθελοντικά σώματα που δημιουργήθηκαν στο εξωτερικό και
εσωτερικό». Αυτή η θέση ήταν ένας σοβαρός συμβιβασμός για το ΕΑΜ , γιατί όλες οι
άλλες στρατιωτικές δυνάμεις (Ορεινή ταξιαρχία, Ιερός λόχος, ΕΔΕΣ ) δεν ξεπερνούσαν
τις 10.000 άντρες, ενώ οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ, από μόνες τους και χωρίς τον εφεδρικό
ΕΛΑΣ, ξεπερνούσαν τις 50.000 , χώρια που σήκωσαν το κύριο βάρος της αντίστασης στον
κατακτητή.
3) Στις 21-11-1944 ο υπουργός εσωτερικών Εμμανουηλίδης δήλωνε « Θα διαλυθούν όλες οι
ένοπλες δυνάμεις εσωτερικού και εξωτερικού».
4) Στις 22-11-1944 αποφασίστηκε η ολοκληρωτική αποστράτευση όλων των εθελοντικών
δυνάμεων . Στο σχετικό σχέδιο που μονόγραψε ο Παπανδρέου, στο άρθρο 2 &2
αναφερόταν ότι « εις τους άνδρας της Ορεινής ταξιαρχίας θα παρασχεθούν άδειαι δια τας
εστίας των».
Και ενώ όλα πήγαιναν καλά ο κ. Παπανδρέου επανέρχεται και εξαίρει από τη διάλυση την
Ορεινή ταξιαρχία και τον Ιερό λόχο, γιατί εκτός των άλλων «αυτή είναι η γνώμη και της
Βρεττανικής κυβερνήσεως». Οι προστάτες είχαν άλλη γνώμη…
Ας δούμε πως παρουσιάζει τα γεγονότα ο καθηγητής Σβώλος συνεργαζόμενος με το ΚΚΕ
στο ΕΑΜ (εφημερίδα "ΜΑΧΗ" στις 5/12/1945): "… Δυστυχώς ο Παπανδρέου μετέβαλε
τη συμφωνία, …….η βρετανική κυβέρνηση (ειδικότερα η επιθυμία του Τσόρτσιλ) …δεν
επέτρεψαν τη διάλυση της Ορεινής ταξιαρχίας... Λαμβάνοντας υπόψη την επιθυμία του
πρωθυπουργού .... Υποβάλαμε, ο σ. Ζέβγος, ο Τσιριμώκος κι εγώ στον Παπανδρέου,

…., ένα σχέδιο δημιουργίας μεικτού στρατιωτικού τμήματος που θ' απαρτίζετο από την
υφισταμένη τότε Ορεινή Ταξιαρχία, τον Ιερό Λόχο, ένα τμήμα του ΕΔΕΣ και μια ταξιαρχία
του ΕΛΑΣ που συμφωνήθηκε να έχει δύναμη και οπλισμό, ίσα με το σύνολο όλων των
άλλων δυνάμεων που θα διατηρούνταν. Το τμήμα αυτό ………….. θα είχε ……… ενιαία
διοίκηση. ……….Δυστυχώς ο Παπανδρέου, ενώ συμφωνήσαμε στη βάση αυτή, δημοσίευσε
την άλλη μέρα εντελώς αλλιώτικο το μέρος αυτό του σχεδίου μας, έτσι που εματαιώνετο
ο σκοπός του...(αυτό σήμαινε περιορισμό της δύναμης του ΕΛΑΣ στο 25%, από 50%, της
συνολικής δύναμης και χωριστές διοικήσεις). Το ξέσπασμα της δυσπιστίας από την πλευρά
της Αριστεράς ήταν δικαιολογημένο ………. Επιμείναμε ακόμα στη συνεννόηση. Ζητήσαμε
από τον Παπανδρέου να επανέλθει στο αρχικό που είχε συμφωνηθεί, αλλά στο μεταξύ το
ΚΚΕ, ζητώντας ριζικότερες λύσεις, ξαναγύρισε σ' εκείνο που και ο Παπανδρέου θεωρούσε
λογικό, αλλά αδύνατο, επειδή δεν το επέτρεπαν οι Αγγλοι, στην ιδέα της αποστράτευσης
όλων, Ορεινής Ταξιαρχίας, Ιερού Λόχου και ανταρτών. Ο Παπανδρέου στο σχέδιο που του
ανέπτυξε ο Σιάντος δεν αντέταξε παρά μόνο την άρνηση των Άγγλων και την αδυναμία του
να μεταβάλει τις αντιλήψεις τους».

Είναι λοιπόν άξιο απορίας , γιατί ο Α.Ζ. αναφέρει στη συμφωνία της 27-11-1944 «δύο»
άλλους σχηματισμους ενώ αυτοί είναι τρεις , η δύναμη των οποίων θα ήταν ίση με τη
δύναμη του ΕΛΑΣ. Άλλη μια λαθροχειρία.
Γιατί λοιπόν αυτές οι υπαναχωρήσεις και η αδιαλλαξία απ’ την μεριά των Εγγλέζων και του
Παπανδρέου? (που ας σημειωθεί ότι σε όλη τη διάρκεια της κατοχής παραθέριζε στην
Αίγυπτο, όταν ο ελληνικός λαός μάτωνε αντιστεκόμενος στον κατακτητή).
ΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΕΙΧΑΝ ΛΗΦΘΕΙ ΠΙΟ ΠΡΙΝ
Μα γιατί οι αποφάσεις είχαν ληφθεί πιο πριν.
Να τι έγραφε με περίσσιο κυνισμό ο Παπανδρέου.
«Το συμπέρασμα είναι ότι ο Δεκέμβριος ημπορεί να θεωρηθή “ΔΩΡΟΝ ΤΟΥ ΥΨΙΣΤΟΥ”.
Αλλά δια να υπάρξη ο Δεκέμβριος, έπρεπε προηγουμένως να έχωμεν έλθη εις την
Ελλάδα. Και τούτο ήτο δυνατόν με την συμμετοχήν του ΚΚΕ εις την κυβέρνησιν, δηλαδή
με τον Λίβανον… Και δια να ευρεθούν οι Βρεττανοί εδώ, οι οποίοι ήσαν απαραίτητοι
δια την νίκην, έπρεπε προηγουμένως να είχεν υπογραφή η συμφωνία της Καζέρτας…
Και δια να επιτευχθή η εκκαθάρισις, έπρεπε προηγουμένως να επιμείνω εις την άμεσον
αποστράτευσιν του ΕΛΑΣ και να θέσω το ΚΚΕ ενώπιον του διλήμματος ή να αποδεχθή
ειρηνικώς τον αφοπλισμόν του ή να επιχειρήση την στάσιν, υπό συνθήκας όμως πλέον,
αι οποίαι οδηγούν εις την συντριβήν του. Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια». (Άρθρο του Γ.
Παπανδρέου στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 2/12/1948).
Αλλά και ο προστάτης του πρωθυπουργού, ο Τσόρτσιλ, στις 7 Νοέμβρη 1944 με
τηλεγράφημά του προς τον Ήντεν αναφερόταν απερίφραστα και κυνικά στην
προετοιμαζόμενη επίθεση κατά των δυνάμεων της Εθνικής Αντίστασης:
«Δεν θα έπρεπε - έγραφε - να διστάσωμεν να χρησιμοποιήσωμεν βρετανικά στρατεύματα
δια να υποστηρίξωμεν την ελληνικήν βασιλικήν κυβέρνησιν του κ. Παπανδρέου... Η
ελληνική ταξιαρχία θα φθάσει συντόμως, ελπίζω, και δεν θα διστάσει να ανοίξει πυρ εάν
είναι τούτο αναγκαίον. …….. Είμαι απολύτως πεπεισμένος ότι θα έχωμεν σύγκρουσιν μετά
του ΕΑΜ και ότι δεν πρέπει να προσπαθήσωμεν να την αποφύγωμεν υπό τον όρον να
ελέγξωμεν καλώς το έδαφος»
Σε άλλο τηλεγράφημά του (5-12-1944) στον στρατηγό Σκόμπυ, και ενώ είχε ξεκινήσει η
μάχη του ηρωικού Δεκέμβρη του 1944 έλεγε «Μη διστάσετε να ενεργήσετε σαν να βρίσκεστε
σε κατεχόμενη πόλη». Η κατοχή της Ελλάδας συνεχιζόταν. Χθες οι Γερμανοί, σήμερα οι
Εγγλέζοι και οι εθνικιστές στο πλευρό τους. Τέτοιος πατριωτισμός….
ΤΑ ΤΑΓΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ
Στη μάχη του Δεκέμβρη οι αστικές πολιτικές δυνάμεις και οι νέοι κατακτητές δεν δίστασαν
να χρησιμοποιήσουν και ένοπλους από τους δωσιλόγους της κατοχής αποδεικνύοντας,
για μια ακόμη φορά, ότι πίσω από τις μικροδιαφορές τους ,  όταν κινδυνεύει το σύστημα τους, ο καπιταλισμός, ενώνονται για να το υπερασπίσουν και αυτό και τα συμφέροντα της
πλουτοκρατίας.
Δεξιοί, κεντρώοι, ναζιστές - εθνικιστές άλλαζαν προστάτη για να κρατήσουν το καθεστώς της
εκμετάλλευσης.
Το ομολογεί ο Τσώρτσιλ. Το ταξικό του ένστικτο , ως πολιτικός εκπρόσωπος του Εγγλέζικου
ιμπεριαλισμού παραμερίζει το κοινοβουλευτικό, δημοκρατικό και αντιφασιστικό του
παραμύθι , προκειμένου να υποστηρίξει τη βρετανική αυτοκρατορία και το κράτος των
αστών στην Ελλάδα.
«Θεωρώ ότι οι συνεργάτες των Γερμανών έκαναν ότι μπορούσαν για να προστατεύσουν τον
ελληνικό πληθυσμό… Ο κύριος εχθρός είναι οι κομμουνιστές… Δεν τίθεται ζήτημα έντασης
της αυστηρότητας προς τους δωσιλόγους με σκοπό να κερδηθεί η επιδοκιμασία των
κομμουνιστών.». (Ουίνστον Τσόρτσιλ «2ος Παγκόσμιος Πόλεμος», Εκδόσεις «ΕΛΛΗΝΙΚΗ
ΜΟΡΦΩΤΙΚΗ ΕΣΤΙΑ»)
Και συμπληρώνει ο τότε, υφυπουργός Στρατιωτικών στρατηγός Λεωνίδας Σπαής που
δημοσιεύθηκε στα «Πολιτικά Θέματα» της 4ης Δεκεμβρίου 1976.
«Αποφασίστηκε να χρησιμοποιηθούν κατά του ΕΑΜ τα Τάγματα Ασφαλείας.
Η εισήγηση ήταν των Άγγλων και η απόφαση δική μου.
……η στρατιωτική μας δύναμη ήταν ανύπαρκτη..
Χρησιμοποιήσαμε 12.000, ….Δεν είναι αλήθεια ότι δεν χρησιμοποιήθηκαν Τάγματα
Ασφαλείας στα Δεκεμβριανά… Χρησιμοποιήθηκαν περίπου οι μισοί από όσους είχαν
συλληφθεί και αυτή είναι η αλήθεια που αποκαλύπτω σήμερα».
Ποιοι ήταν οι αρχηγοί των ταγμάτων ασφαλείας?
Το 1944 δύο απ' αυτούς, ο Μιχάλ-αγάς και ο Κισά-Μπατζάκ, ταξίδεψαν με γερμανική
πρωτοβουλία στη Βιέννη. Στο διάστημα της παραμονής τους δέχθηκαν τις γερμανικές
περιποιήσεις που περιλάμβαναν ξεναγήσεις στην πόλη και λήψη αναμνηστικών
φωτογραφιών.
Δέστε ποιος ήταν ο όρκος τους:
«ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ εις τον Θεόν τον Άγιον τούτον όρκον ότι θα υπακούω απολύτως εις τας
διαταγάς του ανώτατου αρχηγού του Γερμανικού Στρατού Αδόλφου Χίτλερ».
Τον Ιούλιο του 1944, μετά την αποτυχημένη απόπειρα κατά του Χίτλερ, η ηγεσία
του «Εθελοντικού Εθνικού Ελληνικού Στρατού» (Ε.Ε.Σ.) του απέστειλε τηλεγράφημα το
οποίο υπέγραφαν οι δύο φιλοξενηθέντες αλλά και οι Κώστας Παπαδόπουλος, Σοφοκλής
Βασιλειάδης, Καπνόπουλος και Παναγιώτης Δαδούλης. Σ' αυτό σημείωναν:
«Ημείς, οι Έλληνες, οι οποίοι μετά των εντίμων και ανδρείων Γερμανών στρατιωτών
αγωνίζόμεθα εντός του εδάφους της αιωνίας ημών πατρίδος υπέρ των αιωνίων ιδεωδών
του Ευρωπαϊκού πολιτισμού, της θρησκείας, της οικογένειας και της πατρίδος υμνούμεν
και δοξάζομεν τον προστάτην υμών και φιλεύσπλαχνον Θεόν, ο οποίος έσωσεν υμάς τον
μέγαν Φύρερ της Γερμανίας και ολοκλήρου της Ευρώπης από τους όνυχας των κακών
και πονηρών δαιμονίων οι οποίοι ηθέλησαν να Σας δολοφονήσουν. Επ' ευκαιρία της
διασώσεως Σας εκφράζομεν προς Υμάς τα αδελφικά φιλικά αισθήματα και δεόμεθα
του παντοδυνάμου Θεού να χαρίση εις Υμάς ζωήν και ικανότητα προς δράσιν διά να
αγωνισθήτε υπέρ της Ευρώπης εναντίον των άτιμων Εβραιοπλουτοκρατών και των
απαίσιων πρακτόρων της Μόσχας, εναντίον των κοινών αυτών δολοφόνων και εχθρών της
πραγματικής ελευθερίας και της ευημερίας του εργαζόμενου και τιμίου λαού ολοκλήρου
της ανθρωπότητος». Τέτοια ξεφτίλα…….
Ας δούμε όμως και την γνώμη ενός τρίτου για τα Τ.Α.
Όταν την άνοιξη του 1944 ο σουηδός πρέσβης Τύμπεργκ στην Αθήνα επισκέφτηκε τη
Θεσσαλονίκη, βρέθηκε μπροστά σε μια άσχημη κατάσταση. Σε έκθεσή του σημείωνε
χαρακτηριστικά:
«Για τους Γερμανούς αποδείχθηκε πολύ πιο εύκολο και πιο αποτελεσματικό, αντί
να πολεμάνε κατευθείαν τους παρτιζάνους, να διαμορφώσουν συνθήκες που θα
οδηγούσαν 'Ελληνες να χτυπάνε 'Ελληνες.
Κατέφυγαν σε δόλια μέσα. Και τη διαδικασία αυτή τους εξασφάλισαν τα λεγόμενα
Τάγματα ασφαλείας. Τις μονάδες αυτές τις συγκρότησε αρχικά η κυβέρνηση της Κατοχής
με επικεφαλής τον Ράλλη. Αλλά ο οπλισμός τους χορηγήθηκε αποκλειστικά από τους
Γερμανούς. Σχεδόν μόλις συγκροτήθηκαν, έφτασαν στη Θεσσαλονίκη. Είναι εξτρεμιστές,
εθνικιστές και αντικομμουνιστές. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για πρόσωπα που δεν
έχουν καμιά ιδεολογία αλλά σκοτεινό παρελθόν. (Η δίωξη) του κομμουνισμού αποτελεί
γι' αυτούς πρόσχημα. Εκείνο που ενδιαφέρει τα μέλη των … Ταγμάτων Ασφαλείας είναι η
λεηλασία, η αρπαγή και η καταστροφή της μακεδονικής γης. Η χωρίς όρια καταστροφή.
…..Το πρώτο τάγμα που εκπαιδεύτηκε στην Αθήνα έχει την ονομασία Ε.Ε.Σ. ( Κισά-
Μπατζάκ)».
Κάνει λόγο ο αρθρογράφος για «επιστροφή φαντασμάτων στο Λιτόχωρο». Προφανώς
θα εννοεί τους ακροδεξιούς --εθνικιστές που χρόνια τώρα «γιορτάζουν» τα γεγονότα.
Απορούμε όμως γιατί δεν αντέδρασε για τις «γιορτές» αυτές;
Και κάποιος σχολιασμός για αναφορές γενικότερης σημασίας.
1) Στην Οκτωβριανή επανάσταση του 1917 στη Ρωσία δεν χύθηκε καθόλου «άφθονο αίμα».
Ήταν απ’ τις πιο αναίμακτες στην παγκόσμια ιστορία. Αίμα χύθηκε κατά την επέμβαση
των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων (μαζί και της βενιζελικής Ελλάδας) εναντίον του νεαρού
σοβιετικού καθεστώτος (1919-1921), για να εξασφαλίσουν τα οικονομικά συμφέροντα των
αστικών τάξεων των χώρων τους. Το τότε κράτος των σοβιέτ , ακριβώς επειδή ήταν ένα
κράτος εργατικό , διέγραψε μονομερώς το χρέος στους δυτικούς τοκογλύφους και «πέταξε
στη θάλασσα» το στρατό τους.
2) Ας μην επιχαίρει ο Α.Ζ. για την ανατροπή του σοσιαλισμού. Η ανθρωπότητα το πληρώνει
πολύ ακριβά σήμερα. Και οι λαού των χώρων αυτών το ξανασκέφτονται (π.χ. οι Ουγγαρέζοι
σε ποσοστό 70% λένε ότι επί σοσιαλισμού ζούσαν καλύτερα).
3) Πίσω από τους πολέμους πάντα βρίσκονται ταξικά συμφέροντα. Ακόμη και αν ντύνονται
τον μανδύα του εθνικού , φυλετικού, θρησκευτικού πολέμου. Στη διάρκεια της κατοχής
και του εμφυλίου πολέμου κινδύνεψαν τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα της ελληνικής
άρχουσας τάξης από το λαϊκό κίνημα. Αυτή την ερμηνεία των γεγονότων την αποφεύγουν,
όπως ο διάολος το λιβάνι, οι απολογητές του καπιταλισμού.
4) Η μάχη του Δεκέμβρη χάθηκε και οι μαχητές δε γυρίζουν πίσω. Όμως δεν έχουμε
δικαίωμα να ξεχάσουμε ούτε να μην αποκαταστήσουμε την ιστορική αλήθεια. Δεν έχουμε
δικαίωμα να ξεχάσουμε, γιατί ο ταξικός πόλεμος συνεχίζεται και σήμερα και όσο υπάρχει
καπιταλισμός. Η βία είναι διάχυτη σε κάθε πτυχή της κοινωνίας.
Γιατί βια είναι όταν συσσωρεύονται πλούτη σε λίγα χέρια, μαζί και ελληνικά ( 2 τρις.
δολλάρια σε φορολογικούς παραδείσους) και φτώχεια και αθλιότητα στα λαϊκά στρώματα
( σχολεία χωρίς θέρμανση και βιβλία -- νοικοκυριά χωρίς ρεύμα και νερό -- βρεφονηπιακοί
σταθμοί και παιδιά χωρίς φαγητό --οι εργαζόμενοι απλήρωτοι για μήνες και για χρόνια--
οι συνταξιούχοι με συντάξεις πείνας --οι ασθενείς χωρίς φάρμακα και τα νοσοκομεία χωρίς
ιατρικά εφόδια-3.500 αυτοκτονίες και απόπειρες).
Αυτός κι αν είναι πόλεμος, μονόπλευρος, ανελέητος, καταστροφικός για την εργατική τάξη
και τα λαϊκά στρώματα. Και μέχρι τώρα αναπάντητος. Ελπίζουμε όχι για πολύ…..

Ν. Σαλπιστής

Ν.Ε. Πιερίας του Κ.Κ.Ε.

Συμβολική εικόνα:

Ο εγγλέζικος ιμπεριαλισμός 

κατά του αθηναϊκού λαού, 

πάνω στην Ακρόπολη (Εγγλέζος στρατιώτης

πυροβολεί, Δεκέμβρης του 1944 ).

Τους εθνικιστές, και όχι μόνο, 

δεν τους ενοχλούσε 

ούτε η βεβήλωση 

του ιερού βράχου από ξένα

στρατεύματα αλλά ούτε 

και ο κίνδυνος καταστροφής του Παρθενώνα. 

Σήμερα τους πειράζει που

το ΚΚΕ αναρτά πανό κατά των αντιλαϊκών μέτρων.

Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο…

Τα βόλια της άρχουσας τάξης και των Εγγλέζων 

βρήκαν το στόχο τους. Άοπλους Αθηναίους...

(Δεκέμβρης του 1944)

Απρίλης του 1941.

Άλλη μια βεβήλωση, 

αυτή τη φορά από τους Γερμανούς.

Οι κατακτητές-προστάτες αλλάζουν, 

όμως ο κύριος εχθρός της πλουτοκρατίας παραμένει. 

«Ο κύριος εχθρός είναι οι κομμουνιστές». 

Το είπε και ο Τσόρτσιλ.

Γι αυτούς που ξεχνούν: 

Η παρέλαση νίκης το 1945