Αμέσως μετά την πτώση του τείχους καταστράφηκαν χιλιάδες βιβλία, μερικά είχαν μόλις εκτυπωθεί

Μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, το γερμανικό κράτος ανέλαβε την κληρονομιά των μαζικών οργανώσεων της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας.

Τα Αρχεία του Κράτους, κοντά στα δύο εκατομμύρια βιβλία, αφορούν ως επί το πλείστον τη μαρξιστική θεωρία, τη δραστηριότητα των συνδικάτων και άλλων οργανώσεων.

Μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου και την εισβολή της Ομοσπονδιακής «Δημοκρατίας» της Γερμανίας στην Λαϊκή Δημοκρατία, καταστράφηκαν χιλιάδες βιβλία και κομμουνιστικά έγγραφα, ως αποτέλεσμα μιας καταστροφικής πρακτικής ή μιας συμβολικής πράξης για να θυμόμαστε τις κακές συνήθειες της Γερμανίας, καθώς η βάση του κράτους της ΟΔΓ ήταν ναζιστική.

Στη Δυτική Γερμανία παρέμειναν εκατομμύρια Ναζί οι οποίοι, δεν ήταν μονάχα ανώτεροι της κυβέρνησης ή του στρατού, αλλά απολάμβαναν την ατιμωρησία που τους πρόσφερε απλόχερα το καθεστώς της ΟΔΓ! Αυτοί ήταν καταγεγραμμένοι στα αρχεία της «φοβερής και τρομερής» STASI που οι καπιταλιστές χρόνια φρόντισαν να την εμφανίσουν σαν τέτοια. Το άσπρο μαύρο δηλαδή. Αφού λοιπόν είχαν στην κατοχή τους τα αρχεία της τι έκαναν; Φρόντισαν να καταστρέψουν το υλικό που δεν τους βόλευε και να σιωπήσουν μετά, μιας και δεν είχαν κάτι να προσάψουν επιλήψιμο για την STASI και παράλληλα άρχισαν τις φιέστες για το αντιφασιστικό τείχος.

Στην πραγματικότητα στήριζαν με έναν ταραγμένο αντι - κομμουνισμό το καθεστώς τους και υπερασπίζονταν την καπιταλιστική ατομική ιδιοκτησία. (με προστάτες τους Αμερικανούς, Άγγλους και Γάλλους). Δηλαδή, όπως εξιστόρησε και ο Γερμανός νομπελίστας συγγραφέας Χάινριχ Μπελ, για παράδειγμα, στο βιβλίο του, που δημοσιεύθηκε το 1963, «Ο Κλόουν», η ΟΔΓ ήταν μια Γερμανία που χαρακτηρίζεται από τα τραύματα που προκλήθηκαν από τον πόλεμο, η οποία έδειξε υποκριτικά λυπημένη για τον ναζισμό της, αλλά στην πραγματικότητα ήταν κληρονόμος του.

Ευτυχώς, μετά από το φασιστικό όργιο της καταστροφής των βιβλίων της ΛΔΓ, κατορθώθηκε να σωθούν πολλά έγγραφα και έργα από αντιφασίστες Γερμανούς, πολιτικές οργανώσεις, από την άλλη πλευρά του Τείχους, την Αντιφασιστική (αυτό ήταν και το πραγματικό όνομα του τείχους - Αντιφασιστικό Τείχος), που σήμερα διατηρείται ως επί το πλείστον μέρος τους, στο κρατικό Αρχείο. Το ίδρυμα βρίσκεται στην περιοχή Lichterfelde του Βερολίνου, στα νοτιοδυτικά της πόλης. Μέσα στο αρχείο υπάρχουν και ελέγχονται από το κράτος που είναι υπεύθυνο για τη φύλαξη των έργων και την κληρονομιά, έγγραφα από το κομμουνιστικό παρελθόν, που είναι και οι αντιφασιστικοί εργατικοί αγώνες, οι λαϊκές κατακτήσεις. Στο αρχείο του Ιδρύματος περιέχονται και η δράση από τις μαζικές οργανώσεις της ΛΔΓ (SAPMO ακρωνύμιο στα γερμανικά). Τα αντίγραφα φυλάσσονται σε ένα γιγαντιαίο κτίριο από σκυρόδεμα όπου βρίσκονται και τα Εθνικά Αρχεία, στα ομοσπονδιακά αρχεία (Bundesarchiv), περιέχονται μέχρι και 1,7 εκατομμύρια βιβλία. Δεν είναι όλα το θεμέλιο του αρχείου της ΛΔΓ. Εκτός από τα αρχεία όπως οι ίδιοι δηλώνουν, συνολικού χώρου 11,5 χιλιόμετρα, είναι προσωπικά έγγραφα των ηγετών του κόμματος της Α. Γερμανίας, του Ενιαίου Σοσιαλιστικού Κόμματος της Γερμανίας (ΕΣΚΓ) (γερμανικά: Sozialistische Einheitspartei Deutschlands, SED) που ήταν το κυβερνών κομμουνιστικό κόμμα της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας από την ίδρυση του μέχρι το Μάρτιο του 1990. Είναι μια συλλογή των Βάλτερ Ούλμπριχτ και Έρικ Χόνεκερ. Μόνο η βιβλιοθήκη του πρώην Ινστιτούτου για τον μαρξισμό - λενινισμό αποτελείται από πάνω από 600.000 έργα.

Οι τίτλοι που περιέχονται στο αρχείο, δεν είναι προσβάσιμοι και δε χρειάζεται να κάνει κανείς μια γραπτή αίτηση, καθώς τα περισσότερα ντοκουμέντα είναι σε χώρο που δεν έχει πρόσβαση το κοινό. Μόνο με απευθείας σύνδεση, γίνεται εφικτή η πρόσβαση μέσω του ιστού του εθνικού αρχείου. Φυσικά, για να αποκτήσετε πρόσβαση στα έγγραφα αυτά στολίδια που δεν προωθούνται από τη γερμανική άρχουσα τάξη, για προφανείς λόγους, θα πρέπει να γνωρίζετε γερμανικά.

Αμέσως μετά την πτώση του τείχους καταστράφηκαν χιλιάδες βιβλία, μερικά είχαν μόλις εκτυπωθεί.

Τα πάντα για το κομμουνιστικό σύστημα έπρεπε να εξαφανιστούν από τη μια μέρα στην άλλη.

Ο μετασχηματισμός αυτός ήθελαν να κάνει ντόρο, να έχει απήχηση στον κόσμο, και όταν κατά καιρούς ακουστούν διαφορετικοί ισχυρισμοί, να μην υπάρχει αντίλογος!

Την εκτέλεση σε μια - δυο εβδομάδες ανέλαβε ο γενικός γραμματέας του Οικονομικού Συμβουλίου του κόμματος της Μέρκελ, της συντηρητικής Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης (CDU), Wolfgang Steigert. Αυτός ζήτησε να μετονομαστούν οι 550 δρόμοι, σε πόλεις στην Ανατολική Γερμανία, που διατηρούν ακόμα το όνομα του Καρλ Μαρξ, ως ένδειξη του κομμουνιστικού παρελθόντος. Ο Steigert ζήτησε, επίσης, οι δρόμοι που το όνομά τους είναι του Φρίντριχ Ένγκελς, ή της ηρωίδας Ρόζας Λούξεμπουργκ και του Καρλ Λίμπκνεχτ να αλλάξουν.

Προς το παρόν δεν το κατάφεραν. Πχ.: Karl-Marx-Straße, Berlin, Deutschland.

Το Κρατικό Αρχείο είναι ένα μέρος όπου κατάφεραν να διασωθούν τα βιβλία. Από το κέντρο της πόλης απέχει σχεδόν μια ώρα και στεγάζεται σε ένα πρώην στρατιωτικό αρχηγείο των ΗΠΑ. Στην πραγματικότητα, το αρχείο της βιβλιοθήκης είναι η παλιά εκκλησία, όπου γίνονταν θρησκευτικές τελετές για τα αμερικανικά στρατεύματα. Εκεί μέσα είναι το αρχείο, υπάρχει, ελέγχεται από το κράτος, που είναι υπεύθυνο για τη φύλαξη των έργων και την κληρονομιά των κομμουνιστικών εγγράφων του παρελθόντος. Είναι τα Αρχεία από τους Αγώνες των συνδικάτων και των μαζικών οργανώσεων της ΛΔΓ (SAPMO ακρωνύμιο στα γερμανικά).

Ο πρώην Υφυπουργός Πολιτισμού Bernd Neumann υπενθύμισε το 2013 ότι «η συλλογή περιέχει επίσης και τα έγγραφα από την έναρξη του γερμανικού και του διεθνούς εργατικού κινήματος από το 1803, όπως έγγραφα του Κομμουνιστικού Κόμματος KPD».

Βιβλία που ήταν μέρος του πρώην Ινστιτούτου του Μαρξισμού - Λενινισμού στο γερμανικό αρχείο στο Βερολίνο - Lichterfelde CARMELA NEGRETE / ΒΕΡΟΛΊΝΟ

Ο οργανισμός ιδρύθηκε το 1992. Οι εργασίες συντήρησης του είναι άψογες και «απολίτικες». Δεν είναι όλα τα έγγραφα από το αρχείο της ΛΔΓ. Υπάρχουν επίσης και έργα της ναζιστικής Γερμανίας ή ακόμα και της προηγούμενης εποχής. Όπως διακηρύσσει, ο στόχος του εθνικού αρχείου είναι «να διασφαλιστεί η μετάδοση της κληρονομιάς των κεντρικών οργάνων της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας, του γερμανικού Ράιχ και της Γερμανικής Συνομοσπονδίας».

Το αρχείο της ΛΔΓ είναι ιδιαίτερο, δείχνει πώς ήταν οι συνθήκες της Γερμανίας στα τέλη της δεκαετίας του '80 και η υποδειγματικά ειρηνική διαδικασία επανένωσης.

Δεν είναι μόνο τα κυβερνητικά αρχεία, αλλά ένα ολόκληρο υλικό που μεταφέρει μια ιδέα για το πώς αναπτύχθηκε η Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας, εξηγεί στο γραφείο του ο Elrun Dolatowski, ο διευθυντής του Ιδρύματος Βιβλιοθήκης.

Ο οικονομολόγος Anneli Echterhoff, ο οποίος διευθύνει ένα μάθημα διδάσκοντας το Κεφάλαιο του Καρλ Μαρξ στο Ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ, εξηγεί πως πριν από μερικές δεκαετίες ήταν υποχρεωτική η ανάγνωσή του στην Ανατολική Γερμανία, αλλά σήμερα δεν διδάσκεται στα πανεπιστήμια, παρόλο που υπάρχει ενδιαφέρον από κάποιους φοιτητές: «για τα μαθήματα το 2016 είχαμε 160 συμμετοχές»

«Σχέδιο Δράσης» του απαγορευμένου KPD Κομμουνιστικού Κόμματος σχετικά με το πώς να ελέγχουν την παραγωγή CARMELA NEGRETE / ΒΕΡΟΛΊΝΟ

Το αρχείο στεγάζεται σ' ένα γκρίζο κτίριο, μέσα και έξω, όπου υπάρχουν τροχήλατα ράφια εξοικονόμησης πολύτιμου χώρου. Τα δωμάτια είναι γεμάτα από κώδικες της βιβλιοθήκης. Απευθείας πρόσβαση, γίνεται μέσω του ιστού του εθνικού αρχείου. Μέρος του υλικού έχει ψηφιοποιηθεί και αυτό είναι το μόνο προσβάσιμο.

Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι ένας τόσο καλός προορισμός για όλα αυτά τα βιβλία. Στην πραγματικότητα, ένα μεγάλο μέρος των Γερμανών φαίνεται να αγνοούν την ύπαρξη του ιδρύματος. Οι ιστορικοί, οι μαθητές και οι δημοσιογράφοι είναι συχνά οι χρήστες της συλλογής. Εάν κάνετε αναζήτηση στο Google «Ίδρυμα SAPMO» στο τμήμα ειδήσεων εμφανίζονται λιγότερο από μια ντουζίνα αποτελέσματα, ειδικά του τμήματος ιστορίας των μέσων μαζικής ενημέρωσης, και ο φορέας εμφανίζεται ως πηγή, όχι ως αντικείμενο ειδήσεων. Αντίθετα, αν εισάγουμε τις λέξεις «το αρχείο ΓΛΔ» εμφανίζονται αμέτρητα νέα, όμως, που συνδέονται με ένα άλλο αρχείο: τη μυστική υπηρεσία, την STASI.

Ένα από τα δωμάτια στα οποία βρίσκονται τα βιβλία των μαζικών οργανώσεων της ΛΔΓ Αποθηκεύονται απ' το γερμανικό κράτος σε αρχείο στο Βερολίνο - Lichterfelde CARMELA NEGRETE / ΒΕΡΟΛΊΝΟ

Εργαζόμενοι στο αρχείο εξηγούν οι ίδιοι ότι πριν γραφτεί ο νόμος που θα καθόριζε την τύχη των έργων, μερικές κρατικές επιχειρήσεις κατέστρεψαν τα αρχεία τους. Ως εκ τούτου, ήρθε εδώ μόνο μέρος του περιεχομένου των βιβλιοθηκών των κρατικών επιχειρήσεων και οργανισμών.

Υπάρχουν δύο ιδιωτικές συλλογές βιβλίων απ' τη ΛΔΓ. Η μία είναι του Peter Sodann, ηθοποιού, που γεννήθηκε στη Σαξονία και ζει στο χωριό Staucha, μεταξύ Δρέσδης και της Λειψίας. Η συλλογή του, των 1 εκατομμυρίου τίτλων, είναι μία από τις μεγαλύτερες ιδιωτικές συλλογές της βιβλιογραφίας που δημοσιεύθηκε κατά τη διάρκεια των σαράντα χρόνων της ΛΔΓ. Ο Sodann ονόμασε τη βιβλιοθήκη, το σπίτι της λήθης  και μπορεί κανείς να την επισκεφθεί.

Η άλλη είναι του πάστορα Martin Weskott στην πόλη του Katlenburg, κοντά στο Γκέτινγκεν, με περίπου 700.000 αντίτυπα, σύμφωνα με τον ίδιο, τα οποία δημοσιεύθηκαν κατά τη διάρκεια της σοσιαλιστικής περιόδου. Όπως εξήγησε στην εφημερίδα Die Welt, άρχισε να διασώζει τα βιβλία το 1991 όταν είδε μια φωτογραφία από αποθήκη ανακύκλωσης σε μια εφημερίδα στην πόλη της Λειψίας που είχαν λάβει εκατοντάδες βιβλία για να τα καταστρέψουν.

Αυτές οι ιδιωτικές βιβλιοθήκες και η συλλογή SAPMO του Ιδρύματος είναι ιδανικές για όσους ενδιαφέρονται να μάθουν την αλήθεια και περισσότερα για τη ζωή και την πολιτική της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας.