Αποικίες σημαίνει για τα παιδιά ένα ξέγνοιαστο καλοκαίρι με φωτιές και τη φύση, πρώτες αγάπες. Σε πολλές αποικίες στη Βαλτική Θάλασσα, στο Harz ή στο δάσος της Θουριγγίας (περιοχές της ανατολικής) συμμετείχαν επίσης δυτικά παιδιά. Η Heidi Zeidler το 1955 σε ηλικία 12 ετών ταξίδεψε για πρώτη φορά από την περιοχή Nordrehin - Westfalen της δυτικής Γερμανίας στην Ανατολική σε κάποιες αποικίες. Αργότερα θα έπαιρνε μια απόφαση που θα άλλαζε τη ζωή της.
Δυτικά παιδιά σε θερινές κατασκηνώσεις της Ανατολής
Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο για την Heidi Zeidler από το να περπατάει μέσα στο δάσος του Βραδεμβούργου ή να κολυμπάει στο Darß στη Βαλτική Θάλασσα κάνοντας διακοπές στη ΛΔΓ. Συνταξιούχος τώρα, ξεφυλλίζοντας το άλμπουμ φωτογραφιών της θυμάται το 1955, τότε που ήταν 12, που πρωτοταξίδεψε από τα δυτικά προς τα ανατολικά, στις αποικίες στο Bad Saarow. Εκείνη την εποχή ζούσε στο Höxter, στη Βεστφαλία.
Ο πατέρας και η μητέρα της ήταν ανώτερα μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γερμανίας (KPD) και είχαν λίγο χρόνο για να πάνε διακοπές με την κόρη τους.
Ο πατέρας και η μητέρα της ήταν ανώτερα μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γερμανίας (KPD) και είχαν λίγο χρόνο για να πάνε διακοπές με την κόρη τους.
«Πρέπει να πω ότι για μένα ήταν μια τεράστια περιπέτεια. Υπήρχαν τα πάντα για τα παιδιά. Πίναμε αναψυκτικά, κάτι που μου αρέσει ακόμη και σήμερα. Δεν είχαμε φόβο της επαφής.»
Η Heidi Zeidler το χρόνο που πέρασε στη ΛΔΓ ζούσε ανέμελα με άλλα παιδιά με τα οποία συναναστρέφονταν με «εντελώς κανονικό» τρόπο. Στο σπίτι στη δυτική Γερμανία η κοπέλα είχε ήδη συμμετέχει στις εργασίες του KPD, βοήθησε στο μοίρασμα φυλλάδια και την τοποθέτηση εκλογικών αφισών και επίσης στη διακίνηση εφημερίδων. Αλλά δεν είναι μόνο τα παιδιά των κομμουνιστών που ταξίδεψαν στη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας. Η εκστρατεία αποικιών της «Frohe Ferien für alle Kinder» (Καλές διακοπές για όλα τα παιδιά), που οργανώθηκε από μια εργατική ένωση είχε αρκετή απήχηση στη Δύση.
Για την ΛΔΓ αυτό ήταν ένα επιτυχημένο «πραξικόπημα» - προπαγάνδα στον ανταγωνισμό μεταξύ των δύο συστημάτων. Ήταν για να εξετάσει κανείς τα ακόλουθα ερωτήματα:
Ποια χώρα είναι πιο κοινωνική;
Ποια κάνει περισσότερα για τα παιδιά;
Επιπλέον, στη δεκαετία του '50, τα κοινωνικά επιτεύγματα της ΛΔΓ ήταν θεαματικά, με την επίσκεψη κανείς θα δει τα κενά στην κοινωνία της ΟΔΓ. Φυσικά, αυτό είχε επίσης ένα κόστος για τη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας, δαπανήθηκαν 1,6 εκατομμύρια, μόνο για τις μεταφορές, στέγαση και τη φροντίδα των δυτικών παιδιών στις αποικίες. Έτσι, τα καταλύματα, η βοήθεια και η φροντίδα τους ήταν άψογα.
Στο επίκεντρο της πολιτικής αστυνομίας της ΟΔΓ
Η αποστολή των παιδιών δεν ήταν παράνομη, αλλά ήταν ένα αγκάθι στο μάτι για την ομοσπονδιακή κυβέρνηση και τις περιφερειακές κυβερνήσεις της Δυτικής Γερμανίας. Ο αντικομμουνισμός ήταν η ραχοκοκαλιά της πολιτικής της ΟΔΓ. Ως εκ τούτου, περιθωριοποιούν και ποινικοποιούν τόσο την εκστρατεία όσο και τους ακτιβιστές που προπαγάνδιζαν τις αποικίες και οι πολιτικοί προειδοποιούν για τις «Κομμουνιστικές επιρροές στην εκπαίδευση» περιγράφοντας την εκστρατεία ως «δηλητήριο για τις ψυχές των παιδιών». Η Zeidler Heidi θυμάται την καθημερινή υποστολή της σημαίας, αλλά εκτός από αυτό, τα στρατόπεδα ήταν μάλλον απολίτικα. Παρά το γεγονός ότι πολλά παιδιά επέστρεψαν στη Γερμανία με το λογότυπο της FDJ ή τον ιστό των πρωτοπόρων, οι ψυχαγωγικές και αθλητικές δραστηριότητες ήταν αυτό που τους απέμεινε σαν ένα μεγαλύτερο αποτύπωμα στην μνήμη.
«Δεν υπήρχε καμία πολιτική συζήτηση, ούτε εμφανίστηκε κανένας Ρώσος ή οποιοσδήποτε πολιτικός κομισάριος δεν είπε τίποτα», αναφέρει η Zeidler Heidi.
Στα τέλη της δεκαετίας του '50 η εκστρατεία των αποικιών εμφανίζεται στη Δυτική Γερμανία ως κομμουνιστική διείσδυση που πραγματοποιείται από το Κόμμα της ΛΔΓ, ένα ανατολικό γκολ. Κάποιοι ακτιβιστές του συλλόγου διώχτηκαν και καταδικάστηκαν ως εχθροί του κράτους της ΟΔΓ. Η πιο αποτελεσματική Δυτική αντίδραση στις ανατολικές αποικίες ήταν να επενδύσει στο δικό της πρόγραμμα. Αυξήθηκε δραματικά η κρατική χρηματοδότηση για δυτικά προγράμματα συμβουλίων, κοινωνικών οργανώσεων και εκκλησιών. Στις 7 του Ιούλη του 1961 το Υπουργείο Εσωτερικών απαγόρευσε την εκστρατεία αποκίων από την ΟΔΓ στη ΛΔΓ.
Μια βαρυσήμαντη απόφαση
Πριν από πολύ καιρό, η Heidi Zeidler είχε ήδη λάβει την απόφαση που άλλαξε τη ζωή της: Ήθελα να κινηθώ προς τη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας και να ζήσουν εκεί. Αυτό προκλήθηκε και από τη θεώρηση του KPD ως εχθρό του συντάγματος και την απαγόρευσή του στις 17 Αυγούστου του 1956.
«Τότε ζήτησα από τη διεύθυνση των αποικιών αν μπορούσα να πάω και να γραφτώ σε οποιοδήποτε σχολείο - οικοτροφείο της ΛΔΓ. Ρώτησε: «Εννοείτε για πάντα;». Για πάντα, για πάντα, όχι μόνο για μια-δυο εβδομάδες. Αυτό ήθελα. Ήθελα να είμαι μαζί με τα άλλα παιδιά, να μην είμαι πια απομονωμένη και υποκείμενο ελέγχων. Αυτό τους είπα.»
Το καλοκαίρι του 1957, ένα χρόνο αργότερα, η 15χρονη πλέον Heidi εγκαταστάθηκε στις αποικίες στη ΛΔΓ με την άδεια των γονιών της. Λίγο μετά ο πατέρας και η μητέρα της συνελήφθησαν στα δυτικά μαζί με μαχητές του ΚΚΓ και άνοιξαν νομικές διαδικασίες εναντίον τους. Η μητέρα της Heidi πέρασε εννέα μήνες στη φυλακή. Η Heidi Zeidler παρέμεινε στη ΛΔΓ, ασχολήθηκε με το γεωργικό τομέα, κατείχε μια θέση στην FDJ και έκανε πέντε παιδιά. Μέχρι τη συνταξιοδότησή της εργάστηκε και στο προσωπικό των αμαξοστοιχιών. Ακόμα σκέφτεται τις ημέρες που πέρασε στις αποικίες της ΛΔΓ.
«Frohe Ferien für alle Kinder»
Μεταξύ του 1954 και του 1961 στις αποικίες της ΛΔΓ είχαν προσκληθεί δεκάδες χιλιάδες παιδιά από τη Δυτική Γερμανία. Ο σύλλογος «Frohe Ferien für alle Kinder» (Καλές διακοπές για όλα τα παιδιά), που ιδρύθηκε στο Ντίσελντορφ το 1955, προσέφερε στα παιδιά διακοπές δωρεάν ή με μια ελάχιστη δαπάνη.
Στο αποκορύφωμα του Ψυχρού Πολέμου, όμως, αυτά τα ταξίδια διακοπών έγιναν ένα ζήτημα υψηλής πολιτικής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου