«...Χαρακτηριστικό του καπιταλισμού γενικά είναι ότι χωρίζει την ιδιοκτησία του κεφαλαίου από τη χρησιμοποίηση του κεφαλαίου στην παραγωγή, ότι χωρίζει το χρηματικό κεφάλαιο από το βιομηχανικό ή το παραγωγικό, ότι χωρίζει τον εισοδηματία, πού ζει μόνο από το εισόδημα του χρηματικού κεφαλαίου, από τον επιχειρηματία και απ’ όλα τα πρόσωπα πού συμμετέχουν άμεσα στη διαχείριση του κεφαλαίου. Ό ιμπεριαλισμός ή η κυριαρχία του χρηματιστικού κεφαλαίου είναι ή ανώτατη εκείνη βαθμίδα του καπιταλισμού, όπου ο χωρισμός αυτός παίρνει πελώριες διαστάσεις. 'Η υπεροχή του χρηματιστικού κεφαλαίου πάνω σ’ όλες τις υπόλοιπες μορφές του κεφαλαίου σημαίνει κυρίαρχη θέση του εισοδηματία και τής χρηματιστηριακής ολιγαρχίας, σημαίνει ξεχώρισμα μερικών κρατών, πού κατέχουν τη χρηματιστική «δύναμη», απ όλα τα υπόλοιπα...»
(Β.Ι. Λένιν: Ο ιμπεριαλισμός, το ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού)
 |
| Τα πιτσουνάκια, αντίπαλοι στο εκλογικό τσίρκο, όταν ήταν στο ίδιο κόμμα. |
Αλλά ο Donald Trump είναι η Βεμπεριανή ενσάρκωση του ενιαίου καπιταλιστικού πνεύματος, ένας αδίστακτος δισεκατομμυριούχος και η μόνη ιδεολογία που πιστεύει είναι το χρήμα. Είναι ικανός να κάνει τα πάντα για να αυξήσει τα κέρδη του, έτσι είναι.
Η «αντισυστημική» επιλογή, όπως την αποκαλούν πολλά μέσα παραπληροφόρησης, είναι το ρεπουμπλικανικό κόμμα του Μπους και του Ρίγκαν. Το μόνο που διαφέρει από το «Δημοκρατικό», για το οποίο οι «προοδευτικοί» και άλλοι μας ζαλίζουν, είναι στο πώς θα εκμεταλλευτούν την εργατική τάξη λιγότερο υποκριτικά χωρίς πολύ παυσίπονο και μακιγιάζ.
Μερικοί ακόμη γεμίζουν το στόμα τους με ελπίδα για ειρήνη δηλώνοντας ότι ο Trump θα είναι πιο οικείος, θα ζήσουμε σαν αδέρφια, κάτω από το καπιταλιστικό σύστημα.
Κατ' αρχάς, ο καπιταλισμός βασίζεται στη βία μιας μειοψηφίας παράσιτων που καρπώνεται τον πλούτο που παράγει η πλειοψηφία.
Ο Μαρξ και ο Ένγκελς ονομάζουν αυτή την αντίθεση «ταξικό πόλεμο», μια αγεφύρωτη σύγκρουση μέχρις ότου να γίνει η εξάλειψη στα σίγουρα των κοινωνικών τάξεων. Η εργασία μπορεί να πραγματοποιείται και να λειτουργεί, μόνο επειδή ο καπιταλιστής χρειάζεται πάντα το προλεταριάτο, την κύρια πηγή του πλούτου του.
Δεύτερο,
επειδή ο καπιταλισμός, ειδικά στην ιμπεριαλιστική του φάση και τελευταία, χρειάζεται τον πόλεμο, οικονομικό ή στρατιωτικό ή και τα δύο, για να συνεχίσει να απομυζά όλο και περισσότερους πόρους, περισσότερα οφέλη, μεγαλύτερη προστιθέμενη αξία από διακίνηση από την εξαγωγή του κεφαλαίου, κάνει συμφωνίες, συμμαχίες ή προσαρτήσεις ορισμένων καπιταλιστικών ή άλλων κρατών και ανοίγεται έτσι ο διάδρομος για νέους πολέμους.
«Γι' αυτό το λόγο, οι συμμαχίες - οι ενδοϊμπεριαλιστικές, στην καπιταλιστική πραγματικότητα, και όχι στη χυδαία μικροαστική - αστική φαντασίωση» του Άγγλου Τάλκοτ Πάρσονς ή «του «μαρξιστή» - αποστάτη - Κάουτσκι, ανεξαρτήτως της μορφής τους: είτε όταν στρέφονται η μία κατά της άλλης, είτε στην περίπτωση που υπάρχει μια γενική συμμαχία όλων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων - δεν μπορούν να αποτελέσουν, αναπόφευκτα, παρά μια «ανακωχή» μεταξύ των πολέμων με ειρηνικές συμμαχίες, για προετοιμασία νέων πολέμων, που με τη σειρά τους, προέρχονται από τους κόλπους του πολέμου.»
(Β.Ι. Λένιν: Ο ιμπεριαλισμός, το ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού). σελ. 425
Ο καπιταλισμός, «αναπόφευκτα» τείνει προς τον πόλεμο, αν και όταν ένα κράτος βρίσκεται σε μια αδύναμη θέση στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα (στην οποία όλα τα κράτη αποτελούν μέρος, στο πλαίσιο ενός καπιταλιστικού καθεστώτος) προφανώς φαίνεται ότι «δεν είναι επιθετικό» και, ως εκ τούτου, μετά από αυτή τη καουτσκική λογική, «δεν είναι ιμπεριαλιστικό.» Κατόπιν τούτου είναι απάτη τα περί αντισυστημικού Τραμπ.
Έτσι ο Trump γιορτάζει τη νίκη του μαζί με τους καπιταλιστές και μαζί υπερηφανεύονται ότι μπορεί κάποιος να γίνει πλούσιος χωρίς να πληρώνει φόρους ή να σέβεται το νόμο. (περιέργως, πολλοί από αυτούς έκαναν ίδιο με την εκλογή Ομπάμα, όταν έγινε ο «ελπιδοφόρος μαύρος πρόεδρος»).
Ο Τραμπ δε διαφέρει
πολύ σε σχέση με την αντίπαλό του τη Χίλαρι Κλίντον και στη συνέχεια, όπως είναι φυσιολογικό για την κατηγορία του, κάθε ιδέα ακόμα και εξ αποστάσεως να αλλάξει το σύστημα είναι αποτυχημένη. Καθώς το σύστημα της ιδιοκτησίας, όπως είπε ο Μαρξ στο Μανιφέστο του, είναι το βασικό σημείο, που κάθε κομμουνιστικό κόμμα πρέπει να θέσει τον πυρήνα της ανάλυσής του.
Η επιθετικότητα των ΗΠΑ (έχει εξασφαλισθεί η συνέχιση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης ως δεδομένο και στις δύο περιπτώσεις) θα συνεχιστεί στην εξωτερική πολιτική της. Οι εύκολες φανφάρες ή αυταπάτες, όπως και κατά τον Κάουτσκι, λέγονται απλά για να δικαιολογηθεί η ίδια η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης.
Το γεγονός είναι ένα, ότι, ειδικά σε μια εποχή που ο μονοπολικός κόσμος που προέκυψε μετά το θρίαμβο του καπιταλισμού στην ΕΣΣΔ στη δεκαετία του ενενήντα, χάνει έδαφος, ένα νέο ιμπεριαλιστικό μπλοκ είναι υπό κατασκευή.
Με τον Τραμπ θα ακολουθηθεί ο μόνος τρόπος που ο καπιταλισμός μπορεί να αναπτύξει: με τον ανταγωνισμό, τη κλοπή, τον πόλεμο, αν και σε ώρες αιχμής η «ανακωχή», οι «συμμαχίες» και η «επαναπροσέγγιση» μεταξύ τους, μπορεί να φαίνεται το αντίθετο από αυτό που ήδη ο Λένιν έδειξε, ότι όλα αυτά αποτελούν την «προετοιμασία για νέους πολέμους.»
Με λίγα λόγια,
ο Τραμπ, όπως η Κλίντον, είναι στην πραγματικότητα άνθρωποι του συστήματος. Για να γίνει πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Τραμπ, για να μην το ξεχνάμε, έγινε χάρη σε μια εκλογική διαδικασία που οι επιχειρήσεις χρηματοδοτούν τις εκστρατείες ή τους φορείς της προπαγάνδας και αποφασίζουν ποιες θα είναι οι επιλογές που μπορούν να ψηφιστούν και να εφαρμοστούν.
Το «αντισυστημικός» είναι για κατανάλωση.
Σε ένα σύστημα όπου ψήφισαν περισσότεροι την Κλίντον και εκλέχτηκε ο Τραμπ, που στο εκλογικό σώμα της χώρας η συμμετοχή ήταν το 1/3 και από αυτό το 1/2 πήρε ο «νικητής», άρα θα παίρνει αποφάσεις το 1/6 και όχι το 1/2 που λένε οι κανόνες της δημοκρατίας.
Σε όλες τις περιπτώσεις, αν και έχει χρησιμοποιηθεί η πρωτόγονη ψευδο - αντισυστημική ρητορική, ο σημερινός ψηφοφόρος τείνει να θέσει με την μέγιστη φαντασία στο συγκεκριμένο άτομο την δύναμη, που δεν την έχει, καθώς είναι μόνο δύο μαριονέτες των μεγάλων μονοπωλιακών επιχειρήσεων στη χώρα τους και, κατά συνέπεια, είναι μαριονέτες του ενός ή του άλλου ιμπεριαλιστικού μπλοκ.
Το μόνο ποιοτικό στοιχείο στην εκλογή Τραμπ είναι ότι πλέον ο καπιταλισμός ασκεί την εξουσία με ηγεσία παρμένη απ΄ ευθείας από τον πάγκο των καπιταλιστών, στην ηγεσία των καπιταλιστών (Ουκρανία - Ποροσένκο, Ιταλία - Μπερλουσκόνι) και όχι με το υπηρετικό προσωπικό, χωρίς προσχήματα, απροκάλυπτα!
Το βέβαιο σ΄ αυτές τις περιπτώσεις είναι ότι ο καπιταλισμός, στο τελευταίο στάδιό του, χρησιμοποιεί το φασισμό, το ρατσισμό, την βία και τον πόλεμο!
==
- Όχι στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.
- Να κλείσουν οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις και τα στρατηγεία.
- Έξω το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο.
- Να γυρίσουν πίσω οι ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις από αποστολές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
-- Υψώνουμε τείχος στο ρατσισμό και την ξενοφοβία
- Εκφράζουμε αγωνιστικά τη διεθνιστική μας αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και τους μετανάστες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου