Σάββατο 13 Μαΐου 2017

Η Γκουέρνικα της Κριμαίας και η Eurovision

Ένας άνθρωπος που πάει για πρώτη φορά στην κοιλάδα του Λάκι, επηρεάζεται από τη σιωπή της. Αυτή η σιωπή δεν υπάρχει πουθενά αλλού στην Κριμαία. Σιωπηλά στέκονται τα ξεραμένα βουνά. Τα δέντρα είναι ακίνητα στο πέρασμα του ανέμου. Μόνο ένας μοναχικός λαγός τρέχει μέσα στο τεράστιο στρωμένο λιβάδι με τις κόκκινες παπαρούνες. Η φύση είναι σιωπηλή. Αλλά θα πρέπει να ακούσουμε πιο προσεκτικά σε αυτά τα βουνά και τα δέντρα, να εξετάσουμε τις αιματοβαμμένες παπαρούνες - και αρχίζουν να μιλούν αυτές, σπάζοντας τη σιωπή.

Θα πω την τρομερή ιστορία, η οποία είναι θαμμένη για περισσότερο από 60 χρόνια: στις φλέβες της κοιλάδας κυλούσε το αίμα των περήφανων ντόπιων της Κριμαίας, σεβαστών πολύ πέρα από τη χερσόνησο.

 Το χωριό Λάκι. Στο χάρτη δεν υπάρχει!
Ο δρόμος ανηφορίζει ομαλά φτάνοντας στα ερείπια της εκκλησίας του Αγίου Λουκά. Δυστυχώς αυτό είναι το μόνο που έχει απομείνει από το ελληνικό χωριό Λάκι της Κριμαίας, που πρωτοκατοικήθηκε τον καιρό του Βυζαντίου. Το χωριό Λάκι ήταν ένα χωριό εκπληκτικής και ηρωικής ιστορίας, ένα στοιχείο του βυζαντινού πολιτισμού.
Σαν αετοφωλιά, το χωριό αυτό βρισκόταν σε βραχώδες έδαφος στο πέρασμα ανάμεσα στα βουνά των Τατάρων προς τη Γιάλτα.

Μετά από μια λίμνη, στο παρελθόν ο δρόμος οδηγούσε στη βυζαντινή εκκλησία. Δίπλα της - ένα μικρό νεκροταφείο. Σε μικρή απόσταση με τα πόδια - το μικρό ερημητήριο. Λίγο πιο κάτω, στην κοιλάδα, διατηρούνται μικρές λίμνες καλυμμένες από νούφαρα. Πόσα χρόνια κράτησαν αυτές οι λίμνες - εκατό, τριακόσια, εξακόσια... Πιστεύεται ότι το όνομα Λάκι, ή Λάκα, προέρχεται από την ελληνική λέξη λάκκα, λακκούβα.


Αυτές οι περιοχές κατοικούνται από τα αρχαία χρόνια. Στην περιοχή του χωριού Λάκι βρίσκονται ίχνη δύο μικρών οικισμών του 6ου - 8ου αιώνα. Τα ερείπια ενός ακόμα πιο αρχαίου ναού βρίσκονται κάτω από το νεκροταφείο. Στην επιγραφή μιας επιτύμβιας στήλης αναγράφεται η ημερομηνία 1362.
Τα ερείπια, που βρίσκονται στο τέλος του ανηφορικού δρόμου ανήκει στην Εκκλησία του Αγίου Λουκά, χτίστηκε το 1904. Ωστόσο, είναι περίεργο το γεγονός ότι ο ναός του Λάκι ήταν ο μοναδικός ναός στο όνομα του Αγίου Λουκά στην Κριμαία.
Παρατηρήστε την ελληνική επιγραφή
Πριν από την είσοδο βρίσκονται στο έδαφος ογκόλιθοι από την καταστροφή του τρούλου και του καμπαναριού. Καταστράφηκε ολοσχερώς το ιερό, αλλά όχι οι τοιχογραφίες.
Πουθενά στην Κριμαία δεν υπάρχει ναός σαν αυτόν. Τώρα δεν υπάρχει αυτό το χωριό.
Δεν θα το βρείτε σε χάρτες και οδηγούς, ούτε από κοντά, μόνο κάτι υπολείμματα πέτρινων τοίχων έχουν απομείνει.
Δυστυχώς, δεν υπάρχουν πλέον μαζί μας αυτοί οι άνθρωποι να μας θυμίζουν τη μυρωδιά της γης, τη θέα στα βουνά σε οποιαδήποτε εποχή του χρόνου, τον καπνό της καμινάδας στα νοικοκυρεμένα σπίτια με τον μπροστινό κήπο, το μικρό μαγαζάκι, την εκκλησία, τους δρόμους, και το κέρασμα του ποτού από μήλο και αχλάδι.
Μόνο το «αποπνικτικό» γαλάζιο του ουρανού, τα απότομα λαξευμένα βράχια στο βάθος, οι καταπράσινες πλαγιές των βουνών και ο ήλιος, όλα εγγενή σε μια γη που μοιάζει με Ελλάδα. Εδώ ζούσαν άνθρωποι που αγαπούσαν την ελευθερία. Πολλοί μεγάλοι άνθρωποι γεννήθηκαν στη γη του Λάκι.

Το χωριό πάντα είχε το δικό του μικρόκοσμο.
Οι άνθρωποι καλλιεργούσαν εξαιρετικό καπνό, σταφύλια και είχαν βοοειδή. Οι ξένοι σ’ αυτόν τον τόπο ήταν πάντα ευπρόσδεκτοι. Το γραφικό χωριό στεκόταν στην κορυφή του λόφου για εκατοντάδες χρόνια. Ελληνικά ονόματα όπως Σπαής, Λέλης, Αρβανίδης προέρχονται από αυτά τα μέρη. Αυτή η σκληρή γη του Λάκι γέννησε τον πρόεδρο του τοπικού κολχόζ «Η Νέα Ζωή» Βλαδίμηρου Λέλη και θα συνέχιζε να υπάρχει αν το υγρό πρωινό της άνοιξης του 1942 δεν καιγόταν ολοσχερώς από τους γερμανοφασίστες και τους Τατάρους συνεργάτες τους. Εκείνη τη μέρα που έσπειραν το θάνατο.
Μια τραγωδία όπως σε πολλά χωριά της Ελλάδας, συνέβη και στην Κριμαία.

Η Γκουέρνικα της Κριμαίας ονομάζεται Λάκι.
Δεν μπορούμε να γράψουμε, δεν μπορούμε να μιλάμε για αυτό το χωριό, χωρίς ένα βαθύ συναισθηματικό πόνο.
Τυχερός - Κριμαίας Khatyn«Σήμερα, 24 Μαρτίου (1942), κατάσκοποί μας αναφέρουν την τρομερή είδηση: την 23η Μαρτίου κάηκε και καταστράφηκε ολοσχερώς το χωριό Λάκι. Αχρείοι Γερμανοφασίστες και άθλιοι συνεργάτες τους έκαψαν ολόκληρο το χωριό, το σχολείο, το κτίριο του τοπικού κολχόζ, το κατάστημα, κατοικίες αγροτών, ακόμα και την εκκλησία (σ.σ. οι ναζί καίνε εκκλησίες, όχι οι κομμουνιστές). Μαζί, εκτός από τον ανδρικό πληθυσμό, εκτελέστηκαν 16 γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένοι, συμπεριλαμβανομένης της Ελένης Γκάβαλλο με το 8 μηνών μωρό της που τους έκαψαν μες το σπίτι της. Τα πτώματα των εκτελεσθέντων ρίχτηκαν σε ένα από τα κελάρια, περιελούστηκαν με βενζίνη και κάηκαν.»


Το παραπάνω αποτελεί απόσπασμα του βιβλίου «Η Φλόγα της Κριμαίας», που έγραψε ο πρώην διοικητής της μονάδας του Bakhchisaray της Κριμαίας και στη συνέχεια μαχητής του Νότιου Μετώπου, βραβευθείς ως ήρωας της Σοσιαλιστικής Εργασίας, διευθυντής του κολχόζ του Koktebel της Κριμαίας, Μιχαήλ Αντρέεβιτς Μακεντόνσκι.


«(...) Έτσι έχασαν τη ζωή τους, στο Λάκι, το χωριό των ανταρτών της Κριμαίας.» (Β Serman. "Goryanka" εφημερίδα Pravda Κριμαίας, 26/09/1963).


Ένας άλλος μάρτυρας της καταστροφής του επαναστατημένου χωριού ήταν ο Γιούρι Μιχάιλοβιτς Σπαή, ανιψιός του Νικόλαου Κωνσταντίνοβιτς Σπαή της θρυλικής κατασκοπικής ομάδας των ανταρτών του Καρασουμπάζαρ (ρωσικά: Μπελογκόρσκ). Ο Νικολάι Σπαή καταδικάστηκε ως προδότης (!) και απαγχονίστηκε από τους Ναζί. Ένας από τους δρόμους του Μπελογκόρσκ πήρε το όνομά του. Ο Γιούρι Μιχάιλοβιτς έχει περάσει τα 80 χρόνια. Το 1942, ήταν ένα αγόρι δεκατριών χρονών.
«Όταν οι Ναζί συνέτριψαν το στρατό των ανταρτών, όσοι επέζησαν, ήρθαν στο χωριό μας.
Την 23η Μάρτη του 1942 το χωριό περικυκλώθηκε από τους Γερμανούς και τους εθελοντές - Τατάρους του τιμωρητικού τάγματος της Κριμαίας» - λέει ο Γιούρι Σπαή. «Όλοι οι κάτοικοι συγκεντρώθηκαν μπροστά από το συμβούλιο του χωριού και ελέγχθηκαν. Οι Γερμανοί καταδίκασαν πάνω από 30 άτομα σε θάνατο, παρά το γεγονός ότι τίποτα ύποπτο δεν βρήκαν και τους οδήγησαν στον τόπο της εκτέλεσης. Μεταξύ αυτών ήταν ο θείος μου και τα δύο αδέλφια του. Ήμουν ακόμα αφελής έφηβος και ρώτησα: «Θείε Mitya πού σας πηγαίνουν;» Και μου είπε στα ελληνικά, για να μην καταλάβουν οι Τάταροι: «Γιούρι, να φύγεις, σε λίγο εμάς θα μας πυροβολήσουν, θα μας σκοτώσουν.» Αυτό δεν μπορώ να το ξεχάσω...»
Το χωριό πυρπολήθηκε, τα σκυλιά γάβγιζαν δυνατά, οι άνθρωποι πανικοβλήθηκαν. Όλη τη βρώμικη δουλειά την έκαναν οι Τάταροι.
Τη θεία του Γιούρι Μιχάιλοβιτς την έδεσαν στο κρεβάτι, και το μωρό οκτώ μηνών της, σαν ένα κουρέλι, ρίχτηκε στη φωτιά. Η γυναίκα ούρλιαζε για όσο διάστημα δεν είχε καταρρεύσει η φλεγόμενη στέγη από πάνω της. Η πυρκαγιά κατέστρεψε το σύνολο των 87 σπιτιών. Όσοι επέζησαν, συμπεριλαμβανομένων του Γιούρι Σπαή, συνοδεύθηκαν από εθελοντές συνεργάτες των Γερμανών Τατάρους της Κριμαίας στο Bakhchisarai. Μέχρι τα δεκαεφτά χρόνια της ζωής του, ο πόλεμος διέλυσε την οικογένειά του: ο πατέρας του, ο Γιούρα πέθανε ενώ η μάνα του εντάχθηκε σε αντάρτικη ομάδα.
Έτσι κάηκε το Λάκι, το χωριό των ανταρτών της Κριμαίας.
Γιατί έκαψαν το χωριό; Γιατί στους κατοίκους του οι Ναζί ήταν τόσο αδίστακτοι; Ο ιστορικός Παντελεήμων Κεσμέντζι στο βιβλίο «Οι Έλληνες της Κριμαίας» αναφέρεται στο μεγάλο Μιχαήλ Αντρέεβιτς, διοικητή της μονάδας ανταρτών του Μπαχτσισαράι. Λέει ότι η ύπαρξη της ομάδας του ήταν εξαρτημένη από τους κατοίκους του Λάκι, οι οποίοι παρείχαν βοήθεια στους αντάρτες με τρόφιμα και ρουχισμό, ενώ με τη φιλοξενία τούς προστάτευαν από το κρύο. Υπήρχαν και πολλά άλλα χωριά που βοηθούσαν, αλλά στο καθένα από αυτά ζούσαν τουλάχιστον μερικοί προδότες. Στο Λάκι δεν υπήρχε ούτε ένας. Οι κάτοικοι του Λάκι από την πρώτη ημέρα της κατοχής της Κριμαίας βοήθησαν ενεργά τους αντάρτες.
Γι’ αυτή τους την ανυπακοή, κάηκαν και οι Έλληνες του χωριού.
Οι Ναζί και το τιμωρητικό τάγμα των Τατάρων κατέστρεψαν εντελώς το χωριό, αλλά μάρτυρας παραμένει η μισογκρεμισμένη εκκλησία στην κορυφή του λόφου.
Σήμερα, στην είσοδο, στο έδαφος, υπάρχουν τα απομεινάρια του πετρόχτιστου θόλου.
Εύθραυστα θησαυροφυλάκια της μνήμης ενός χωριού με Έλληνες κατοίκους που κάηκε χωρίς έλεος από τους Ναζί κατακτητές και τους συνεργάτες τους.
Στο ναό - σιωπή. Απόκοσμα. Και πάνω στα ερείπια του ιερού μια αχτίδα φωτός, ένα κερί.
Να μην ξεχαστούν εκείνοι που χάθηκαν!


Σημαντική υπενθύμιση:
Σήμερα, είναι ο τελικός της Eurovision.

Η σημαντική υπενθύμιση όμως, είναι ότι γίνεται στο Κίεβο, καθώς πέρσι βραβεύτηκε για το αντικομμουνιστικό, ανιστόρητο έκτρωμα, η Ταταρικής καταγωγής τραγουδίστρια που εκπροσωπούσε το φασιστικό καθεστώς της Ουκρανίας, για το οποίο σας παραπέμπω σε περσινή ανάρτηση. Για την ιστορία, η συγκεκριμένη πέρσι είπε πως ο διαγωνισμός φέτος θα τελεστεί στην Κριμαία - τι κρίμα, διαψεύστηκε.

Πόσο απροκάλυπτα μπορεί η ΕΕ να υποστηρίζει τους ναζί, τους απογόνους τους και τα εγκλήματά αμφότερων, είναι ένα ερώτημα που τίθεται.
Το σίγουρο όμως είναι ότι ο Α. Τσίπρας κάθε φορά που συναντά, αναγνωρίζει και συνάπτει διπλωματικές συμφωνίες με το δισεκατομμυριούχο «πρόεδρο» του ολοκληρωτικού καθεστώτος της Ουκρανίας, Ποροσένκο, γίνεται ολοένα και πιο αποκρουστικός, αποκαλύπτει την ιστορική του άγνοια - ή ακόμα χειρότερα την ιστορική του μνήμη - ευθυγραμμιζόμενος με την πολιτική εξίσωσης ναζισμού - κομμουνισμού της ΕΕ. Είναι έκδηλη η αδιαφορία αυτού και της κυβέρνησης για την κατάσταση των ελληνικής καταγωγής κατοίκων της Ουκρανίας, που ζουν σε ένα ανελεύθερο καθεστώς και έχουν υποστεί τα πάνδεινα στο νότιο και ανατολικό κομμάτι της. Επιπρόσθετα, είναι απαράδεκτη η εθελοτυφλία του απέναντι στις συνεχιζόμενες παραβάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της στέρησης πολιτικών ελευθεριών των ανθρώπων που ζουν στη συγκεκριμένη χώρα. Φαίνεται πως η κοινή τους υποταγή στο αμερικάνικο και ευρωπαϊκό μεγάλο κεφάλαιο είναι αυτό που τους ενώνει.

Όσο για τους λοιπούς, από «δημοκράτες αριστερούς» μέχρι νεοναζί που αναφέρονται στην περίοδο 1924-1945 ως περίοδο απαγόρευσης της θρησκείας στην ΕΣΣΔ, τους παραπέμπω στη μισογκρεμισμένη εκκλησία που στέκεται στις πλαγιές βόρεια της Γιάλτας στη χερσόνησο της Κριμαίας.
Πριν την γκρεμίσουν οι Γερμανοί και οι Τάταροι φασίστες, δεν την είχε πειράξει κανείς.

ΥΓ: Παρακολουθήστε λοιπόν ευχάριστα σήμερα το βράδυ τη Γιουροβίζιον.

3 σχόλια:

Ερασμία Γκέκα είπε...

Πολύ ωραίο άρθρο αδερφέ μου, συγκινητική ιστορία...Δυστυχώς αυτές τις πτυχές της ιστορίας δεν τις διδάσκουν στα σχολεία, αλλά ευτυχώς υπάρχουν και λίγοι σαν εσένα που ψάχνονται και μας ενημερώνουν! Μπράβο! Όσο για τη Γιουροβίζιον δε θα σχολιάσω ξέρεις καλά τη γνώμη μου γι'αυτό το σιχαμερο φαινόμενο...Χαιρετουρες από Ιταλία!

Gekoudi είπε...

Ευχαριστώ Ερασμία, χαιρετισμούς από Κολινδρό!!

Ανώνυμος είπε...

Ξερεις πολύ καλα τι τραβηξαν και πώς εξοντώθηκαν οι Ταταροι απο΄τούς κομμουνιστες και επι Λενιν και επι Σταλιν γι'αυτό δεν θά πήγαιναν με τούς σφαγείς τους. Ξερεις πολύ καλα για ποιό λόγο ησαν με τούς Γερμανούς. Δέν λές πάλι τίποτα,για τήν ατιμία του αχρείου καθεστώτος πρός τούς Ελληνες .Η Ελληνες της Κριμαίας εκτός ελαχίστων ησαν κατά των Ναζι και ελαβαν μέρως ενεργά στήν αντίσταση τού Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου . Η αχρειότητα τού κομμουνιστικού καθεστώτος ηταν πάντα γνωστή. ΓΙΆ ΤΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΝΑ ΕΞΟΝΤΩΣΕ ΣΤΗ ΣΙΒΗΡΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣΤΗΣ ΚΡΙΜΑΙΑΣ . Δεν μου λες . Οταν συγκέντρωσαν μέ τα χωνια τους Ελληνες της Γιευπατοριας εκείνο το απόγευμα του Σεπτεμβριου του 44 όπου με τα καλοκαιρινα ρούχα τούς εστειλαν στην Σιβηρία εσείς πώς γλειτώσατε;; (Εμεις γλυτώσαμε λόγω τού παπού πού ηταν ψηλά Κόμμα .Αυτό όμως δέν μας τυφλώνει από τήν αληθεια καί ούτε μας απαλάσει απο τον πόνο γιά τις ψυχές πού χάθηκαν ) Αλλο περίεργο ειναι γιατί δεν κάψανε οι Γερμανοί όπως λές στήν πόλη μας , τον Αγιο Νικόλαο και τόν προφητη Ηλία ;; Αφού ηταν σταύλος και ζωωτροφές ειχε μέσα, γιατί να μη την καψουν ;; Να μην ξαναγίνει ποτε εκκλησία... Ακουσε απο εκεί έίμαστε .Δεν είμαστε Αμερικανάκια Μάθε να αναζητάς την αιτία γιά την φρικιαστική και αδικη τύχη αθώων ανθρώπων πού η τραγική τους μοίρα ηθελε να ζήσουν , εγκλωβισμένοι χωρίς επιλογή , σέ τέτοια καθεστώτα. Δεν μπορούσαν να διαλέξουν με ποιόν θα ήσαν πιό ασφαλείς από τους δύο εγκληματίες. Εδώ σέ καλώ εσένα και όποιος αλλος με διαβάζει να συγκρατήσεις ότι σέ τέτοιους τρομερούς χρόνους προέχει η σωτηρία της ζωής. Οχι δεσιμο με περιουσία ,σπίτι, κτηματα ,γείτωνες αντηληψεις , ιδεολογίες εμμονές, προσκολήσεις, συνήθειες. Μαθηση ,μορφωση ,αναζήτηση πέρα απο τη χώρασ σου . Ολοι τα ιδια χονδροε'ι'δη ψέματα σου λένε σαν τα σοβιετικα πενταετή προγράματα. Κανε προσπάθεια να βγάλεις τό σκάφος εξω από τόν κυκλώνα μην καθεσαι αδρανής και κλαίς την μοίρα σου. Δ.Κ.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...