8 Μαρτίου, η παγκόσμια ημέρα των προλετάριων γυναικών

Η Γερμανίδα κομμουνίστρια Κλάρα Τσέτκιν 

Για περισσότερο από έναν αιώνα, στις 8 Μαρτίου, κάθε χρόνο γιορτάζεται η Διεθνής Ημέρα των εργαζόμενων Γυναικών. Η πρωτοβουλία ξεκίνησε από τη Γερμανίδα μαρξίστρια ηγέτιδα Κλάρα Τσέτκιν και εγκρίθηκε στην Κοπεγχάγη τον Αύγουστο του 1910 στο 2ο Συνέδριο Σοσιαλιστριών Γυναικών, που συγκλήθηκε από τη 2η Διεθνή. 

Η 8η Μαρτίου, λοιπόν, προέκυψε με την πρωτοβουλία των διεθνών οργανισμών του εργατικού κινήματος. Ο στόχος της Διεθνούς ήταν να κινητοποιήσει τις γυναίκες «σύμφωνα με τις πολιτικές και συνδικαλιστικές οργανώσεις του προλεταριάτου που είναι επιφορτισμένες με την καλλιέργεια της ταξικής συνείδησης». 

Η πρωτοβουλία της Κλάρα Ζέτκιν είχε ως στόχο να εξουδετερώσει την επιρροή του αστικού φεμινισμού, με τις οργανώσεις των οποίων δεν υπήρχε περιθώριο για οποιεσδήποτε συμμαχίες πάνω από τις κοινωνικές τάξεις. 

Στην πρωτεύουσα της Δανίας συμμετείχαν μαχητικές γυναίκες της 2ης Διεθνούς από 17 διαφορετικές χώρες.
Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε στην Κοπεγχάγη, επειδή εκείνη τη στιγμή στην Πρωσία οι γυναίκες απαγορεύονταν να ανήκουν σε πολιτικές οργανώσεις.


Ωστόσο, η Κλάρα Τσέτκιν είχε ιδρύσει το 1907 τη Σοσιαλιστική Διεθνή Γυναικών, η οποία ήταν ένα τμήμα της Δεύτερης Διεθνούς και πραγματοποίησε το Πρώτο Διεθνές Συνέδριό της εκείνη τη χρονιά.
Από το 1890 η Τσέτκιν ίδρυσε επίσης την εφημερίδα «Die Gleichheit» (Η ισότητα), το πρώτο γυναικείο όργανο τύπου στην ιστορία, το οποίο είχε 125.000 συνδρομητές.
Ωστόσο, το συνέδριο του 1910 δεν έθεσε συγκεκριμένη ημερομηνία για να γιορτάζεται κάθε χρόνο η Διεθνή Ημέρα της εργαζόμενης Γυναίκας.
Το επόμενο έτος, για παράδειγμα, κλήθηκε στις 19 Μαρτίου, για να τιμήσει την Επανάσταση του 1848 και την Κομμούνα των Παρισίων. Οι διαδηλώσεις άρχισαν τότε να γεμίζουν τους δρόμους με εκατομμύρια γυναίκες και άνδρες, τόσο στην Ευρώπη όσο και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μόνο στο Βερολίνο οργανώθηκαν 45 συγκεντρώσεις.

Η ημερομηνία 8 Μαρτίου είναι συνδεδεμένη μαζί με τη Ρωσική Επανάσταση. Στις 23 Φλεβάρη, 1917 (8 Μαρτίου με το Ιουλιανό ημερολόγιο), χιλιάδες εργάτες κλωστοϋφαντουργίας στην Βίμποργκ, μια εργατική συνοικία της Αγίας Πετρούπολης, ξεκίνησαν μια απεργία που προκάλεσε την πτώση του τσάρου Νικολάου Β. Μετά από αυτούς οι εργάτες ξεκίνησαν την εξέγερση και οι στρατιώτες εξεγέρθηκαν εναντίον του στρατού. «Το 1917 ο αξιομνημόνευτος αγώνας των εργατών έμεινε στην ιστορία. Εκείνη τη μέρα οι Ρωσίδες γυναίκες έθεσαν τη φλόγα της προλεταριακής επανάστασης και έβαλαν τον κόσμο στη φωτιά», γράφει η Αλεξάνδρα Κολοντάι. Οι εργαζόμενοι πραγματοποίησαν την Επανάσταση του Φεβρουαρίου γύρω από τα συνθήματα κατά της πείνας, την επιστροφή των στρατιωτών από το μέτωπο, την ειρήνη και τη Δημοκρατία. Τον Οκτώβριο του 1917, η πρώτη σοβιετική κυβέρνηση ενσωμάτωσε για πρώτη φορά στην ιστορία μια γυναίκα, την Αλεξάνδρα Κολοντάι.
Στις 8 Μαρτίου 1921, ο Λένιν υπέγραψε διάταγμα για να δηλώσει εκείνη την ημέρα ως Ημέρα της Γυναίκας και επίσημων αργιών στη χώρα. «Για να εκπαιδεύσετε τις μάζες στην πολιτική, πρέπει να εκπαιδεύσετε τις γυναίκες. Και αυτό επειδή κάτω από το καπιταλιστικό καθεστώς, το ήμισυ της ανθρώπινης φυλής καταπιέζεται διπλά. Ο εργάτης και ο αγρότης καταπιέζονται από το κεφάλαιο. Επιπλέον, ακόμη και στις πιο δημοκρατικές από τις αστικές δημοκρατίες, είναι κατώτεροι από τον άνθρωπο ενώπιον του νόμου. Είναι αληθινοί «εγχώριοι σκλάβοι» διότι έχουν την ασήμαντη, αχρείαστη, σκληρή και βαρετή εργασία της κουζίνας και του σπιτιού», έγραψε ο Λένιν. Λίγο μετά, τον Μάιο, πραγματοποιήθηκε στη Μόσχα η Β 'Διάσκεψη Κομμουνιστικών Γυναικών, υπό την προεδρία των Κλάρα Ζέτκιν και Αλεξάνδρα Κολοντάι.