Γιούρι Γκαγκάριν: η αιχμή του δόρατος της Σοβιετικής ένωσης

 ...Και μετά απ' όλα αυτά ο Γκαγκάριν δεν ήταν ένας απλός άντρας, ήταν ένας σοβιετικός.

Η ίδια η COBOK (η σέσουλα) μια υποτιμητική ονομασία για την Σοβιετική Ένωση ήταν αυτή που οι άλλοι περιφρονούσαν ανέδειξε το σύμβολό της,
που καθώς τον θυμούνται κάποιοι ξινίζουν τα μούτρα τους, χωρίς ωστόσο να ξεχνούν
να ιδιοποιούνται τις επιτυχίες του στις γιορτές, αλλάζοντας κατά τη βολή τους την ιδεολογία
και σβήνοντας από το κράνος του το όνομα της χώρας του πρώτου κοσμοναύτη
και προσφέροντας καινούργιες ιδεολογικές εξηγήσεις στην εικόνα του, "καθαρισμένη" από ό,τι έβαλε
τον Γκαγκάριν στον πύραυλο που τον έφερε στην τροχιά της αθανασίας.

Αν μιλήσουμε για την πτήση του Γκαγκάριν από το σημερινό οπτικό πεδίο,
είναι εύκολο να καταλάβουμε γιατί αυτός ήταν ένα σύμβολο της εποχής του στο οποίο
μεγάλοι στόχοι και επιτυχίες δεν συζητήθηκαν απλά αλλά οργανώθηκαν και επιτεύχθηκαν.
Όταν όλα έμοιαζαν πιθανά.
Η ασυνέπεια με αυτό το επίπεδο στόχων δημιουργεί το γνωστό πεζό:
"Συγχώρησέ μας Γιούρι, χάσαμε τα πάντα... Γιούρι, θα γίνουμε καλύτεροι"
με μία έκκληση στον κοσμοναύτη χρόνια μετά το χαμό του.
Έμμεσα, οι άνθρωποι θέλουν να αντιστοιχούν το σύμβολο που Γκαγκάριν ήταν
και παραμένει, πίσω από το οποίο βρίσκεται όλο το φάσμα των επιστημονικών,
τεχνολογικών, βιομηχανικών και κοινωνικο-πολιτιστικών επιτευγμάτων,
χωρίς τα οποία ο Γιούρι Γκαγκάριν σίγουρα δεν θα πετούσε πουθενά.
Αυτός ήταν η αιχμή του δόρατος της Σοβιετικής ένωσης. Όταν το κράτος,
αφού πέρασε πρωτοφανείς δοκιμές και δυσκολίες, ήταν το πρώτο που έστειλε έναν
άνθρωπο στο διάστημα. Και στη σύγχρονη πραγματικότητα οι άνθρωποι περιμένουν
ότι οι διαστημικές κατακτήσεις δε θα είναι μόνο ένα ένδοξο παρελθόν, αλλά
το παρόν και το μέλλον το οποίο η Roscosmos υπόσχεται στο μέγιστο των δυνατοτήτων του
ανακοινώνοντας πτήσεις προς Σελήνη, Άρη, Αφροδίτη...
Για πολλούς, οι διαστημικές πτήσεις και η εξερεύνηση του ηλιακού συστήματος
υπήρξε και παραμένει σύμβολο του γεγονότος ότι η Ρωσία είναι κάτι περισσότερο
από μια ομάδα εξατομικευμένων καταναλωτών.
Η απόκλιση μεταξύ προσδοκιών και πραγματικότητας προκαλεί εκκλήσεις από τον
Γκαγκάριν σαν ένα είδος ηθικής επιταγής. Έτσι εν τέλει, έγινε δυνατόν να πούμε
"Γιούρι, μεταρρυθμιστήκαμε" και δεν ντροπιάστηκε τόσο οδυνηρά για το αποτυχημένο μέλλον,
για το οποίο εργάστηκε και πέθανε ο Γιούρι, για το μέλλον που έγινε τζίν, τσίχλες και Pizza Hut.
Επομένως, ο καλύτερος τρόπος για να τιμήσουμε τη μνήμη του Γκαγκάριν δεν είναι να επικεντρωθούμε
στους επαίνους για τα επιτεύγματα του παρελθόντος αλλά στα πρακτικά κοσμικά
επιτεύγματα στο παρόν και στο μέλλον.
Χρόνια Πολλά Σύντροφοι, χαρούμενη μέρα του κοσμοναύτη

==