Νόμπελ Υποκρισίας

Λέγεται πως όταν οι Γερμανοί μπήκαν στο Παρίσι κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στην προσπάθειά τους να βρουν καλλιτεχνικούς θησαυρούς και να τους κατασχέσουν, ένας Γερμανός Αξιωματικός έδειξε σε φωτογραφία τον πίνακα «Γκουέρνικα» στον ίδιο τον Πικάσο που είχε προσαχθεί ρωτώντας τον: -Αυτόν τον πίνακα εσείς τον κάνατε; Κι εκείνος απάντησε με θάρρος: Όχι, Εσείς!

Από τον Γιώργο Γκέκα.

Ο Άλφρεντ Νόμπελ ήταν ένας πλούσιος Σουηδός χημικός του δέκατου ένατου αιώνα, μηχανικός, εφευρέτης της δυναμίτιδας, κατασκευαστής εξοπλισμών και κερδοσκόπος του πολέμου. Ανασκεύασε την εικόνα του αργά και καθυστερημένα με την ίδρυση της απονομής των βραβείων στο όνομά του, που περιλαμβάνει και ένα βραβείο για την ειρήνη. Το βραβείο του το εμπνεύστηκε από τη γραμματέα του και αγωνίστρια της ειρήνης, Μπέρτα φον Ζούτνερ, που προτάθηκε τέσσερις φορές για το βραβείο και έγινε η πρώτη από τις μόνο 12 γυναίκες που έχουν τιμηθεί. Από την ίδρυσή του το 1901, το Βραβείο Ειρήνης απονεμήθηκε σε 95 άτομα και 20 οργανώσεις. Ορισμένοι παραλήπτες ήταν άξιοι όπως ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, η Ζανέ Ανταμς και Άλμπερτ Σβάιτσερ, αλλά πάρα πολλοί τιμώνται άδικα και υποκριτικά συμπεριλαμβανομένων των του τρέχοντος έτους περιστερών της ΕΕ.



Ο Αλ Γκορ βρίσκεται σε έναν μακρύ κατάλογο του παρελθόντος, που συμπεριλαμβάνει τους "ταπεινούς" παραλήπτες όπως είναι οι πολέμαρχοι προέδροι:
Θεόδωρος Ρούσβελτ και Γούντροου Γουίλσον καθώς και ο υποστηρικτής απατεώνων και δικτατορικών καθεστώτων Τζίμι Κάρτερ. Μεταξύ των ομοίων τους ο γενοκτόνος Χένρι Κίσινγκερ και τρεις πρώην πρωθυπουργοί του Ισραήλ λουλούδια:
- Μεναχέμ Μπέγκιν, Σιμόν Πέρες και Γιτζάκ Ράμπιν - μαζί με τον πρώην Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ Κόφι Ανάν, ο οποίος ποτέ δεν συνάντησε την αμερικανική ηγεσία που ήταν σε πόλεμο, ποτέ δεν έδειξε αγάπη και υποστήριξη στους πληγέντες από τους ισχυρούς. Το βραβείο υποτίθεται ότι αναδεικνύει τις προσπάθειες για την προώθηση της ειρήνης.
Περισσότεροι ειρηνιστές παρακάτω: Σχεδόν ο καθένας μπορεί να προταθεί για το βραβείο. Επίσης, προτάθηκε ο Αδόλφος Χίτλερ, ο Μπενίτο Μουσολίνι και πιο πρόσφατα ο Τζορτζ Μπους και ο γελοίος Τόνι Μπλερ.
Σε αντίθεση με ένα από τα πιο αξιοσημείωτα σύμβολα της ειρήνης στον 20ο αιώνα, τον Μαχάτμα Γκάντι, που προτάθηκε τέσσερις φορές, αλλά ποτέ δεν πήρε το Νόμπελ. Πιο πρόσφατα, η αντιπολεμική αγωνίστρια Κάθι Κέλλυ, συν-ιδρύτρια του “Φωνές στην έρημο”, οργάνωση που τώρα είναι γνωστή ως “Φωνή για δημιουργική Μη Βία” πήρε τρεις υποψηφιότητες, αλλά βραβεύτηκαν κάθε φορά υποψήφιοι που άξιζαν λιγότερο. "Ανταμοιβή" της, αντ' αυτού, ήταν να καταδικαστεί το 2004 σε τρεις μήνες φυλάκιση σε ομοσπονδιακή φυλακή για τη διέλευσή της από τη γραμμή στο Fort Benning, στη Γεωργία, σε μια διαμαρτυρία κατά της Σχολής της Αμερικής, γνωστή σήμερα ως το “Ινστιτούτο του Δυτικού Ημισφαιρίου για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία” που κοινώς ονομάζεται "το σχολείο των δολοφόνων."
Εγκληματίες πολέμου όπως ο Χένρι Κίσινγκερ που ήταν πιθανότατα ο πιο εμφανής εγκληματίας πολέμου που κέρδισε ποτέ το βραβείο Νόμπελ (το 1973 μαζί με τον κομουνιστή διπλωμάτη Λε Ντουκ Θό του Βιετνάμ ο οποίος αρνήθηκε το βραβείο του λέγοντας ότι δεν υπήρχε ειρήνη στη χώρα του).
Το βραβείο του Κίσινγκερ ήταν για την εκπληκτικά τεράστια έκταση των εγκλημάτων του:
-- για τους 4.000.000 θανάτους στην Νοτιοανατολική Ασία, στον πόλεμο του Βιετνάμ,
-- για την αιματηρή ανατροπή της δημοκρατικής κυβέρνησης στη Χιλή και την υποστήριξη των δικτατόρων της Λατινικής Αμερικής,
-- για την εξαγορά και υποστήριξη του Σουχάρτο της Δυτικής Παπούα και την εισβολή στο Ανατολικό Τιμόρ σκοτώνοντας εκατοντάδες χιλιάδες,
-- για την υποστήριξη στους Ερυθρούς Χμερ από νωρίς και τη βασιλεία του τρόμου από την άνοδό τους στην εξουσία,
-- για την "λεπτότητα και διακριτικότητα" της υποστήριξης στο Πακιστάν για την ανατροπή της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης του Μπαγκλαντές, προκαλώντας μισό εκατομμύριο θανάτους,
-- και πολύ περισσότερο σε όλο τον κόσμο ως σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας και υπουργός του Ρίτσαρντ Νίξον και του Τζέραλντ Φορντ.

Ο πρώην Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ και Νομπελίστας Κόφι Ανάν και ο διεθνής οργανισμός του που αντιπροσώπευε κέρδισαν το βραβείο τους, το 2001, "για την εργασία τους για έναν καλύτερα οργανωμένο και πιο ειρηνικό κόσμο.”
Ήταν για το τι έκανε ο Ανάν σε διάφορους ρόλους του στον ΟΗΕ. Αρχικά, είχε μια θέση στον τομέα των υπηρεσιών της Γενικής Γραμματείας Τμήματος στη Νέα Υόρκη. Πήρε τότε υποδεέστερη ευθύνη για τη Μέση Ανατολή και την Αφρική στο "ειδικό τμήμα πολιτικών υποθέσεων".
Υποστήριξε την πρόσκληση των στρατευμάτων της Ουάσινγκτον για να σταλούν στη Σομαλία στις αρχές της δεκαετίας του 1990, “βοήθησε” ή μάλλον επιβάρυνε όλες τις “ειρηνευτικές επιχειρήσεις”, το Φεβρουάριο του 1993. Σε αυτό το ρόλο, προώθησε μέτρα που πάρθηκαν ώστε να μη σταματήσει η επικείμενη σφαγή της Ρουάντα, ενώ είχε προειδοποιηθεί εκ των προτέρων ότι θα προκαλούσε περίπου 800.000 θανάτους. Επίσης, ενώ ήξερε, κράτησε απληροφόρητο το  Συμβούλιο Ασφαλείας για το τι ερχόταν. Κατ 'εντολή του η τότε Πρέσβης κ. Μανταλένα Ολμπράιτ και χωρίς διαβούλευση με το Γενικό Γραμματέα B-B-Γκάλι, ο Ανάν έδωσε την έγκριση στην κυβέρνηση Κλίντον και στο ΝΑΤΟ να βομβαρδίσουν παράνομα θέσεις Σέρβων στη Βοσνία το 1995. Ανέλαβε τη δουλειά του Γενικού Γραμματέα τον Ιανουάριο του 1997, φλέρταρε με την οργή ​​του αναπτυσσόμενου κόσμου, πολεμώντας την αντίθεσή τους με την αποικιοκρατία, δουλεύοντας ουσιαστικά υπέρ των “ηθικών αρχών” που τιμούν στη Δύση. Το βραβείο Νόμπελ του Κόφι Ανάν είναι μια απόδειξη της υποκρισίας ενός ανθρώπου που δέκα χρόνια ως Γενικός Γραμματέας απέτυχε να εκπληρώσει την εντολή που ορκίστηκε να υποστηρίξει:
«να σώσουμε τις ερχόμενες γενεές από τη μάστιγα του πολέμου, να επαναβεβαιώσουμε την πίστη στα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις (προώθηση) της δικαιοσύνης .... ίσα δικαιώματα ανδρών και γυναικών (σε όλα τα έθνη και σεβασμό) το διεθνές δίκαιο (και) την κοινωνική πρόοδο .... να εξασφαλίσουμε ... ότι δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται ένοπλες δυνάμεις. "Κατά τη διάρκεια δεκάχρονης της θητείας του στην κορυφή του ΟΗΕ ο Ανάν κατόρθωσε:
- Το περίφημο Σχέδιο για την Κύπρο μας.
- Την υποστήριξη των οικονομικών κυρώσεων ενάντια στο Ιράκ που προκάλεσαν περίπου 1,5 εκατομμύριο θανάτους, συμπεριλαμβανομένων πάνω από ένα εκατομμύριο παιδιά κάτω των πέντε ετών,
- Την υποστήριξη της παράνομης εισβολής του 2003 της κυβέρνησης Μπους στο Ιράκ και το μπάτζετ που πήρε ήταν 1,2 εκατομμύρια ή περισσότερες ζωές,
- Την υποστήριξη του παράνομου πολέμου στο Αφγανιστάν,
- παρέμεινε βουβός σχετικά με τη δυνατότητα ενός ευρύτερου πολέμου με το Ιράν, ακόμη και αν αυτό περιλαμβάνει την πρώτη επίθεση με χρήση πυρηνικών όπλων,
- δεν έκανε καμία προσπάθεια να εργαστεί για την ειρήνη στη Μέση Ανατολή, συμπεριλαμβανομένης της Κατεχόμενης Παλαιστίνης ούτε ο ίδιος καταγγέλλει το Ισραήλ για τον πόλεμο που εξαπέλυσε το 2006 εναντίον του Λιβάνου,
- παρέμεινε πιστός στη Δύση και αγνόησε τα δεινά του λαού του σε όλη την αφρικανική ήπειρο, συμπεριλαμβανομένης της εξαθλίωσης των μαύρων της Νότιας Αφρικής μετά το απαρτχάιντ,
- επέτρεψε τους τραμπούκους παραστρατιωτικούς με τα μπλε κράνη να καταλάβουν την Αϊτή, τη Βοσνία, το Κοσσυφοπέδιο, τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, την Αιθιοπία, την Ερυθραία, τη Λιβερία, την Ακτή του Ελεφαντοστού και το Σουδάν. Περισσότερα για τη διατήρηση της ειρήνης των Ηνωμένων Εθνών παρακάτω.


Μοναδικό επίτευγμα του Κόφι Ανάν ήταν η ασυμβίβαστη συνενοχή του με τον Κλίντον και Μπους στα χειρότερα εγκλήματα πολέμου κατά της ανθρωπότητας. Η πίστη του στη Δύση τού χάρισε το βραβείο Νόμπελ που σήμαινε το τίποτα ή μάλλον σήμαινε περιφρόνηση για την ειρήνη. Οι Ειρηνευτικές Δυνάμεις του ΟΗΕ πήραν το βραβείο Νόμπελ το 1988 για τις αποστολές που όρισε ο ΟΗΕ ως “ένας τρόπος για να βοηθήσει τις χώρες που σπαράσσονταν από συγκρούσεις για να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για βιώσιμη ειρήνη.”

Οι κυανόκρανοι υποτίθεται ότι αποστέλλονται σε καταστάσεις συγκρούσεων αλλά και μετά από συγκρούσεις για την εκτέλεση πολλαπλών υπηρεσιών που περιλαμβάνουν ως πρώτη προτεραιότητα την αποκατάσταση της τάξης, τη διατήρηση της ειρήνης και της ασφάλειας και την παροχή υπηρεσιών για τις ανάγκες των ανθρώπων κατά τη διάρκεια μεταβατικών περιόδων μέχρι οι τοπικές κυβερνήσεις να μπορούν να αναλάβουν από μόνες τους. Στις περισσότερες φορές , οι κυανόκρανοι καταλήγουν να δημιουργούν περισσότερες συγκρούσεις από ότι η λειτουργία ανεπιθύμητων παραστρατιωτικών. Επιβάλουν το νόμο σαν κατακτητές. Σε άλλες περιπτώσεις, γίνονται αντιπαραγωγικοί και αναποτελεσματικοί ή καταλήγουν να κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό. Από το 1948, έχουν διεξάγει πάνω από πέντε ειρηνευτικές επιχειρήσεις και έχουν αναλάβει μια δωδεκάδα επιχειρήσεων διαμεσαλόβησης.

Οι περισσότερες ήταν πενιχρά αποτυχίες, όπως η πρώτη αποστολή UNTSO κατά τη διάρκεια του  λεγόμενου "Πόλεμου της Ανεξαρτησίας" του Ισραήλ.  Η λειτουργία είναι ακόμη σε εξέλιξη μετά από σχεδόν 50 χρόνια, η ειρήνη δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, οι κυανόκρανοι είναι εκεί, αλλά δεν παίζουν ενεργό ρόλο και η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι σιωπηλή για την αντιμετώπιση των ισραηλινών εγκλημάτων πολέμου κατά της ανθρωπότητας. Η ίδια κατάσταση ισχύει και στην Αϊτή όπου για πρώτη φορά στην ιστορία της ειρηνευτικής δύναμης των Ηνωμένων Εθνών δημιουργήθηκε η MINUSTAH (Αποστολή των Ηνωμένων Εθνών για τη Σταθεροποίηση στην Αϊτή) η οποία έδρασε για να επιβάλει ένα πραξικόπημα κατά του δημοκρατικά εκλεγμένου προέδρου.
Περιφρόνησαν και υπονόμευσαν την ειρήνη και τη σταθερότητα και λειτούργησαν ως παραστρατιωτικές δυνάμεις κατοχής που αδιακρίτως τρομοκρατούν και σκοτώνουν άοπλους πολίτες στην υπηρεσία του κεφαλαίου.

Τρεις πρώην πρωθυπουργοί του Ισραήλ πήραν επίσης τα βραβεία Νόμπελ Ειρήνης - ο Μεναχέμ Μπεγκίν το 1978 και ο Γιτζάκ Ράμπιν μαζί με το Σιμόν Πέρες και το δεξιό παλαιστίνιο ηγέτη Αραφάτ το 1994. Και οι τρεις πρωθυπουργοί διέπραξαν εγκλήματα πολέμου κατά της ανθρωπότητας, όπως και όλοι οι άλλοι πρωθυπουργοί του Ισραήλ από τον Δαυίδ Μπεν-Γκουριόν που ανέλαβε τα καθήκοντά του στις 14 Μάη του ‘48. Μετά, το νέο κράτος του Ισραήλ δήλωσε ότι ανακηρύσσει την ανεξαρτησία του ως αποκλειστικό εβραϊκό κράτος.