Η αντιπαράθεση αυτή δεν γίνεται τόσο για να πείσω τους αρθρογράφους,( για την ιστορία Τουλγερίδη, Ξανθόπουλο και Ζαρκανέλα) ,αυτοί έχουν κάνει τις επιλογές τους, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, όσο τους αναγνώστες που δεν γνωρίζουν τα ιστορικά γεγονότα.
Άλλωστε πώς να πείσεις κάποιον που γραφεί τόσα ψευδή, ατεκμηρίωτα και ασυνάρτητα γεγονότα, όταν αφήνει το ένα και πιάνει το άλλο γεγονός , όταν τα ξεκόβει από το γενικότερο ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο, όταν απουσιάζει η ταξική προσέγγιση .
Πώς να πείσεις κάποιον που χρησιμοποιεί κατασκευασμένες πηγές από ναζιστικές και αναρχικές ιστοσελίδες (απόδειξη του αδιεξόδου που βρίσκεται).
Και πώς να πείσεις κάποιον, όταν προσωποποιεί την αντιπαράθεση και στοχοποιεί τον πολιτικό αντίπαλο με ευτελή και ασφαλίτικα ερωτήματα του τύπου:
«θα ήθελες να ζεις για ένα δευτερόλεπτο της ώρας στην Κούβα η την Βόρεια Κορέα;» η «Τις εθνοπροδοτικές αποφάσεις του ΚΚΕ για παραχώρηση της Μακεδονίας άλλοτε στους Βούλγαρους φασίστες και άλλοτε στους Σέρβους του Τίτο σήμερα θα τις συνυπέγραφες;». Και αφού βαυκαλίζεται ότι στρίμωξε τον αντίπαλο του καταλήγει ενδιαφερόμενος τάχα για την κομματική του ύπαρξη και την προσωπική του αξιοπρέπεια.
«Προσοχή στην απάντηση, διότι ελλοχεύει διαγραφή από το κόμμα ή προσωπική απαξίωση».
Και καταλήγουν ότι είναι «φιλτάτη η αλήθεια» ο ένας και «χάριν της ιστορικής αλήθειας» μας ενημερώνει ο άλλος.
Ξεκινώντας αυτήν την απάντηση έχω συναίσθηση των δυσκολιών που αντιμετωπίζω να γίνω κατανοητός από αναγνώστες που έχουν «εκπαιδευτεί» να διαβάζουν διαφορετικά τα πράγματα. Έννοιες όπως Έθνος , πατρίδα κ.α. έχουν διαμορφωθεί μέσα στα πλαίσια ενός καπιταλιστικού καθεστώτος στο οποίο κυρίαρχη είναι η ιδεολογία της κυρίαρχης οικονομικά τάξης. Δεκαετίες εκπαιδευτικής, ιδεολογικής και μεταφυσικής χειραγώγησης έκαναν τη δουλειά τους. Έπειτα, πολλές φορές, κρίνεις γεγονότα του παρελθόντος με τα μέτρα και τη διαμορφωμένη κατάσταση του παρόντος. Μια άλλη δυσκολία είναι να προσπαθείς να δώσεις συνολική τεκμηριωμένη απάντηση σε αποσπασματικές θέσεις που στηρίζονται πολλές φορές σε κατασκευασμένα στοιχεία. Αυτά τα κενά θα προσπαθήσω να τα καλύψω με την τεκμηρίωση, την επιχειρηματολογία και την ταξική οπτική.
Ας δούμε λοιπόν σημείο προς σημείο όσα ισχυρίζονται οι «εραστές της αλήθειας».
Οι ισχυρισμοι του κ. Τουλγερίδη
1) «Ο εμφύλιος της Ελλάδος είχε να κάνει με τα πολιτικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων στην περιοχή. Δυστυχώς οι δεξιοί δούλευαν για τους Εγγλέζους και οι ΚΚΕδες για τη μαμά Ρωσία και ότι άλλο παραπάνω πούμε περί εθνικής αποκαταστάσεως από τη μια ή περί πάλης των τάξεων από την άλλη είναι σκέτα «κουραφέξαλα».
(Το να «δουλεύεις» για ξένο κράτος και να είναι επιλήψιμο αυτό, «προδοτικό» , προϋποθέτει ένα αστικό κράτος , δηλαδή ύπαρξη άρχουσας τάξης που κερδιζει από τη συνεργασία αυτή και ανταποδίδει τα ίσια στη συνεργάτιδά της άρχουσα τάξη της χώρας σου. Όταν το κράτος είναι εργατικό, όπως η ΕΣΣΔ, και όχι Ρωσία, δεν υπάρχει καμιά οικονομική βάση επιλήψιμης, εκμεταλλευτικής συνεργασίας, άλλα ιδεολογική, πολιτική και ταξική αλληλεγγύη).
Μάλιστα, ο κ. Τουλγερίδης απεφάνθη «…ό,τι άλλο παραπάνω πούμε είναι σκέτα «κουραφέξαλα». Γιατί; Δεν μπαίνει στον κόπο να μας το εξηγήσει. (Ερώτημα: οι Έλληνες εθνικιστές ανήκαν στους δεξιούς; δηλαδή δούλευαν για τους Εγγλέζους;)
Και αποφεύγει, όπως ο διάολος το λιβάνι, να μας πει τι έκαναν οι Έλληνες εθνικιστές - ναζί. Η Ελλάδα καταλείφθηκε από τη ναζιστική Γερμανία, την φασιστική Ιταλία και την φασιστική Βουλγαρία για τέσσερα χρόνια. Κάποιοι Έλληνες στήριξαν με νύχια και με δόντια αυτήν την κατοχή, όχι χωρίς ανταλλάγματα. Δεν είχαν όνομα;
2) «Οπότε ουσιαστικά έχουμε μια ουσιαστική συμμαχία ανάμεσα σε Άξονα και Σοβιέτ με το Γερμανοσοβιετικό σύμφωνο Ρίμπερντροπ – Μολότοφ»
Άλλη μια απάτη που προσπαθεί να αποδείξει ότι κομμουνισμός και φασισμός είναι το ίδιο.
Ας δούμε όμως τα γεγονότα. Το «σύμφωνο Ρίμπεντροπ - Μολότοφ» ήταν για την ΕΣΣΔ μια αναγκαστική επιλογή, αφού τα καπιταλιστικά κράτη, τόσο αυτά με αστικά κοινοβουλευτικά πολιτεύματα, όσο και τα άλλα με φασιστικά, ενεργούσαν έχοντας στόχο την ανατροπή της σοβιετικής - εργατικής εξουσίας. Άλλωστε δεν ήταν η πρώτη φορά. Το επιχείρησαν και το 1919, δυστυχώς και με την συμμετοχή της ελληνικής κυβέρνησης.
Το Σεπτέμβρη του 1938, λοιπόν, έγινε συνάντηση Μεγάλης Βρετανίας, Γαλλίας, Γερμανίας και Ιταλίας, στο Μόναχο, όπου συμφωνήθηκε να δοθεί η Τσεχοσλοβακία στον Χίτλερ.
Το Μάρτη του 1939 η Γερμανία κατέλαβε ολόκληρη την Τσεχοσλοβακία. Στη συνέχεια κατέλαβε την περιοχή Μέμελ της Λετονίας. Στις επίμονες και συνεχείς προσπάθειες της ΕΣΣΔ να συνάψουν αντιφασιστική συμμαχία, οι ΗΠΑ - Βρετανία - Γαλλία κρατούσαν αρνητική στάση. Οι ΗΠΑ -Βρετανία - Γαλλία υπολόγιζαν ότι μια πολεμική σύγκρουση της Γερμανίας με την ΕΣΣΔ θα οδηγούσε στην εξασθένιση και των δύο, ώστε να υπερισχύσουν εκείνες...
Στις 29 του Ιούλη 1939, η σοβιετική κυβέρνηση πρότεινε στις κυβερνήσεις της Γαλλίας και της Βρετανίας να οργανωθεί στη Μόσχα σύσκεψη για να ξεπεραστούν οι πολιτικές δυσκολίες συνεννόησης. Όμως, και αυτές οι συζητήσεις οδηγήθηκαν από τους ιμπεριαλιστές σε ναυάγιο.
Έτσι οδηγήθηκε η ΕΣΣΔ στο να υπογράψει το γερμανοσοβιετικό «σύμφωνο μη επίθεσης». Το «σύμφωνο Ρίμπεντροπ - Μολότοφ» εξυπηρετούσε προσωρινά τη Σοβιετική Ένωση. Χρειαζόταν χρόνο, για να προετοιμαστεί καλύτερα μπροστά στην επικείμενη και αναπόφευκτη πολεμική επίθεση της Γερμανίας. Ήταν γνωστό ότι το Νοέμβρη του 1936 η Γερμανία και η Ιαπωνία υπέγραψαν το «αντικομμουνιστικό σύμφωνο» (ενάντια στην ΕΣΣΔ), στο οποίο το 1937 προσχώρησε και η Ιταλία.
Όλα αυτά αποσιωπούνται. Όταν ένα γεγονός δεν το παρουσιάζεις ενταγμένο στο ιστορικό του πλαίσιο, όταν δεν δείχνεις όλη την εικόνα, τότε το λιγότερο που μπορείς να κατηγορηθείς είναι για συνειδητή διαστρέβλωση.
3 ) Κατηγορείται το ΚΚΕ ότι ήταν κατά του πολέμου, έτσι γενικά, της Ελλάδας με την Ιταλία, γιατί υπήρχε το γερμανοσοβιετικό σύμφωνο μη επίθεσης και δεν ήθελε να έρθει σε αντίθεση με την ΕΣΣΔ. Όταν η Γερμανία επιτέθηκε στην ΕΣΣΔ, «τότε ξύπνησε ο Ζαχαριάδης… … και το ΚΚΕ καπέλωσε την αντίσταση». Για να δούμε τα γεγονότα που αποσιωπούνται:
Πρωτ’ απ’όλα κανένας μαρξιστής που σέβεται τον εαυτό του δεν θα πέσει στην παγίδα να παρασυρθεί σε επιθετικούς πολέμους για τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης, που ξέρει να κρύβει τα παιδιά της από το σφαγείο που οδηγεί τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων. Περίπου χίλιοι Έλληνες άφησαν τα κόκκαλά τους στο όνομα «του μεγαλείου της φυλής» (στην Ρωσία το 1919, επί «εθνάρχου» Βενιζέλου, και στην Κορέα), άλλα στην ουσία για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των Γάλλων και Αμερικανών ιμπεριαλιστών και της ντόπιας άρχουσας τάξης. Επίσης με το πρόσχημα της απελευθέρωσης ελληνικών πληθυσμών η αστική τάξη της Ελλάδας, για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της και τα συμφέροντα των Άγγλων και Γάλλων ιμπεριαλιστών, παρέσυρε σε ένα τυχοδιωκτικό πόλεμο τη χώρα στα βάθη της Μακράς Ασίας.
Άλλα και στους αμυντικούς πολέμους οι κομμουνιστές αγωνίζονται στην πρώτη γραμμή, έχοντας στο μυαλό τους να σώσουν την πατρίδα εργαζομένων και όχι την πατρίδα των πλουτοκρατών και το καθεστώς της εκμετάλλευσης, δηλαδή τον καπιταλισμό. Δεν αγωνίζονται κάτω από ξένες σημαίες.
Γιατί ξέρουν ότι η άρχουσα τάξη, ειδικά στην εποχή του ιμπεριαλισμού, είναι έτοιμη να θυσιάσει «την ίδια της τη μάνα» προκειμένου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της. Απόδειξη, το καθεστώς Μεταξά, που, από υποχείριο των Βρετανών, στελέχωσε το γερμανοκρατούμενο «ελληνικό» κράτος και παρέδωσε σιδηροδέσμιους τους Έλληνες κομμουνιστές στους Γερμανούς, πολλοί από τους όποιους εκτελέστηκαν, μαζί και ο συμπατριώτης μας Δ. Καραβοκύρος.
Ας δούμε τώρα τη στάση του ΚΚΕ στην επίθεση του Ιταλικού φασισμού. Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να πούμε ότι το ΚΚΕ καλούνταν να πάρει θέση με την μεγάλη πλειοψηφία των στελεχών του και τον γραμματέα του στη φυλακή. Παράλληλα το καθεστώς Μεταξά κατόρθωσε να δημιουργήσει μια δεύτερη καθοδήγηση του ΚΚΕ που ήσαν πράκτορες του καθεστώτος. Αν σκεφτείς τις συνθήκες αυτές, το ΚΚΕ τα κατάφερε καλά.
Αποσιωπά, συνηθισμένη πρακτική, ο Τ. το πρώτο γράμμα του Ζαχαριάδη, γ.γ. του ΚΚΕ από τη φυλακή. Το αναφέρουμε για την ιστορία.
«Ο φασισμός του Μουσολίνι χτύπησε την Ελλάδα πισώπλατα, δολοφονικά και ξετσίπωτα, με σκοπό να την υποδουλώσει και να την εξανδραποδίσει. Σήμερα, όλοι οι Έλληνες παλεύουμε για τη λευτεριά, την τιμή, την εθνική μας ανεξαρτησία. Η πάλη θα είναι πολύ δύσκολη και πολύ σκληρή. Μα, ένα έθνος που θέλει να ζήσει πρέπει να παλεύει, αψηφώντας τους κινδύνους και τις θυσίες. Ο λαός της Ελλάδας διεξάγει σήμερα έναν πόλεμο εθνικοαπελευθερωτικό, ενάντια στο φασισμό του Μουσολίνι. Δίπλα στο κύριο μέτωπο και Ο ΚΑΘΕ ΒΡΑΧΟΣ, Η ΚΑΘΕ ΡΕΜΑΤΙΑ, ΤΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ, ΚΑΛΥΒΑ ΜΕ ΚΑΛΥΒΑ, Η ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ, ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΣΠΙΤΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ.
Κάθε πράκτορας του φασισμού πρέπει να εξοντωθεί αλύπητα. Στον πόλεμο αυτό που τον διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά, όλοι μας πρέπει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, δίχως επιφύλαξη. Έπαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα πρέπει να είναι και θα είναι, μια καινούρια Ελλάδα της δουλειάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση, μ' έναν πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό.
Όλοι στον αγώνα, ο καθένας στη θέση του και η νίκη θα 'ναι νίκη της Ελλάδας και του λαού της. Οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου στέκουν στο πλευρό μας.
Αθήνα, 31 του Οχτώβρη 1940, Νίκος Ζαχαριάδης
Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ». (Δοκίμιο ιστορίας του ΚΚΕ α΄ τόμος Αθήνα 1995)
Την ίδια ώρα (29-10-1940) 600 κρατούμενοι κομμουνιστές στην Ακροναυπλία, με γράμμα τους ζητούν να σταλούν στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Ο πατριώτης Μεταξάς το αρνήθηκε.
Κανένα γερμανοσοβιετικό σύμφωνο δεν εμπόδισε το ΚΚΕ και τον γραμματέα του να καλέσουν σε αντίσταση στον άξονα Γερμανίας - Ιταλίας.
Όταν ο ελληνικός στρατός έδιωξε τους Ιταλούς από το ελληνικό έδαφος και με δεδομένη την εξάρτηση του καθεστώτος από τους Εγγλέζους και τις σοβινιστικές φωνές να πάρουμε κομμάτι της Αλβανίας, το ΚΚΕ ζήτησε να μην χύσουν το αίμα τους Έλληνες φαντάροι για άλλα συμφέροντα.
«Καλούμε τους πολεμιστές μας ν' αρνηθούν να πολεμήσουν πέρ' απ' τα σύνορα της πατρίδας μας». Και αυτό το αποσιωπά.
Και ένα άλλο γεγονός που δεν είναι και τόσο γνωστό. Σύμφωνα με πρόταση του Μεταξά προς την γερμανική κυβέρνηση, που την μετέφερε ο υφυπουργός εξωτερικών της κυβέρνησης Μαυρουδής στον στρατιωτικό ακόλουθο της γερμανικής πρεσβείας στην Αθήνα, «η κυβέρνηση επιθυμούσε όσο τίποτα την άμεση κατάπαυση των εχθροπραξιών στην Αλβανία σε συνδυασμό με τη διάσωση της τιμής των ελληνικών όπλων και την αποχώρηση των Άγγλων από την ηπειρωτική Ευρώπη». (M.V.Greveld «Η στρατηγική του Χίτλερ 1940-1941, το Βαλκανικό ζήτημα» εκδ. Γκοβόστη)
4) «Την στιγμή εκείνη (δηλαδή στις 22-6-1941, όταν η Γερμανία επιτέθηκε στην ΕΣΣΔ) ως δια μαγείας το ΚΚΕ μπαίνει στον αγώνα για την αντίσταση κατά των Γερμανών».
Δεν είναι μόνο όσα αναφέρθηκαν προηγουμένως που καταρρίπτουν τον πιο πάνω ισχυρισμό. Είναι και τα παρακάτω.
Με στελέχη του ΚΚΕ δημιουργείται η αντιστασιακή οργάνωση «Ελευθερία» στη Θεσσαλονίκη και στις 20-5-1941 ανατινάζει γερμανικά αυτοκίνητα. Μέλη της ομάδας εκτελέστηκαν.
Στις 28-5-1941 δημιουργείται η «Εθνική Αλληλεγγύη», ενώ το μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ Μ. Πορφυρογένης καλεί από τη φυλακή σε αντίσταση κατά του Γερμανού εισβολέα (16-5-1941 εφημερίδα «Κρητικά νέα»).
Και όλα αυτά πριν τις 22-6-1941 και με τα στελέχη του ΚΚΕ στη φυλακή.
5) Ο κ. Τ. αναφέρει «ο πατερούλης τους ο Μάρξ δεν διέφερε σε τίποτα από τον Χίτλερ» (Τελικά πόσους πατερούληδες έχουμε;) και για να το αποδείξει αναφέρει στα αγγλικά (για να το προσδώσει κύρος άραγε;) απόσπασμα από άρθρο που έγραψε ο Μαρξ σε εφημερίδα ( «Εφημερίδα του λαού» στις 19-4-1856).
Το μεταφρασμένο απόσπασμα του κ. Τ. έχει ως εξής :
«οι τάξεις και οι φυλές που είναι αδύναμες για να αντιμετωπίσουν τις νέες συνθήκες ζωής, θα πρέπει να παραδοθούν. Πρέπει να εξαφανιστούν σε ένα επαναστατικό ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ.»
Ανέτρεξα στο ίδιο το άρθρο - ομιλία ( Μαρξ- Έγκελς «Διαλεκτά έργα» τόμος Α΄ σελ. 419 εκδ. «Νέα Ελλάδα» 1951) . Πουθενά δεν αναφέρει την επίμαχη φράση. Έβαλα τη φράση στα αγγλικά στη μηχανή αναζήτησης στο διαδίκτυο, γιατί είναι γνωστό τι σκουπίδια κυκλοφορούν, και, ώ του θαύματος, φτάσαμε στην πηγή από όπου αντλεί τα επιχειρήματα του ο κ. Τ.
Η πηγή λοιπόν είναι, για να ξέρουν και οι αναγνώστες : «Axis History Forum» που σημαίνει «Συνάντηση για την ιστορία του Άξονα» (Άξονας: συμμαχία ναζιστικών και φασιστικών χώρων Γερμανία, Ιταλία, Ιαπωνια κ.α.). Πρόκειται για μια νεοναζιστικη ιστοσελιδα που προβάλει το ναζισμό γεμάτη από κατασκευασμένα ντοκουμέντα (Παλιά πρακτική του ναζισμού , η προβοκάτσια και το ψέμα).
Δείτε το σύμβολο της ιστοσελίδας και βγάλτε συμπεράσματα.
Ο ελληνικός λαός έζησε στο πετσί του για τέσσερα χρόνια αυτήν την πανούκλα.
Μεταξύ των άλλων μπορούμε να μάθουμε για τη ζωή στο Τρίτο Ράιχ; στα κατεχόμενα, για τα έργα ζωγραφικής του Χίτλερ, για την προπαγάνδα, για την αρχιτεκτονική και τον πολιτισμό στο Τρίτο Ράιχ, για τη μουσική στο Τρίτο Ράιχ, για τα τραγούδια της Βέρμαχτ, για την κατάσταση των γυναικών στο Τρίτο Ράιχ, για τα Waffen SS (όταν έκαιγαν τα ελληνικά χωριά), για την Luftwaffe (αεροπορία)( όταν βομβάρδιζαν τις ελληνικές πόλεις).
Όμως ας δούμε τι γράφουν ακόμη και οι επισκέπτες της ιστοσελίδας για τα άθλια ψεύδη.
«Η σχετική ομιλία του Μαρξ, γραφεί ένας, «δεν περιείχε λόγια σχετικά με "τάξεις και οι φυλές", που θα πρέπει να εξαφανιστούν σε ένα επαναστατικό ολοκαύτωμα».
Ένας άλλος αναφέρει «Όπως μπορούμε να δούμε, οι δημιουργοί του film αναφέρουν μπερδεμένες και παραμορφωμένες δηλώσεις των Μαρξ και Ένγκελς. Αυτό έγινε για να πειστεί ο θεατής ότι το Ολοκαύτωμα, δηλαδή τη δολοφονία ανθρώπων, εκτιμήθηκε θετικά στη Σοβιετική Ένωση».
Για να καταφεύγουν σε τόσο χονδροειδείς προβοκάτσιες οι νοσταλγοί του ναζισμού και υποστηρικτές του καπιταλισμού της ιστοσελίδας σημαίνει ότι είναι σε δύσκολη θέση στο πεδίο της αντιπαράθεσης ιδεών και επιχειρημάτων με τους μαρξιστές. Τα επιχειρήματα τους έχουν εξαντληθεί, γιατί το ίδιο το σύστημα αξιών τους έχει καταρρεύσει.
Και παραμυθιάζουν ανίδεους ανθρώπους, για να αποτρέψουν τη συνάντηση τους με τους κομμουνιστές. Τα αστικά επιτελεία ξέρουν από ποιους κινδυνεύουν…
Οι ισχυρισμοί του κ. Ξανθόπουλου
Την ανεπάρκεια του ο κ. Ξανθόπουλος προσπαθεί να την καλύψει με εξυπνακισμούς του περί φυσικομαθηματικών επιχειρημάτων («Από την επιστήμη της Φυσικής μάθαμε ότι « το ειδικόν βάρος ενός σώματος είναι αντιστρόφως ανάλογον του όγκου του : Ε = Β/V». έτσι λοιπόν, η μακρόσυρτη γραφή, «όγκος» του κ. Ν. Σαλπιστή αποδυναμώνει τη βαρύτητα (ειδικόν βάρος) του λόγου του»), που σημαίνει « δεν βρίσκεται στο πολύ, στην ποσότητα το καλό η το σωστό».
(Ας κάνουμε μια παρένθεση εδώ. Θα βάλουμε να απαντήσει ο κ. Ζαρκανέλας, των θετικών επιστημών και συγγενείς ιδεολογικά και οι δυο, συνεννοούνται καλύτερα).
«Και προσπαθεί να πείσει ότι το 10% έχει δίκιο και το 90% άδικο. Μήπως φταίει το 90%;». Τι λέει ο κ. Ζαρκανέλας στον κ. Ξανθόπουλο; Λάθος αγαπητέ μου, η ποσότητα είναι κριτήριο της αλήθειας και του δίκιου).
Και τώρα ξεκινάμε με τα ψέματα που αραδιάζει ο κ. Ξανθόπουλος.
Κάθε φορά θα προσπαθούμε να τον απαντάμε με πηγές που κάθε άλλο παρά κομμουνιστικές μπορούν να θεωρηθούν, μήπως μας κατηγορήσει ότι είναι αναξιόπιστες.
Ψέμα πρώτο
«Ο Κισάμπατζακ πρώτος από όλους τους Έλληνες φροντίζει να προμηθευτεί αυτόν τον οπλισμό για να τον χρησιμοποιήσει προφανώς εναντίον των Γερμανών, Ιταλών και Βουλγάρων κατακτητών».
«Προφανώς», μάλιστα κ. Ξανθόπουλε…
Γιατί λέει προφανώς ο κ. Ξ. ; Μα γιατί ξέρει ότι το προφανές για κάθε πατριώτη είναι να χρησιμοποιείς τα όπλα που σου έδωσε η πατρίδα κατά του Γερμανού κατακτητή, όχι κατά της μοναδικής αντιστασιακής, κατά των Γερμανών, οργάνωσης στην Πιερία, δηλαδή του ΕΑΜ, όπως έγινε στην πράξη .
Ότι προφανές είναι να μην παίρνεις όπλα από τον κατακτητή της πατρίδας σου για να βοηθήσεις στην υποδούλωση και τη λεηλασία της, στην υποστήριξη των συμφερόντων των ντόπιων τσιφλικάδων. Δεν μας λέει όμως ότι αυτό το « προφανές» δεν ισχύει για τον «τραντελλενά» του (τριάντα φορές Έλληνας ίσως, δεν φτάνει μόνο μια φορά;).
Πολύ καλά τα πάει ο κ. Ξ. με τη θεωρία, δεν μας λέει όμως τι έγινε στην πράξη. Και πώς να μας πει, όταν οι σύμμαχοι Γερμανοί κατακτητές του «τραντελλενα», που δεν μπορούμε να τους κατηγορήσουμε για κομμουνιστές, λένε τα εξής αποκαλυπτικά, κάνοντας κομματάκια το «προφανώς» του κ. Ξ. και πετώντας το στα σκουπίδια.
Είναι ένα κρίσιμο αποκαλυπτικό έγγραφο, που ακόμη και ο αστός ιστορικός Ενεπεκίδης το αναφέρει, άλλα ο εραστής της αλήθειας (φίλτατη η αλήθεια) κ. Ξανθόπουλος το αποσιωπά. Γιατί;
Ας δούμε τι έλεγαν οι Γερμανοί.
Αναφορά Γερμανού αρχιστρατήγου Θεσσαλονίκης - Αιγαίου προς ανωτάτην διοίκησιν της στρατιάς Ic/AO
14 Φεβρουαρίου 1944 «Η εξέλιξις των αντικομμουνιστικών ομάδων και η παρούσα κατάστασις. Ι. ΚΟΥΚΟΣ»
(Πολυχρόνης Ενεπεκίδης «Η Ελληνική Αντίστασις 1941-1944, όπως αποκαλύπτεται από τα μυστικά αρχεία της Βέρμαχτ εις την Ελλάδα» : σελ. 44 )
Τι παρατηρούμε σε όσα αναφέρει το έγγραφο; Ότι τα όπλα που είχε συγκεντρώσει ο Κισά Μπατζάκ για να τα χρησιμοποιήσει «προφανώς» κατά των Γερμανών, ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΣΤΙΓΜΗ, τα παρέδωσε στους Γερμανούς («παρέδωσε, κατ’ απολύτως νομοταγή τρόπον τα όπλα του, όταν διέβη ο γερμανικός στρατός») πριν υπάρξει ακόμη καμιά επαφή η σύγκρουση με το ΕΑΜ. Μερικά βέβαια τα κρύψανε αλλά οι Γερμανοί δώσανε εντολή «να μην γίνουν εις τον εν λόγω τόπον έρευναι δια την ανακάλυψιν όπλων, δια να χρησιμοποιήσωμεν τον Κούκον και περαιτέρω ως μίαν φωλεάν αντιστάσεως (των Γερμανών βέβαια)…», αφού η εν λόγω βάση ήταν προωθημένο φυλάκιο των Γερμανών και κάλυπτε τη σιδηροδρομική γραμμή από τις επιθέσεις του ΕΛΑΣ.
«Κατόπιν τούτου, εδόθη εις τον Κουτσά-μπασάκ η έγκρισις να κρατήση τα εν λόγω όπλα εναντίον των συμμοριτών».
Οι Γερμανοί δεν ήσαν αφελείς. Ήσαν σίγουροι για την «γερμανόφιλον στάσιν» του Κισά -Μπατζάκ. Και μετά;
«Δυο γερμανικαί ομάδες πολυβόλων και ένας πομπός ασυρμάτου ετοποθετήθησαν … εξωπλίσθησαν οι άνδρες …υπό την εποπτείαν του τμήματος αντικατασκοπείας 250 … (έγινε) ίδρυσις ενός ιδιαιτερου γραφείου συνδέσμου και προπαγάνδας δια της μυστικής στρατιωτικής αστυνομίας … συνέβαλε πολύ εις την διεύρυνσιν της ελληνογερμανικής συνεργασίας … Επανειλημμένως εχρησιμοποιήθησαν τμήματα... ... κατά τας (γερμανικάς) στρατιωτικάς επιχειρήσεις …Η μικρά ομάς του Κουτσαμπασάκ εξειλίχθη εις μιαν εθνική και γερμανόφιλον κίνησιν…».
Είναι χαρακτηριστικό ότι ως υπέρτιτλο στην εφημερίδα τους «Η φωνή των Ελλήνων» (8/1944) είχαν το μότο «Η θέσις όλων των Ελλήνων είναι παρά το πλευρόν της Γερμανίας».
«Ναι, αλλά» λέει ο κ. Ξ., «ο Κισά Μπατζάκ και οι εθνικιστές ότι έκαναν το έκαναν, γιατί οι κομμουνιστές ήθελαν να παραδώσουν τη Μακεδονία στους Σλάβους». Και τι έκαναν Μπροστά σ’ αυτόν τον θεωρητικό κίνδυνο ( ούτε καν θεωρητικό αφού ήδη από το 1935 το ΚΚΕ δεν υποστήριζε τη δημιουργία Μακεδονικής - Θρακικής (από τα τρία κράτη) κρατικής οντότητας μέσα στα πλαίσια μιας Βαλκανικής ομοσπονδίας σοσιαλιστικών κρατών) παρέδωσαν , όχι μόνο την ελληνική Μακεδονία, άλλα ΟΛΗ την Ελλάδα στις ορέξεις του γερμανικού ναζισμού και του Βουλγάρικου φασισμού.
Πρακτικά, τι σήμαινε αυτό για την Ελλάδα;
200.000 Έλληνες έχασαν τη ζωή τους από την πείνα, επειδή η κατοχική δύναμη κατέσχεσε τρόφιμα και καύσιμα. Καταστράφηκε το 50% της βιομηχανίας και το 75% του οδικού και σιδηροδρομικού δικτύου.
Ο πληθυσμός της Ελλάδας το 1940 ήταν 7.344.860 άτομα, το 1944 κατήλθε στα 6.805.000 και το 1947 ήταν 7.367.405, ενώ έπρεπε να ξεπερνάει τα 8.500.000.
1.770 χωριά καταστράφηκαν, 400.000 σπίτια πυρπολήθηκαν. Έλληνες χάθηκαν στις πολύνεκρες μάχες στα διάφορα μέτωπα (70.000), από τα εκτελεστικά αποσπάσματα (56.225), στα στρατόπεδα της Γερμανίας (105.000). Μειώθηκε ο πληθυσμός από την υπογεννητικότητα (300.000).Νεκροί από βομβαρδισμούς 7.120.Νεκροί σε μάχες της Εθνικής Αντίστασης (σύμφωνα με γερμανικά στοιχεία) 20.650. Νεκροί στη Μέση Ανατολή 1.100. Απώλειες Εμπορικού Ναυτικού 3.500. Τα στοιχεία αυτά καταδείχνουν το έγκλημα γενοκτονίας που διέπραξε ο Χίτλερ (και οι συνεργάτες του Έλληνες) σε βάρος της πατρίδας μας και του λαού της για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα της γερμανικής και της ελληνικής πλουτοκρατίας.
Την άνοιξη του 1944, όταν ο σουηδός πρέσβης Τύμπεργκ στην Αθήνα επισκέφτηκε τη Θεσσαλονίκη, βρέθηκε μπροστά σε μια άσχημη κατάσταση. Σε έκθεσή του σημείωνε χαρακτηριστικά:
«Για τους Γερμανούς … … εξασφάλισαν τα λεγόμενα Τάγματα ασφαλείας. Τις μονάδες αυτές τις συγκρότησε αρχικά η κυβέρνηση της Κατοχής με επικεφαλής τον Ράλλη. Αλλά ο οπλισμός τους χορηγήθηκε αποκλειστικά από τους Γερμανούς. Σχεδόν μόλις συγκροτήθηκαν, έφτασαν στη Θεσσαλονίκη. Είναι εξτρεμιστές, εθνικιστές και αντικομμουνιστές (προφανώς αναφέρεται στους ηγέτες). Στην πραγματικότητα, πρόκειται για πρόσωπα που δεν έχουν καμιά ιδεολογία αλλά σκοτεινό παρελθόν. (Η δίωξη) του κομμουνισμού αποτελεί γι' αυτούς πρόσχημα. Εκείνο που ενδιαφέρει τα μέλη των … Ταγμάτων Ασφαλείας είναι η λεηλασία, η αρπαγή και η καταστροφή της μακεδονικής γης. Η χωρίς όρια καταστροφή... ...Το πρώτο τάγμα που εκπαιδεύτηκε στην Αθήνα έχει την ονομασία Ε.Ε.Σ. ( Κισά - Μπατζάκ)».
Εδώ πρέπει να κάνουμε μια διάκριση. Ο γράφων δεν ταυτίζει από την άποψη της ευθύνης όσους ακολουθούσαν τον Κισά - Μπατζάκ με τους γερμανοντυμένους γκεσταπίτες της Κατερίνης. Βέβαια ο σκοπός τους ήταν ο ίδιος, οι ρόλοι άλλαζαν.
 |
| Άλλος ένας «τραντελλενας» κατά τον κ. Ξανθόπουλο. Υπεράσπιζε, λέει, τη Μακεδονία από τους φασίστες της Βουλγαρίας. |
«ΕΑΜ, ΕΛΑΣ την εποχή εκείνη από τον Απρίλιο έως τον Ιούνιο του 1941 ουδαμού και πουθενά δεν υφίστανται». Φυσικά και δεν υπήρχαν, αφού το ΕΑΜ ιδρύθηκε το Σεπτέμβρη του 1941. Το λαβωμένο ΚΚΕ ξεκίνησε τις επαφές με άλλα αστικά κόμματα και αστούς πολιτευτές από τα Μάη του 1941 για τη δημιουργία αντιστασιακού κινήματος. Παντού (στα μεγάλα αστικά κόμματα) αντιμετώπιζε την άρνηση. Όμως η αντίσταση είχε ξεκινήσει και χωρίς πανελλαδική οργάνωση. Παραπέμπω στην απάντηση προς τον κ. Τ.
Τρίτο ψέμα
«Εξακολουθεί να ισχύει για το ΚΚΕ» η παλιά θέση για το Μακεδονικό.
Ας δούμε πρώτα ποια ήταν παλιά η θέση του ΚΚΕ για το λεγόμενο Μακεδονικό. Ξεκαθαρίζουμε από την αρχή. Η Μακεδονία, ως γεωγραφική περιοχή, είναι χωρισμένη στα τρία. Ένα μέρος της βρίσκεται στη Βουλγαρία, ένα άλλο στην πρώην Γιουγκοσλαβία και το τρίτο, το πιο μεγάλο, στην Ελλάδα. Η μοιρασιά δεν έγινε με βάση την κατοικία των διαφόρων εθνοτήτων που βρίσκονταν στην περιοχή. Άλλωστε κάτι τέτοιο ήταν δύσκολο να γίνει, αφού δεν υπήρχαν αμιγείς, καθαρές περιοχές που συνόρευαν μεταξύ τους. Έλληνες υπήρχαν και στην περιοχή της βουλγάρικης Μακεδονίας, Σλάβοι στην περιοχή της ελληνικής Μακεδονίας, Βούλγαροι, Αλβανοί στην περιοχή της γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας κ.ο.κ. Δεν είναι τυχαίο ότι, όταν οι Ευρωπαίοι αναφέρονταν στην περιοχή, έκαναν λόγο για «μακεδονική σαλάτα».
Γράφει η Πηνελόπη Δέλτα στο βιβλίο της “Στα Μυστικά του Βάλτου” ...
«Ήταν ένα κράμα όλων των βαλκανικών εθνικοτήτων τότε η Μακεδονία. Έλληνες, Βούλγαροι, Ρουμάνοι, Σέρβοι, Αλβανοί, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι, ζούσαν φύρδην-μίγδην κάτω από τον βαρύ ζυγό των Τούρκων. Η γλώσσα τους ήταν η ίδια, μακεδονίτικη, ένα κράμα και αυτή από σλαβικά και ελληνικά, ανακατωμένα με λέξεις τούρκικες».
Στην περιοχή διαμορφώθηκε ιστορικά και μια σλαβική εθνότητα που δεν αισθανόταν ότι είναι Βούλγαροι, Έλληνες η Σέρβοι. Ήσαν Σλάβοι που κατοικούσαν στη Μακεδονία. Ακόμη και το Υπουργείο των Εξωτερικών τους ονομάζει Σλαβομακεδόνες.
Έγραφε ο Στρατής Μυριβήλης στο βιβλίο του «Η ζωή εν τάφω» (1924) για τους σλαβόφωνους.
«Μολαταύτα δε θέλουν να ‘ναι μήτε Μπουλγκάρ μήτε Σρρπ (= Σέρβοι) μήτε Γκρρτς (= Έλληνες). Μονάχα Μακεντών ορτοντόξ”...».
Υπήρχε μια διαμάχη για την κατάκτηση της Μακεδονίας, μέσα στα πλαίσια της καταρρέουσας οθωμανικής αυτοκρατορίας(1880), ανάμεσα στις εθνικές άρχουσες τάξεις των Βαλκανίων. Αυτή εκφραζόταν και με τις στατιστικές και με την εκπαιδευτική και εκκλησιαστική διαμάχη άλλα και με οικονομική και στρατιωτική διείσδυση. Οι πληθυσμοί πιέζονταν να προσχωρήσουν στην εθνική ιδέα της μιας ή της άλλης εθνότητας.
Η διανομή, τελικά, έγινε με βάση το συσχετισμό δυνάμεων, δηλαδή με βάση το αποτέλεσμα της στρατιωτικής σύγκρουσης και την συμπεριφορά των ξένων ιμπεριαλιστικών κρατών, και όχι με βάση κάποιο δημοψήφισμα. Έγινε για λογαριασμό των αρχουσών τάξεων (Βουλγάρικης, Ελληνικής, Σέρβικης). Κάθε άρχουσα τάξη ήθελε το δικό της ομοιογενές έθνος - κράτος, σε όσο το δυνατό μεγαλύτερη εδαφική επικράτεια, για την καλύτερη λειτουργία της αγοράς και την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της.
Με βάση τα δεδομένα αυτά το ΚΚΕ υποστήριξε (1924), όχι χωρίς εσωκομματικές αντιδράσεις, τη «ένωση των τριών τμημάτων της Μακεδονίας και Θράκης και για ενιαία και ανεξάρτητη κρατική τους ύπαρξη στα πλαίσια μιας Σοσιαλιστικής Βαλκανικής ομοσπονδίας», όραμα ( Βαλκανική Ομοσπονδία) για το οποίο πάλεψε και ο Ρήγας Φεραίος. Η θέση του '24 αναφερόταν σ' ένα ευρύ φάσμα εθνοτήτων - μειονοτήτων (Έλληνες, Βούλγαρους, Τούρκους, Εβραίους, Σλαβομακεδόνες, Βλάχους και άλλους), που ζούσαν στο έδαφος της γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας και που με τους βαλκανικούς πολέμους, τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, τη συνεχή εθνικιστική βία και τις ανταλλαγές των πληθυσμών, στο όνομα της "εθνικής καθαρότητας" των εδαφών, είχαν γίνει μπαλάκι του εθνικισμού και του σοβινισμού των αστικών τάξεων των Βαλκανίων.
Ήταν μια δύσκολη απόφαση, με δεδομένη την κοινωνική και πολιτική κατάσταση, που έγινε δυσκολότερη, γιατί , ένα χρόνο πριν, είχε αλλάξει η πληθυσμιακή σύνθεση στην περιοχή λόγω της άφιξης των προσφύγων. Η θέση αυτή συνοδευόταν από την προϋπόθεση της σοσιαλιστικής ομοσπονδίας βαλκανικών χώρων, μέσα στα πλαίσια της όποιας τα εθνικά σύνορα αποκτούν όλο και μικρότερη σημασία,( κάτι που συμβαίνει και σήμερα στην ΕΕ , σε καπιταλιστική όμως βάση), αφού δεν υπάρχει η αστική άρχουσα τάξη που ενδιαφέρεται για τα «εθνικά» της σύνορα, επειδή έτσι εξυπηρετεί τα συμφέροντά της. Σε ένα σοσιαλιστικό καθεστώς η ύπαρξη του ανθρώπου χαρακτηρίζεται κυρίως από την ταξική του θέση στην παραγωγή και δευτερευόντως από τα «εθνικά» του, πολιτιστικά του στοιχεία. Κυρίαρχα είναι τα πρώτα, γιατί δεν υπάρχει η οικονομική βάση, η καπιταλιστική ιδιοκτησία, για την επιθετική ανάπτυξη των δεύτερων.
Αυτό δεν εμποδίζει την πολιτιστική ύπαρξη, ιδιαιτερότητα και ανάπτυξη της κάθε εθνότητας (πχ στην ΕΣΣΔ), τα ενωτικά της χαρακτηριστικά που όμως δεν αποτελούν βάση για εθνοτική σύγκρουση, η εθνοτική κυριαρχία και καταπίεση κάτι που μόνο στην αστική τάξη συμφέρει.
Αναφέρουμε εδώ την πιο πρόσφατη (2011) απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ για τις διεθνείς εξελίξεις στην περιοχή μας και στην ευρύτερη περιοχή, για να καταλάβει ο αναγνώστης που είναι το ψέμα και που η αλήθεια.
«Έθνος είναι η ιστορικά διαμορφωμένη σταθερή κοινότητα ανθρώπων, που εμφανίστηκε πάνω στη βάση της κοινότητας της γλώσσας, του εδάφους, της οικονομικής ζωής και της ψυχοσύνθεσης που εκδηλώνεται στην κοινότητα του πολιτισμού.
Με βάση αυτή την αντίληψη δεν υπάρχει γενικά μακεδονικό έθνος. Η Μακεδονία πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μια μεγάλη γεωγραφική περιφέρεια, όπου ζούνε πολλά έθνη.
Να μπει τέλος στην αλυτρωτική προπαγάνδα, να υπάρξει αμοιβαία αναγνώριση του απαραβίαστου των συνόρων, της εδαφικής ακεραιότητας και κυριαρχίας των δύο χωρών. Οι επιδιώξεις για αναγνώριση «μακεδονικής εθνικής μειονότητας», καθώς και «τουρκικής μειονότητας», όπως επιδιώκουν οι ΗΠΑ κι η ΕΕ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, θα αποτελέσει ένα ακόμα βήμα για την αμφισβήτηση των συνόρων (π.χ. της Συνθήκης της Λωζάνης) και του εδαφικού status στην περιοχή, κάτι άλλωστε, που δεν το κρύβουν εθνικιστικοί κύκλοι σε Τουρκία και ΠΓΔΜ».
Οι ισχυρισμοί του Ζαρκανέλα
Ερχόμαστε τώρα στις θέσεις του κ. Ζαρκανέλα. Γράφει ο κ. Ζ. ότι το ΚΚΕ κακώς «αισθανόταν ότι τρομοκρατούνταν» και γι’ αυτό δεν έπρεπε να απαντήσει, αμυνόμενο, με τον ίδιο τρόπο.
Δείτε πως η, κατά τον κ. Ζ., λανθασμένη αίσθηση του ΚΚΕ μεταφραζόταν στην πράξη. Αναγκάζομαι να επαναλάβω τα στοιχεία που ο κ. Ζ. κάνει πως δεν κατάλαβε. «Είναι χαρακτηριστικό ότι μέχρι τότε οι ΕΑΜίτες και οι κομμουνιστές είχαν 1.289 νεκρούς , 6.671 τραυματίες, 31.632 βασανισμένους, 84.931 φυλακισμένους, 165 βιασμένες γυναίκες, 6.567 ληστείες. Όλα αυτά τα θύματα υπήρξαν από τη δράση 204 μοναρχοφασιστικών συμμοριών και κάτω από την ανοχή και υποστήριξη του αστικού κρατικού μηχανισμού και το σχεδιασμό των Εγγλέζων. Και όλα αυτά χωρίς καμιά ένοπλη απάντηση από τη μεριά του ΕΑΜ».
Οπωσδήποτε κάθε απώλεια ζωής, αν τη δεις ξεκομμένη από το γενικότερο κοινωνικό-ιστορικό πλαίσιο είναι ένα θλιβερό γεγονός. Εδώ όμως ξεκίνησε ένας μονόπλευρος εμφύλιος πόλεμος και κανείς δεν μπορεί να το αγνοήσει. Οι μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας δεν επιτέθηκαν ενάντια σε άοπλους και άσχετους με την τρομοκρατία του άοπλου αντιστασιακού κινήματος, όλο το 1945.
Επιλεκτική είναι η όραση του κ. Ζ. Δεν είδε τις σχεδόν δυο σελίδες της απάντησής μου με τίτλο «ΟΤΑΝ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΞΕΡΑ ΚΑΙΓΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΤΑ ΧΛΩΡΑ, ΔΗΛΑΔΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ…» που αναφέρονται στα γεγονότα του Δεκέμβρη; Νομίζω ότι ένας καλόπιστος αναγνώστης θα καταλάβει ποιος είχε συμφέρον να οδηγηθούμε στα γεγονότα του Δεκέμβρη του 1944. Η τεκμηρίωση είναι επαρκής και αναπτύσσεται στο πιο πάνω άρθρο στο οποίο και παραπέμπω.
Προσέξτε τώρα την απίθανη λογική του κ.Ζ.
Τα γεγονότα του Δεκέμβρη είναι ανεξιχνίαστα, που σημαίνει ότι δεν είναι ξεκάθαρα και ψάχνουμε ακόμη για τον «εγκληματία». Όμως παρά το γεγονός αυτό (ανεξιχνίαστα γεγονότα) ο κ. Ζ. έβγαλε την απόφαση ( σε παρένθεση τα δικά μου σχόλια)
«… δικαίωσαν την άρνηση της Αστυνομίας να χορηγήσει τις σχετικές άδειες» (που ας σημειωθεί αρχικά τις έδωσε) «καθώς οι πληροφορίες των αρχών έλεγαν πως θα συμμετάσχουν ένοπλοι» (που δεν συμμετείχαν) «και υπήρχε κίνδυνος για τις εύθραυστες συνθήκες εκείνης της περιόδου» (Ο μόνος κίνδυνος που υπήρχε ήταν αυτός για τον εγγλέζικο ιμπεριαλισμό και την ελληνική άρχουσα τάξη).
«Τα αιματηρά γεγονότα, με περίπου 130 νεκρούς και 250 τραυματίες» (τους όποιους προκάλεσαν αυτοί που ήθελαν τάχα να αποφύγουν την αιματοχυσία και όλως τυχαίως βρίσκονταν από τη μεριά των άοπλων διαδηλωτών) επιβεβαίωσαν τους φόβους των αρχών (ότι θα υπάρχουν νεκροί, άλλα παρ’ όλα αυτά οι ίδιες αρχές προκάλεσαν το θάνατο των διαδηλωτών) που ήθελαν ακριβώς να αποφύγουν τα χειρότερα».
Από τον παραλογισμό που μόλις διαβάσατε πολύ πιο λογικό δεν σας φαίνεται αυτό που ο τότε πρωθυπουργός Παπανδρέου ομολόγησε σε μια φράση;
«Το συμπέρασμα είναι ότι ο Δεκέμβριος ημπορεί να θεωρηθή “ΔΩΡΟΝ ΤΟΥ ΥΨΙΣΤΟΥ”».
Ένας που θεώρει κάτι ότι αποτελεί «δώρον» φυσικό δεν είναι να το επιδιώκει , αν δεν το προκαλεί;
Προχωράμε σε μια άλλη λογική «κωλοτούμπα».
«Όταν ο Λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της Τυραννίας διαλέγει ή τις Αλυσίδες ή τα Όπλα» έγραφε το πανό που κρατούσε ο λαός στην κηδεία των πρώτων θυμάτων στις 3-12-1944.
«Είναι προφανές από τα παραπάνω ότι είχαν ήδη επιλέξει τα όπλα», αποφαίνεται ο κ.Ζ. Όχι δεν το λέει για την αστυνομία που χρησιμοποίησε τα όπλα κατά του άοπλου πλήθους. Σωστά καταλάβατε, το λέει για αυτό που κάθε αξιοπρεπής λαός θα έλεγε μετά από μια τέτοια απρόκλητη επίθεση. Αυτό δηλαδή που έκαναν οι αγωνιστές του 1821, όταν διάλεξαν τα όπλα από την τυραννία. «Είναι προφανές από τα παραπάνω ότι είχαν ήδη επιλέξει τα όπλα», οι αγωνιστές του 1821, από την τυραννία κ. Ζ.
Η ντροπή για τον στρατηγό Σκόμπυ ανήκει σε εκείνους που τον έκαναν προϊστάμενο τους, οι ίδιοι που λίγα χρόνια μετά, δείχνοντας τον ελληνικό στρατό σε Αμερικανό στρατηγό, είπαν το περίφημο «Στρατηγέ ιδού ο στρατός σας».
Βία και αντιβία
Ειλικρινά δεν περίμενα να επικαλεστεί μπλοκ αναρχικών ο κ. Ζ., αυτό είναι από τ’ άγραφα, αν και όχι ανεξήγητο, μπροστά στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει. Στη διάρκεια των 33 ημερών έγινε πόλεμος, πόλεμος που τον καθοδηγούσε μια ξένη δύναμη μαζί με την εγχώρια πλουτοκρατία από τη μια μεριά.
Στον πόλεμο χρησιμοποιείται βία και αντιβία, γνωστά πράγματα, άγνωστα(;) για τον κ. Ζ. Όταν μάλιστα ο ομοεθνής σου η ο ομοϊδεάτης σου περνά με την άλλη πλευρά δεν υπάρχουν περιθώρια να το διαπραγματευτείς. (Ο Κολοκοτρώνης μίλησε πρώτος για αυτό «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους», είπε). Γιατί όλα κρίνονται στη στιγμή. Άσχημο, κακό; Ναι, αλλά πιο άσχημο είναι που ξεκίνησε ο πόλεμος, το “ΔΩΡΟΝ ΤΟΥ ΥΨΙΣΤΟΥ” για τους Εγγλέζους και τους ντόπιους συνεργάτες τους.
Στον πόλεμο γίνονται και υπερβασίες. Πρώτο το ΚΚΕ μίλησε γι αυτές, μακάρι να το έκαναν και οι άλλοι. (Όσο για την εκτέλεση της ηθοποιού Παπαδάκη, ανεξάρτητα από τη στάση που κράτησε στην γερμανική κατοχή, ο ΕΛΑΣ συνέλαβε, δίκασε, καταδίκασε και εκτέλεσε αυτούς που ήταν υπεύθυνοι για το θάνατο της).
Υπήρχαν όμηροι; Ναι, σαν απάντηση στις ομηρίες των Εγγλεζων.
Όπως και υπήρχε μια τεράστια επιχείρηση πτωματολογίας με το ξεθάψιμο νεκρών μαχητών της σύγκρουσης και νεκρών από φυσικά αίτια από τους Εγγλέζους, για να τους παρουσιάσουν ως σφαγιασμένες, γνωστά πράγματα. Μανούλες οι Εγγλέζοι στις προβοκάτσιες.
Προφανώς από εκεί αντλεί τα στοιχεία ο κ. Ζ. για 4.000 νεκρούς (κυρίως άμαχους, πόσους δεν μας λέει) και, πολλαπλασιάζοντας 14 μήνες επί το αυθαίρετο νούμερο καταλήγει στις 40.000 που ΘΑ υπήρχαν, αν τα Δεκεμβριανά συνεχιζόταν, αρά καλώς ακολούθησε το τρομοκρατικό όργιο της αστικής κυβέρνησης και των Εγγλέζων.
Άλλη μια απόδειξη αδυναμίας των επιχειρημάτων του κ. Ζ. είναι ότι επικαλείται στοιχεία από τις μυστικές υπηρεσίες των Εγγλέζων. Μα οι Εγγλέζοι είχαν κάθε συμφέρον να υποβαθμίζουν τη δύναμη του ΕΑΜ και του ΚΚΕ.
Το ΚΚΕ είχε 500.000 μέλη το 1944, σε πληθυσμό 7.500.000 κατοίκων, και το ΕΑΜ 2.000.000 μέλη.
Η ταξική διάσταση της σύγκρουσης
«Μήπως φταίει το 90%» ρωτάει ο κ. Ζ., «και έχετε εσείς δίκιο το 5%»;
Στο ερώτημα αυτό θα μπορούσε να απαντήσει ο κ. Ξανθόπουλος. «Από την επιστήμη της Φυσικής μάθαμε ότι το ειδικόν βάρος ενός σώματος είναι αντιστρόφως ανάλογον του όγκου του».
Όμως ας αφήσουμε τα λογοπαίγνια.
Με το ερώτημα του αυτό ο κ. Ζαρκανέλας παραδέχεται, χωρίς να το θέλει, ένα πράγμα.
Ότι δηλαδή δυο είναι οι εναλλακτικές λύσεις στην ελληνική κοινωνία, στην κοινωνική οργάνωσή της. Ο καπιταλισμός και ο σοσιαλισμός κομμουνισμός. Ότι τα αστικά και μικροαστικά κόμματα που συγκεντρώνουν το 90% (με την παραπλάνηση, την εξαγορά και το φόβο) υποστηρίζουν τον καπιταλισμό. Ότι την εναλλακτική λύση την υποστηρίζει το ΚΚΕ.
Όμως, γιατί τόση φασαρία για ένα 5%; Μα γιατί είναι η εναλλακτική λύση, είναι ο άλλος δρόμος, που όσο ο καπιταλισμός θα βρίσκεται σε κρίση, και θα βρίσκεται για πολύ καιρό, θα γίνεται όλο και περισσότερο κατανοητή ως λογική διέξοδος για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.
Όχι, η άρχουσα τάξη δεν φοβάται το 5%. Φοβάται τη δυναμική που μπορεί να αναπτύξει ένα κόμμα, ως πολιτικός φορέας ανατροπής της άρχουσας τάξης και οικοδόμησης μιας άλλης κοινωνίας.
Για το λόγο αυτό όλα τα σφυριά της άρχουσας τάξης βαράνε σ’ αυτήν την προοπτική. Μια από τις σφυριές είναι και το αναμάσημα επιχειρημάτων ενός πρωτόγονου αντικομμουνισμού.
«Δεν ήταν και τόση κακή η γερμανική καπιταλιστική «κατοχή», λένε.
Ένας εργαζόμενος που θα αποδεχθεί αυτήν τη θέση πιο εύκολα θα αποδεχθεί και τη σημερινή καπιταλιστική τάξη πραγμάτων (που προς το παρόν το πάνω χέρι έχει η Γερμανία) και το καθεστώς της εκμετάλλευσης.
Ποιος ήταν ο σκοπός της ναζιστικής Γερμανίας;
«Στην Γερμανία μαζί με τους συμμάχους της ανατίθεται το καθήκον να πάρει στα χέρια της και την οικονομική τάξη ουσιαστικών τμημάτων της ευρωπαϊκής ηπείρου (υπόμνημα Ο. Χασελ μέλος του οικονομικού επιμελητηρίου Κεντρικής Ευρώπης 9/1941, Μ. Ζεκεντορφ «Η Ελλάδα κάτω από τον αγκυλωτό σταυρό» εκδ. «Σύγχρονη Εποχή» Αθήνα 1991,σελ. 93)
Οι Γερμανοί – ναζί δεν μασούσαν τα λόγια τους. Μπορεί σήμερα οι πρωταγωνιστές να άλλαξαν ( φροντισε και ο κοκκινος στρατός σ’ αυτό) ο σκηνοθετης όμως ( και το έργο) παραμενει ο ίδιος. Είναι οι ιδιες εταιρίες (Ζημενς, Κρουπ, Φολκς- Βαγκεν) που ανεβασαν το Χιτλερ και σήμερα υποστηρίζουν τη Μερκελ και έχουν τον ίδιο σκοπό.
Ο αντικομμουνισμος των σημερινων απολογητων του καπιταλισμού δεν είναι κάτι το καινούργιο. Δεν πρωτοτυπουν. Το ίδιο έκαναν και οι κατακτητές Γερμανοι εθνικιστες– ναζί. Ηξεραν ποιοι ησαν οι κύριοι εχθροι τους.
«Οι πιο επικινδυνοι εσωτερικα είναι οι κομμουνιστές», εγραφαν.
(εκθεση τμηματος κατάσταση , στρατιωτικης διοικητής Ελλάδας 3-10-1943, Μ. Ζεκεντορφ «Η Ελλάδα….» ο.π., σελ. 201).
«Σοβαρό κίνδυνο αποτελεί μόνο η εμφάνιση συμμοριών του ΕΛΑΣ» (έκθεση του Γερμανού υποστράτηγου Βιντερ για τον Νοέμβρη του 1943, Μ. Ζεκεντορφ «Η Ελλάδα….» ο.π., σελ. 212
«(Για ένα σαμποταζ κατά του γερμανικού στρατού) Συνυπεύθυνοι είναι κατά πρώτο λόγο τετοια προσωπα που ασπαζονται τον κομμουνισμό» (διαταγή αντιστρατηγου Λερ 22-12 1943, Μ. Ζεκεντορφ «Η Ελλάδα….» ο.π., σελ 217.
Οι αναφορες αυτές θα αποτελούν παντοτινο τιτλο τιμής για το ΚΚΕ.
Η γερμανικη, ιταλικη και βουλγαρικη κατοχή της πατρίδας μας και η αντίσταση σ’ αυτήν δεν ήταν ένας αγώνας των καλων εναντίον των κακων. Ήταν μια προσπάθεια του γερμανικού ιμπεριαλισμού (αυτοκρατορίας), δηλαδή της γερμανικης πλουτοκρατίας στην επιθετικη μορφή της, να επεκτείνει την επιρροή και τα συμφέροντα της. Στην προσπάθεια της αυτή συμμαχησε με την ελληνική πλουτοκρατία. Την ώρα που ο ελληνικος λαός πονουσε , ματωνε, πεθαινε αυτοί κερδιζαν από την καταστροφή αυτή.
Ο ελληνικος λαός δεν εμεινε με σταυρωμένα χέρια. Αντισταθηκε με την αποφασιστική καθοδήγηση του ΚΚΕ . Η συγκρουση μπορεί να ήταν στη μορφή εθνικοαπελευθερωτικη στο βάθος όμως ήταν κοινωνική – ταξική .
Ένα χαρακτηριστικο αποσπασμα από εκθεση του Γερμανου υποστρατηγου Βιντερ δείχνει τη σχέση του ΚΚΕ με τα φτωχα λαϊκά στρωματα. « Η κατάσταση ανάγκης του φτωχού πληθυσμού …ευνοησε μια ριζοσπαστικη ανάπτυξη του κομμουνιστικού κινήματος» Μ. Ζεκεντορφ «Η Ελλάδα….» ο.π.
Ο Β. Μανουσακης γράφει για τη σχέση της ελληνικής πλουτοκρατίας με τη γερμανικη κατοχή. «Ο αντικομμουνισμος θα ωθησει προς το τέλος της κατοχής κάποιους βιομηχανους και εμπορους …..στη χρηματοδοτηση ένοπλων ομάδων που εξοπλιζαν οι Γερμανοι να επιχειρησουν εναντίον του ΕΛΑΣ. Και ο Φιλάρετος , στέλεχος της Εθνικής Τράπεζας έγραφε(12/1942): «Άλλο αηδες θεαμα είναι οι περίφημοι Έλληνες προμηθευτές των στρατευμάτων κατοχής και οι Έλληνες εργολάβοι των στρατιωτικων έργων».(«Η ελληνική αστική οικονομία και οι δυνάμεις κατοχής 1941-1944», περιοδ. ΙΣΤΟΡΙΚΑ «Ε» Γερμανικές αποζημιώσεις σελ.39,52)
Πατριωτισμός και εθνικισμός
Δυο ειδών πατριωτισμοί υπάρχουν , αυτός της πράξης και αυτός της θεωρίας. Η για να το πούμε διαφορετικά ο πατριωτισμός και ο εθνικισμός.
Το ΚΚΕ, όταν χρειάστηκε, υπεράσπισε την πατρίδα στην πράξη (1940, 1941-1944) έδωσε τα καλύτερα παιδιά του στον αγώνα αυτό , όχι όμως για να διώξει τους ξένους εκμεταλλευτές και δυνάστες για να μείνουν οι Έλληνες εκμεταλλευτές.
Η πατρίδα για το ΚΚΕ δεν περιέχει την πλουτοκρατία , είναι μια λαϊκή δημοκρατία Αντίθετα οι πλουτοκράτες και οι εθνικιστές, όταν μιλούν για πατρίδα, ή περισσότερο για έθνος, συμπεριλαμβάνουν σ’ αυτό την άρχουσα τάξη. Ελληνικά μιλάει χριστιανός είναι και ο εφοπλιστής με τα δις και ο ναυτεργάτης με τα 700 ευρώ. Ανήκουν στο ίδιο έθνος , αρά « σκάσε και κολύμπα».
Προσφέρουν μεγάλη υπηρεσία στην άρχουσα τάξη ( άλλο που δεν θέλει) όσοι υποβαθμίζουν το ταξική υπόσταση του ανθρώπου μπροστά στα εθνικά - αστικά χαρακτηριστικά του. Όταν η πλουτοκρατία και οι ιδεολογικοί της μηχανισμοί μιλούν για υπεράσπιση των συνόρων εννοούν την εδαφική επικράτεια που υπάρχει η δική τους καπιταλιστική ιδιοκτησία και οι δικοί τους εθνικοί δούλοι Και όταν οι απανταχού εθνικιστές λένε « να σπάσουμε τα σύνορα να μπούμε σε γειτονικό κράτος» το κάνουν για την επέκταση των συμφερόντων της δικής τους πλουτοκρατίας. Αληθινός πατριωτισμός είναι να ξεμπερδεύεις με τους εκμεταλλευτές σου είτε είναι ξένοι είτε είναι Έλληνες.
Ένα ιστορικό παράδειγμα για την μικρή σημασία που είχαν τα σύνορα στα πλαίσια της ΕΣΣΔ είναι το γεγονός της ειρηνικής συνύπαρξης τόσων αυτόνομων εθνικών δημοκρατιών (Αρμενία, Γεωργία Αζερμπαϊτζάν κ.α) μέσα στην ΕΣΣΔ , άλλα και εθνοτήτων μέσα στις δημοκρατίες, με τα δικά τους πολιτιστικά και φυλετικά χαρακτηριστικά αλλά με κοινή άμυνα, εξωτερική πολιτική, οικονομία Όταν μετά τις ανατροπές απέκτησαν αυτές οι δημοκρατίες τη δική τους πλουτοκρατία, τη δική τους άρχουσα τάξη άρχισαν οι εθνικισμοί, το ρατσιστικό μίσος και οι πόλεμοι. Και αυτό, γιατί τότε δημιουργήθηκε εκείνος ο παράγοντας που θα έβαζε το λαό του να σκοτωθεί για τα δικά του κερδοσκοπικά συμφέροντα.
Ν. Σαλπιστής μέλος της Ν.Ε. Πιερίας του Κ.Κ.Ε.
Υ.Γ. Αφιερώνεται
1) Στην αντιφασιστική νίκη των λαών, με τη συμπλήρωση αύριο (9 του Μάη ) 68 χρόνων από την κατάληψη του Βερολίνου από τον Κόκκινο Στρατό.
2) Στη μνήμη του Κατερινιώτη κομμουνιστή Διαμαντή Καραβοκύρου , που παραδόθηκε από το καθεστώς Μεταξά στους Γερμανούς κατακτητές και εκτελέστηκε με άλλους διακόσιους στην Καισαριανή την Πρωτομαγιά του 1944.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου