Τετάρτη 29 Ιουνίου 2016

Ήρθε πραγματικά η ειρήνη στην Κολομβία;

Αυτά θα ήταν τα λόγια του πρώην επικεφαλής του FARC-EP, διοικητή Alfonso Cano, ο οποίος δολοφονήθηκε από τον κολομβιανό στρατό πριν από πέντε χρόνια. Ο Cano είχε κάνει σαφές τι θα σήμαινε ειρηνευτική συμφωνία με την κυβέρνηση - μαφία του José Manuel Santos. «Η αποστράτευση είναι συνώνυμη με την αδράνεια, είναι δειλή παράδοση. Είναι παράδοση και προδοσία του λαού και της επαναστατικής ιδεολογίας που αναπτύσσεται και αγωνίζεται για τον κοινωνικό μετασχηματισμό, είναι μια ταπείνωση που συνεπάγεται ένα μήνυμα απελπισίας στους ανθρώπους που εμπιστεύονται τη δέσμευσή μας και την Μπολιβαριανή πρόταση» και είχε σημειώσει ότι «η απελπισμένη επιθυμία του Προέδρου Juan Manuel Santos να καταστείλει την αντάρτικη ομάδα μας, οφείλεται στην επιδίωξή του να κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους και να βυθίσει τους φτωχούς στη δυστυχία.» Δήλωσε πως: «η ηρωική αντίσταση της Κολομβιανής εξέγερσης, τα υψηλά ιδανικά που κινητοποίησαν τους ανθρώπους σε ένδειξη διαμαρτυρίας, δεν μπορεί να σταματήσει με την ψευδή κλήση για διαπραγμάτευση και συναίνεση. Οποιαδήποτε προσπάθεια διάλυσης του λαϊκού αγώνα, χωρίς συντονισμένες λύσεις για την εξάλειψη των αιτιών του θα είναι καταδικασμένη σε αποτυχία.»
O Alfonso Cano
Πέντε χρόνια αργότερα, ο διάδοχος του Cano, ο «Τιμοσένκο» (πραγματικό όνομα Timoleon Jimenez), δήλωσε μετά την ανακοίνωση της ειρηνευτικής συμφωνίας που επιτεύχθηκε από τους αντάρτες με την ίδια κυβέρνηση του Santos - που κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους και εξαθλιώνει τους φτωχούς - ότι «τώρα η Κολομβία χρειάζεται να παράξει μια πραγματικά τελική συμφιλίωση» και ισχυρίστηκε ότι «η βία πρέπει να σταματήσει». Το νούμερο ένα του FARC-EP ανακοίνωσε ότι το αντάρτικο τέλειωσε την περασμένη 27η Μαΐου, μετά από 52 χρόνια ανατρεπτικής αντίστασης και «σήμερα βλέπουμε το όνειρο της ειρήνης πολύ πιο κοντά από ποτέ.»

Όμως τι έχει αλλάξει στην Κολομβία;
Εξουδετερώθηκαν ή έχουν εξαλειφθεί τα αίτια του αγώνα; Ο Cano είπε ότι «δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη χωρίς το τέλος της καταπίεσης και της πείνας». Μήπως σταμάτησε η καταπίεση ή εξαλείφθηκε η πείνα στην Κολομβία; Ακριβώς αυτό το μήνα, τρεις θάνατοι οφείλονται σε αστυνομική καταστολή στην τελευταία απεργία εργατών γης, ή τον περασμένο Απρίλιο ένοπλοι παρακρατικοί χρησιμοποιήθηκαν για την καταστολή της απεργίας των φατριών Usuga στο Μεντεγίν, χωρίς την κυβέρνηση ή τις δυνάμεις ασφαλείας του Σάντος της Κολομβίας να κάνουν τίποτα για αυτό. Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε την ατιμωρησία για τη γενοκτονία εναντίον της Πατριωτικής Ένωσης, το κόμμα που σχηματίστηκε από τους αντάρτες και το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κολομβίας μετά την αποκαλούμενη ειρηνευτική συμφωνία του 1985, τα μέλη της οποίας σφαγιάστηκαν από την κυβέρνηση και τους παραστρατιωτικούς. Τρεις δεκαετίες αργότερα, φαίνεται ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται, και αυτή τη φορά, όπως ο Μαρξ θα έλεγε, όχι μόνο ως μια τραγωδία, αλλά και ως φάρσα. Γιατί αυτό που προσπαθούνε τόσο ρεφορμιστές όσο και οπορτουνιστές είναι να εμπιστευθούν τις καλές προθέσεις της αστικής τάξης. Μήπως η ιστορία δεν έχει δείξει ότι αυτοί είναι που πρόκειται να επωφεληθούν από τυχόν αδυναμία της εργατικής τάξης να οξύνει τον ταξικό πόλεμο;
Ήδη γνωρίζουμε ποια είναι η λέξη «ειρήνη» για την αστική τάξη: καταπίεση, εκμετάλλευση, πλούτος και ευημερία μόνο για λίγους!
Φαίνεται ότι η ειρηνευτική συμφωνία που επιτεύχθηκε από το FARC-EP του Τιμοσένκο με την κυβέρνηση Santos είναι μια προδοσία κατά της ιστορίας και του αγώνα της οργάνωσης και κατά του κολομβιανού λαού, ο οποίος εξακολουθεί, ακόμα και μετά το ξεπούλημα του αγώνα να είναι εξίσου καταπιεσμένος και πεινασμένος και εκμεταλλευόμενος, όπως πάντα. Η διαδικασία «ειρήνευσης» χρηματοδοτείται από τη Βενεζουέλα και την Κούβα, χώρες της νέας σοσιαλδημοκρατίας - ρεφορμισμού, που αυτοαποκαλείται «σοσιαλισμός του ΧΧΙ αιώνα», και άλλες που κυριαρχούνται απ’ ευθείας από την καπιταλιστική τάξη και το νεοφιλελευθερισμό, όπως η Νορβηγία. Υπογράφτηκε μια αντιφατική συμφωνία που αποκαλύπτει τον αντι - μαρξιστικό χαρακτήρα των σημερινών ηγετών του αντάρτικου και καταδικάζει τον ηρωικό αγώνα 52 χρόνων: Η ειρηνευτική συμφωνία πληροί τις προϋποθέσεις του Cano, για να μπορέσουμε επιτέλους να μιλάμε για ειρήνη; Ή μήπως είναι μόνο ένας άσος απ’ το μανίκι της αστικής τάξης, που επιχειρεί να ενσωματώσει το αντάρτικο και να αρχίσει πλέον να παίζει με τους κανόνες που επιβάλλονται από αυτήν, εκείνους της «αστικής δημοκρατίας»; Είναι αλήθεια ότι ένας αγώνας πενήντα χρόνων δεν μπορεί να ξεχαστεί ούτε να πουληθεί εν μια νυκτί. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι αντάρτες ζουν στο δάσος, στη μέση της ζούγκλας, ενώ παρενοχλούνται από τη στρατιωτική ή παραστρατιωτική κυβέρνηση και τα ναρκοπέδια. Ίσως θα ήταν πιο ειλικρινής η ηγεσία, ή τουλάχιστον η απογοήτευση θα ήταν μικρότερη αν αντί της ήττας με την «συμφωνία ειρήνης», είχε αναγνωριστεί η κούραση, η πλήξη ή οι δυσκολίες στον αγώνα, χωρίς αυτός να σταματήσει και να εκφυλιστεί στην σοσιαλδημοκρατία με νέες ρεφορμιστικές θέσεις. Εν ολίγοις, η Κολομβία παραμένει το 2016 να είναι μια πολιτικά και στρατιωτικά ελεγχόμενη χώρα από την Ουάσιγκτον, όπως ήταν πριν από πέντε χρόνια, όταν σκότωσαν τον Cano τα αεροπλάνα τους. Παραμένει η ίδια Κολομβία όπου συνδικαλιστές, δημοσιογράφοι και ιθαγενείς δολοφονούνταν με ατιμωρησία σχεδόν καθημερινά στις πόλεις και κωμοπόλεις από τις «δυνάμεις ασφαλείας» και τους παραστρατιωτικούς, όπου συνεχίζεται «η καταστολή και η πείνα», όπως έλεγε ο Cano. Είναι λοιπόν η ώρα της ειρήνης στην Κολομβία, όπως λέει ο Τιμοσένκο; Δυστυχώς, είναι γνωστό, ότι το μόνο νόημα της λέξης «ειρήνη» για την ποινική αστική τάξη είναι η υποδούλωση και αποσιώπηση όσων παράγουν τον πλούτο και η εξασφάλιση των προνομίων για την ίδια. Ποτέ δεν πρέπει να υπάρχουν αμφιβολίες ότι δε θα διστάσει να χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε τέχνασμα, χρήση καταστολής, τρομοκρατίας, ακόμα και πολέμου για να επιτύχει τους σκοπούς της.
Η συμφωνία ειρήνης στην Κολομβία είναι συμφωνία παράδοσης του αγώνα.

Δεν μπορεί να υπάρξει ειρηνευτική συμφωνία με το κεφάλαιο, στην Κολομβία ή οπουδήποτε αλλού στον κόσμο.

5 σχόλια:

¡H.lV.S.! είπε...

Ενδιαφέρουσα είναι η ανάλυσή σου γενικά αλλά μην ισοπεδώνεις έτσι, λες πχ...
«Η διαδικασία «ειρήνευσης» χρηματοδοτείται από τη Βενεζουέλα και την Κούβα, χώρες της νέας σοσιαλδημοκρατίας - ρεφορμισμού, που αυτοαποκαλείται «σοσιαλισμός του ΧΧΙ αιώνα», και άλλες που κυριαρχούνται απ’ ευθείας από την καπιταλιστική τάξη και το νεοφιλελευθερισμό, όπως η Νορβηγία», τσουβαλιάζοντας πχ. Βενεζουέλα & Κούβα, κάτω από την ταμπέλα της «νέας σοσιαλδημοκρατίας - ρεφορμισμού»... και δίπλα τη Νορβηγία, που είναι παρωνυχίδα, όταν πχ. προχωράνε φουλ τα σχέδια της Κίνας στις χώρες της Λατινικής Αμερικής (Κολομβία, Βραζιλία, Περού και Χιλή) σε μια προσπάθεια των κινεζικών μονοπωλίων να διευρύνουν τη δράση τους και να εξασφαλίσουν τις προϋποθέσεις μεγαλύτερης κερδοφορίας τους στον ανταγωνισμό με άλλα μονοπώλια που δραστηριοποιούνται στη συγκεκριμένη περιοχή, αλλά και στην παγκόσμια αγορά.
Το πιο σημαντικό σχέδιο που προωθεί η κινεζική ηγεσία στη Λατινική Αμερική είναι η λεγόμενη διηπειρωτική σιδηροδρομική γραμμή που θα ενώσει την ακτή του Ατλαντικού στη Βραζιλία με αυτήν του Περού στον Ειρηνικό (10 δισεκατομμύρια δολάρια και άκρως ανταγωνιστικό με τη σημερινή διώρυγα του Παναμά που ελέγχουν κυρίως τα αμερικανικά μονοπώλια), ενώ προχωράει και το άλλο μεγάλο έργο στην περιοχή το λεγόμενο κανάλι της Νικαράγουας (μήκος 275 χιλιομέτρων) που θα ενώσει στην Κεντρική Αμερική τον Ειρηνικό και τον Ατλαντικό και το οποίο έχουν αναλάβει επίσης κινεζικά μονοπώλια.
Η Κοινότητα των Κρατών της Λατινικής Αμερικής και Καραϊβικής (CELAC) περιλαμβάνει ήδη πρακτικά όλα τα κράτη της αμερικανικής ηπείρου (33 συνολικά, με πληθυσμό 591 εκατομμυρίων κατοίκων)

Ειδικά στην ΚΟΛΟΜΒΙΑ: πέρα από τη σύνδεση με τη διηπειρωτική σιδηροδρομική γραμμή, υπογράφηκε μνημόνιο για τη διερεύνηση της συνεργασίας σε βιομηχανική παραγωγή, κατασκευές τόσο μηχανών όσο και υποδομών (δρόμοι, λιμάνια, αεροδρόμια), σχεδιάζονται από τα κινέζικά μονοπώλια, ή μεικτές επιχειρήσεις μονάδες παραγωγής σιδήρου και χάλυβα, υλικών κατασκευής και μηχανολογικού εξοπλισμού, εξετάζεται επίσης η δυνατότητα χρηματοδότησης επιχειρήσεων από κινεζικές τράπεζες, όπως και η δυνατότητα μελλοντικής συμφωνίας ελεύθερου εμπορίου, κάτι που φαίνεται να συναντάει σημαντικές αντιστάσεις και λόγω των δεσμών της αστικής τάξης της Κολομβίας με τις ΗΠΑ.
Για τις ΗΠΑ, η χώρα αυτή είναι ένας βασικός σύμμαχος στην περιοχή, με πλήθος αμερικανικών βάσεων. Και βέβαια ένας από τους καλύτερους αγοραστές αμερικανικών όπλων που χρησιμοποιούνται στην (υπερ)50χρονη ένοπλη σύγκρουση με το λαϊκό κίνημα και το αντάρτικο, που είναι μέρος του.
Περιλαμβάνει και συμφωνίες στη γεωργία, στον εκπαιδευτικό, πολιτιστικό, αθλητικό και τουριστικό τομέα ...

Όλα αυτά πρέπει να μπαίνουν στο μικροσκόπιο και όχι απλά σαν σλόγκαν... «δεν μπορεί να υπάρξει ειρηνευτική συμφωνία με το κεφάλαιο, στην Κολομβία ή οπουδήποτε αλλού στον κόσμο», ανάλυση κάνεις δεν γράφεις πανό για διαδήλωση!!
----------------------------------------
Αν θες ρίξε μια ματιά και στα παρακάτω:
http://www.rizospastis.gr/story.do?id=7322157&textCriteriaClause=%2B%CE%9A%CE%9F%CE%9B%CE%9F%CE%9C%CE%92%CE%99%CE%91
http://www.rizospastis.gr/story.do?id=8840157&textCriteriaClause=%2B%CE%9A%CE%9F%CE%9B%CE%9F%CE%9C%CE%92%CE%99%CE%91
http://www.rizospastis.gr/story.do?id=8459841&textCriteriaClause=%2B%CE%9A%CE%9F%CE%9B%CE%9F%CE%9C%CE%92%CE%99%CE%91

H.l.V.S 30/6/16

Gekoudi είπε...

Η Κίνα παίζει μπάλα στο παγκόσμιο πρωτάθλημα. Στην Ελλάδα αγοράζει λιμανάκια αυτές τις μέρες, μπιρ παρά (με ένα κέρμα), με κυβέρνηση της πρώτης φοράς αριστεράς.
Η οικονομική διείσδυση της Κίνας στην Λατινική Αμερική τι σχέση έχει με τον αγώνα κατά του καπιταλισμού στην Κολομβία; ώστε να είναι σύνθημα για πανό;
Είναι κλασική θέση των κομουνιστών ότι ο αγώνας κατά της αστικής τάξης είναι ανειρήνευτος, ότι ο σοσιαλισμός - κομουνισμός δεν θα γίνει ποτέ με διάλογο των τάξεων, ότι οι αστοί πάντα καταφεύγουν στην βία, τι να αναλύουμε; Αυτά είναι η ιστορική πείρα και όχι σύνθημα για πανό. Στην Ελλάδα έχουμε πικρή πείρα από μια τέτοια ειρήνη. Όσοι φοβούνται έχουν επιλογές.

Για το τσουβάλιασμα, τι να πω; αφού έτσι είναι η κατάσταση, ο Φ. Κάστρο ακόμα επιμένει ότι ο Γκορμπατσόφ είχε δίκιο για την διαφάνεια.

Μήπως η Βενεζουέλα προχωρά στην σοσιαλιστική οικοδόμηση και δεν το πήρα χαμπάρι; Πολλές χώρες στην λατινική Αμερική αντιστέκονται στον ιμπεριαλισμό αλλά ακόμα καμία δεν κατάφερε, πλην Κούβας, να οικοδομήσει τον σοσιαλισμό. Υπάρχει πείρα από την Χιλή. Όσο για την Κούβα πιστεύω πως στο τέλος θα νικήσουν.

Υπογράφεις με την εκφώνηση του Τσε: «¡Hasta la Victoria siempre!» (έως τη νίκη σύντροφοι!)
H.l.V.S επειδή σ' αρέσει το τραγούδι ή η ουσία των λόγων του Τσε; Αν το πρώτο τότε και στην Κολομβία, όχι ειρήνη με τους αστούς, αλλά αγώνας μέχρι την νίκη.
Τα λινκ απ τον «Ρ» που κολλάνε;
Ενοάς ότι λέω κάτι διαφορετικό;
Ή μήπως να μην μιλώ;


Πάντως να ξέρεις εκεί μεριά δεν έπιασε σπόρο ο Τρότσκι.

¡H.lV.S.! είπε...

Σφε Γιώργο: τώρα με τσάτισες ... (μέρος 1ο)
Αν θες κουβέντα να απαντάς σε αυτά που βάζει ο συνομιλητής και όχι γενικά και αόριστα (πολύ περισσότερο γιατί οι περισσότεροι σήμερα είναι μόνο «συνομιλητές» -σε εισαγωγικά, κάποιοι -οι λιγότεροι, καλοπροαίρετοι και οι περισσότεροι ζαμνφου, τολλάκηδες κλπ. αλλά και αυτοί διαχωρίζονται στους ψαγμένους και μη ...τέλος πάντων αυτό είναι το ακροατήριο -σου αρέσει ή όχι και όχι η φοιτητική παρέα, από την οποία πέρασα κι εγώ πριν πολλά...πολλά χρόνια). Και δε νομίζω να θες να μιλάς μόνο με τον εαυτό σου
1) Σου λέω πως -το μοναδικό παράδειγμα που αναφέρεις (τσουβαλιάζοντας Κάστρο και καπιταλισμό) είναι η (παρωνυχίδα λέω εγώ) Νορβηγία, όταν ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΑΙΧΤΗΣ στη Λατινική Αμερική γενικά και -με συγκεκριμένα παραδείγματα στην ΚΟΛΟΜΒΙΑ είναι σήμερα η ΚΙΝΑ και μου λες "Η οικονομική διείσδυση της Κίνας στην Λατινική Αμερική τι σχέση έχει με τον αγώνα κατά του καπιταλισμού στην Κολομβία; ...η Κίνα παίζει μπάλα στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ...στην Ελλάδα αγοράζει λιμανάκια αυτές τις μέρες, μπιρ παρά (με ένα κέρμα), με κυβέρνηση της πρώτης φοράς αριστεράς.
2) Γράφεις πως είναι κλασική θέση των κομουνιστών ότι ο αγώνας κατά της αστικής τάξης είναι ανειρήνευτος, ότι ο σοσιαλισμός - κομουνισμός δεν θα γίνει ποτέ με διάλογο των τάξεων, ότι οι αστοί πάντα καταφεύγουν στην βία, ... και καταλήγει «τι να αναλύουμε»; ...«στην Ελλάδα έχουμε πικρή πείρα από μια τέτοια ειρήνη» κλπ.
Ε... και τι μου το λες;; Εγώ είπα κάτι άλλο;; Θες να κάνουμε θεωρητική συζήτηση για τη Βάρκιζα;; και να φτάσουμε στις "λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις, στο '89, στις ανατροπές, στην προσπάθεια διάλυσης του ΚΚΕ κλπ.;; Και να πάμε στα συνέδρια του ΚΚΕ από το 16ο το 2000 μέχρι το τελευταίο;; Να την κάνουμε!! αλλά εδώ για άλλα μιλάμε (εγώ τουλάχιστον)
3) Αν η απάντησή σου στο «τσουβάλιασμα» είναι πως «έτσι είναι η κατάσταση, ο Φ. Κάστρο ακόμα επιμένει ότι ο Γκορμπατσόφ είχε δίκιο για την διαφάνεια!!» δηλαδή εσύ -από έναν γίγαντα της επανάστασης, που κάθε ομιλία του μπροστά σε ένα και πάνω εκατομμύριο κουβανούς (έχεις παρακολουθήσει καμία;;) κρατάς αυτό για τον Γκόρμπυ (που δεν ξέρω που, πως και αν το ανέφερε) ε... τότε πάω πάσο!! πραγματικά με τάπωσες!!!

¡H.lV.S.! είπε...

Σφε Γιώργο: τώρα με τσάτισες ... (μέρος 2ο)

3) Για το αν η Βενεζουέλα προχωρά στην σοσιαλιστική οικοδόμηση βλ θέσεις ΚΚΕ, επίσης και για τη Χιλή το ίδιο
https://www.google.gr/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=1&cad=rja&uact=8&ved=0ahUKEwjTzNj9s9HNAhWLCMAKHfRbB5MQFggaMAA&url=http%3A%2F%2Fwww.komep.gr%2F2013-teyxos-5%2Fto-kk-xilhs-sthn-kybernhsh-la%25CF%258Akhs-enothtas-didagmata-gia-to-shmera&usg=AFQjCNG7NIurQ59MF4ijh_H0S3BpKJ8iRQ&sig2=qQeK-l6IfYg35DZyUzMwWw&bvm=bv.126130881,d.ZGg
https://www.google.gr/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=2&cad=rja&uact=8&ved=0ahUKEwjTzNj9s9HNAhWLCMAKHfRbB5MQFgggMAE&url=http%3A%2F%2Fwww.komep.gr%2F2000-teyxos-3%2Fh-kybernhsh-aliente-sth-xilh-1970-1973&usg=AFQjCNHDQ7sNF49lW1m4WEaBdfFmXh0XJw&sig2=GjXNfgmGH72koHmbZn08mw&bvm=bv.126130881,d.ZGg

4) Αν τα λινκ απ τον «Ρ» δεν κολλάνε ...άστα να πάνε!! και αφήνω ασχολίαστο το «πάντως να ξέρεις εκεί μεριά δεν έπιασε σπόρο ο Τρότσκι» (εκτός και μιλάς για τον εαυτό σου -οπότε δεν μου πέφτει λόγος).

5) Τέλος σχετικά με τα (υπονοούμενα) ΥΓ (σου)
α) "Υπογράφεις (εγώ δηλ.) με την εκφώνηση του Τσε: «¡Hasta la Victoria siempre!» (έως τη νίκη σύντροφοι!)" -το ακριβές είναι «¡ως τη νίκη πάντα!» το σύντροφοι «compañeros» δεν υπάρχει στη περίφημη ρήση -το γιατί κάποια άλλη στιγμή ...και να ξέρεις πως στην Κούβα είναι πια ένας καθημερινός χαιρετισμός, που συνήθως απαντιέται με το "patria o muerte, socialismo o muerte venceremos" («¡πάτρια ο μουέρτε!, ¡σοσιαλίσμο ο μουέρτε!, ¡Μπενσερέμος!» =«¡πατρίδα ή θάνατος!, ¡σοσιαλισμός ή θάνατος!, ¡θα νικήσουμε!»)
β) ...H.l.V.S επειδή σ' αρέσει το τραγούδι ή η ουσία των λόγων του Τσε; αν το πρώτο (φαντάζομαι το δεύτερο εννοείς...) «τότε και στην Κολομβία, όχι ειρήνη με τους αστούς, αλλά αγώνας μέχρι την νίκη» (κλπ)

Άκου σφε Γιώργο: έτυχε να πάω στην Κούβα πέντε φορές -ποτέ σαν τουρίστας και τη δύσκολη περίοδο -το 1991, όταν η πρώην ΕΣΣΔ τους έκοψε και την καλημέρα που -μεταξύ άλλων ξήλωναν το πίσω μέρος των τρακτέρ και το κομπλάριζαν σε βόδια για να οργώσουν, να μείνω για πάνω από ένα χρόνο... και αργότερα για το μνημείο του Τσε στη Santa Clara...

Επομένως το «Ή μήπως να μην μιλώ;» -που λες, άτοπο σε ό,τι με αφορά, αλλά όπως είχε πει ο μπάρμπα Λουλές σε ανύποπτο χρόνο (ΚΟΜΕΠ 1974) και έγινε «ο χαμός» (συμπεριλαμβανόμενου και εμού -«τότε»...) ΝΑ ΛΕΣ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΣΟΥ ΑΛΛΑ ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΖΕΙΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΩΣΤΗ (τα κεφαλαία δικά μου)

Gekoudi είπε...

Επειδή ο blogger επιτρέπει μέχρι ενός συγκεκριμένου εύρους σχόλια, κοινοποιώ την απάντησή μου στο παρακάτω λινκ. Αριστερό κλικ στη λέξη απάντηση:
Απάντηση


Χαιρετισμούς πολλούς, Γιώργος.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...