Σύμφωνα με την Pew Research, η οικονομία βρίσκεται στην κορυφή της λίστας των πιο σημαντικών θεμάτων για τους ψηφοφόρους των ΗΠΑ - που ακολουθείται από την τρομοκρατία, την εξωτερική πολιτική (τον πόλεμο και την ειρήνη), την υγειονομική περίθαλψη, την πολιτική για τα όπλα, τη μετανάστευση, την κοινωνική ασφάλιση, την εκπαίδευση, το Ανώτατο Δικαστήριο, την αντιμετώπιση των φυλετικών και εθνοτικών μειονοτήτων, το εμπόριο, το περιβάλλον, την άμβλωση, καθώς και το ζήτημα της ομοφυλοφιλίας.
Λόγω της δικαιολογημένης ανησυχίας του κοινού για εκλογική νοθεία, ο Τράμπ πρότεινε την απόρριψη του αποτελέσματος του Νοεμβρίου, ενδεχομένως, λέγοντας «δεν θα σας πω αυτή τη στιγμή. Θα σας κρατήσω σε αγωνία.»
Το πολιτικό προσωπικό της αστικής εξουσίας έχει αλωνίσει την Αμερική, σαν ένας περιφερόμενος θίασος σε ένα μονοκομματικό κράτος με δύο δεξιά φτερά - την Κλίντον και τον Τραμπ. Τα ΜΜΕ γενικά φαίνεται να στηρίζουν την Κλίντον. Οι δυο υποψήφιοι δεν μπαίνουν καν στον κόπο να αποδείξουν ότι είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Και οι δύο βρίσκονται στην ίδια όψη - τη δημόσια αντιπαράθεσή τους εύκολα μπορεί κάποιος να την παρομοιάσει με τσακωμό σε τηλεπαιχνίδι ή μεσημεριανό.
Η αξιοθρήνητη ημερήσια διάταξη στην Αμερική είναι μια από τις πιο νεοφιλελεύθερες πολιτικές από την δεκαετία του '90 η οποία θα πρέπει να τους τρομοκρατήσει όλους - υπέρ του πολέμου, υπέρ της Wall Street. Θα εφαρμόσει μια αντιλαϊκή, αντεργατική, αντιδημοκρατική, χωρίς τις αρχές του κράτους δικαίου, πολιτική, εξασφαλίζοντας μια χώρα ακατάλληλη και επικίνδυνη για ζωή στο πλαίσιο της επιστασίας της δικτατορίας της εξουσίας του κεφαλαίου.
Η πολιτική της Αμερικής θα παραμείνει σταθερή και μετά τις εκλογές - σπέρνοντας την οργή στο κοινό ενάντια στη Ρωσία, την Κίνα και το Ιράν, επιθυμώντας διακαώς με επιβολή δια της βίας την αλλαγή του καθεστώτος. Η απειλή της διεξαγωγής πυρηνικού πολέμου είναι μεγαλύτερη από κάθε προηγούμενη φορά από όταν το άτομο διασπάστηκε.
Η επιβίωση της ανθρωπότητας είναι στο χείλος του γκρεμού και με τις δύο περιπτώσεις. Τα γεράκια του Πενταγώνου και του Υπουργείου Άμυνας, ενός ιδιωτικοποιημένου υπουργείου, με εταιρείες μυστικών υπηρεσιών άμεσα συνδεδεμένες με μονοπωλιακά συμφέροντα να ελέγχουν τις ζωές των πολιτών, θα συνεχίσουν το «θεάρεστο» έργο τους ανεξαρτήτως της έκβασης της εκλογικής αναμέτρησης του Νοεμβρίου.
Τρία Τράμπ / Χίλαρι ντιμπέιτ έχουν απομείνει μέχρι τις εκλογές. Κατά τον Τραμπ, ακόμα και τα ντιμπέιτ έχουν στηθεί από τα Media, τα οποία κατά τον ίδιο υμνούν τη Χίλαρι και τον βρίζουν. Οι συντάκτες των New York Times και Washington Post τόνισαν το ίδιο θέμα - αποκαλώντας τον Τράμπ αντιδημοκρατικό για την υποβολή πρότασης απόρριψης του αποτελέσματος του Νοεμβρίου.
Το σύνολο του εκλογικού σώματος των ΗΠΑ θα πρέπει να αποκηρύξει ένα σύστημα που δε δίνει εναλλακτικές επιλογές στους ψηφοφόρους ή για τον τρόπο διακυβέρνησης, ή ορθότερα ποια τάξη θα είναι στην εξουσία.
Η αλήθεια είναι πως οι συντάκτες των Times αγνόησαν επιδεικτικά το αξιόποινο της Κλίντον. Δίνουν άφεση αμαρτιών σε αυτήν, την ΥΠΕΞ - σφαγέα της Λιβύης, τη συστηματική διάλυση ενός ελεύθερου κράτους και τα μύρια όσα αξέχαστα εγκλήματα του άντρα της, το βομβαρδισμό και τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, το Γκουαντάναμο, τους εκβιασμούς, τα ψέματα και άλλα αδικήματα. Όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν την ικανότητά της να υπηρετήσει πιστά τα συμφέροντα της αστικής τάξης από τη θέση του Προέδρου, και φυσικά την ανικανότητά της να ασχοληθεί έστω και κατ’ ελάχιστο με τις ανησυχίες των πολλών, όπως αναφέρεται και στην έρευνα, για τη φτώχεια, τον τερματισμό των ιμπεριαλιστικών πολέμων, τις ανισότητες και το ρατσισμό που ποτέ δεν έπαψε να υπάρχει στη «χώρα της ελευθερίας».
Πώς μπορεί να υπάρχουν δημοκρατικοί κανόνες σε ένα σύστημα που σαπίζει;
Η Αμερική δεν ήταν ποτέ δημοκρατική.
Σίγουρα δεν υπάρχει δίκαια διακυβέρνηση.
Σήμερα δεν έχει σημασία ποιος θα κερδίσει - η αριστερή Χίλαρη ή ο δεξιός Τράμπ, πάλι θα γεμίσουν τα βολικά καθίσματα του Κογκρέσου απ' τους βολεμένους κώλους των εγκάθετων των ιδιωτικών εταιρειών.
Η πολιτική θα είναι η ίδια και οι εργαζόμενοι της πλουσιότερης χώρας του κόσμου δεν θα απολαμβάνουν τα αγαθά που παράγουν και οι λαοί δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από ένα καπιταλιστικό σύστημα που καταρρέει. Όσο η κρίση βαθαίνει, περισσεύουν τα αδιέξοδα και ο κίνδυνος γενικευμένου πολέμου μπαίνει στην ημερήσια διάταξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου