Ανακοινώθηκε η έναρξη της αποστολής «ανθρωπιστικής βοήθειας» από τις Ηνωμένες Πολιτείες προς τη Βενεζουέλα, μέσω των συνόρων της χώρας με την Κολομβία και τη Βραζιλία, η οποία αποτιμάται σε 20 εκατομμύρια δολάρια. Είναι ένα γελοίο ποσό σε σχέση με τη ζημία που προκλήθηκε από την οικονομική πολιορκία, η οποία ανέρχεται ποσοτικά σε 30 δισεκατομμύρια δολάρια. Με τα ψέμματα προσπαθούν να χαλκεύσουν την κοινή γνώμη, και με την απειλή της στρατιωτικής επέμβασης προσπαθούν να λυγίσουν το λαό της Βενεζουέλας οι ύαινες του Λευκού Οίκου. Τα πραγματικά δεδομένα της πολιτικής και οικονομικής κατάστασης της Βενεζουέλας δεν είναι ανάλογα σε σχέση με αυτές των χωρών που έχουν βαθιές κοινωνικές καταστροφές.
Η ανθρωπιστική κρίση είναι μια κατηγορία του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου, η οποία αναφέρεται σε φυσικές καταστροφές, όπως οι πόλεμοι, και είναι μια κατάσταση που χρήζει διακρατικής βοήθειας μέσω των κυβερνήσεων και των διεθνών οργανισμών. Το πρόσχημα της ανθρωπιστικής κρίσης λανσάρεται από τους Αμερικάνους ιμπεριαλιστές για να παρεμβαίνουν στις αποφάσεις ξένων κρατών, παραβιάζοντας την κυριαρχία τους.
Η Αϊτή, η Σομαλία και το Νότιο Σουδάν είναι τα προηγούμενα της Βενεζουέλας, που σήμερα είναι ο στόχος των «ανθρωπιστικών» σταυροφοριών.
Ο Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών ορίζει ότι, για να υπάρχει επείγουσα κατάσταση αυτού του είδους, τα επίπεδα βίας, πείνας και ασθενειών πρέπει να επηρεάζουν εκατομμύρια ανθρώπους χωρίς το υπεύθυνο κράτος να μπορεί να ασκεί αποτελεσματικό έλεγχο των προβλημάτων αυτών.
Υεμένη, Λιβύη, Ιράκ, Συρία, Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, Ουκρανία, είναι μερικές από τις χώρες που ο Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες (UNHCR) θεωρεί ως τις πιο κρίσιμες το 2018 καθώς βυθίζονται σε μια παρατεταμένη κοινωνική κρίση πολύπλοκης φύσης. Οι πόλεμοι σ' αυτές τις χώρες επιδεινώνουν τις επισιτιστικές κρίσεις, τις επιδημίες, τις ασθένειες, την εσωτερική μετακίνηση και την αναγκαστική μετανάστευση.
Υπό αυτή την έννοια, τα ειδικά χαρακτηριστικά που επαναλαμβάνονται σε αυτές τις περιοχές της Αφρικής, της Ασίας και της Ανατολικής Ευρώπης, στη Βενεζουέλα δεν συμβαίνουν και δεν εντατικοποιούνται.
Από το 2016, άρχισε να λανσάρεται το παραμύθι της «ανθρωπιστικής κρίσης» στην Εθνοσυνέλευση από το βήμα της αντιπολίτευσης και τον Οργανισμό Αμερικανικών Κρατών (ΟΑΚ) με επικεφαλής τον Ουρουγουανό Luis Almagro. Στόχος ήταν τα αποτελέσματα του διατάγματος του Ομπάμα που επικυρώθηκε από τον Τραμπ, να γίνουν αισθητά στην καθημερινή ζωή του πληθυσμού της Βενεζουέλας.
Είναι αναμφισβήτητο ότι η επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης του λαού της Βενεζουέλας είναι προϊόν της βίαιης οικονομικής επίθεσης που δέχεται η χώρα. Οι κυρώσεις έχουν επίσης ενθαρρύνει τον πολλαπλασιασμό της παραοικονομίας και της κερδοσκοπίας, αλλά ακόμα και αυτές οι συνθήκες δε δύνανται σε κανένα σημείο να συγκριθούν με τη διαρθρωτική κατάρρευση των συγκεκριμένων φτωχών χωρών της Ασίας και της Αφρικής.
Τελικά, η Βενεζουέλα είναι η χώρα του κόσμου που χρειάζεται άμεσα ανθρωπιστική βοήθεια;
Οι τελευταίες εκθέσεις της FAO (Διεθνής Οργάνωση Τροφίμων και Γεωργίας) εκτιμούν ότι μεταξύ 2016 και 2018 υπήρξε μια αύξηση της τάξης του 11% του υποσιτισμού. Η εκτίμηση αυτή είναι ανεπαρκής σε σχέση με καταστάσεις έκτακτης ανάγκης έλλειψης τροφίμων που υπάρχουν στις υποσαχάριες χώρες, όπου το ποσοστό των υποσιτιζόμενων ανθρώπων είναι το 30% του συνολικού πληθυσμού.
Το σκόπιμο μποϊκοτάζ της ιδιωτικής βιομηχανίας άσκησε οικονομική πίεση, μαζί με την επίθεση στο νόμισμα από μαφίες συναλλάγματος. Έτσι επηρεάστηκε αρνητικά η πρόσβαση των πολιτών σε βασικά προϊόντα του νοικοκυριού.
Ταυτόχρονα, οι οικονομικές κυρώσεις που εφαρμόζονται στην Κεντρική Τράπεζα της Βενεζουέλας και στην κρατική PDVSA περιόρισαν την ικανότητα να ελίσσεται η κυβέρνηση της Βενεζουέλας για την αντιμετώπιση της επισιτιστικής ανασφάλειας.
Αλλά η πολιτική της διανομής τροφίμων με επιδοτούμενες τιμές, που η κυβέρνηση της Βενεζουέλας εφαρμόζει μέσω των CLAP (Κρατικές επιτροπές διανομής φαγητού) περιορίζουν σε μεγάλο βαθμό τις επιπτώσεις αυτών των στοχευμένων εξωτερικών επιθέσεων απευθείας στον πληθυσμό.
Η επίθεση και διεθνής δυσφήμιση σε μια δομή που εγγυάται τη βασική τροφή σε περισσότερα από 6 εκατομμύρια οικογένειες, επιβεβαιώνει την πρόθεση να εργαλειοποιηθεί η ιστορία του λιμού ως στοιχείο της υποτιθέμενης «ανθρωπιστικής κρίσης» στη Βενεζουέλα, με την οποία επιχειρείται να δικαιολογηθεί μια ωμή εξωτερική στρατιωτική παρέμβαση.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πέρυσι η κυβέρνηση της Κολομβίας, υπό την κηδεμονία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ εμπόδισε την είσοδο περισσότερων από 25 χιλιάδων κιβωτίων τροφίμων των CLAP, ενώ οι διεθνείς τράπεζες εμπόδισαν την πληρωμή άλλων 18 χιλιάδων, αναγκάζοντας τη χώρα σε τριγωνικές εισαγωγές από τις συμμαχικές χώρες για την παράκαμψη του φασιστικού αποκλεισμού.
Η Αϊτή, η Σομαλία και το Νότιο Σουδάν είναι τα προηγούμενα της Βενεζουέλας, που σήμερα είναι ο στόχος των «ανθρωπιστικών» σταυροφοριών.
Ο Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών ορίζει ότι, για να υπάρχει επείγουσα κατάσταση αυτού του είδους, τα επίπεδα βίας, πείνας και ασθενειών πρέπει να επηρεάζουν εκατομμύρια ανθρώπους χωρίς το υπεύθυνο κράτος να μπορεί να ασκεί αποτελεσματικό έλεγχο των προβλημάτων αυτών.
Υεμένη, Λιβύη, Ιράκ, Συρία, Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, Ουκρανία, είναι μερικές από τις χώρες που ο Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες (UNHCR) θεωρεί ως τις πιο κρίσιμες το 2018 καθώς βυθίζονται σε μια παρατεταμένη κοινωνική κρίση πολύπλοκης φύσης. Οι πόλεμοι σ' αυτές τις χώρες επιδεινώνουν τις επισιτιστικές κρίσεις, τις επιδημίες, τις ασθένειες, την εσωτερική μετακίνηση και την αναγκαστική μετανάστευση.
Υπό αυτή την έννοια, τα ειδικά χαρακτηριστικά που επαναλαμβάνονται σε αυτές τις περιοχές της Αφρικής, της Ασίας και της Ανατολικής Ευρώπης, στη Βενεζουέλα δεν συμβαίνουν και δεν εντατικοποιούνται.
Από το 2016, άρχισε να λανσάρεται το παραμύθι της «ανθρωπιστικής κρίσης» στην Εθνοσυνέλευση από το βήμα της αντιπολίτευσης και τον Οργανισμό Αμερικανικών Κρατών (ΟΑΚ) με επικεφαλής τον Ουρουγουανό Luis Almagro. Στόχος ήταν τα αποτελέσματα του διατάγματος του Ομπάμα που επικυρώθηκε από τον Τραμπ, να γίνουν αισθητά στην καθημερινή ζωή του πληθυσμού της Βενεζουέλας.
Είναι αναμφισβήτητο ότι η επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης του λαού της Βενεζουέλας είναι προϊόν της βίαιης οικονομικής επίθεσης που δέχεται η χώρα. Οι κυρώσεις έχουν επίσης ενθαρρύνει τον πολλαπλασιασμό της παραοικονομίας και της κερδοσκοπίας, αλλά ακόμα και αυτές οι συνθήκες δε δύνανται σε κανένα σημείο να συγκριθούν με τη διαρθρωτική κατάρρευση των συγκεκριμένων φτωχών χωρών της Ασίας και της Αφρικής.
Τελικά, η Βενεζουέλα είναι η χώρα του κόσμου που χρειάζεται άμεσα ανθρωπιστική βοήθεια;
Οι τελευταίες εκθέσεις της FAO (Διεθνής Οργάνωση Τροφίμων και Γεωργίας) εκτιμούν ότι μεταξύ 2016 και 2018 υπήρξε μια αύξηση της τάξης του 11% του υποσιτισμού. Η εκτίμηση αυτή είναι ανεπαρκής σε σχέση με καταστάσεις έκτακτης ανάγκης έλλειψης τροφίμων που υπάρχουν στις υποσαχάριες χώρες, όπου το ποσοστό των υποσιτιζόμενων ανθρώπων είναι το 30% του συνολικού πληθυσμού.
Το σκόπιμο μποϊκοτάζ της ιδιωτικής βιομηχανίας άσκησε οικονομική πίεση, μαζί με την επίθεση στο νόμισμα από μαφίες συναλλάγματος. Έτσι επηρεάστηκε αρνητικά η πρόσβαση των πολιτών σε βασικά προϊόντα του νοικοκυριού.
Ταυτόχρονα, οι οικονομικές κυρώσεις που εφαρμόζονται στην Κεντρική Τράπεζα της Βενεζουέλας και στην κρατική PDVSA περιόρισαν την ικανότητα να ελίσσεται η κυβέρνηση της Βενεζουέλας για την αντιμετώπιση της επισιτιστικής ανασφάλειας.
Αλλά η πολιτική της διανομής τροφίμων με επιδοτούμενες τιμές, που η κυβέρνηση της Βενεζουέλας εφαρμόζει μέσω των CLAP (Κρατικές επιτροπές διανομής φαγητού) περιορίζουν σε μεγάλο βαθμό τις επιπτώσεις αυτών των στοχευμένων εξωτερικών επιθέσεων απευθείας στον πληθυσμό.
Η επίθεση και διεθνής δυσφήμιση σε μια δομή που εγγυάται τη βασική τροφή σε περισσότερα από 6 εκατομμύρια οικογένειες, επιβεβαιώνει την πρόθεση να εργαλειοποιηθεί η ιστορία του λιμού ως στοιχείο της υποτιθέμενης «ανθρωπιστικής κρίσης» στη Βενεζουέλα, με την οποία επιχειρείται να δικαιολογηθεί μια ωμή εξωτερική στρατιωτική παρέμβαση.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πέρυσι η κυβέρνηση της Κολομβίας, υπό την κηδεμονία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ εμπόδισε την είσοδο περισσότερων από 25 χιλιάδων κιβωτίων τροφίμων των CLAP, ενώ οι διεθνείς τράπεζες εμπόδισαν την πληρωμή άλλων 18 χιλιάδων, αναγκάζοντας τη χώρα σε τριγωνικές εισαγωγές από τις συμμαχικές χώρες για την παράκαμψη του φασιστικού αποκλεισμού.
Συνέπειες των χρηματοπιστωτικών επιθέσεων στον τομέα της δημόσιας υγείας
Κρίσιμη ήταν η δολιοφθορά στην απόκτηση ιατρικών προμηθειών των υπηρεσιών έκτακτης ανάγκης σε νοσοκομεία. Οι επιδεινούμενες συνθήκες των κέντρων πρόνοιας έχουν ως κύριο αίτιο την εκτελεστική εντολή που υπέγραψε ο Donald Trump τον Αύγουστο του 2017.
Ένα εθνικό φαινόμενο είναι επίσης η κερδοσκοπία στον τομέα των φαρμάκων, η αύξηση των τιμών και η εξάπλωση των κυκλωμάτων λαθρεμπορίου που εκτρέπουν πόρους.
Οι διεθνείς περιορισμοί εμποδίζουν την εισαγωγή θεραπευτικών σκευασμάτων, όπως η άρνηση πληρωμής της Citibank για την αγορά 300 χιλιάδων δόσεων ινσουλίνης, το εμπάργκο της Κολομβίας σε μια αποστολή με φάρμακα για την ελονοσία μετά το ξέσπασμα της νόσου η οποία είχε εξαλειφθεί, και ο πρόσφατος αποκλεισμός της Ισπανίας στην αεροπορική εταιρεία Iberia 200 χιλιάδων μονάδων φαρμάκων για χρόνιες ασθένειες, που αγοράστηκαν από το Κατάρ.
Τώρα, η αντεπίθεση της Βενεζουέλας αντιμετωπίζει και πάλι τις σοβαρές συνέπειες αυτών των πολυδιάστατων επιθέσεων.
Η ενεργοποίηση του ελεύθερου εθνικού σχεδίου εμβολίων του 2018, με την υποστήριξη της Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και εκπροσώπων κουβανών γιατρών, αποτελεί παράδειγμα αυτής της αντεπίθεσης.
Κατά τους μήνες Απρίλιο και Μάιο αναπτύχθηκε μια διαδικασία εμβολιασμού με περισσότερες από 11 εκατομμύρια δόσεις, που αφορά συνολικά 9 εκατομμύρια ανθρώπους. Μεταξύ των ασθενειών που συμπεριλήφθηκαν ήταν η διφθερίτιδα, η φυματίωση, η ελονοσία, η ηπατίτιδα Β, η πολιομυελίτιδα, η ιλαρά και ο τέτανος.
Η άφιξη του κινεζικού νοσοκομειακού πλοίου «Κιβωτός της Ειρήνης» το Σεπτέμβριο του 2018, είναι ένα άλλο στοιχείο που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη όταν κατηγορείται η κυβέρνηση της Βενεζουέλας ότι είναι υπεύθυνη για την κατάσταση της υγείας. Το πλοίο αυτό έφτασε στο λιμάνι της Βενεζουέλας με 120 επαγγελματίες ιατρούς, 8 χειρουργούς, 300 νοσοκομειακά κρεβάτια και περίπου 2.666 ιατροτεχνολογικά προϊόντα για να παρέχει εξειδικευμένη φροντίδα στη χώρα. Η αποστολή του πλοίου ήταν μια συντονισμένη δράση μεταξύ της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας και της Βενεζουέλας.
Σε αντίθεση με τα κράτη που έχουν χάσει την ικανότητα να ασκούν έλεγχο επί της επικράτειάς τους σε περιπτώσεις συγκρούσεων ή φυσικών καταστροφών και δεν είναι σε θέση να μεταχειριστούν λύσεις σε κρίσεις για την υγεία των λαών τους, η Βενεζουέλα έχει καταφέρει να δημιουργήσει εταιρικές σχέσεις συνεργασίας με χώρες, οργανώσεις και διεθνείς οργανισμούς για τον περιορισμό της βλάβης στην υγεία του πληθυσμού της.
Εσωτερικές μετακινήσεις και πρόσφυγες: επαληθεύσιμα στοιχεία
Ένα στοιχειώδες χαρακτηριστικό των χωρών με ανθρωπιστικές κρίσεις είναι οι εξαναγκασμένες εσωτερικές μετακινήσεις και προς άλλες χώρες, επιδιώκοντας να προστατευθούν από βίαιες συγκρούσεις.
Στην ετήσια έκθεση του 2018, η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ ανέφερε ότι τα δύο τρίτα των 68 εκατομμυρίων ανθρώπων που εκτοπίστηκαν από τον πόλεμο και τις συγκρούσεις προέρχονται από πέντε χώρες: Συρία, Αφγανιστάν, Νότιο Σουδάν, Μυανμάρ και Σομαλία. Από την άλλη πλευρά, η Κολομβία έχει 7,7 εκατομμύρια μετανάστες λόγω της σύγκρουσης που διέφυγαν από την εθνική επικράτεια και είναι η χώρα της Λατινικής Αμερικής με το μεγαλύτερο αριθμό εσωτερικά εκτοπισμένων ατόμων και με κυβέρνηση μαριονέτα των ΗΠΑ. Η ίδια χώνει όμως τη μούρη της στις εσωτερικές υποθέσεις της Βενεζουέλας και εγκληματικά ασκεί εμπάργκο σε βασικά είδη όπως αναφέρθηκε. Εδώ βλέπουμε και τις συνέπειες του αφοπλισμού του FARC.
Ωστόσο, στη Βενεζουέλα δεν υπάρχει κανένα αρχείο αναγκαστικού εκτοπισμού στο εσωτερικό της χώρας, αλλά τα αποπροσανατολιστικά στοιχεία για τη μετανάστευση και τους πρόσφυγες που προέρχονται από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης. Αν προσέξει κανείς τις κρίσεις μετανάστευσης ιστορικά, θα δει ότι η «εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση» στη Βενεζουέλα δεν υποδηλώνει ανθρωπιστική κρίση. Για να θυμηθούμε για παράδειγμα, τα 3,5 εκατομύρια Ρουμάνων στα 19 εκατομύρια πληθυσμού που έχουν μεταναστεύσει. Και μιλάμε για μια χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία υποκριτικά νοιάζεται για το λαό της Βενεζουέλας ψηφίζοντας ξεδιάντροπα την αναγνώριση του δοτού κλόουν του ιμπεριαλισμού Γκουαϊδό.
Τα στοιχεία που δημοσιεύτηκαν από διάφορες ΜΚΟ για τον χαρακτηρισμό της «εξόδου της Βενεζουέλας» ως πρόβλημα που απειλεί τη διεθνή ασφάλεια, ποικίλουν σε αριθμητικές εκτιμήσεις και τοποθετούνται οι μετανάστες στο ίδιο τσουβάλι με τους πρόσφυγες. Η αλήθεια είναι ότι οι λόγοι της μετανάστευσης από τη Βενεζουέλα είναι κυρίως οικονομικοί (επιδεινώνονται από τις εκστρατείες των μέσων ενημέρωσης) και ανεβαίνουν από το 2017, όταν ο οικονομικός αποκλεισμός της χώρας είχε ενταθεί.
Ωστόσο, στη Βενεζουέλα δεν υπάρχει κανένα αρχείο αναγκαστικού εκτοπισμού στο εσωτερικό της χώρας, αλλά τα αποπροσανατολιστικά στοιχεία για τη μετανάστευση και τους πρόσφυγες που προέρχονται από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης. Αν προσέξει κανείς τις κρίσεις μετανάστευσης ιστορικά, θα δει ότι η «εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση» στη Βενεζουέλα δεν υποδηλώνει ανθρωπιστική κρίση. Για να θυμηθούμε για παράδειγμα, τα 3,5 εκατομύρια Ρουμάνων στα 19 εκατομύρια πληθυσμού που έχουν μεταναστεύσει. Και μιλάμε για μια χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία υποκριτικά νοιάζεται για το λαό της Βενεζουέλας ψηφίζοντας ξεδιάντροπα την αναγνώριση του δοτού κλόουν του ιμπεριαλισμού Γκουαϊδό.
Τα στοιχεία που δημοσιεύτηκαν από διάφορες ΜΚΟ για τον χαρακτηρισμό της «εξόδου της Βενεζουέλας» ως πρόβλημα που απειλεί τη διεθνή ασφάλεια, ποικίλουν σε αριθμητικές εκτιμήσεις και τοποθετούνται οι μετανάστες στο ίδιο τσουβάλι με τους πρόσφυγες. Η αλήθεια είναι ότι οι λόγοι της μετανάστευσης από τη Βενεζουέλα είναι κυρίως οικονομικοί (επιδεινώνονται από τις εκστρατείες των μέσων ενημέρωσης) και ανεβαίνουν από το 2017, όταν ο οικονομικός αποκλεισμός της χώρας είχε ενταθεί.
Επί του παρόντος, συνολικά 12.750 άτομα που ταξίδεψαν σε άλλες χώρες για να βελτιώσουν την οικονομική τους κατάσταση έχουν επιστρέψει μέσω του Σχεδίου Επιστροφή στην Πατρίδα, το πρόγραμμα που υλοποιείται για τον επαναπατρισμό στην Βενεζουέλα των θυμάτων της εργασιακής εκμετάλλευσης και πράξεων ξενοφοβίας και εμπορίας ανθρώπων.
Διαστρέβλωση των υφιστάμενων στοιχείων για την «ανθρωπιστική κρίση»
Η κυβέρνηση της Βενεζουέλας διατηρεί τον συντονισμό με κρατικούς και μη - κρατικούς φορείς, προκειμένου να προστατεύσει τα κοινωνικά προγράμματα, εφ' όσον η παροχή υποστήριξης δεν είναι υπό όρους.
Σε συνάντηση με τον FAO και την UNICEF στα μέσα Ιανουαρίου, στο πλαίσιο της πρόσκλησης από την προεδρία παρακολούθησης του ΟΗΕ, που σχετίζεται με τα προγράμματα διανομής τροφίμων σε σχολεία, υπογράφηκαν συμφωνίες για την ολοκληρωμένη εκπαίδευση και για την ανάπτυξη της γεωργίας.
Επιπλέον, τα μέλη της Διεθνούς Επιτροπής του Ερυθρού Σταυρού (ΔΕΕΣ) συνεργάζονται μαζί με τον Αντιπρόεδρο και το Υπουργείο Υγείας για την αξιολόγηση των μηχανισμών συνεργασίας για την ενίσχυση του ιατρικού χώρου. Λίγες μέρες νωρίτερα, ο Πρόεδρος του Ερυθρού Σταυρού σημείωσε την πολιτική φύση της επιχείρησης «ανθρωπιστικής βοήθειας» των 20 εκατομυρίων δολαρίων που θέλει να γίνει ο Δούρειος Ίππος του ιμπεριαλισμού μέσω της Κολομβίας και δηλώνει ότι δεν συμμετέχει σε αυτό που δεν θεωρεί ανθρωπιστική βοήθεια.
Ο υπουργός Υγείας Κάρλος Αλβαράδο ανακοίνωσε τη διοχέτευση 18 εκατομμυρίων δολαρίων ιατρικών προμηθειών, που προέρχονται κυρίως από τις συμφωνίες που έχει συνάψει με την Κούβα και την Κίνα. Έγινε τεράστια προσπάθεια και κατορθώθηκε μια άμεση αγορά από όλο τον κόσμο παρακάμπτοντας το δολοφονικό εμπάργκο των ΗΠΑ και άλλες εισροές μέσω του Ανακυκλούμενου Ταμείου της Παναμερικανικής Οργάνωσης Υγείας.
Συμπερασματικά
Αυτή η άμεση διαχείριση της Βενεζουέλας, μέσω συντονισμένης δράσης με διεθνή ιδρύματα και οργανισμούς αποτρέπει το αποτέλεσμα της πραγματικής ανθρωπιστικής κρίσης που επιδιώκει να προκαλέσει η Ουάσινγκτον. Μια κρίση που στόχο έχει τελικά την κατάρρευση των δομών που διατηρούν την πολιτική τάξη στη χώρα. Δηλαδή το κράτος που ξεκίνησε ο Τσάβες, το οποίο αποτελεί εμπόδιο στις ορέξεις των ΗΠΑ για λεηλάτηση του τεράστιου ενεργειακού και ορυκτού πλούτου της Βενεζουέλας (ΠΡΩΤΗ χώρα σε αποθέματα πετρελαίου στον πλανήτη)
Αναγνωρίζοντας τα κίβδηλα όργανα ως νόμιμα και παρέχοντάς τους χρηματοδότηση, οι Ηνωμένες Πολιτείες αρνούνται την πολιτική εξουσία της εθνικής κυβέρνησης να ενεργεί ως ο μέγιστος αντιπρόσωπος της χώρας στην επίλυση των προβλημάτων.
Έτσι, καταγγέλλουν ότι η Βενεζουέλα δεν δέχεται «ανθρωπιστική βοήθεια» ενώ αγνοούν τις πολυμερείς προσπάθειες προκειμένου να διασφαλιστεί η κοινωνική σταθερότητα. Και αυτό επειδή μια διπλωματική έξοδος απειλεί τις μεταβλητές που έχουν κατασκευάσει για να δικαιολογήσουν τη στρατιωτική φασιστική επέμβαση στο έδαφος με Δούρειο Ίππο την «ανθρωπιστική βοήθεια».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου