Στα σχετικά νέα μέλη της είναι προφανής η απογοήτευση - οι ελπίδες τους για εύκολο πλουτισμό εξανεμίστηκαν, η ανάπτυξη και τα άλλα οφέλη από την ένταξή τους στον «δυτικό πολιτισμό» δεν υλοποιήθηκαν ποτέ. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι θα παραμείνει ένα άπιαστο όνειρο. Οι υποψήφιες χώρες, για ένταξη, στην ΕΕ και οι χώρες που πρόκειται να συνάψουν συμφωνία σύνδεσης, μοιάζουν ζαλισμένες βλέποντας τη σχεδιασμένη ειδικά για αυτούς προοπτική.
Η 1η Μαΐου του τρέχοντος έτους είναι η επέτειος - ακριβώς 10 χρόνια - από τη στιγμή που εντάχθηκαν στις τάξεις της ΕΕ τα άλλοτε 10 νέα κράτη της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης. Την 1η Μαΐου 2004 εντάχθηκαν: η Κύπρος, η Λετονία, η Λιθουανία, η Μάλτα, η Πολωνία, η Σλοβακία, η Σλοβενία, η Τσεχική Δημοκρατία και η Εσθονία. Μήπως πρέπει να το γιορτάζουν; Το 2007, έγινε μέλος της ΕΕ, η Ρουμανία και τη Βουλγαρία, και πιο πρόσφατα την 1η Ιουλίου του 2013 μπήκε, στην Ευρωπαϊκή Ένωση και η Κροατία. Ίσως, πριν από την ημερομηνία της εν λόγω επετείου, και όχι μόνο με αφορμή την επέτειο, είναι λογικό να ψάξει κανείς να βρει, πώς χάνεται η «ευρωπαϊκή ιδέα».
 |
| Οι άστεγοι είναι όλο και περισσότερο σε κοινή θέα στο Ταλίν |
Οι πρώην Σοβιετικές βαλτικές δημοκρατίες της Εσθονίας, της Λετονίας και της Λιθουανίας, είχαν γίνει μαζί ανεξάρτητα κράτη, όπως επίσης μαζί συμμετείχαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Φυσικά, ένας μεγάλος αριθμός οικονομικών παραμέτρων των χωρών αυτών δεν πληρούσαν τις απαιτήσεις της ΕΕ. Αλλά υπερίσχυσε ο πειρασμός να μπουν στις τάξεις της, μόνο και μόνο σαν χώρες του πρώην σοσιαλιστικού στρατοπέδου και σα δημοκρατίες που προήλθαν από την ίδια την ΕΣΣΔ.
Σχετικά με το γεγονός ότι η βιομηχανία σε αυτές τις χώρες έχει παύσει να υφίσταται, έχουν γραφτεί εκατοντάδες άρθρα. Αναδεικνύεται απαραίτητη η βιομηχανία αν και οι αρχές είχαν άλλη άποψη και κατέβαλαν προσπάθεια για την παροχή μεταφορικών υπηρεσιών και την ανάπτυξη των τουριστικών περιοχών. Τα εργοστάσια και οι αποθήκες χάλυβα, μετατρέπονται σε εμπορικά κέντρα. Στο πλαίσιο αυτό, φαίνεται πολύ φυσικό το αποτέλεσμα της μείωσης της παραγωγής σε αυτές τις χώρες, που έγινε ιδιαίτερα εμφανής κατά τη διάρκεια της πρόσφατης κρίσης:
- η Λετονία έχει χάσει συνολικά 77% της ετήσιας παραγωγής κατά την περίοδο πριν από την κρίση.
- η Λιθουανία - 44%. Εσθονία - 43%.
Δεν είναι έκπληξη το γεγονός ότι οι μισθοί στις χώρες αυτές μειώθηκαν κατά 10 - 15%.
Δε στραγγαλίστηκαν εντελώς έγιναν όμως, ζωντανά δολώματα. Γύρω τους γέμισαν από νέους συμμάχους και φίλους.
Θα τους άφηναν αβοήθητους;
Όχι!
Τους δίνουν λοιπόν χρήματα και έτσι η οικονομία αυτών των χωρών, της Βαλτικής, ακόμα κάπως κρατιέται ζωντανή.
Αλλά η βοήθεια δεν είναι δωρεάν.
Δανείζουν με τόκο - με το αζημίωτο δηλαδή.
Το αποτέλεσμα, από το 2003 - 2012, ήταν το εξωτερικό χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ:
στη Λιθουανία αυξήθηκε από το 40% στο 78%,
στην Εσθονία - από το 64% στο 98%
και στη Λετονία διπλασιάστηκε - από το 73% στο 145%.
Και το πιο σημαντικό - από αυτήν την παγίδα είναι μη αναμενόμενο. Επειδή δε γίνεται απλά καμία ενέργεια για το χρέος. Ο πληθυσμός αυτών των χωρών για την ίδια περίοδο μειώνεται! Αυτό οφείλεται όχι μόνο σε φυσικά αίτια, αλλά και λόγω της μετανάστευσης.
Σε σύγκριση με την περίοδο της λεγόμενης «σοβιετικής κατοχής», τώρα που η δημοκρατία αναπτύσσεται σε όλους τους τομείς, η εικόνα είναι παρόμοια με το ανέκδοτο, όταν στο δρόμο της Εσθονίας ένας τουρίστας ρώτησε: «Πόσο μακριά είναι να Tallinn;» «Κοντά» του απάντησαν. Έτσι ξεκίνησαν να περπατάνε. Περπάτησαν όλη την ημέρα για να φτάσουν. Οργισμένος ο τουρίστας ρώτησε: «Γιατί μου είπατε ότι είναι κοντά;» Ο Εσθονός σκέφτηκε και είπε: «Τώρα, είναι μακριά!». Έτσι το σημερινό Ταλίν είναι πολύ μακρυά από το σοβιετικό Ταλίν.
==
==
==
==
Πνιγμένοι στην αγκαλιά της ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ ΕΕ - ΝΑΤΟ
 |
Και η ουρά για δωρεάν σούπα μεγαλώνει.
|
Από τα 10 εκατομμύρια του πληθυσμού της, σχεδόν το 40% ζει κάτω από το όριο της φτώχειας!
Το εξωτερικό χρέος της ανήλθε στο 80% του ΑΕΠ.
Η μείωση του πληθυσμού έχει γίνει μια σταθερή τάση. Το προσδόκιμο ζωής έχει πέσει δραματικά!
Από τη βιομηχανία; Μόνο αναμνήσεις. Το καμάρι της Ουγγαρίας, η μονάδα παραγωγής αυτοκινήτων - λεωφορείων «Ίκαρος», πωλήθηκε το έτος της ένταξής της στην ΕΕ, στη «Volvo» και τώρα παράγει μόνο διάφορα κομμάτια λεωφορείων. Και ας παρήγαγε παλιά 14.000 λεωφορεία ετησίως.
Ωστόσο, η Ουγγαρία δεν θεωρείται ηγετική βιομηχανική δύναμη, σε αντίθεση με την Τσεχική Δημοκρατία, για παράδειγμα. Όμως, ο γεωργικός τομέας ήταν ο πιο ισχυρός. Η φυτική και η ζωική παραγωγή και η βιομηχανία επεξεργασίας τροφίμων - σύμφωνα με τους ειδικούς, στην Ουγγαρία, τη χώρα των 10.000.000 κατοίκων θα μπορούσε να τροφοδοτήσει τουλάχιστον άλλα 30 εκατομμύρια. Από όλα τα συγκροτήματα τροφίμων τώρα, νιώθει καλά μόνο το κρασί Tokay. Η γεωργική παραγωγή μειώθηκε κατά 9,5 φορές. Δεκάδες χιλιάδες αγρότες χρεοκόπησαν. Η Ευρωπαϊκή Ένωση πλημμύρισε την τοπική αγορά με φθηνά προϊόντα και οι τιμές που επικράτησαν κατέστρεψαν τους τοπικούς παραγωγούς. Μετά από αυτό οι τιμές έχουν ανέβει.
Η ανεργία των νέων έχει φτάσει το 28%. Οι παροχές ανεργίας έχουν πρόσφατα μειωθεί από 6 μήνες σε 3. Τις παίρνουν μόνο εκείνοι που δουλεύουν σκάβοντας χαντάκια, καθαρίζοντας τους δρόμους και τους βόθρους, στα δημόσια έργα. Ο μέσος μισθός είναι 400€. Και η ουρά για δωρεάν σούπα μεγαλώνει.
Ουγγαρία: Μια άλλη ιστορία - οι ξένες επενδύσεις.
Τώρα η χώρα έχει 30.000 ξένες επιχειρήσεις που έχουν καθεστώς δεκαετών φορολογικών κινήτρων. Δηλαδή, από αυτούς με το Υπουργείο Οικονομικών δεν έχει λάβει σχεδόν τίποτα. Και μόλις λήγουν αυτά τα κίνητρα, δηλαδή σε 10 χρόνια, η εταιρεία λέει «αντίο» και παύει να υπάρχει.
Τώρα όλο και περισσότερες πολιτικές δυνάμεις στην Ουγγαρία θέτουν το ερώτημα του δημοψηφίσματος για την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
 |
Είναι αυτό που συμβαίνει στη Βουλγαρία.
Η αστυνομία και οι φοιτητές, το κλάμα για τη διαφθορά και τη φτώχεια.
|
η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη. Τα τελευταία χρόνια ο πληθυσμός της έχει μειωθεί από 9 σε 7 εκατομμύρια άτομα. Το 80% της αγοράς τροφίμων, καταλαμβάνεται από προϊόντα χαμηλής ποιότητας, λόγω των εισαγωγικών περιορισμών που επιβάλλονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση για τους τοπικούς αγρότες. Ως αποτέλεσμα, στη Βουλγαρία πωλούνται Τούρκικες «πλαστικές» τομάτες, κρεμμύδια από την Κίνα, τυρί από τη Γαλλία, «καμπάνα» πιπεριές από την Ολλανδία. Μέχρι το 2013, στη Βουλγαρία χάθηκε περισσότερο από το 40% των διαθέσιμων θέσεων, πριν την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η επίσημη ανεργία είναι 20%, και στο βόρειο τμήμα της χώρας 60%. Στα όρια της φτώχειας ζει πάνω από το 49% του πληθυσμού, και μετά βίας αξίζει τον κόπο να ζει. Οι δημογράφοι εκτιμούν ότι μέχρι το 2060 ο πληθυσμός της Βουλγαρίας θα πέσει κάτω από 5 εκατομμύρια, εκ των οποίων το μισό εκατομμύριο είναι οι αθίγγανοι. Οι μόνοι άνθρωποι στη Βουλγαρία, που ο πληθυσμός τους αυξάνεται. Στην απόγνωσή τους πωλούν τα παιδιά τους.
 |
| Poverty in Romania |
Στη Ρουμανία.
Είχε το λιγότερο χρόνο στην ΕΕ (προσχώρησε το 2007), αλλά οι «επιτυχίες» της χώρας είναι εντυπωσιακές. Από την ώρα που μπήκε, το εξωτερικό χρέος της Ρουμανίας αυξήθηκε 5,5 φορές και τώρα ανέρχεται σε 101 δισεκατομμύρια δολάρια. Το βιοτικό επίπεδο είναι 2,5 φορές κάτω από τον μέσο όρο της ΕΕ, το 40% των ανθρώπων προσπαθούν να ξεφύγουν από τη φτώχεια, και σχεδόν τρία εκατομμύρια Ρουμάνοι έχουν εγκαταλείψει τη χώρα και δεν θέλουν να γυρίσουν πίσω. Και όπου, και εάν υπάρχουν θέσεις εργασίας γίνονται όλο και λιγότερες. Ο μέσος μισθός κατά τα χρόνια της εργασίας στην ΕΕ αυξήθηκε μόλις κατά 66 ευρώ, αλλά το ελάχιστο - ένα από τα χαμηλότερα στην ΕΕ - 157€ ανά μήνα. Μισθός μπερεκέτι! Το κατόρθωμα του Ράιχενμπαχ, που τώρα ήρθε στην Ελλάδα. Και όλα αυτά, στην Ρουμανία, με τα τρία διυλιστήρια πετρελαίου, που οι Βρυξέλλες αξιώνουν να καθορίζουν τις υψηλές τιμές της βενζίνης και απαγορεύουν τις γεωργικές επιδοτήσεις - μιλώντας για την ανιδιοτέλεια της «ευρωπαϊκής ιδέας». Από την ένταξή της στην ΕΕ, η Ρουμανία έχει καταβάλει 8.400.000.000€ με τη μορφή εισφορών στις Βρυξέλλες και έλαβε από την ΕΕ, με τη μορφή της βοήθειας σε 3.670.000.000€. Και όταν η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο, το ΔΝΤ και η ΕΕ, έστειλε στη Ρουμανία μια οικονομική «βοήθεια», υποχρεώνοντας την κυβέρνησή της να μειώσει τους μισθούς στο δημόσιο τομέα κατά 25% και τις συντάξεις - κατά 15%, καθώς και μια σειρά από κοινωνικά προγράμματα για να μετακινήσει και να μειώσει τις εκατοντάδες χιλιάδες των δημοσίων υπαλλήλων.
 |
Ποσοστό φτώχειας στην Κροατία φτάνει το 21,1% |
Στην Κροατία,
που μόλις πέρυσι εντάχθηκε στην ΕΕ, αλλά ήδη αισθάνεται ότι κάτι δεν πάει καλά. Το εξωτερικό χρέος ανήλθε στα 40 δισ. δολάρια. Η εισαγωγή του καθεστώτος της βίζας με την ΕΕ, κατόπιν αιτήματος των χωρών εκτός της ζώνης του Σένγκεν, οδήγησε στην μείωση του αριθμού των τουριστών κατά 25%, μην επιτρέποντας στη χώρα να κερδίσει εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια. Την ίδια στιγμή, η Κροατία δεν μπορεί να έχει αφορολόγητες συναλλαγές με τους παραδοσιακούς της εταίρους και τα προϊόντα της στην ΕΕ δεν είναι απαραίτητα. Επιπλέον, τώρα έχει πλημμυρίσει με αγαθά από τις χώρες που ευνοεί η ΕΕ, έτσι ώστε η κατάρρευση του γεωργικού τομέα της Κροατίας να έχει ήδη αρχίσει. Η ανεργία στην νεολαία, έχει φτάσει το 50%.
Οι σημερινοί ηγέτες των χωρών αυτών προσπαθούν ανεξάρτητα από τα ποσοστά επιτυχίας των εγχειρημάτων τους να υποστηρίξουν τουλάχιστον μια σχετική ευημερία που οφείλεται σε νέα δάνεια, βυθίζοντας τη χώρα τους σε νέα χρέη και θέτοντας ένα δυσβάστακτο βάρος στην επόμενη γενιά. Οι νέοι φεύγουν από τη χώρα τους, έτσι απλά γιατί δεν έχουν μέλλον...
Μπορείτε να δοκιμάσετε να βάλετε μια για πάντα σε σύγκριση τη σοβαρή σοσιαλιστική κληρονομιά και την ίδια την Ουγγαρία, την Ρουμανία, την Γιουγκοσλαβία, την Πολωνία σήμερα, παρότι ο σοσιαλισμός σε αυτές τις χώρες ήταν πολύ σχετικός. Αλλά τότε τι πρέπει να κάνουμε στην Ελλάδα, την Κύπρο, στην Ισπανία, που δεν είναι νέα μέλη της ΕΕ;
Και όσο για τους αρχάριους, η «νέα δημοκρατία» στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, είναι μάλλον η καλύτερη, δήλωσε ο πρώην υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών της Ρουμανίας Varuzhan Vozganyan.
«Μετά την προσχώρησή μας στην ΕΕ, συνειδητοποιήσαμε ότι τα προϊόντα μας δεν είναι ανταγωνιστικά. Παρατήρησα επίσης ότι είναι πολύ πιο δύσκολο να είσαι φτωχός στην ΕΕ από ό, τι απ’ έξω από αυτή», είπε ο αξιωματούχος βγάζοντας το πικρό συμπέρασμα. «Ο πεινασμένος Ρουμάνος στην ΕΕ θα πρέπει να κάθεται με τους υπόλοιπους στο ίδιο τραπέζι, αλλά δεν επιτρέπεται να αγγίζει το φαγητό.»
Δυστυχώς, αποδεικνύεται, όχι μόνο για τη Ρουμανία, αλλά σχεδόν για όλα τα «νεότερα μέλη» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ότι το Ευρωπαϊκό τραπέζι είναι πολύ πλούσιο, αλλά ακόμα κι αν βρεις μια θέση να καθίσεις δεν είναι σίγουρο ότι θα φας.
Ήθελες το ευρωπαϊκό τραπέζι;
Μπορείς να το εγκαταλείψεις
Δεν ήταν αυτό που σου υποσχέθηκαν
Τώρα μόνο το σάλιο σου καταπίνεις.
Γιώργος Γκέκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου