Από την Αγγλική έκδοση της Hurriyet
Ρεπορτάζ στις 10 Ιουνίου ανέφεραν ότι Μοσούλη, η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Ιράκ, κοντά στα τουρκικά και συριακά σύνορα, έχει πέσει στα χέρια των μαχητών που ανήκουν στο Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ Λεβάντ (ISIL).
Πρόκειται για μια ισλαμιστική ριζοσπαστική ομάδα νέας γενιάς που έχει επιδείξει απίστευτες θηριωδίες στον εμφύλιο πόλεμο στη Συρία. Ήταν η πρώτη που ιδρύθηκε το 2004 ενάντια στην κατοχή των ΗΠΑ στο Ιράκ και στη συνέχεια εργάστηκε σε συνεργασία με την Αλ Κάιντα, μέχρι που ζήτησε από την οργάνωση την ίδια να διαλυθούν και να ενώσουν τις δυνάμεις τους με την Αλ-Νούσρα στο Ιράκ. Ο Abu Bakr al-Baghdadi, ηγέτης του ISIL, απέρριψε την προσφορά του Αϊμάν αλ-Ζαουάχρι της Αλ Κάιντα και έχει εντείνει τις δραστηριότητες του ISIL σε ολόκληρη την περιοχή.
Τώρα κατέλαβε την Μοσούλη και απειλεί και το Χαλέπι, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Συρίας, και πάλι κοντά στα τουρκικά σύνορα.
Η πτώση της Μοσούλης έχει προκαλέσει βαθιά ανησυχία στην Άγκυρα. Όχι μόνο γιατί η Τουρκία είναι εναντίον της διαίρεσης του Ιράκ, η οποία θα μπορούσε να γεννήσει ένα σιιτικό κράτος στο νότο, αλλά και την περαιτέρω ενδυνάμωση του Ιράν. Ένα κουρδικό κράτος στο βόρειο τμήμα κατά μήκος των συνόρων της, θα δώσει το παράδειγμα στους Κούρδους της Τουρκίας, ενώ θα εντείνει τον εμφύλιο πόλεμο στο Ιράκ και θα ήταν επικίνδυνο για την Τουρκία και τη Συρία.
Η πτώση της Μοσούλης θα μπορούσε να αναζωογονήσει μια ανοικτή πληγή στην συλλογική μνήμη του τουρκικού κράτους. Ο Πόλεμος της Ανεξαρτησίας έφερε την αλλαγή του καθεστώτος της Τουρκίας από την μοναρχία σε δημοκρατία το 1923. Η Τουρκία είχε το Ιράκ στα σύνορά της, το οποίο διοικούνταν κάτω από τις βρετανικές αρχές, σύμφωνα με τη συμφωνία της 5ης Ιουνίου 1926, σχεδόν 88 χρόνια πριν από σήμερα. Η νεαρή Δημοκρατία με επικεφαλής τον Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ φοβόταν την εξέγερση των Κούρδων το 1925, που υποκινούσε - χειραγωγούσε η Βρετανία, καθώς η Άγκυρα χωρίς άλλους πόρους μετά τον πόλεμο - δεν μπορούσε να διακινδυνεύσει άλλη σύγκρουση. Το «πρόβλημα Μοσούλη» θεωρούνταν ανέκαθεν μία από τις πηγές του χρόνιου κουρδικού προβλήματος από το τουρκικό κατεστημένο.
Ο εμφύλιος πόλεμος της Συρίας επέτρεψε το εκτός νόμου Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK) στην Τουρκία να εξασφαλίσει μια απελευθερωμένη ζώνη δίπλα στα τουρκικά σύνορα στη Συρία, την οποία αποκαλούν «Rojava». Το όραμα του Κουρδιστάν βοηθήθηκε, καθώς κατά μήκος των συνόρων ένα κομμάτι γης βρίσκεται ουσιαστικά υπό τον έλεγχο του PKK στο Βόρειο Ιράκ - τόσο τα εδάφη του Μασούντ Μπαρζανί (επικεφαλής της Περιφερειακής Κυβέρνησης του Κουρδιστάν (KRG) ) - όσο και τα εδάφη τα οποία ανήκουν de jure στην κεντρική κυβέρνηση του Ιράκ, με επικεφαλής τον Νούρι αλ-Μαλίκι. Η κατάληψη της Μοσούλης είναι σαν σφήνα μεταξύ του Ιράκ και της Συρίας στα κουρδικά εδάφη.
Στην Τουρκία η «ειρηνευτική διαδικασία», όπως ο πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν την αποκαλεί, έχει φτάσει σε ένα λεπτό σημείο. Το PKK με έδρα τα βουνά Καντίλ του Ιράκ προσπαθεί να εξαναγκάσει τον Ερντογάν σε συμφωνία πριν από τις προεδρικές εκλογές τον Αύγουστο για αυτονομία στην Τουρκία και την απελευθέρωση, ή, τουλάχιστον, την εύκολη πρόσβαση, στον ηγέτη τους Αμπντουλάχ Οτσαλάν, ο οποίος βρίσκεται στο νησί - φυλακή Ιμραλί, νότια της Κωνσταντινούπολης.
Η υποστολή της τουρκικής σημαίας από στρατώνες στην πόλη του Ντιγιαρμπακίρ που κατοικείται κυρίως από Κούρδους και θεωρείται ως πύλη προς Μοσούλη και το αντίστροφο στις 8 Ιουνίου εξόργισε τον Ερντογάν, όπως και μεγάλο μέρος του τουρκικού λαού.
Μέχρι στιγμής δεν έχει καταστραφεί η ιδέα της «ειρηνευτικής διαδικασίας», αλλά μπορεί επίσης να έχει επηρεαστεί η ιδέα των προεδρικών εκλογών. Η πτώση της Μοσούλης σε ισλαμιστικά ριζοσπαστικά χέρια, θα μπορούσε να θέσει το σύνολο της εγχώριας διπλωματικής εικόνας σε κίνδυνο, όσον αφορά για την τουρκική κυβέρνηση.
ΥΓ: Μόλις πληροφορήθηκα ότι καταλήφθηκε και το Τικρίτ, η γενέτειρα του δολοφονημένου ηγέτη Σαντάμ Χουσεΐν. Για το Τικρίτ, οι Αμερικάνοι έχασαν πολύ στρατό για να το καταλάβουν.
Ρεπορτάζ στις 10 Ιουνίου ανέφεραν ότι Μοσούλη, η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Ιράκ, κοντά στα τουρκικά και συριακά σύνορα, έχει πέσει στα χέρια των μαχητών που ανήκουν στο Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ Λεβάντ (ISIL).
Τώρα κατέλαβε την Μοσούλη και απειλεί και το Χαλέπι, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Συρίας, και πάλι κοντά στα τουρκικά σύνορα.
Η πτώση της Μοσούλης έχει προκαλέσει βαθιά ανησυχία στην Άγκυρα. Όχι μόνο γιατί η Τουρκία είναι εναντίον της διαίρεσης του Ιράκ, η οποία θα μπορούσε να γεννήσει ένα σιιτικό κράτος στο νότο, αλλά και την περαιτέρω ενδυνάμωση του Ιράν. Ένα κουρδικό κράτος στο βόρειο τμήμα κατά μήκος των συνόρων της, θα δώσει το παράδειγμα στους Κούρδους της Τουρκίας, ενώ θα εντείνει τον εμφύλιο πόλεμο στο Ιράκ και θα ήταν επικίνδυνο για την Τουρκία και τη Συρία.
Η πτώση της Μοσούλης θα μπορούσε να αναζωογονήσει μια ανοικτή πληγή στην συλλογική μνήμη του τουρκικού κράτους. Ο Πόλεμος της Ανεξαρτησίας έφερε την αλλαγή του καθεστώτος της Τουρκίας από την μοναρχία σε δημοκρατία το 1923. Η Τουρκία είχε το Ιράκ στα σύνορά της, το οποίο διοικούνταν κάτω από τις βρετανικές αρχές, σύμφωνα με τη συμφωνία της 5ης Ιουνίου 1926, σχεδόν 88 χρόνια πριν από σήμερα. Η νεαρή Δημοκρατία με επικεφαλής τον Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ φοβόταν την εξέγερση των Κούρδων το 1925, που υποκινούσε - χειραγωγούσε η Βρετανία, καθώς η Άγκυρα χωρίς άλλους πόρους μετά τον πόλεμο - δεν μπορούσε να διακινδυνεύσει άλλη σύγκρουση. Το «πρόβλημα Μοσούλη» θεωρούνταν ανέκαθεν μία από τις πηγές του χρόνιου κουρδικού προβλήματος από το τουρκικό κατεστημένο.
Ο εμφύλιος πόλεμος της Συρίας επέτρεψε το εκτός νόμου Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK) στην Τουρκία να εξασφαλίσει μια απελευθερωμένη ζώνη δίπλα στα τουρκικά σύνορα στη Συρία, την οποία αποκαλούν «Rojava». Το όραμα του Κουρδιστάν βοηθήθηκε, καθώς κατά μήκος των συνόρων ένα κομμάτι γης βρίσκεται ουσιαστικά υπό τον έλεγχο του PKK στο Βόρειο Ιράκ - τόσο τα εδάφη του Μασούντ Μπαρζανί (επικεφαλής της Περιφερειακής Κυβέρνησης του Κουρδιστάν (KRG) ) - όσο και τα εδάφη τα οποία ανήκουν de jure στην κεντρική κυβέρνηση του Ιράκ, με επικεφαλής τον Νούρι αλ-Μαλίκι. Η κατάληψη της Μοσούλης είναι σαν σφήνα μεταξύ του Ιράκ και της Συρίας στα κουρδικά εδάφη.
Στην Τουρκία η «ειρηνευτική διαδικασία», όπως ο πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν την αποκαλεί, έχει φτάσει σε ένα λεπτό σημείο. Το PKK με έδρα τα βουνά Καντίλ του Ιράκ προσπαθεί να εξαναγκάσει τον Ερντογάν σε συμφωνία πριν από τις προεδρικές εκλογές τον Αύγουστο για αυτονομία στην Τουρκία και την απελευθέρωση, ή, τουλάχιστον, την εύκολη πρόσβαση, στον ηγέτη τους Αμπντουλάχ Οτσαλάν, ο οποίος βρίσκεται στο νησί - φυλακή Ιμραλί, νότια της Κωνσταντινούπολης.
Η υποστολή της τουρκικής σημαίας από στρατώνες στην πόλη του Ντιγιαρμπακίρ που κατοικείται κυρίως από Κούρδους και θεωρείται ως πύλη προς Μοσούλη και το αντίστροφο στις 8 Ιουνίου εξόργισε τον Ερντογάν, όπως και μεγάλο μέρος του τουρκικού λαού.
Μέχρι στιγμής δεν έχει καταστραφεί η ιδέα της «ειρηνευτικής διαδικασίας», αλλά μπορεί επίσης να έχει επηρεαστεί η ιδέα των προεδρικών εκλογών. Η πτώση της Μοσούλης σε ισλαμιστικά ριζοσπαστικά χέρια, θα μπορούσε να θέσει το σύνολο της εγχώριας διπλωματικής εικόνας σε κίνδυνο, όσον αφορά για την τουρκική κυβέρνηση.
ΥΓ: Μόλις πληροφορήθηκα ότι καταλήφθηκε και το Τικρίτ, η γενέτειρα του δολοφονημένου ηγέτη Σαντάμ Χουσεΐν. Για το Τικρίτ, οι Αμερικάνοι έχασαν πολύ στρατό για να το καταλάβουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου