Η υγεία κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα ή φιλανθρωπία (ή τα διπλά εγκαίνια του Περιφερειακού Ιατρείου Πλαταμώνα...)

Την ίδια ώρα που οι περικοπές στις παροχές υγείας, τις εξετάσεις, τη νοσηλεία, τα φάρμακα,
την πρόληψη και την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας αποδεικνύονται χωρίς τέλος, που οι ελλείψεις
σε προσωπικό και εξοπλισμό αυξάνονται, που μια ακόμη πράξη χυδαίας εμπορευματοποίησης των
υπηρεσιών υγείας είναι η απαίτηση καταβολής 25 ευρώ από τους ασφαλισμένους για την εισαγωγή στο Νοσοκομείο ως συνέχεια του χαρατσιού των 5 ευρώ για κάθε επίσκεψη στα Νοσοκομεία και το Κέντρα Υγείας, τα «διπλά» εγκαίνια του περιφερειακού ιατρείου του Πλαταμώνα μόνο ως κακόγουστο αστείο.



Η Διοίκηση του Γενικού Νοσοκομείου Κατερίνης και η Δημοτική Αρχή του Δήμου Δίου-Ολύμπου
διαγκωνίστηκαν σε ένα παιχνίδι εντυπώσεων για το ποιος θα κόψει πρώτος την κορδέλα των εγκαινίων του περιφερειακού ιατρείου Πλαταμώνα, ποιος θα έχει τους περισσότερους «επίσημους», βγάζοντας λάδι για ακόμη μια φορά τη συγκυβέρνηση που έχει αποψιλώσει από πόρους και προσωπικό τις υποδομές Υγείας και Πρόνοιας, κρατικές και δημοτικές.

Τσιμουδιά για την ταμπακιέρα... Κουβέντα ότι το προσωπικό του ιατρείου του Πλαταμώνα είναι
ελάχιστο και ότι γιατρός παραβρίσκεται μια φορά την εβδομάδα σε μια περιοχή που ιδιαίτερα τους
θερινούς μήνες ο πληθυσμός πολλαπλασιάζεται σε χιλιάδες. Κουβέντα ότι «έχουν στεγνώσει» από τα πιο βασικά υλικά (φάρμακα, αναλώσιμα, υγειονομικό υλικό, είδη καθαριότητας, ιματισμού και σίτισης, πετρέλαιο θέρμανσης) τα περιφερειακά ιατρεία της περιοχής αλλά και το Κέντρο Υγείας Λιτοχώρου. Ούτε κουβέντα ότι η λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων σαν επιχειρήσεις, με αυτοτελείς προϋπολογισμούς και ίδια έσοδα από την πώληση υπηρεσιών σε Ταμεία κι ασθενείς, έχει δραματικές συνέπειες, αφού καλούνται να μειώσουν όσο το δυνατόν περισσότερο το κόστος λειτουργίας τους και άποροι κι ανασφάλιστοι ασθενείς κινδυνεύουν, αφού δεν έχουν καμιά πρόσβαση στις υπηρεσίες, ενώ όσοι έχουν βιβλιάριο Πρόνοιας δεν παίρνουν πάντα όλη την απαραίτητη θεραπεία τους.

Η υποβάθμιση των δομών της δημόσιας υγείας από τη μεριά του κράτους οδηγεί μεθοδευμένα,
από τη μια, να καλούνται οι πολίτες να βάζουν το χέρι βαθιά στην τσέπη και, από την άλλη, να
βρίσκουν «πρόσφορο» έδαφος χορηγοί, κοινωφελή ιδρύματα , Μ.Κ.Ο., κλπ.
Άλλωστε, χρόνια τώρα, οι εκάστοτε κυβερνήσεις αλλά και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου
σε επίπεδο κρατικής και τοπικής Διοίκησης για να εξαφανίσουν την αποκλειστικά δική τους ευθύνη
να παρέχουν δημόσια και δωρεάν υγεία σε όλους τους πολίτες, στηρίζουν και ενθαρρύνουν
τον «εθελοντισμό», «τη φιλανθρωπία» και την «εταιρική ευθύνη» των επιχειρήσεων μέσα από το
λεγόμενο κοινωνικό τομέα της οικονομίας.

Τέτοιες μέθοδοι στοχεύουν στο να εθιστεί ο λαός μας στην αντίληψη, ότι το δικαίωμά του στη
δωρεάν παιδεία - υγεία - πρόνοια δεν είναι ευθύνη του κράτους να τους το εξασφαλίζει, αλλά ατομική, οικογενειακή ευθύνη ή ευθύνη της γειτονιάς, των εθελοντών ή των κάθε είδους «ενεργών πολιτών».

Θέλουν να μας πείσουν ότι το μέλλον μας, το μέλλον του εργαζόμενου λαού, του μοναδικού παραγωγού του πλούτου σε αυτή τη χώρα, θα εξαρτάται απ’ ό,τι περισσεύει από αυτούς που ληστεύουν τον ιδρώτα μας.

Θέλουν να μας πείσουν ότι είναι μονόδρομος ο δρόμος της υποταγής και της ελεημοσύνης,
σπρώχνοντάς μας στη γωνία με σκυμμένο το κεφάλι να μη διεκδικούμε ούτε τα αυτονόητα: αυτά για τα οποία έχουμε φορολογηθεί και έχουμε πληρώσει.

Η Λαϊκή Συσπείρωση Δίου-Ολύμπου ξεκαθαρίζει ότι οι χορηγίες όχι μόνο δεν εξασφαλίζουν τη
σωτηρία των κρατικών και τοπικών δομών υγείας και πρόνοιας αλλά είναι μέρος του σχεδίου για να
καταστεί η υγεία από κοινωνικό δικαίωμα σε εμπόρευμα.

Η δημοτική αρχή Δίου-Ολύμπου, αντί να διεκδικήσει τα χρωστούμενα από την κεντρική εξουσία,
αντί να συμπορευτεί με το λαό στη γραμμή της ρήξης και της ανατροπής αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής, «βολεύεται» πρόσκαιρα υπηρετώντας πιστά αυτή την πολιτική και τον Καλλικράτη, «ζητιανεύει» απεγνωσμένα και για άλλους χορηγούς, «βγήκε στο παζάρι» και ψάχνει και για άλλους «μιμητές» της φιλανθρωπίας, τους οποίους παρουσιάζει ως «μεγάλους ευεργέτες». Το κοινωφελές ίδρυμα «Διονύση Α. Πασχάλη», αποτελεί «φάρμακο για κάθε νόσο» στις υπηρεσίες που «νοσούν», τις οποίες οφείλουν να παρέχουν κράτος και δημοτική αρχή στους δημότες του Δήμου Δίου-Ολύμπου. Υποκαθιστώντας το κράτος, άλλοτε προσφέρει δωρεάν μαστογραφία για τις γυναίκες, άλλοτε γεμίζει τις δεξαμενές πετρελαίου σε σχολεία πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης του δήμου Δίου-Ολύμπου, και άλλοτε συμβάλλει στην διαμόρφωση και ανακατασκευή ενός περιφερειακού ιατρείου.

Η Λαϊκή Συσπείρωση Δίου-Ολύμπου καλεί τα λαϊκά στρώματα:

• να απορρίψουν συνολικά τη λογική των χορηγιών που καλλιεργεί το κράτος σε συνεργασία
με τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Είναι πρόκληση και κοροϊδία να μας πετάνε στα μούτρα ένα
ξεροκόμματο, αυτοί που μας στερούν τα δικαιώματά μας στη δουλειά, τη μόρφωση, την υγεία, τη

• να αντισταθούν στην «εύκολη λύση» των χορηγών-σωτήρων που υποκαθιστά την ευθύνη της
πολιτείας και συνιστούν δούρειο ίππο για την άλωση της δημόσιας υγείας από τους ιδιώτες

• να απορρίψουν όλους εκείνους, κόμματα και παρατάξεις που στα προγράμματά τους μιλούν
για «υγιή» επιχειρηματικότητα και στον τομέα της υγείας. Δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά
προεκλογικά «παίζουν» με τον πόνο μας.

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα έχουν
αδιαπραγμάτευτη ανάγκη για καθολικές, δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες Υγείας και Πρόνοιας με
χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό και κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης στους
τομείς αυτούς.

Οι υπηρεσίες Υγείας πρέπει να αποτελούν κατοχυρωμένο λαϊκό δικαίωμα και όχι
εμπόρευμα ή φιλανθρωπία.

Για τη Λαϊκή Συσπείρωση Δίου-Ολύμπου

Η Δημοτική Σύμβουλος

Κατερίνα Κουρίτα