Είναι η ιστορία ενός τόπου που ονομάζεται Ποντικοχώρα.
Η Ποντικοχώρα είναι ένα μέρος όπου όλα τα ποντίκια ζουν και παίζουν,
στον τόπο όπου γεννιούνται και πεθαίνουν.
Ζουν με τον ίδιο τρόπο όπως εσείς και εγώ.
Έχουν ακόμη ένα κοινοβούλιο και κάθε τέσσερα χρόνια έχουν εκλογές...
Μερικοί είχαν βλέπετε το πλεονέκτημα,
που πήραν, ώστε κάθε τέσσερα χρόνια να ψηφίζουν, όπως είναι φυσιολογικό.
Όπως συμβαίνει σε σένα και σε μένα.
Και κάθε μέρα των εκλογών τα ποντίκια πάνε στις κάλπες και εκλέγουν μια κυβέρνηση.
Μια κυβέρνηση αποτελούμενη από τεράστιες χοντρές μαύρες γάτες.
Τώρα, αν νομίζετε ότι είναι παράξενο να εκλέγονται γάτες από τα ποντίκια,
το μόνο που χρειάζεται είναι δούμε την ιστορία της Ελλάδας τα τελευταία 100 χρόνια.
Και τότε θα συνειδητοποιήσετε ότι δεν μπορούν ποντίκια να είναι πιο ηλίθια από εμάς.
Δεν λέω τίποτα εναντίον των γατών, ήταν καλή συντροφιά,
οδήγησαν την κυβέρνηση με αξιοπρέπεια, που επεξεργάστηκε καλούς νόμους, δηλαδή, καλούς νόμους για τις γάτες.
Και αυτοί οι νόμοι που ήταν καλοί για τις γάτες, δεν ήταν πολύ ευνοϊκοί για τα ποντίκια.
Ένας από τους νόμους όριζε ότι η είσοδος στην τρύπα του ποντικιού πρέπει να είναι τόσο μεγάλη, που μια γάτα,
θα μπορούσε να βάλει το πόδι της μέσα σ' αυτήν.
Ένας άλλος νόμος όριζε ότι τα ποντίκια θα μπορούσαν να κινούνται μόνο με ορισμένες ταχύτητες,
έτσι ώστε η γάτα να μπορεί να πάρει πρωινό χωρίς πολύ σωματική προσπάθεια.
Όλοι αυτοί οι νόμοι ήταν καλοί για τις γάτες, όμως για τα ποντίκια ήταν πολύ σκληροί.
Και όταν τα ποντίκια είχαν όλο και πιο δύσκολο βίο, και κουραζόταν να τα βγάλουν πέρα,
είπαν να κάνουν κάτι γι’ αυτό.
Στη συνέχεια, πήγαν μαζικά στις εκλογές,
ψήφισαν ενάντια στις μαύρες γάτες
και επέλεξαν τις άσπρες γάτες.
Ο άσπρες γάτες ξεκίνησαν μια μεγάλη εκστρατεία,
είπαν, «το μόνο που χρειάζεται η Ποντικοχώρα είναι ένας οραματιστής»,
και τελείωσαν με την υπόσχεση «το πρόβλημα της Ποντικοχώρας είναι στρογγυλές ποντικοπαγίδες»,
και αν μας επιλέξετε, θα «χτίσουμε μια κυκλική πλατεία».
Και το έκαναν, στην πλατεία οι συμμετοχές τους ήταν δύο φορές το χρόνο,
τώρα οι γάτες θα μπορούσαν να βάλουν και τα δύο πόδια και η ζωή των ποντικιών, έγινε πιο περίπλοκη αφόρητη.
Και όταν τα ποντίκια δεν μπορούσαν πλέον να αντέξουν,
ψήφισαν έτσι ενάντια στις λευκές γάτες και έβγαλαν ξανά τις μαύρες.
Στη συνέχεια, επιστρέφουν στις λευκές και από εκεί στις μαύρες ξανά.
Δοκίμασαν ακόμη και τις μισές μαύρες, μισές λευκές γάτες και αυτό το ονόμασαν συνασπισμό.
Στην απελπισία τους, προσπάθησαν να δώσουν την κυβέρνηση σε γάτες με βούλες,
ήταν γάτες που προσπάθησαν να ακουστούν σαν ποντίκια αλλά έτρωγαν σαν γάτες.
Βλέπετε φίλοι μου, το πρόβλημα δεν ήταν στο χρώμα των γατών, το πρόβλημα ήταν ότι ήταν γάτες.
Και επειδή είναι γάτες, φυσικά έβλεπαν τα ενδιαφέροντά τους ως γάτες και όχι ως ποντίκια.
Τέλος, ένα ποντίκι που ήρθε από μακρυά είχε μια ιδέα.
«Φίλοι μου! προσέξτε! στα λόγια του ταπεινού εργάτη», τους είπε το ποντίκι:
«Κοιτάξτε, σύντροφοι, γιατί συνεχίζουμε να επιλέγουμε μια κυβέρνηση από τις γάτες;
Γιατί δεν επιλέγουμε μια κυβέρνηση ποντικών;»
«OHHH!» είπαν ... «είναι ένας κομμουνιστής!», έτσι τον έβαλαν στη φυλακή.
Αλλά θέλω να σας υπενθυμίσω ότι μπορείτε να φυλακίσετε ένα ποντίκι ή έναν άνθρωπο,
αλλά αυτό που ποτέ δεν θα μπορείτε να κάνετε, θα είναι να φυλακίσετε τις ιδέες του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου